Ψάχνουμε να βρούμε έναν τρόπο να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας δίχως να συνειδητοποιούμε πως αρκετές φορές δεν είναι δικά μας αλλά φυτεύτηκαν εκεί από τα παιδικά μας χρόνια.
Προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι όλα αυτά τα χρόνια οι διδαχές και τα διδάγματα είχαν κάποιο σκοπό και δεν ήταν πεταμένα σε έναν κύκλο αναπαραγωγής των κοινωνικών στερεοτύπων με την πεποίθηση της ορθότητάς τους.
Καταλήγουμε στο τι θέλει μια γυναίκα ή ένας άντρας (ή τι πρέπει να θέλει) αποκλείοντας το ενδεχόμενο τα πιστεύω τους να ταυτίζονται, και η ανθρώπινη έλξη να υπερτερεί των κοινωνικών συμβάσεων. Ψάχνουμε και κατασκευάζουμε όλα τα πιθανά σενάρια περιορίζοντας τον εαυτό μας στο να ζήσει αυτά για τα οποία δημιουργήθηκε, γιατί δεξιά και αριστερά υπάρχουν φωνές, σαν το καλό αγγελούδι και το κακό διαβολάκι που βλέπουμε στις ταινίες, που οριοθετούν τα μη και τα πρέπει με τα οποία μεγάλωσαν σε εμάς.
Στις σχέσεις με τους ανθρώπους ευτυχώς ή δυστυχώς δεν υπάρχει εγχειρίδιο χρήσης που να δίνει σαφείς οδηγίες ή ακόμα και συντεταγμένες συμπεριφοράς και ο μόνος τρόπος να βρεις εσένα είναι να ανακαλύψεις τι θέλεις εσύ. Θα έρθει η στιγμή που θα βρεις τους ανθρώπους που θα αισθανθείς ότι ανήκεις στη ζωή τους, στην όποια θέση και θα τους έλκεις με τα «χαζά όνειρα» σου που όπως αποδεικνύεται μόνο χαζά δεν είναι, με τον τρόπο που γελάς χωρίς να τον θεωρούν υπερεκτιμημένο, με τα λάθη σου σαν σωστός άνθρωπος, τις απόψεις ακόμα και αντίθετες δεν έχει καμία σημασία, η διαφορετικότητα είναι άσσος στο μανίκι σου, όχι πρόβλημα και την κάθε μικρή λεπτομέρειά σου.
Οι άνθρωποι φοβούνται οτιδήποτε ξεφεύγει από το προσωπικό βάθος των πεποιθήσεών τους που προέκυψαν από τα ερεθίσματά τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Κάποτε είχα διαβάσει το ποίημα του Ελύτη μονόγραμμα, τυπώθηκε στο μυαλό μου από την πρώτη στιγμή μια φράση:
Προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι όλα αυτά τα χρόνια οι διδαχές και τα διδάγματα είχαν κάποιο σκοπό και δεν ήταν πεταμένα σε έναν κύκλο αναπαραγωγής των κοινωνικών στερεοτύπων με την πεποίθηση της ορθότητάς τους.
Καταλήγουμε στο τι θέλει μια γυναίκα ή ένας άντρας (ή τι πρέπει να θέλει) αποκλείοντας το ενδεχόμενο τα πιστεύω τους να ταυτίζονται, και η ανθρώπινη έλξη να υπερτερεί των κοινωνικών συμβάσεων. Ψάχνουμε και κατασκευάζουμε όλα τα πιθανά σενάρια περιορίζοντας τον εαυτό μας στο να ζήσει αυτά για τα οποία δημιουργήθηκε, γιατί δεξιά και αριστερά υπάρχουν φωνές, σαν το καλό αγγελούδι και το κακό διαβολάκι που βλέπουμε στις ταινίες, που οριοθετούν τα μη και τα πρέπει με τα οποία μεγάλωσαν σε εμάς.
Στις σχέσεις με τους ανθρώπους ευτυχώς ή δυστυχώς δεν υπάρχει εγχειρίδιο χρήσης που να δίνει σαφείς οδηγίες ή ακόμα και συντεταγμένες συμπεριφοράς και ο μόνος τρόπος να βρεις εσένα είναι να ανακαλύψεις τι θέλεις εσύ. Θα έρθει η στιγμή που θα βρεις τους ανθρώπους που θα αισθανθείς ότι ανήκεις στη ζωή τους, στην όποια θέση και θα τους έλκεις με τα «χαζά όνειρα» σου που όπως αποδεικνύεται μόνο χαζά δεν είναι, με τον τρόπο που γελάς χωρίς να τον θεωρούν υπερεκτιμημένο, με τα λάθη σου σαν σωστός άνθρωπος, τις απόψεις ακόμα και αντίθετες δεν έχει καμία σημασία, η διαφορετικότητα είναι άσσος στο μανίκι σου, όχι πρόβλημα και την κάθε μικρή λεπτομέρειά σου.
Οι άνθρωποι φοβούνται οτιδήποτε ξεφεύγει από το προσωπικό βάθος των πεποιθήσεών τους που προέκυψαν από τα ερεθίσματά τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Κάποτε είχα διαβάσει το ποίημα του Ελύτη μονόγραμμα, τυπώθηκε στο μυαλό μου από την πρώτη στιγμή μια φράση:
«Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς; Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου να μιλώ για σένα και για μένα» – Οδυσσέας Ελύτης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου