Η νηστεία τής σαρακοστής
δεν βοηθάει στην αποτοξίνωση,
αλλά αντίθετα τοξινώνει χειρότερα τον οργανισμό
Ένας από τούς μεγάλους μύθους για τη νηστεία τής μεγάλης σαρακοστής και τις άλλες χριστιανικές νηστείες είναι, ότι δήθεν αποτοξινώνουν τον οργανισμό. Αλήθεια από τι τον αποτοξινώνουν; Πώς αποβάλλει τις τοξίνες μια τέτοια νηστεία; Ρωτήστε αυτά τα ερωτήματα σε όποιον ισχυρίζεται, ότι οι πολυήμερες νηστείες αποτοξινώνουν τον οργανισμό σας και δεν θα λάβετε καμμιά επιστημονική απάντηση.
Οι χριστιανικές νηστείες είναι ανθυγιεινές. Κατά τη διάρκειά τους οι νηστεύοντες ακολουθούν μια διατροφή, που δεν είναι φυσιολογική για τον άνθρωπο· υπερκαταναλώνουν υδατάνθρακες και κυρίως ψωμί και ζυμαρικά, σάκχαρα (π.χ. χαλβάδες), ενώ αποφεύγουν τις απαραίτητες για την υγεία ζωικές τροφές, όπως είναι το κρέας, τα ψάρια και τα αυγά. Μια διατροφή υψηλή σε σάκχαρα και υδατάνθρακες όμως, όχι μόνο δεν βοηθάει στην αποτοξίνωση, αλλά στην πραγματικότητα τοξινώνει χειρότερα τον οργανισμό.
Τι σημαίνει νηστεία
Νηστεία. Μια λέξη, που μάς οδηγεί συνειρμικά στις θρησκευτικές νηστείες. Πόσοι όμως γνωρίζουν, ότι η νηστεία εφαρμοζόταν θεραπευτικά από γιατρούς τής νεοϊπποκράτειας ιατρικής με εξαιρετική επιτυχία, ώστε να θεωρείται πανάκεια; Πόσοι γνωρίζουν, ότι σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ υπήρχαν κέντρα υγείας, όπου εφαρμόζονταν νηστειοθεραπείες;
Η νηστειοθεραπεία από την αρχαιότητα έως σήμερα
Η νηστεία ως θεραπευτική πρακτική ήταν μια από τις βασικές μεθόδους των αρχαίων ελλήνων γιατρών, εφαρμοζόταν δε τουλάχιστον από τη μυκηναϊκή περίοδο στα Ασκληπιεία και στα Αμφιαράεια. Ο καθηγητής Αραβαντινός στο σύγγραμμά του «Ασκληπιός και Ασκληπιεία» γράφει: «Πριν από κάθε θεραπεία υπεβάλλοντο οι ασθενείς των ιερών θεραπευτηρίων πάντοτε αναλόγως των περιστάσεων σε ορισμένες ημέρες προπαρασκευής δίαιτας, νηστείας… και ήδη ετοιμάζονται για την εφαρμογή τής ειδικής θεραπείας.»
Ακολουθώντας την ιατρική των Ασκληπιείων, ο Ιπποκράτης εφάρμοζε τη νηστεία. Είναι γνωστή η ρήση του «όσο περισσότερο τρέφετε έναν άρρωστο, τόσο περισσότερο κακό τού κάνετε.» Τη νηστεία ως θεραπευτική πρακτική προτείνει σε πολλά σημεία τού έργου του. Για παράδειγμα στο «Περί Γυναικείης Φύσιος» γράφει: «Για όσο διάστημα τα πράγματα θα έχουν έτσι, η γυναίκα θα αποφεύγει το φαγητό και θα πίνει όσο γίνεται λιγότερο, ώσπου να περάσουν επτά ημέρες» (παρ. 5). Είναι γνωστό, ότι ο Ιπποκράτης, καθώς και άλλοι γιατροί τής αρχαιότητας εφάρμοζαν ειδική μονοδίαιτα με χυλό κριθαριού, την πτισάνη. Ο Ιπποκράτης έδινε στους ασθενείς του αλεσμένους σπόρους κριθαριού, από τούς οποίους δεν αφαιρούσε το φύτρο και το πίτουρο και που είχαν μαγειρευτεί με νερό ή με αραιωμένο κρασί σε μορφή χυλού. Η ιδέα ήταν, ότι απλοποιώντας τη λήψη τροφής και υγρών οι φυσικές ικανότητες τού σώματος για αυτοθεραπεία, καθαρισμό και αναγέννηση θα επιτάχυναν τη θεραπεία.
Από το 1850, ο νεοϊπποκρατισμός εφαρμόζει τη νηστειοθεραπεία θεωρώντας την ως τον καλύτερο τρόπο ίασης. Ο γνωστός παλιός γιατρός Tilden έλεγε: «Το πιο δυνατό και αποτελεσματικό καθαρτικό τού οργανισμού είναι η νηστεία.» Η θεραπευτική νηστεία είναι αποτελεσματική κατά των ρευματισμών, τής αρθρίτιδας, τού άσθματος, των στομαχικών παθήσεων, τού έλκους και τής χρόνιας δυσπεψίας, των λιθιάσεων, των παθήσεων τού ήπατος, τής κολίτιδας, των αλλεργιών κ.λπ..
Η νηστεία είναι αποτελεσματική και για τη σχιζοφρένεια. Ο Αμερικανός ψυχίατρος Άλαν Κατ θεραπεύει σχιζοφρενείς με νηστεία. Συστηματικότερη δουλειά γίνεται στην κλινική τού καθηγητή Γιούριν Νικολάγιεφ τού ψυχιατρικού Ινστιτούτου Μόσχας. Από το 1950 θεραπεύει τη σχιζοφρένεια υποβάλλοντας τούς ψυχασθενείς σε 30ήμερη νηστεία με νερό αλλά και με σωματικές ασκήσεις.
Η νηστεία θεωρείται αποτελεσματικότατος τρόπος για τη θεραπεία τής πνευμονίας. Πόσοι άραγε γνωρίζουν, ότι η νηστεία ήταν η αποτελεσματικότερη θεραπεία προτού ανακαλυφθούν τα φάρμακα κατά τού μικροβίου τής πνευμονίας, όπως αποκαλύπτει ο γιατρός A. Goldsmith: «Η δύναμή μας (σ.σ. των συμβατικών γιατρών) απέναντι τής πνευμονίας είναι πολύ μικρή. Έχω την πεποίθηση, ότι οι γιατροί σκότωσαν τόσους αρρώστους, όσους έτυχε να νοσηλεύσουν. Και στην ομαδική αυτή δολοφονία είμαι και εγώ όπως και ο καθένας από την εξοχότητά σας συνένοχος, εφ΄ όσον έχω εργαστεί επί έτη σε διάφορα νοσοκομεία, όπου κατά τα καθιερωμένα η μόνη φροντίδα των γιατρών είναι η παροχή φαρμάκων και η σύσταση τού υπερσιτισμού στούς ασθενείς. Αν αφήσει ο γιατρός στην τύχη τους τούς ασθενείς του, ασφαλώς θα έχει καταπληκτικά αποτελέσματα. Αυτό μπορώ να το βεβαιώσω από την πείρα των τελευταίων ετών, κατά τα οποία δεν εφαρμόζω παρά μόνο τα μέσα της Φυσιοθεραπείας (νηστεία και αποτοξίνωση) στους πελάτες μου» (G. Clements, «Natural Therapy»).
Η νηστειοθεραπεία ήταν αποτελεσματική σε πολλές από τις μικροβιακές ασθένειες, διότι, όταν στερείται ο ασθενής τροφή, στερείται τροφής και το μικρόβιο, που χρειάζεται για την επιβίωσή του.
Μετά από πολυετείς έρευνες, ρώσοι γιατροί κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι η νηστεία με νερό είναι η αποτελεσματικότερη μέθοδος θεραπείας τού άσθματος. Υπάρχουν πολλές μελέτες στη ρωσική ιατρική βιβλιογραφία, από όπου καταδεικνύεται, ότι το 75% των ασθματικών με νηστεία δεν εμφάνισαν ποτέ ξανά συμπτώματα άσθματος. Η νηστεία δημιουργεί ένα ισχυρό αντιφλεγμονώδες περιβάλλον και επιτρέπει στη διαδικασία καταπολέμησης τής φλεγμονής να εξαλείψει τα βλαβερά στοιχεία, που προκαλούν ερεθισμό. Όταν η νηστεία ολοκληρωθεί, οι αναπνευστικές οδοί μπορούν να λειτουργούν φυσιολογικά.
Ασφαλώς οι περισσότεροι θα αναρωτιέστε, πώς είναι δυνατόν χωρίς να τρώμε τίποτα παρά μόνο πίνοντας νερό να θεραπευόμαστε από χρόνιες εκφυλιστικές ασθένειες. Όταν κάποιος δεν λάβει τροφή για ορισμένες ημέρες, πιστεύουμε, ότι θα πεθάνει από ασιτία. Λάθος. Ο δρ. Άλφρεντ Μπράουχλε εξηγεί: «Η νηστεία δίνει την ευκαιρία σε όλα τα όργανα τού σώματος να αυτοκαθαριστούν και να ξεκουραστούν. Αυτή είναι η σπουδαιότητά της. Η ανάπαυση αυτή ευεργετεί πρώτα απ΄ όλα τα πεπτικά όργανα, τα οποία θεραπεύονται κατά τη διάρκεια τής νηστείας. Επειδή το άτομο δεν παίρνει τροφή, ο μεταβολισμός γίνεται αφ΄ εαυτού και για να εξακολουθεί η λειτουργία του αρχίζει η καύση των εφεδρικών και λοιπών ουσιών, που βρίσκονται στο σώμα. Με αυτόν τον τρόπο η νηστεία οδηγεί σε έναν τέλειο καθαρισμό και μάλιστα τόσο ταχύ και σίγουρο, που κανένα άλλο μέσο δεν είναι δυνατόν να το κατορθώσει. Με τη νηστεία πολλά σπουδαία όργανα, όπως η καρδιά, τα νεφρά, το συκώτι και το νευρικό σύστημα, γίνονται τόσο γερά και ικανά, σαν να μην είχαν προσβληθεί ποτέ.» Τη δουλειά που κάνει η νηστεία δεν την πετυχαίνει κανενός χειρουργού το χέρι. Πολλοί ονόμασαν τη νηστεία σαν μια εσωτερική εγχείρηση δίχως μαχαίρι.
Φάσφουντάδικη ευσέβεια: Κατά τη διάρκεια των χριστιανικών νηστειών, οι αλυσίδες των φασφουντάδικων τής Ρωμιοσύνης προσφέρουν νηστίσιμα μενού για τούς ευσεβείς ρωμιούς πελάτες τους. Αλληλούια!
Το χειρότερο όμως είναι, ότι την περίοδο τής νηστείας υπερκαταναλώνουμε υδατάνθρακες. Στην παρούσα εργασία θα δείξουμε, ότι η διατροφή που ακολουθούν οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια των χριστιανικών νηστειών δεν είναι φυσιολογική για το ανθρώπινο είδος. Η φυσιολογική για το ανθρώπινο είδος διατροφή είναι η λεγόμενη παλαιολιθική διατροφή, η οποία βασίζεται στο κρέας, στα ψάρια, στα θαλασσινά, στα φρούτα στα λαχανικά, στούς ξηρούς καρπούς και στούς σπόρους, ενώ απουσιάζουν τα δημητριακά, τα όσπρια και τα γαλακτοκομικά προϊόντα (αν και το γιαούρτι και το τυρί είναι υγιεινές τροφές).
Η φυσιολογική για τον άνθρωπο παλαιολιθική διατροφή
Για σχεδόν 2,4 εκατομμύρια χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν ως κυνηγοί - τροφοσυλλέκτες συντηρούμενοι με φρέσκο κρέας και φυτικές τροφές, όπως άγρια λαχανικά, φρούτα, μούρα και ξηρούς καρπούς (Abrams H.L. Jr., «The relevance of Paleolithic diet in determining contemporary nutritional needs», Journal of Applied Nutrition, 31 (1 & 2):43-59, 1979).
Γύρω στα 10.000 χρόνια πριν, η ανθρώπινη ιστορία άλλαξε ριζικά με την αρχή τής γεωργικής επανάστασης. Ο ακριβής λόγος για τη στροφή τού ανθρώπινου είδους στη γεωργία είναι ακόμα πηγή συζήτησης, αλλά ένας συνδυασμός γρήγορης αύξησης πληθυσμού και μειωμένης διαθεσιμότητας άγριου κυνηγιού λόγω κλιματικών αλλαγών φαίνεται να είναι η πιο πιθανή αιτία.
Με την υιοθέτηση τής γεωργίας, η ανθρώπινη διατροφή υπέστη μια μαζική και θεμελιώδη αλλαγή σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα από μια διατροφή υψηλή σε πρωτεΐνη βασισμένη σε κρέατα και άγρια λαχανικά σε μια διατροφή υψηλή σε υδατάνθρακες βασισμένη σε δημητριακά - μια πηγή τροφής, που ήταν ξένη στον ανθρώπινο πεπτικό σωλήνα.
Αν τα δημητριακά ήταν πολύ πιο υγιεινή τροφή από το κρέας, όπως οι αρχές υγείας και οι διαιτολόγοι επανειλημμένα μας λένε, τότε η στροφή από μια δίαιτα βασισμένη στα δημητριακά κατά τη διάρκεια τής έναρξης τής γεωργικής επανάστασης, θα έπρεπε να συνοδευόταν από σημαντική βελτίωση στην υγεία και στη μακροζωία. Τα αρχαιολογικά δεδομένα δείχνουν ακριβώς το αντίθετο: οι κοινωνίες, που εγκατέλειψαν τη βασισμένη σε κρέας δίαιτα και υιοθέτησαν τα δημητριακά, είχαν μια χαρακτηριστική μείωση στο ανάστημα, μείωση στον χρόνο ζωής, αύξηση στην παιδική θνησιμότητα, αυξημένη συχνότητα μολυσματικών ασθενειών, αυξημένη εμφάνιση αναιμίας από έλλειψη σιδήρου, αυξημένη συχνότητα ασθενειών των οστών και αύξηση στον αριθμό των βλαβών στο σμάλτο των δοντιών. Αντί να αποτελέσει ενίσχυση τής υγείας, η στροφή από τη κυνηγο-τροφοσυλλεκτική δίαιτα σε μια δίαιτα βασισμένη στα δημητριακά συνοδεύτηκε από παρακμή στην ποσότητα και ποιότητα τής ζωής («Paleopathology at the Origins of Agriculture», Eds: Cohen M.N., Armelagos G.J., Academic Press, New York, 1984).
Ως αποτέλεσμα τής γεωργικής και βιομηχανικής επανάστασης και τής «επανάστασης τής χοληστερίνης», οι άνθρωποι τώρα αντλούμε το μεγαλύτερο μέρος των θερμίδων μας από τροφές, που ήταν ξένες στον ανθρώπινο πεπτικό σωλήνα για το 99,7% της εξελικτικής μας ιστορίας. Οι αμερικανοί τώρα λαμβάνουν τα τρία τέταρτα των θερμίδων τους από τροφές, που δεν υπήρχαν κατά τη διάρκεια τής παλαιολιθικής εποχής, συμπεριλαμβανομένων των δημητριακών (22% των θερμίδων), των πατατών (3%), τής ζάχαρης και άλλων γλυκαντικών (18%), φυτικών ελαίων (17%), γαλακτοκομικών προϊόντων (11%) και αλκοολούχων ποτών (4%). Ενώ οι γεμάτες σε θρεπτικά συστατικά τροφές, όπως τα κρέατα, τα αυγά, οι ξηροί καρποί, τα φρούτα, τα λαχανικά και τα θαλασσινά, που κάποτε μάς προμήθευαν όλες μας τις θερμίδες, τώρα μάς παρέχουν το 20% τής καθημερινής μας πρόσληψης ενέργειας.
Δημητριακά: Μια βλαβερή, κύρια όμως τροφή
κατά τη διάρκεια των χριστιανικών νηστειών
Οι υπεύθυνοι υγείας έχουν πειστεί, ότι ο δρόμος για τη διατροφική ουτοπία περιλαμβάνει την αντικατάσταση των επεξεργασμένων δημητριακών με δημητριακά ολικής αλέσεως. Η αλήθεια όμως, είναι εντελώς διαφορετική.
Τα δημητριακά -ολικής αλέσεως ή επεξεργασμένα- δεν περιέχουν βιταμίνη C, βιταμίνη D, βιταμίνη Β12, βιταμίνη A και (με μόνη εξαίρεση το καλαμπόκι) βήτα-καροτίνη, ενώ σημαντικά συστατικά όπως η καρνιτίνη, η κρεατίνη, η καρνοσίνη, το συζευγμένο λινολεϊκό οξύ (CLA), η βιταμίνη Β12 και τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα EPA και DHA μπορούν μόνο να βρεθούν σε ζωικές τροφές. Δεν υπάρχει μια βιταμίνη, μέταλλο ή ιχνοστοιχείο, που να βρίσκεται στα δημητριακά, που να μην μπορούν να μάς παρέχουν είτε τα ζωικά προϊόντα είτε φυτικές τροφές, όπως τα λαχανικά, τα φρούτα και οι ξηροί καρποί.
Τα δημητριακά και τα όσπρια περιέχουν επίσης υψηλές συγκεντρώσεις συστατικών, που οι ερευνητές ταξινομούν ως αντιθρεπτικά συστατικά. Ανάμεσα σε αυτά είναι η inositol hexaphosphate, περισσότερο γνωστή ως phytate. Αυτό το συστατικό δένεται με μέταλλα, όπως σίδηρο, ασβέστιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο στον γαστρεντερικό σωλήνα, μειώνοντας σημαντικά την απορρόφησή τους από το σώμα. Το τελευταίο πράγμα, που οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται είναι να μειώσουν την απορρόφηση τέτοιων συστατικών.
Στα δημητριακά, το αντιθρεπτικό περιεχόμενο είναι υψηλότερο στον εξωτερικό φλοιό, κάτι που σημαίνει, ότι τα «υγιεινά» δημητριακά ολικής αλέσεως έχουν υψηλότερο περιεχόμενο σε phytate από ό,τι τα ραφιναρισμένα προϊόντα δημητριακών. Το να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε το στάτους μετάλλων τρώγοντας περισσότερα δημητριακά ολικής αλέσεως είναι σαν να κάνουμε δυο βήματα μπροστά και δυο βήματα πίσω. Ενώ μια τέτοια στρατηγική αυξάνει την πρόσληψη ψευδαργύρου, σιδήρου, μαγνησίου και ασβεστίου, αυξάνει επίσης την έκκρισή τους από το σώμα.
Ένα συστατικό γνωστό ως pyridoxine glucoside, το οποίο έχει φανεί ότι μειώνει τη διαθεσιμότητα τής βιταμίνης Β6, 75 με 80%, βρίσκεται ευρέως σε φυτικές τροφές συμπεριλαμβανομένων των δημητριακών. Ως αποτέλεσμα, η Β6 από τα προϊόντα δημητριακών απορροφάται με πολύ λιγότερη αποτελεσματικότητα από ό,τι η Β6 από τις ζωικές τροφές (Kabir H et al., «Comparative vitamin B6 bioavailability from tuna, whole wheat bread and peanut butter», Journal of Nutrition, 113, 2412-2420, 1983). Ερευνητές που τάισαν νέους άνδρες με διαφορετικές τροφές, που περιείχαν pyridoxine glucoside, βρήκαν, ότι καθώς τα διατροφικά επίπεδα τού glucoside αυξήθηκαν, τα επίπεδα τής βιταμίνης Β6 των ατόμων μειώθηκαν (Gregory J.F., «Bioavailability of vitamin B6 in nonfat dry milk and a fortified rice breakfast cereal product», Journal of Food Science, 45, 84-86, 1980). Ξανά, η αυξημένη κατανάλωση ινών σταριού χειροτερεύει την κατάσταση: Η Β6 από σταρένιο ψωμί ολικής αλέσεως είναι 5 με 10% λιγότερο διαθέσιμη από τη Β6 από το λευκό ψωμί και η προσθήκη πίτουρων σταριού στη διατροφή νέων ανδρών μείωσε τη διαθεσιμότητα τής Β6 17% (Leklem J.E., et al., «Bioavailability of vitamin B6 from wheat bread in humans», Journal of Nutrition, 110, 1819-1828, 1980; Lindberg A.S., et al., «The effect of wheat bran on the bioavailability of vitamin B6 in young men», Journal of Nutrition, 113, 2578-2586, 1983).
