ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΜΑΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ

Ο νους είναι έτσι "φτιαγμένος", δηλαδή έχει "εκπαιδευθεί" με τέτοιο τρόπο, ώστε να αντιλαμβάνεται, να συγκρίνει και να ερμηνεύει τη διαφορετικότητα των μορφών σ’ αυτόν τον κόσμο και είναι κομβικής σημασίας γεγονός, ότι εμείς κάνουμε το λάθος να τον χρησιμοποιούμε για να βρούμε τον αληθινό μας εαυτό, που δεν έχει ούτε μορφή, ούτε βάρος, ούτε υλική-οργανική υφή, αλλά στην ουσία είναι κάτι το τελείως διαφορετικό.

Τον αληθινό μας εαυτό δεν μπορούμε να τον δούμε γιατί υπερβαίνει όλες τις μορφές, όλες τις ονομασίες και όλους τους προσδιορισμούς που ορίζουν τον υλικό αυτόν κόσμο. Όταν πιστεύεις ότι είσαι μία μορφή, ένα αντικείμενο, ένα υλικό κατασκεύασμα, δηλαδή, με λίγα λόγια, όσο και να λες με τον νου σου ότι έχεις αντιληφθεί τον αληθινό σου εαυτό, δεν μπορείς να το πιστέψεις, και με την πρώτη ευκαιρία θα εμφανιστεί πάλι η αίσθηση της διαφορετικότητας και της χωριστότητας από τους άλλους και το σύνολο. Είναι σαν κάποιος να σου διηγείται κάτι που έχει ζήσει και εσύ να του λες ότι τον καταλαβαίνεις, ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορείς να τον καταλάβεις πραγματικά, γιατί δεν μπορείς να νοιώσεις το βίωμά του, αλλά μόνο να αντιληφθείς την περιγραφή που σου κάνει και στην οποία μάλιστα θα δώσεις τη δική σου ερμηνεία.

Δυστυχώς, έχουμε δώσει σε αυτόν ακριβώς τον "εκπαιδευμένο" έτσι νου μας πολύ μεγάλη εξουσία και ατυχώς αποδίδουμε πολύ μεγάλη σημασία σε ότι πρεσβεύει, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι κάποτε θα συνεργασθεί μαζί μας και ότι θα μας αφήσει ήσυχους, αλλά αυτό, προφανώς, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Αν θέλουμε να βρούμε την ηρεμία μας και την ψυχική μας γαλήνη, πρέπει να είμαστε ο αληθινός μας εαυτός και όχι να περιμένουμε πότε θα ηρεμήσει ο νους μας και θα μας αφήσει ήσυχους.

Αν αυτός μάς τρομάζει με τις σκέψεις που συνθέτει διαρκώς, είναι καλό να δηλώνουμε εσωτερικά τη δύναμή μας και να εναντιωνόμαστε σ' αυτό που γίνεται, αλλά να παραδινόμαστε απλά και να αποδεχόμαστε τον νου έτσι όπως είναι και τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο φόβος θα εξαφανισθεί.

Και είναι προφανές ότι δεν γίνεται να ζούμε συνεχώς κάτω από την τυραννία του νου και πρέπει ο καθένας από εμάς να βρει μέσα του τη δύναμη για να σταματήσει να ζει με τον φόβο, όπως εξ' ίσου βέβαιο είναι ότι αν εμπλακούμε σε μάχη με τον νου θα τη χάσουμε.

Γι' αυτό δεν πρέπει να θεωρούμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε εμπλεκόμενοι σε μία τέτοια μάχη, αλλά να κατανοήσουμε ότι η πραγματική μας δύναμη έγκειται στην υπέρβαση του νου, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι και από την άλλη, η δύναμη του νου έγκειται στο ότι μπορεί να κατοικήσει στη μνήμη μας. Οι σκέψεις έρχονται και παρέρχονται, αλλά μπορούν να μας επηρεάσουν αν τις ανακαλούμε, τις αναμασάμε και έτσι τις αφήνουμε να εγκατασταθούν στη μνήμη μας, δίνοντάς τους υπέρμετρη δύναμη με το να σκεφτόμαστε πράγματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι όλη αυτή η δύναμη που φαίνεται να κατέχει ο νους μας, είναι στην ουσία δική μας, που απλά εμείς έχουμε παραχωρήσει στον νου και αυτός έτσι μας τυραννάει, εκμεταλευόμενος την ίδια τη δύναμή μας.

Γιατί το μεγάλο τέχνασμα του νου είναι να μας κάνει να νιώθουμε διαιρεμένοι, αφού εφαρμόζει το γνωστό από τους πολιτικούς δόγμα "διαίρει και βασίλευε". Μας διαιρεί και μας απομονώνει στην ατομικότητά μας και έτσι κυριαρχεί επάνω μας. Μπορούμε, όμως, να γίνουμε εμείς οι αδιαίρετοι παρατηρητές και να ξεφύγουμε από τον επιβλαβή εναγκαλισμό με τον νου, αφού επιγνώσουμε πολύ καλά όλα αυτά τα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί με τόση μαεστρία ο νους.