Ζούμε σε ένα καθεστώς απόλυτης αυτοματοποίσησης.
Κάθε έτος σηματοδοτεί μια καινοτομία και μια καινοτομία.. την τεχνολογικη ευδαιμονία.
Η ευδαιμονία όμως αυτή, ταυτίστηκε τόσο πολυ με την απροκάλυπτη λογικοκρατία της συχρονης εποχής, ώστε απεμπολεί την ίδια την σημασία της.
Το μόνο σίγουρο; Μια ζωή σαν και αυτή σήμερα δεν μπορεί να λέγεται ζωή
Τα γιγάντια βήματα της τεχνολογίας και της επιστήμης έχουν εμπεδώσει ως καταστάσεις περίπου αναπόφευκτες, την στασιμότητα της δημιουργικής σκέψης και της φαντασίας, για να μην αναφερθω στην ηθική διαβρώση και την αδικία. Τα τελευταία επαινόντας μια αυθονία που αναβλύζει μέσα από κάθε κοινωνική πτυχή, επενδύονται υπό τον μανδύα της επιτειδευμένης τεχνολογικής προόδου. Αλλά ακόμα, αλλωτριώνοντας το κοινωνικό μοντέλο και πλήττοντας το ηθικό οπλοστάσιο του ανθρώπου, προκαλούν ανεπανορθωτα ρήγματα στους αξιακούς και συνειδησιακούς κανόνες.
Ποιος αναζητά λοιπόν την φαντασία μετά απο αυτά; Υπάρχουν εξάλλου σημαντικότερα πράγματα προς επιλυση...
Ένα καθημερινό παραδειγμα: Είμαστε όλοι τυπολάτρες και φορμαλιστές από την στιγμή που αποδεχόμαστε την άνεση των tablets ως αυτονόητη. Και είμαστε ακόμα πιο αφελείς που εξαγοράζουμε την παιδική διαύγεια και διανοητικότητα με μια οθόνη. Πόσες φορές ,λόγου χαριν, έχω αναρωτηθεί τι είδους γονείς στερούν απο το παιδί τους την χαρα του παιχνιδιου και της συντροφιας αντικαθιστώντας τα με την ρηξηκελευθη ομορφιά εικονιδίων προορισμένων να τυποποιουν την φαντασία και να εθίζουν την νεα ακόμα γενιά στην ανερχόμενη τεχνολογία.
Η φαντασία λοιπόν που εκλείπει από τον σύχρονο κόσμο πρέπει να αρχίσει να προβληματίζει. Και ακόμα περισσότερο πρέπει να προβληματίσει η αιτία της παραπανω αποστροφής που βρίσκεται στην ίδια την τεχνολογικη αυγή.
Ώντας όλοι γρανάζια αυτής μηχανιστικής κοινωνίας, καλώ όλους να σκεφτούν, πόσα πραγματα κάνουν τα οποια είναι δική τους πρωτοβουλία και επινόηση. Η δουλειά και οι ασχολείες σας δηλαδή, σας ολοκληρώνουν όπως θα έπρεπε; Καλώ όλους να καταγραψουν καθε φαντασια που γεννιεται κατα την διαρκεια της μέρας. Αλλα προσέξτε.. Η φαντασία αυτή θα σκοπεύει στην πραγματικότητα.
Θα ανταποκρίνεται σε κάτι που έχει προοπτικές να πραγματοποιηθεί όπως για παραδειγμα η δημιουργία ενός πίνακα ζωγραφικής, η κατασκευή ενός αντικειμένου. Πόσοι επομένως νομίζεται ότι είστε άνθρωποι εκτός των τειχών και των προσκευασμένων ; Πόσοι αποστρέφεστε την έτοιμη γνώση και σπεύδετε στο χώρο της φαντασίας σας; Ή ποιο απλά.. Πόσοι θυμάστε να ζέιτε σε αυτή την ζούγκλα της επίπλαστης τεχνολογικής ευημερίας που απειλεί της δημιουργία σας;
Η ευδαιμονία όμως αυτή, ταυτίστηκε τόσο πολυ με την απροκάλυπτη λογικοκρατία της συχρονης εποχής, ώστε απεμπολεί την ίδια την σημασία της.