Τα δημητριακά όχι μόνο δεν περιέχουν βιταμίνη D, αλλά επίσης ενθαρρύνουν έλλειψη αυτής τής σημαντικής βιταμίνης μειώνοντας την απορρόφησή της. Έχει εδώ και καιρό αναγνωριστεί, ότι η υψηλή κατανάλωση δημητριακών επιφέρει έλλειψη βιταμίνης D σε διάφορα ζωικά είδη, συμπεριλαμβανομένων των πρωτευόντων θηλαστικών, των πιο κοντινών μας συγγενών. Ερευνητές παρατήρησαν σημαντικά αυξημένη έκκριση βιταμίνης D σε υγιείς εθελοντές, που τράφηκαν με 60 γραμμάρια ινών σταριού καθημερινά (Batchelor A.J., Compston J.E., «Reduced plasma half-life of radio-labelled 25-hydroxyvitamin D3 in subjects receiving a high fiber diet», British Journal of Nutrition, 49(2), 213-216, 1983).
Η έλλειψη βιταμίνης D είναι εκπληκτικά συχνή ανάμεσα στους αμερικανούς, αλλά και άλλους λαούς ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών. Ο καθηγητής Michael Hollick και οι συνεργάτες του από το Boston University School of Medicine παρατήρησαν, ότι το ένα τρίτο των υγιών ενηλίκων τής Βοστόνης ηλικίας 18-29 ετών είχαν έλλειψη βιταμίνης D στο τέλος τού χειμώνα. Ο κίνδυνος για έλλειψη αυξάνεται στους ηλικιωμένους και στα σκουρόχρωμα άτομα. 42% των αφροαμερικανίδων και 84% των μαύρων ηλικιωμένων σε όλες τις Η.Π.Α. είχαν έλλειψη βιταμίνης D στο τέλος τού χειμώνα (Hollick M.F., «Vitamin D: importance in the prevention of cancers, type 1 diabetes, heart disease, and osteoporosis», American Journal of Clinical Nutrition, 79(3), 362-371, 2004).
Ακόμα και νηστίσιμα γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλά και νηστίσιμες πίτσες με βλαβερά υποκατάστατα τυριού προσφέρονται στο ευσεβές ρωμιοποίμνιο κατά τη διάρκεια των νηστειών.
Τα υποκατάστατα παρακευάζονται από σόγια, πιθανώς μεταλλαγμένη. Αν καταναλώνετε υποκατάστατο τυριού, θα χάνετε το ασβέστιο, που είναι πολύτιμο για τον οργανισμό σας, για την πρόληψη τής οστεοπόρωσης. Αν κάτι αξίζει από μια πίτσα που τρώτε, αυτό δεν είναι το ζυμάρι, αλλά το τυρί, που είναι καλή πηγή πρωτεΐνης και ασβεστίου και η σάλτσα τομάτας, η οποία περιέχει λυκοπένιο, που προστατεύει τούς άνδρες από καρκίνο τού προστάτη.
Η κατανάλωση υποκατάστατου τυριού από σόγια μπορεί να βλάψει τον οργανισμό σας. Το ίδιο μπορεί να βλάψει και η κατανάλωση γάλακτος από σόγια, που πολλοί καταναλώνουν κατά τη διάρκεια τής νηστείας. Ο δρ. Ιατρικής, Stuart Berger, χαρακτήρισε τη σόγια ως ένα από τα κυριότερα αλλεργιογόνα θεωρώντας την μια από τις βασικές ουσίες, που προκαλούν επικίνδυνες αντιδράσεις στην υγεία τού ανθρώπου. Εκατοντάδες επιδημιολογικές, κλινικές και εργαστηριακές μελέτες συνδέουν τη σόγια με πεπτικά προβλήματα, δυσλειτουργία τού θυρεοειδούς, στειρότητα, καταπόνηση τού ανοσοποιητικού συστήματος, καρδιοπάθεια και καρκίνο (Daniel K.T., The Whole Soy Story, 2005).
Τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο για καρκίνους τού μαστού, τού προστάτη και τού κόλου, οστεοπόρωση, διαβήτη τύπου 1, αρθρίτιδα, στειρότητα, χρόνια κόπωση, κατάθλιψη, σκλήρυνση κατά πλάκας, μυοσκελετικούς πόνους και καρδιοπάθεια. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι λίγες τροφές, που περιέχουν βιταμίνη D, είναι αυτές, που αποφεύγουμε κατά τη διάρκεια τής νηστείας, όπως βούτυρο, πλήρες γάλα, συκώτι και κρόκους αυγών. Η έκθεση στην πιο αποδοτική πηγή βιταμίνης D από όλες, το ηλιακό φως, έχει επίσης μειωθεί δραματικά χάρη στις προσπάθειες των αρχών υγείας, που εσφαλμένα πιστεύουν, ότι η αποφυγή τού ήλιου είναι ο καλύτερος τρόπος, για να προλάβουμε τον καρκίνο τού δέρματος.
Τα πολυάριθμα διατροφικά μειονεκτήματα των δημητριακών ολικής αλέσεως μπορούν να εξηγήσουν γιατί η μοναδική τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή που έγινε, για να εξετάσει την υπόθεση, ότι οι ίνες σταριού μπορούν να μειώσουν την καρδιαγγειακή ασθένεια, βρήκε μικρή αύξηση στην καρδιακή και ολική θνησιμότητα (Burr M.L., et al., «Effects of changes in fat, fish, and fibre intakes on death and myocardial reinfarction: diet and reinfarction trial (DART)», Lancet, 2, 757-761, 1989). Χαμηλότερες αντιοξειδωτικές άμυνες μπορεί να είναι ένας πιθανός συντελεστής σε αυτό το «εκπληκτικό» αποτέλεσμα. Όταν διαβητικοί τύπου 2 κατανάλωσαν μια χαμηλή σε ίνες σταριού δίαιτα και μια υψηλή σε ίνες σταριού δίαιτα, που περιείχε ψωμί πλούσιο σε πίτουρο και δημητριακά πρωινού για τρεις μήνες την κάθε μία, η οξείδωση τής LDL αυξήθηκε κατά τη διάρκεια τής φάσης τής υψηλής σε ίνες σταριού (Jenkins D.J., et al., «Effect of wheat bran on glycemic control and risk factors for cardiovascular disease in type 2 diabetes, Diabetes Care», 25(9), 1522-1528, Sep. 2002).
Κρέας: Η πιό θρεπτική τροφή,
που λείπει κατά τη διάρκεια τής σαρακοστής
Ας συγκρίνουμε τώρα το διατροφικό προφίλ των δημητριακών με αυτό τού κρέατος. Το κρέας περιέχει υψηλής ποιότητας πρωτεΐνη, η οποία είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη και την επισκευή των ιστών και των οργάνων τού σώματος συμπεριλαμβανομένων αυτών, τού καρδιαγγειακού συστήματος. Στη Nurses Health Study, μια μελέτη, που παρακολούθησε πάνω από 80.000 αρχικά υγιείς γυναίκες, αποκαλύφθηκε, ότι οι υψηλότερες προσλήψεις πρωτεΐνης συνδέθηκαν με χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής ασθένειας (Hu F.B., et al., «Dietary protein and risk of ischemic heart disease in women», American Journal of Clinical Nutrition, 70(2), 221-227, Aug. 1999).
Τα δημητριακά έχουν πολύ χαμηλό περιεχόμενο πρωτεΐνης. Κάποιος θα χρειαζόταν να καταναλώσει επτά με οκτώ κομμάτια ψωμιού ολικής αλέσεως ή τέσσερις με πέντε κούπες μαγειρεμένου καστανού ρυζιού, για να φτάσει το ποσό τής πρωτεΐνης, που περιέχεται σε μια μερίδα μπριζόλας. Επι πλέον, η πρωτεΐνη δημητριακών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας. Ενώ τα ζωικά προϊόντα περιέχουν υψηλά επίπεδα όλων των απαραίτητων αμινοξέων, τα δημητριακά είναι ελλιπή στο απαραίτητο αμινοξύ λυσίνη. Στην πραγματικότητα, όλες οι φυτικές τροφές, που περιέχουν πρωτεΐνη, έχουν κατώτερο προφίλ αμινοξέων, όταν συγκρίνονται με το κρέας, τα αυγά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τα όσπρια για παράδειγμα είναι χαμηλά στα σημαντικά αμινοξέα, που περιέχουν θείο, όπως η μεθειονίνη, η τρυπτοφάνη, η θρεονίνη και η κυστεΐνη. Οι υποστηρικτές τής χορτοφαγίας ισχυρίζονται, ότι αυτό το μειονέκτημα των φυτικών τροφών μπορεί να ξεπεραστεί τρώγοντας δημητριακά μαζί με όσπρια, καθώς το καθένα υποτίθεται, ότι θα αντισταθμίσει τις ελλείψεις αμινοξέων των άλλων. Ακούγεται καλή θεωρία, αλλά τα όσπρια έχουν επίσης πολύ χαμηλό ποσοστό πρωτεΐνης. Αν συνδυάζουμε λοιπόν τα δημητριακά με τα όσπρια, θα έπρεπε να τρώμε πολύ μεγάλες ποσότητες από αυτό τον συνδυασμό, για να καλύψουμε τις πρωτεϊνικές μας ανάγκες. Όμως, τα όσπρια προκαλούν αέρια και δεν μπορούμε να φάμε πολύ μεγάλη ποσότητα.
Το κρέας είναι η πλουσιότερη πηγή όλων των βιταμινών τού συμπλέγματος Β. Είναι πλούσια πηγή βιταμίνης Β12, που υπάρχει σε μικρές ποσότητες στα αυγά και στο γάλα και απουσιάζει από τις φυτικές τροφές. Η αποχή από το κρέας είναι ο κυριότερος λόγος, που οι χορτοφάγοι είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από έλλειψη Β12 απ΄ ό,τι οι παμφάγοι.
Το κρέας, ιδιαίτερα το κοτόπουλο, το χοιρινό και το κόκκινο κρέας, είναι η μόνη σημαντική πηγή καρνοσίνης. Η έρευνα δείχνει, ότι αυτό το αμινοξύ επιταχύνει την επούλωση των πληγών, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, αδειάζει το σώμα από τα βαρέα μέταλλα και καταπολεμά τον καρκίνο. Η καρνοσίνη είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό και αποτελεί έναν ιδιαίτερα αποτελεσματικό παράγοντα κατά τής γλύκανσης, μιας επιβλαβούς διαδικασίας, που επιταχύνεται από τα υψηλά επίπεδα σακχάρου τού αίματος. Τα σάκχαρα προσκολλώνται στις πρωτεΐνες τού σώματος και τις καταστρέφουν.
Οι ισχυρές επιδράσεις κατά τής γλύκανσης τής καρνοσίνης εξηγούν γιατί η σύγκριση των χορτοφάγων, των vegans και των παμφάγων που τρώνε κρέας αποκαλύπτει, ότι οι τελευταίοι έχουν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα τελικών προϊόντων γλύκανσης στο αίμα τους. Η διαφορά δεν μπορούσε να εξηγηθεί από την ολική πρόσληψη υδατανθράκων, το σάκχαρο τού αίματος ή την ηλικία, αφού όλοι αυτοί οι παράγοντες ήταν παρόμοιοι μεταξύ των ομάδων των χορτοφάγων και των παμφάγων (Sebekova K., et al., «Plasma levels of advanced glycation end products in healthy, long-term vegetarians and subjects on a western mixed diet», European Journal of Nutrition, 40(6), 275-281, Dec. 2001).
Το κρέας είναι επίσης η μόνη αξιοσημείωτη πηγή L-καρνιτίνης, με το αρνί να αποτελεί την πλουσιότερη πηγή όλων. Ασθενείς με καρδιακή προσβολή, που έλαβαν συμπληρώματα αυτού του αμινοξέος, είχαν σημαντικά βελτιωμένη προοπτική επιβίωσης σε σύγκριση με τα άτομα τής ομάδας ελέγχου (Davini P., et al., «Controlled study on L-carnitine therapeutic efficacy in post-infarction», Drugs Under Experimental and Clinical Research, 18, 355-365, 1992). Ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια επίσης έχουν ευεργετηθεί από συμπληρώματα L-καρνιτίνης (Rizos I., «Three-year survival of patients with heart failure caused by dilated cardiomyopathy and L-carnitine administration», American Heart Journal, 139 (2, Pt 3), S120-123, Feb. 2000).
Το κρέας μαζί με το ψάρι είναι η καλύτερη πηγή κρεατίνης, ένα αμινοξύ, που χρησιμοποιείται από το σώμα, για να σχηματίσει ATP, τη χημική πηγή ενέργειας, που δίνει δύναμη στα κύτταρά μας. Τις τελευταίες δεκαετίες, τα συμπληρώματα κρεατίνης έχουν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλή μεταξύ των αθλητών, αλλά η έρευνα έχει δείξει, ότι η κρεατίνη βελτιώνει την αντοχή στην άσκηση σε ασθενείς, που υποφέρουν από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια (Andrews R., et al., «The effect of dietary creatine supplementation on skeletal muscle metabolism in congestive heart failure», European Heart Journal, 19(4), 617-622, Apr. 1998; Gordon A., et al., «Creatine supplementation in chronic heart failure increases skeletal muscle creatine phosphate and muscle performance», Cardiovascular Research, 30(3), 413-418, Sep. 1995).
Όταν υγιείς νέοι άνδρες, που φυσιολογικά κατανάλωναν μια δίαιτα, που περιείχε και κρέας στράφηκαν σε μια γαλακτο-ωο-χορτοφαγική δίαιτα για 26 ημέρες, παρατηρήθηκαν σημαντικές μειώσεις στο περιεχόμενο τής κρεατίνης στούς μύες (Lucaszuk J.M., et al., «Effect of creatine supplementation and a lacto-ovo-vegetarian diet on muscle creatine concentration», International Journal of Sport Nutrition & Exercise Metabolism, 12(3), 336-348, 2002).
Το κρέας μαζί με μερικά ψάρια και θαλασσινά είναι πλούσια πηγή ταυρίνης, ενός σημαντικού αμινοξέος, τού οποίου η συγκέντρωση στα αυγά, στο γάλα και στις φυτικές τροφές κυμαίνεται από αμελητέα έως μηδαμινή. Η ταυρίνη βρίσκεται σε υψηλές συγκεντρώσεις στην καρδιά, στον εγκέφαλο και στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Η ταυρίνη έχει αντιοξειδωτικές ικανότητες και έχει φανεί σε διπλές-τυφλές κλινικές δοκιμές, ότι βελτιώνει την καρδιακή λειτουργία σε ασθενείς με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια (Azuma J., et al., «Therapeutic effect of taurine in congestive heart failure: a double-blind crossover trial», Clinical Cardiology, 8(5), 276-282, May 1985; Azuma J., et al., «Double-blind randomized crossover trial of taurine in congestive heart failure», Current Therapeutic Research, Clinical and Experimental, 34(4), 543-547, 1983). Ενώ η ταυρίνη δεν μπορεί να βρεθεί σε φυτικές τροφές, τα φυτοφάγα ζώα μπορούν να τη συνθέσουν από άλλα διατροφικά αμινοξέα. Οι άνθρωποι μπορούν επίσης να παρασκευάσουν τη δική τους ταυρίνη, αλλά με πολύ λιγότερη αποδοτικότητα από τα φυτοφάγα ζώα, όπως αποδεικνύεται από τα σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα ταυρίνης στο αίμα των vegans και σε μεξικανές γυναίκες τής επαρχίας, που έχουν χαμηλές προσλήψεις κρέατος (Laidlaw S.A., et al., «Plasma and urine taurine levels in vegans», American Journal of Clinical Nutrition, 47, 660-663, 1988; Pasantes-Morales H., et al., «Taurine content in breast milk of Mexican women of urban and rural areas», Archives of Medical Research, 26(1), 47-52, Spring, 1995).
Ψάρια: Μιά υγιεινή τροφή,
που λείπει κατά τη διάρκεια των νηστειών
Τα ψάρια και ιδιαίτερα αυτά τού ψυχρού ωκεανού, όπως ο σολομός και οι σαρδέλες, που είναι πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, πρέπει να αποτελούν απαραίτητο μέρος τής διατροφής μας. Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν τα λιπαρά ψάρια ως «τροφή μακροζωίας» και συνιστούν να λαμβάνουμε και ιχθυέλαιο, για να παίρνουμε μεγαλύτερες ποσότητες των λιπαρών οξέων ωμέγα-3. Η μακροβιότητα και η ασπίδα προστασίας των ιαπώνων έναντι τής στεφανιαίας νόσου αποδίδεται στην υψηλή κατανάλωση ψαριών. Οι επίσημες στατιστικές τού Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δείχνουν, ότι η χαμηλότερη θνησιμότητα όλων των αιτιών θανάτου γενικά και κατά συνέπεια η μεγαλύτερη μακροβιότητα συναντώνται στην Ιαπωνία. (Στην πραγματικότητα ο πιο μακρόβιος πληθυσμός είναι οι Οκινάουα, που ζουν σε σύμπλεγμα νησιών στην Ιαπωνία). Σε αυτό βασικό ρόλο πρέπει να παίζει η μεγάλη κατανάλωση ψαριού στην Ιαπωνία. Και αυτό τουλάχιστον για τη χαμηλή θνησιμότητα από στεφανιαία νόσο έχει αποδειχθεί και από τη μελέτη, που διεξήγαγε ο Kagawa και οι συνεργάτες του το 1982. Οι εν λόγω επιστήμονες απόδειξαν,ότι οι ιάπωνες, που ζουν στις παράκτιες περιοχές και οι οποίοι καταναλώνουν περισσότερα ψάρια από τούς ιάπωνες, που ζουν στο εσωτερικό τής χώρας, παρουσιάζουν χαμηλότερη θνησιμότητα λόγω στεφανιαίας νόσου.
Πολλές είναι οι επιδημιολογικές μελέτες που αποδεικνύουν την προστατευτική δράση της ιχθυοφαγίας έναντι τής στεφανιαίας νόσου. Η εργασία τού Burr απόδειξε, ότι η κατανάλωση δύο γευμάτων με ψάρια την εβδομάδα μείωνε τη θνησιμότητα από έμφραγμα κατά 30% και πλέον, χωρίς να επιφέρει μεταβολή τής χοληστερίνης τού ορού. Αυτό σημαίνει, ότι η κατανάλωση ψαριών ελάττωσε τον κίνδυνο θρόμβωσης μειώνοντας τη συνάθροιση των αιμοπεταλίων (Burr M.L., Fehily A.M., Gilbert J.F., et al., «Effects of changes in fat, fish and fibre intakes on death and myocardial reinfarction: Diet and Reinfarction Trial» (DART), Lancet, 337, 757-761, 1989).
Μια πρόσφατη επίσης επιδημιολογική έρευνα, που διεξήχθη από ερευνητές στο Cancer Epidemiology Biomarkers and Prevention, απέδειξε, ότι η συχνή κατανάλωση ψαριών προστατεύει τον ανδρικό πληθυσμό από καρκίνο τού προστάτη και από μεταστάσεις. Η μελέτη αυτή εξέτασε τις διατροφικές συνήθειες 47.882 ανδρών και κράτησε δώδεκα χρόνια. Τα αποτελέσματα έδειξαν, ότι όσοι έτρωγαν ψάρι περισσότερο από τρεις φορές την εβδομάδα, είχαν μειωμένο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο τού προστάτη, καθώς και μεταστατικό καρκίνο («Cancer Epidemiology Biomarkers and Prevention», 12 (1), 64-67, 2003).
Με ποια λογική λοιπόν, η νηστεία τής σαρακοστής απαγορεύει την κατανάλωση μιας τόσο υγιεινής τροφής, όπως είναι τα ψάρια;
Φρούτα, λαχανικά, ξηροί καρποί και σπόροι:
Τροφές ανώτερες από τα δημητριακά
Παρόμοια με το κρέας και το ψάρι, η διατροφική ποιότητα των φρούτων, των λαχανικών και των ξηρών καρπών και σπόρων είναι ανώτερη από αυτή των δημητριακών. Τα φρούτα και τα λαχανικά παρέχουν συστατικά, όπως το φολικό οξύ, βιταμίνη C και διάφορα καροτενοειδή, όπως άλφα-καροτίνη, βήτα-καροτίνη, λυκοπένιο, κρυπτοξανθίνη και λουτεΐνη. Οι ξηροί καρποί είναι άριστες πηγές πολλών δύσκολων να βρεθούν συστατικών. Το μαγνήσιο για παράδειγμα βρίσκεται σε αφθονία στα βραζιλιάνικα φιστίκια, στα αμύγδαλα, στούς σουσαμόσπορους, στούς ηλιόσπορους, στούς κολοκυθόσπορους και στα κάσιους. Το σελήνιο βρίσκεται σε αφθονία στα βραζιλιάνικα φιστίκια. Υψηλές συγκεντρώσεις μιας σημαντικής μορφής βιταμίνης E γνωστής ως γάμμα-τοκοφερόλης μπορεί να βρεθεί στούς σουσαμόσπορους, στα pecans, στα καρύδια, στα φιστίκια, στούς κολοκυθόσπορους, στα βραζιλιάνικα φιστίκια και στα κάσιους. Η πλουσιότερη διατροφική πηγή τού αμινοξέος αργινίνη είναι τα αράπικα φιστίκια. Ενώ οι ξηροί καρποί και οι σπόροι περιέχουν τόσα θρεπτικά συστατικά, πρέπει να αναφερθεί, ότι περιέχουν αντιθρεπτικά συστατικά, όπως τα phytates. Στην πραγματικότητα, ανά γραμμάριο το κατά μέσο όρο περιεχόμενο των ξηρών καρπών και σπόρων σε phytates είναι παρόμοιο με αυτό των δημητριακών και των οσπρίων. Φυσικά, λίγοι άνθρωποι τρώνε ξηρούς καρπούς και σπόρους στις ποσότητες, που καταναλώνουν δημητριακά.
Οι επιστήμονες έχουν επίσης ανακαλύψει μια ποικιλία συστατικών στις φυτικές τροφές, που τα έχουν ταξινομήσει συλλογικά ως φυτοθρεπτικά συστατικά (phytonutrients). Δεκάδες χιλιάδες από αυτά τα φυτοθρεπτικά συστατικά έχουν αναγνωριστεί και πολλά έχουν αξιοσημείωτες αντιοξειδωτικές ιδιότητες και καταπολεμούν τις ασθένειες. Φυτοθρεπτικά συστατικά γνωστά ως πολυφαινόλες έχουν φανεί, ότι έχουν πολλές φορές τη δύναμη να καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες από ό,τι τα γνωστά αντιοξειδωτικά, όπως η βιταμίνη C και E.
Μια άλλη σημαντική ομάδα φυτοθρεπτικών συστατικών είναι οι ανθοκυανίνες, τα συστατικά, που δίνουν χρώμα στα φρούτα, τα λαχανικά και τα φυτά. Οι ανθοκυανίνες είναι ένας σημαντικός συντελεστής τής αντιοξειδωτικής δράσης των κόκκινων και μπλε φυτικών τροφών. Μια πρόσφατη μελέτη, που συνέκρινε την αντιοξειδωτική ισχύ διαφόρων φυτοθρεπτικών συστατικών βρήκε, ότι οι ανθοκυανίνες είναι τα πιο ισχυρά φυτοθρεπτικά συστατικά από όλα.
Λευκό αλεύρι και γλυκαιμικός δείκτης
Μια κούπα (125 γρ.) λευκού αλευριού μάς παρέχει 95 γραμμάρια υδατάνθρακα, 13 γραμμάρια πρωτεΐνης, ένα γραμμάριο λίπους και 455 θερμίδες. Αυτές οι θερμίδες έρχονται να συμπληρώσουν με μικρό περιεχόμενο μικροθρεπτικών συστατικών. Το λευκό αλεύρι περιέχει σχετικά υψηλές ποσότητες καλίου και φωσφόρου. Περιέχει μηδαμινές ποσότητες ασβεστίου, σιδήρου, μαγνησίου, ψευδαργύρου, χαλκού, φολικού οξέος και βιταμινών Β1, Β2, Β5, Β6, Ε και Κ. Το λευκό αλεύρι δεν περιέχει βιταμίνες A, D και Β12. Ο εμπλουτισμός τού αλευριού ενισχύει σημαντικά το περιεχόμενο τού σιδήρου, τού φολικού οξέος και βιταμίνης D3 και επίσης προκαλεί μικρή αύξηση στις βιταμίνες Β1 και Β2, αλλά δεν κάνει τίποτα, για να εξουδετερώσει τα πολυάριθμα άλλα διατροφικά μειονεκτήματα αυτής τής τροφής.
Επι πλέον, το λευκό αλεύρι είναι πολύ υψηλό στο γλυκαιμικό δείκτη (glycemic index, GI) προκαλώντας απότομη και γρήγορη αύξηση στα επίπεδα γλυκόζης τού αίματος. Τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης τού αίματος βλάπτουν την καρδιαγγειακή υγεία. Ο γλυκαιμικός δείκτης είναι μια μέτρηση τού πόσο υψηλά μια συγκεκριμένη μερίδα μιας τροφής θα αυξήσει τα επίπεδα σακχάρου τού αίματος. Οι τροφές, που προκαλούν μεγάλες, γρήγορες αυξήσεις στα επίπεδα γλυκόζης τού αίματος, έχουν υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, ενώ οι τροφές που προκαλούν λιγότερες αυξήσεις στο σάκχαρο τού αίματος, έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη.
Ανά γραμμάριο υδατάνθρακα οι τροφές με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη προκαλούν μια υψηλότερη κορύφωση στη γλυκόζη τού αίματος μετά το γεύμα και μεγαλύτερα επίπεδα γλυκόζης τού αίματος τις δυο πρώτες ώρες μετά την κατανάλωσή τους απ΄ ό,τι οι τροφές με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη.
Υπάρχουν πίνακες, που δείχνουν τον γλυκαιμικό δείκτη των τροφών. Από τούς πίνακες αυτούς βλέπουμε, ότι απουσιάζουν τροφές, όπως κρέας, πουλερικά, αυγά και πράσινα λαχανικά. Αυτό συμβαίνει, επειδή αυτές οι τροφές περιέχουν λίγους ή καθόλου υδατάνθρακες κι έτσι δεν προκαλούν αξιοσημείωτες αυξήσεις σακχάρου τού αίματος. Ακόμα και όταν καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες, αυτές οι τροφές έχουν μικρή επίδραση στα επίπεδα σακχάρου τού αίματος.
Η πλούσια σε υδατάνθρακες διατροφή
αυξάνει τα επίπεδα σακχάρου τού αίματος
Μια διατροφή πλούσια σε υδατάνθρακες, όπως η διατροφή κατά τη διάρκεια τής νηστείας τής σαρακοστής, αυξάνει τα επίπεδα σακχάρου τού αίματος. Το υψηλό σάκχαρο τού αίματος προκαλεί καρδιοπάθεια με πολλούς τρόπους. Διεγείρει την παραγωγή ελευθέρων ριζών, μειώνει την πρόσληψη τής βιταμίνης C από τα κύτταρά μας, βλάπτει το ανοσοποιητικό σύστημα, εμποδίζει τη διάλυση των θρόμβων τού αίματος και αυξάνει τη γλύκανση, μια διαδικασία, στην οποία μόρια γλυκόζης προσκολλώνται σε μόρια πρωτεϊνών και λιπιδίων μέσα στο σώμα.
