Αρχαία Ελληνική Γραμματεία: ΗΣΙΟΔΟΣ - Ἀσπὶς Ἡρακλέους (402-423)

ὡς δὲ λέοντε δύω ἀμφὶ κταμένης ἐλάφοιο
ἀλλήλοις κοτέοντες ἐπὶ σφέας ὁρμήσωσι,
δεινὴ δέ σφ᾽ ἰαχὴ ἄραβός θ᾽ ἅμα γίνετ᾽ ὀδόντων ...
405 [οἳ δ᾽ ὥς τ᾽ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες, ἀγκυλοχῆλαι,
πέτρῃ ἐφ᾽ ὑψηλῇ μεγάλα κλάζοντε μάχωνται
αἰγὸς ὀρεσσινόμου ἢ ἀγροτέρης ἐλάφοιο
πίονος, ἥν τ᾽ ἐδάμασσε βαλὼν αἰζήιος ἀνὴρ
ἰῷ ἀπὸ νευρῆς, αὐτὸς δ᾽ ἀπαλήσεται ἄλλῃ
410 χώρου ἄιδρις ἐών· οἳ δ᾽ ὀτραλέως ἐνόησαν,
ἐσσυμένως δέ οἱ ἀμφὶ μάχην δριμεῖαν ἔθεντο·]
ὣς οἳ κεκλήγοντες ἐπ᾽ ἀλλήλοισιν ὄρουσαν.
ἔνθ᾽ ἦ τοι Κύκνος μέν, ὑπερμενέος Διὸς υἱὸν
κτεινέμεναι μεμαώς, σάκει ἔμβαλε χάλκεον ἔγχος,
415 οὐδ᾽ ἔρρηξεν χαλκός, ἔρυτο δὲ δῶρα θεοῖο·
Ἀμφιτρυωνιάδης δέ, βίη Ἡρακληείη,
μεσσηγὺς κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος ἔγχεϊ μακρῷ
αὐχένα γυμνωθέντα θοῶς ὑπένερθε γενείου
ἤλασ᾽ ἐπικρατέως, ἀπὸ δ᾽ ἄμφω κέρσε τένοντε
420 ἀνδροφόνος μελίη· μέγα γὰρ σθένος ἔμπεσε φωτός.
ἤριπε δ᾽, ὡς ὅτε τις δρῦς ἤριπεν ἢ ὅτε πεύκη
ἠλίβατος, πληγεῖσα Διὸς ψολόεντι κεραυνῷ·
ὣς ἔριπ᾽, ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ.

***
Καθώς λιοντάρια δυο γύρω από ελάφι σκοτωμένοθυμώνουν μεταξύ τους και ορμούν το ένα στ᾽ άλλο,και φοβερή ιαχή και τρίξιμο δοντιών συνάμα γίνεται.[Κι εκείνοι ωσάν γυπαετοί γαμψώνυχες, γαμψόραμφοι,σε βράχο επάνω υψηλό που μάχονται και δυνατά κραυγάζουνγια γίδα, θρέμμα του βουνού, ή για ελάφι άγριο κι ολόπαχο,που άντρας ρωμαλέος το υπέταξε χτυπώντας το με βέλοςαπ᾽ το τόξο του. Κι ο ίδιος περιπλανιέται αλλού,410 γιατί τον τόπο δε γνωρίζει. Μα εκείνα γοργά το αντιλήφθηκανκι όλο ορμή δριμεία μάχη έστησαν γι᾽ αυτό.]Έτσι κι αυτοί κραυγάζοντας ο ένας ενάντια στον άλλο ορμήσανε.Τότε ο Κύκνος, τον υπερδύναμο του Δία γιοποθώντας να σκοτώσει, το χάλκινο κοντάρι στην ασπίδα του ᾽ριξε,μα δεν την πέρασε ο χαλκός και του θεού το δώρο τον απέκρουσε.Κι ο γιος του Αμφιτρύωνα, ο δυνατός ο Ηρακλής,ανάμεσα στην περικεφαλαία και την ασπίδα, σαν είδε τον αυχέναγυμνωμένο, γοργά με το μακρύ το δόρυ τον διαπέρασε μ᾽ ορμήκάτω απ᾽ το σαγόνι. Και τ᾽ ανδροκτόνο δόρυ του ᾽κοψε420 και τους δυο τους τένοντες. Γιατί έπεσε πάνω τους αντρειωμένου μέγα σθένος.Σωριάστηκε, καθώς σωριάζεται βελανιδιά ή πεύκοπανύψηλο που από του Δία τον αιθαλώδη κεραυνό χτυπήθηκε.