Το μόνο σίγουρο; Μια ζωή σαν και αυτή σήμερα δεν μπορεί να λέγεται ζωή
Τα γιγάντια βήματα της τεχνολογίας και της επιστήμης έχουν εμπεδώσει ως καταστάσεις περίπου αναπόφευκτες, την στασιμότητα της δημιουργικής σκέψης και της φαντασίας, για να μην αναφερθω στην ηθική διαβρώση και την αδικία. Τα τελευταία επαινόντας μια αυθονία που αναβλύζει μέσα από κάθε κοινωνική πτυχή, επενδύονται υπό τον μανδύα της επιτειδευμένης τεχνολογικής προόδου. Αλλά ακόμα, αλλωτριώνοντας το κοινωνικό μοντέλο και πλήττοντας το ηθικό οπλοστάσιο του ανθρώπου, προκαλούν ανεπανορθωτα ρήγματα στους αξιακούς και συνειδησιακούς κανόνες.
Ποιος αναζητά λοιπόν την φαντασία μετά απο αυτά; Υπάρχουν εξάλλου σημαντικότερα πράγματα προς επιλυση...
Ένα καθημερινό παραδειγμα: Είμαστε όλοι τυπολάτρες και φορμαλιστές από την στιγμή που αποδεχόμαστε την άνεση των tablets ως αυτονόητη. Και είμαστε ακόμα πιο αφελείς που εξαγοράζουμε την παιδική διαύγεια και διανοητικότητα με μια οθόνη. Πόσες φορές ,λόγου χαριν, έχω αναρωτηθεί τι είδους γονείς στερούν απο το παιδί τους την χαρα του παιχνιδιου και της συντροφιας αντικαθιστώντας τα με την ρηξηκελευθη ομορφιά εικονιδίων προορισμένων να τυποποιουν την φαντασία και να εθίζουν την νεα ακόμα γενιά στην ανερχόμενη τεχνολογία.
Η φαντασία λοιπόν που εκλείπει από τον σύχρονο κόσμο πρέπει να αρχίσει να προβληματίζει. Και ακόμα περισσότερο πρέπει να προβληματίσει η αιτία της παραπανω αποστροφής που βρίσκεται στην ίδια την τεχνολογικη αυγή.
Ώντας όλοι γρανάζια αυτής μηχανιστικής κοινωνίας, καλώ όλους να σκεφτούν, πόσα πραγματα κάνουν τα οποια είναι δική τους πρωτοβουλία και επινόηση. Η δουλειά και οι ασχολείες σας δηλαδή, σας ολοκληρώνουν όπως θα έπρεπε; Καλώ όλους να καταγραψουν καθε φαντασια που γεννιεται κατα την διαρκεια της μέρας. Αλλα προσέξτε.. Η φαντασία αυτή θα σκοπεύει στην πραγματικότητα.
Θα ανταποκρίνεται σε κάτι που έχει προοπτικές να πραγματοποιηθεί όπως για παραδειγμα η δημιουργία ενός πίνακα ζωγραφικής, η κατασκευή ενός αντικειμένου. Πόσοι επομένως νομίζεται ότι είστε άνθρωποι εκτός των τειχών και των προσκευασμένων ; Πόσοι αποστρέφεστε την έτοιμη γνώση και σπεύδετε στο χώρο της φαντασίας σας; Ή ποιο απλά.. Πόσοι θυμάστε να ζέιτε σε αυτή την ζούγκλα της επίπλαστης τεχνολογικής ευημερίας που απειλεί της δημιουργία σας;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου