Επίγνωση σημαίνει κατανόηση χωρίς να ταυτίζεσαι. Όταν η σκέψη αποδέχεται ή απορρίπτει, συγκρίνει ή κρίνει, τότε αρχίζει η αναλυτική διαδικασία κι έτσι, ο σκεπτόμενος απλώς παρακολουθεί τις σκέψεις του. Στην ανάλυση, ο σκεπτόμενος και οι σκέψεις του είναι δύο χωριστά πράγματα, ενώ η επίγνωση είναι σιωπηλή και δεν κάνει επιλογές και σ’ αυτήν, η σύγκριση και η κριτική έχουν σταματήσει· και παρόλο που έχουμε χωρίσει την σκέψη από τον σκεπτόμενο, μέσα από την διαρκή επίγνωση, ο σκεπτόμενος και οι σκέψεις του γίνονται, βιώνονται ως ένα.
Όπως δεν μπορείς να χωρίσεις τη θερμότητα από τη φωτιά, έτσι και ο σκεπτόμενος και οι σκέψεις του δεν χωρίζονται.
Η επίγνωση είναι η κατανόηση της αιτίας και του αποτελέσματος και της διαδικασίας του δυισμού.
Όταν υπάρχει επίγνωση χωρίς επιλογές αυτών των διαδικασιών, τότε ο σκεπτόμενος και η σκέψη του βιώνονται ως ένα.
Σε αυτή την εμπειρία το κέλυφος της εκπαίδευσής μας στη διαμόρφωση γίνεται κομμάτια.
Έτσι, με την διαρκή επίγνωση κάθε σκέψης – συναισθήματος – πράξης, έρχεται η ενοποίηση όλων των πεδίων της συνείδησης· αυτή η ενοποιημένη κατανόηση, σπάει το κέλυφος της διαμόρφωσης.
Σε αυτή τη διαδικασία της ενοποίησης ή της διαλογιζόμενης επίγνωσης, τα όνειρα έχουν ένα εντελώς διαφορετικό νόημα.
Αυτή η επίγνωση στις ώρες που κανείς είναι ξύπνιος, κάνει τα όνειρα άχρηστα και καθώς αυτή η επίγνωση γίνεται διαυγής και καθαρή, εκεί έρχεται μια κατάσταση ύπαρξης που είναι υπέρτατη ευλογία και σοφία.
Είναι πέρα από κάθε λεκτικό νόημα.