Ερευνητές τού Harvard βρήκαν, ότι το γλυκαιμικό φορτίο των τροφών προέβλεπε τον κίνδυνο καρδιαγγειακής ασθένειας. Αφού παρακολούθησαν πάνω από 75.000 γυναίκες στη Nurses Health Study για δέκα χρόνια, παρατήρησαν, ότι όσο το γλυκαιμικό φορτίο αυξανόταν, τόσο αυξανόταν και η συχνότητα θανατηφόρας και μη θανατηφόρας καρδιαγγειακής ασθένειας. Βρέθηκε, ότι οι γυναίκες με το υψηλότερο διατροφικό γλυκαιμικό φορτίο είχαν διπλάσιο τον κίνδυνο καρδιαγγειακής ασθένειας απ΄ ό,τι αυτές με το χαμηλότερο γλυκαιμικό φορτίο (Liu S., et al., «A prospective study of dietary glycemic load, carbohydrate intake, and risk of coronary heart disease in US women», American Journal of Clinical Nutrition, 71, 1455-1461, 2000).
Μια διατροφή χαμηλή σε υδατάνθρακες χαμηλώνει τη γλυκόζη τού αίματος. Μια μελέτη 102 παχύσαρκων ανδρών και γυναικών βρήκε, ότι δώδεκα εβδομάδες μιας δίαιτας, που περιείχε 80-100 γραμμάρια πρωτεΐνης, αλλά μόνο 20-30 γραμμάρια υδατανθράκων μείωσε τα επίπεδα γλυκόζης από 126 mg/dl σε 96 mg.dl. Με άλλα λόγια, τρεις μήνες σε μια δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες μείωσαν τα επίπεδα γλυκόζης τού αίματος από τη διαβητική κατηγορία σε φυσιολογικό επίπεδο.
Η νηστεία τής σαρακοστής δεν αποτοξινώνει,
αλλά τοξινώνει χειρότερα τον οργανισμό
Ένας από τούς μεγάλους μύθους για τη νηστεία τού Πάσχα είναι, ότι αποτοξινώνει τον οργανισμό μας. Αλήθεια από τι τον αποτοξινώνει; Πώς αποβάλλει τις τοξίνες μια τέτοια νηστεία; Ρωτήστε αυτά τα ερωτήματα σε όποιον ισχυρίζεται, ότι η νηστεία τής σαρακοστής αποτοξινώνει τον οργανισμό σας και δεν θα λάβετε καμμιά επιστημονική απάντηση. Από τι μάς αποτοξινώνει; Από το κρέας, το ψάρι, τα αυγά και τα γαλακτοκομικά; Μα αυτά είναι τροφές ωφέλιμες για τον ανθρώπινο οργανισμό. (Τα γαλακτοκομικά, όπως το γιαούρτι είναι ωφέλιμα, αλλά όχι το γάλα, που πολλές μελέτες το ενοχοποιούν για την πρόκληση πολλών ασθενειών).
Και τι είναι τοξίνη; Τοξίνες λαμβάνουμε από το περιβάλλον. Κάθε μέρα εκτιθέμεθα σε μεγάλο αριθμό τοξικών ουσιών: καυσαέρια, προϊόντα καθαρισμού για το σπίτι, καπνό τσιγάρων, αναθυμιάσεις χρωμάτων, χλωριωμένο νερό, μόλυβδο, κάδμιο, υδράργυρο και άλλα βαρέα μέταλλα, παρασιτοκτόνα, προσθετικές ύλες τροφών, φάρμακα και πολλά ακόμα. Οι τοξίνες προκαλούν ελεύθερες ρίζες, οι οποίες προκαλούν τις ασθένειες τού γήρατος και επιταχύνουν την ίδια τη γήρανση. Μια άλλη πηγή τοξινών στο σώμα είναι το ίδιο το πεπτικό σας σύστημα. Πρόβλημα δημιουργούν οι τοξίνες, που δημιουργούνται στον εντερικό σας σωλήνα από την παρουσία υπερβολικής ανάπτυξης ζυμομυκήτων, γνωστής και ως καντιντίασης. Ο υπερβολικός πολλαπλασιασμός τού Candida albicans οφείλεται στη χρήση των αντιβιοτικών, που φονεύουν τα ωφέλιμα βακτήρια, καθώς και η υπερβολική ζάχαρη στη διατροφή. Ο ζυμομύκητας στα έντερα τρέφεται με σάκχαρο, έτσι οι ασθενείς που πάσχουν από καντιντίαση πρέπει να ακολουθήσουν μια δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες και ελεύθερη από ζάχαρη, καθώς και τις τροφές, που έχουν υποστεί ζύμωση ή περιέχουν ζυμομύκητες, όπως το τυρί, το ξύδι, το αλκοόλ και το ψωμί.
Το ήπαρ είναι το όργανο, που είναι κυρίως υπεύθυνο για την απομάκρυνση των τοξινών από το σώμα. Η διεργασία αυτή παράγει πολλές ελεύθερες ρίζες. Κανονικά αυτές οι ελεύθερες ρίζες εξουδετερώνονται γρήγορα από τη γλουταθειόνη, ένα αντιοξειδωτικό ένζυμο, που υπάρχει στο σώμα. Όταν το ήπαρ σας είναι απασχολημένο με επιπλέον αποτοξίνωση, χρειάζεται επιπλέον γλουταθειόνη, που ο οργανισμός μπορεί να μην μπορεί να φτιάξει γρήγορα σε αρκετά μεγάλες ποσότητες. Αυτό θα έχει ως συνέπεια οι ελεύθερες ρίζες να αυξάνονται. Η χαμηλή σε υδατάνθρακες και υψηλή σε πρωτεΐνες δίαιτα υποστηρίζει το ήπαρ. Οι πρωτεΐνες υψηλής ποιότητας, όπως αυτές που προέρχονται από το κρέας, τα πουλερικά, τα θαλασσινά και τα αυγά, ενισχύουν την αποτοξίνωση παρέχοντας περισσότερα αμινοξέα, και ιδιαίτερα κυστεΐνη, που χρειάζεται ο οργανισμός, για την κατασκευή τής γλουταθειόνης. Το ήπαρ χρειάζεται πρωτεΐνες, όπως επίσης και χοληστερίνη για την κατασκευή τής χολής, που είναι απαραίτητη για την απορρόφηση των λιποδιαλυτών θρεπτικών συστατικών. Το σάκχαρο αναστέλλει την παραγωγή ενζύμων, που χρειάζεται το σώμα ως μέρος τής διαδικασίας τής αποτοξίνωσης. Αυτό αποδυναμώνει την ηπατική λειτουργία.
* * *
Μια διατροφή λοιπόν υψηλή σε σάκχαρα και υδατάνθρακες, όπως είναι η διατροφή κατά τη διάρκεια τής χριστιανικής νηστείας, όχι μόνο δεν βοηθάει στην αποτοξίνωση, αλλά στην πραγματικότητα τοξινώνει τον οργανισμό.
Μάριος Δημόπουλος---------------
Clinical Nutritionist------------------------
Fellow of the American Council of Applied Clinical Nutrition
mrsdmpls@yahoo.com----
|
Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014
ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΗ Η ΠΟΛΥΗΜΕΡΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΝΗΣΤΕΙΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου