Φλόρα: η Ελληνορωμαϊκή θεά των λουλουδιών και της άνοιξης

Η Ελληνορωμαϊκή θεά Φλόρα, ήταν θεά των λουλουδιών, της Άνοιξης και της ομορφιάς, για την οποία κάθε χρόνο στην αρχαιότητα, από τις 28 Απριλίου ως τις 3 Μαΐου, γίνονταν προς τιμή της τα Φλοράλια, γιορτή που συμβόλιζε την ανανέωση του κύκλου της ζωής και γιορταζόταν με χορούς και πότισμα των λουλουδιών.

Σύζυγος της ήταν ο Αίολος, θεός του ανέμου.

Στην Ελληνική μυθολογία ταυτιζόταν με τη Χλωρίδα. Εξ ου και τα χρώματα του συλλόγου (πράσινο και άσπρο) που συμβολίζουν την ανάπτυξη, την καθαρότητα και την ειλικρίνεια.

Και με την ίδρυση του συλλόγου του Ταλίν της Εσθονίας, αλλά και της δημιουργίας του οικοσήμου μέσω συνεργασίας ενός οπαδού και του προέδρου τότε, στάλθηκε το μήνυμα ότι η ομάδα είναι πομπός των αξιών της θεάς Φλόρα και θα συνοδεύει Αρχές όπως η Νεολαία, η Συνέχεια (δηλαδή το να βλέπει κανείς μπροστά) και η Διαφάνεια.

Η Άνοιξη λατρεύτηκε από τους αρχαίους Έλληνες κυρίως στο πρόσωπο της νύμφης Χλωρίδας (της Φλώρας των Ρωμαίων), πιθανότατα μιας από τις εννιά Πιερίδες νύμφες, κόρες του Πίερου (γιου του Μακεδνού, επώνυμου βασιλιά της Μακεδονίας), ο οποίος έδωσε το όνομά του στην Πιερία, και της νύμφης Ευίππης ή Αντιόπης.

Οι άλλες οχτώ ήταν οι εξής: Κολυμβάς (ή Κολυμβίς), Ίυγξ, Κεγχρίς, Κίσσα, Ακαλανθίς, Νήσσα, Πιπώ και Δρακοντίς (κατά τον Νίκανδρο τον Κολοφώνιο), που ήταν ονόματα πουλιών, στα οποία μεταμορφώθηκαν οι Πιερίδες νύμφες από τις Ελικωνιάδες Μούσες, τις κόρες του Δία, αφού τόλμησαν να συγκριθούν μαζί τους και να τις προκαλέσουν σε αγώνες.

Η Χλωρίδα λοιπόν, η θεά της άνοιξης, των λουλουδιών (ανθέων) και της ανάπτυξης, η οποία αρπάχτηκε από τον άνεμο Ζέφυρο (όπως και ο αδερφός του, Βορέας, άρπαξε την κόρη του Ερεχθέα, Ωρείθυια) και έγινε κατόπιν γυναίκα του, συνδέθηκε με τους μύθους του Άδωνη, του Υάκινθου, του Νάρκισσου, του Κυπάρισσου, του Κρόκου και άλλων μυθολογικών προσώπων, δηλαδή με μύθους ζωής, θανάτου, αναγέννησης της φύσης και δημιουργίας ενός φυτού ή μεταμόρφωσης σε φυτό.