· Είναι μοιραία η παρούσα εξαθλίωση, το γενικό ξεχαρβάλωμα της Ελλάδας;
· Μια απάντηση με πολλές σημάνσεις μας δίνει ο Μπρεχτ στο παρακάτω ποίημά του.
Μπρος στη μιζέρια
Στη χώρα μας ετούτη
Τα βράδια να’ ναι θλιβερά δεν πρέπει
Κι ούτε ψηλά γεφύρια πάνω απ’ τα ποτάμια
Κι η ώρα ακόμη ανάμεσα σε νύχτα και αυγή
Κι οι ατέλειωτοι χειμώνες, όλα επικίνδυνα είναι.
Μπρος στη μιζέρια
Κάτι λίγο είν’ αρκετό
Για να πετάξουν μακριά
Οι ανθρώποι την αβάσταχτη ζωή*.
Angesichts des Elends
In unserem Lande
Dürfte es trübe Abende nicht geben
Auch hohe Brücken über die Flüsse
Selbst die Stunde zwischen Nacht und Morgen
Und die ganze Winterzeit dazu, das ist gefährlich.
Denn angesichts des Elends
Genügt ein Weniges
Und die Menschen werfen
Das unerträgliche Leben fort.
--------------------
*Hegel: «Ως πρόσωπο, ο ίδιος άμεσα είμαι ενικό ον, δηλαδή ατομικό και μοναδικό. Τούτο σημαίνει στον περαιτέρω προσδιορισμό του κατ’ αρχήν ότι είμαι ζωντανό ον σε τούτο το οργανικό σώμα, που κατά το περιεχόμενο είναι το καθολικό, άτμητο εξωτερικό μου Dasein [=ύπαρξη], η ρεαλιστική δυνατότητα κάθε περαιτέρω προσδιορισμένου Dasein. Συγχρόνως όμως έχω, ως πρόσωπο, τη ζωή μου και το σώμα μου, μόνο στο μέτρο που τούτο είναι η βούλησή μου» (Βασικές γραμμές της φιλοσοφίας του δικαίου).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου