Τα αισθήματά μας όσο μένουν μέσα μας, δεν είναι πραγματικά. Όλα όσα νιώθουμε δεν είναι πραγματικά, αν δεν τα κάνουμε πράξη. Αυτό διάβασα πρόσφατα ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο βουδιστικής φιλοσοφίας και πραγματικά μου έκανε τρομερή εντύπωση.Πήρα μερικά λεπτά για να διαβάσω ξανά και ξανά την πρόταση αυτή. Το ήξερα ότι τα αισθήματα είναι άυλα. Όλοι το ξέρουμε. Όμως, το συνειδητοποιούμε πραγματικά; Και ποια είναι τελικά η χρησιμότητα της διαπίστωσης αυτής;
Οι βουδιστές μοναχοί αυτή τη φιλοσοφία, ή αν θέλετε σκέψη, τη χρησιμοποιούν για να μπορούν να ελέγχουν το θυμό τους και όλα τα αρνητικά τους αισθήματα. Για να εμποδίσουν το σώμα τους από το να τα κάνει πράξη κι αποτρέποντάς τα έτσι από το να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στη ζωή τους. Όμως, η χρησιμότητα αυτής της φιλοσοφίας δεν βρίσκεται μόνο στα όσα κακά νιώθουμε, αλλά σε όλα τα αισθήματα και στο πώς τα κοντρολάρουμε.
Όλα όσα νιώθουμε, δεν είναι πραγματικά και δεν έχουν κανένα αντίκτυπο στη ζωή μας αν δεν τα βγάλουμε προς τα έξω, αν δεν τα εκδηλώσουμε. Και το να μπορεί κανείς να ελέγχει τα αισθήματά του θέλει πολλή εσωτερική δουλειά. Θέλει κτίσιμο και δύναμη χαρακτήρα.
Να μπορείς να αντιδράς σωστά την κατάλληλη στιγμή για να μην πέφτεις σε λάθη. Για να μην πληγώνεις άλλους και να μην πληγώνεσαι. Γιατί δεν είναι καθόλου καλό να καταπιέζουμε όσα νιώθουμε αλλά ούτε και να τα αμολούμε ανεξέλεγκτα, δημιουργώντας γύρω μας χαοτικές καταστάσεις και καταστρέφοντας φιλίες, σχέσεις και όλα όσα κτίζουμε.
Κανείς δεν ξέρει πώς νιώθουμε αν δεν το εκφράσουμε και τίποτα γύρω μας δεν αλλάζει αν δεν κάνουμε πράξη τις σκέψεις μας. Όμως, οι κακές σκέψεις που δε γίνονται πράξη δε σημαίνουν ότι είμαστε κακοί άνθρωποι. Το ανθρώπινο μυαλό σκέφτεται κάθε δευτερόλεπτο. Κάποτε κουράζεται. Δεν μπορεί πάντα να σκέφτεται όμορφα και θετικά για όλους. Πόσες φορές σκεφτήκατε για παράδειγμα ότι θέλετε να σκοτώσετε κάποιον; Μόνο αν το μυαλό σας σαλέψει πραγματικά, θα το κάνετε.
Το μυαλό μας προστατεύει, κρατώντας άμυνες. Γι’ αυτό σκέφτεται ύπουλα, γι’ αυτό οι ύπουλες σκέψεις γίνονται κακές πράξεις. Το κακό μέσα μας υπάρχει σε ισορροπία με το καλό. Άγιος άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί να νικήσει ολοκληρωτικά το κακό μέσα του, δηλαδή τις αρνητικές και κακές σκέψεις και να γεμίσει ολόκληρος με αγάπη.
Μόνο οι μοναχοί, οι πραγματικοί μονάχοι, μπορούν να το πετύχουν αυτό, αφού έχουν επαφή μόνο με τη φύση και όχι με τον πονηρό άνθρωπο. Γιατί οι άμυνες πέφτουν εντελώς. Δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, δεν έχουν κάτι να κερδίσουν ή να χάσουν. Η φύση, τα ζώα είναι αθώα και γίνονται ένα μ’ αυτά.
Η καριέρα, τα λεφτά, η κοινωνία, η κατανάλωση, η επίδειξη. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι αναγκαίο για την επιβίωσή μας, όμως, όλα μαζί μας κυβερνούν. Μας γεμίζουν το μυαλό με αρνητικά αισθήματα που κάνουμε πράξη για να νικήσουμε κι όχι για να επιβιώσουμε όπως θέλουμε να πιστεύουμε. Πατώντας πολλές φορές επί πτωμάτων. Ο θυμός είναι ένα αίσθημα που πρέπει να βγαίνει από το σώμα μας αφού το μετουσιώσουμε σε θετική ενέργεια.
Ο έρωτας από την άλλη και η αγάπη είναι αισθήματα που αν δεν τα ζήσουμε στην πράξη, δεν μπορούμε να ευτυχήσουμε. Όσες γκόμενες και να έχουμε, όσα λεφτά κι αν έχουμε, όση εξουσία και δύναμη κι αν κατακτήσουμε, ο έρωτας κινεί τα νήματα. Χωρίς αυτόν είμαστε κενοί. Τον έρωτα πρέπει να τον λέμε, πρέπει να τον δείχνουμε, αλλιώς δεν υπάρχει. Κι ας χάσουμε στο τέλος.
Όλα όσα νιώθουμε, μπορεί να επηρεάζουν την ψυχολογία μας, δεν πρέπει, όμως, να τ’ αφήνουμε να επηρεάζουν αρνητικά την καθημερινότητά μας. Μπορούμε να βρούμε τρόπους να τα αποβάλλουμε ή ανθρώπους να τα λέμε και να ξαλαφραίνουμε κάπως. Έχουμε τη δύναμη να μην είμαστε έρμαιο των συναισθημάτων μας, όταν αυτά μας οδηγούν σε λάθος πράξεις. Έχουμε τη δύναμη γιατί το ίδιο το μυαλό μας είναι παντοδύναμο. Αρκεί να το εκπαιδεύσουμε να δουλεύει για μας κι όχι εμείς γι’ αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου