Αυτό το οποίο θα συζητήσουμε σήμερα, πραγματικά το σκέφτομαι, το διαβάζω και το μελετώ πάρα πολλά χρόνια τώρα. Δεν θα σου πω ότι αυτό που θα μοιραστώ σήμερα μαζί σου είναι όλη η αλήθεια του κόσμου. Είναι αυτό που εγώ ξέρω τώρα, αυτό που συμφωνώ, αυτό που μου ταιριάζει και αυτό με το οποίο έχω επιλέξει να πορεύομαι την ζωή μου. Τι είναι αυτό που καθορίζει τη ζωή ενός ανθρώπου;Θα το πω με μία λέξη, γρήγορα. Η συνειδητότητά του. Πώς δουλεύει ο εγκέφαλος. Γίνεται ένα γεγονός, έχω μια άποψη γι’ αυτόν και αυτό καθορίζει όλη μου τη ζωή. Ας δούμε ένα παράδειγμα: Πάω λοιπόν σε ένα ραντεβού, καθυστερεί η κοπέλα να έρθει, λέω μέσα μου “Δεν με σεβάστηκε. Δεν με σέβεται. Εγώ έχω έρθει εδώ στην ώρα μου, περιμένω. Κάνει κρύο”. Τελικά φεύγω και δεν την περιμένω ή όταν έρχεται είμαι μέσα στα μούτρα και τα νεύρα και τσακωνόμαστε. Καθόρισε το μέλλον μας; Απόλυτα. Γιατί μία, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε… θα χωρίσουμε.
Το ίδιο και με τη δουλειά. Βλέπω αυτό που συμβαίνει έξω, σε ένα παγκόσμιο επίπεδο αν θέλεις, λέω “Είναι κρίση”, “είναι δύσκολο”, “δεν γίνεται”, “αποκλείεται”. Ενδεχομένως, δεν κάνω ποτέ επιχείρηση ή δεν φέρομαι καλά στους εργοδότες μου, στους συνεργάτες μου και δεν έχω χρήματα. Το ίδιο και με τους φίλους μου. Με έναν ανάλογο τρόπο μπορώ να μείνω χωρίς φίλους.
Όμως, αν εκείνη τη στιγμή που η κοπέλα μου αργούσε, εγώ σκεφτόμουν πως ετοιμάζεται γιατί θέλει να είναι περιποιημένη. Ή αν σκεφτόμουν ότι είχε πολύ δουλειά και παρ’ ότι θα μπορούσε να μου πει ότι δεν θα βγούμε, επέλεξε να αργήσει λίγο αλλά να έρθει, να βγούμε. Ή αν σκεφτόμουν ότι τώρα στην κρίση, επειδή, όπως έλεγαν οι Κινέζοι, η κρίση κρύβει πάντα μια ευκαιρία, μπορώ να κάνω εγώ κάτι ξεχωριστό, κάτι μοναδικό και επειδή δεν το κάνουν οι περισσότεροι, καλώς ή κακώς, εγώ θα μπορώ να πάω παρακάτω.
Όμως τι δεν μου επιτρέπει να τα κάνω όλα αυτά; Η συνειδητότητά μου. Ας δούμε άλλο ένα παράδειγμα: Αυτή τη στιγμή είμαι σε ένα βουνό. Αυτή τη στιγμή στο βουνό εγώ έχω μια συγκεκριμένη θέα. Δεν μπορώ να δω πίσω από το βουνό. Μπορώ να δω μέχρι εκεί πέρα που φτάνει η όρασή μου. Έτσι λοιπόν, αλληγορικά μιλώντας, αυτό που μπορώ να δω είναι η συνειδητότητά μου. Αυτό που υπάρχει πίσω από το βουνό δεν μπορώ να το δω.
Όμως τι γίνεται, ό,τι και να συμβεί εδώ πέρα γύρω, εγώ θα το κρίνω με βάση τις γνώσεις που έχω. Ας υποθέσουμε για παράδειγμα ότι είναι βράδυ και αρχίζω να ακούω θορύβους. Τι θα κάνω; Θα αρχίσω να σκέφτομαι ενδεχομένως, αν τρέξω στην παλιά ηλικία, φαντάσματα και τέτοια πράγματα ή αρκούδες και οτιδήποτε. Μπορεί να αρχίσω να φοβάμαι. Γιατί αυτή είναι η συνειδητότητά μου. Αν όμως μπορούσα να δω πίσω από το βουνό, δηλαδή η συνειδητότητά μου ήταν αυξημένη, τότε τι γίνεται; Θα μπορούσα να δω ότι ενδεχομένως είναι κάποιες γάτες που παίζουν. Τόσο απλό. Έτσι δεν είναι;
Όμως, τι είναι η συνειδητότητα; Πολύ ωραίο ερώτημα. Το έμαθα πριν από λίγες ημέρες και γι’ αυτό έκανα άρθρο, για να έρθω να το μοιραστώ μαζί σου. Κάποιοι άνθρωποι συνειδητότητα πιστεύουν ότι είναι το πώς βλέπουμε τον κόσμο. Αυτό που σου περιέγραψα προηγουμένως. Ή ο τρόπος που αντιδρούμε ή το πώς νιώθουμε. Αυτά όλα είναι η μία πτυχή της συνειδητότητας.
Αυτό όμως που έμαθα και συγκλονίστηκα πραγματικά είναι το εξής: Συνειδητότητα είναι το μέρος από το οποίο προερχόμαστε οι άνθρωποι. Είναι η ύλη σε πολύ υψηλή συχνότητα την οποία δεν μπορούμε να τη δούμε με τα μάτια μας, από την οποία προερχόμαστε. Έτσι λοιπόν τι συμβαίνει;
Όταν οι άνθρωποι μάθουμε να σταματάμε τις σκέψεις μας και να αφήνουμε κενό ανάμεσα στις σκέψεις – γιατί οι άνθρωποι σκεφτόμαστε ακατάπαυστα – αν αφήσουμε ένα απειροελάχιστο κενό, τότε μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτή τη συνειδητότητα. Τότε μπορεί να αποκτήσουμε πρόσβαση σε μία σοφία άπειρης νοημοσύνης. Και είναι εξαιρετικό αυτό που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος. Αυτό που μπορεί να καταλάβει.
Δεν είναι κάτι εύκολο. Θέλει δουλειά. Θέλει δουλειά γιατί ο εγκέφαλος έχει μάθει να σκέφτεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Πρώτον, γιατί έχει κατασκευαστεί προκειμένου να μπορούμε να ζούμε – επιβιωτικός εγκέφαλος, όπως τον άκουσα τις προάλλες σε μία διάλεξη – και δεύτερον γιατί έτσι εκπαιδευόμαστε στη σημερινή κοινωνία. Δεν αναπτύσσουμε την κρίση μας.
Άρα λοιπόν ποιος είναι ο σκοπός αυτού του άρθρου; Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να πάρεις λίγο χρόνο με τον εαυτό σου, να έρχεσαι πιο συχνά στη φύση και στον χρόνο που μπορείς, να αρχίζεις να βάζεις, ακόμα κι αν είναι απειροελάχιστα, στιγμές παύσης στην σκέψη σου. Και αφέσου σε αυτό. Και δες τι μπορεί να γίνει. Μόλις το κάνεις γράψε από κάτω ό,τι θέλεις. Πιστεύω ότι θα ζήσεις θαύματα. Ακόμη κι αν είναι μικρά.
Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος! Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου