ΙΕ'. ΑΥΘΑΔΕΙΑΣ
[15.1] [Ἡ δὲ αὐθάδειά ἐστιν ἀπήνεια ὁμιλίας ἐν λόγοις,]
[15.2] ὁ δὲ αὐθάδης τοιοῦτός τις, οἷος ἐρωτηθείς «Ὁ δεῖνα ποῦ ἐστιν;» εἰπεῖν «Πράγματά μοι μὴ πάρεχε».
[15.3] καὶ προσαγορευθεὶς μὴ ἀντιπροσειπεῖν.
[15.4] καὶ πωλῶν τι μὴ λέγειν τοῖς ὠνουμένοις πόσου ἂν ἀποδοῖτο, ἀλλ᾽ ἐρωτᾶν τί εὑρίσκει.
[15.5] καὶ τοῖς τιμῶσι καὶ πέμπουσιν ‹μερίδα› εἰς τὰς ἑορτὰς εἰπεῖν ὅτι οὐδὲν ἂν γένοιτο τὰ διδόμενα. [15.6] καὶ οὐκ ἔχειν συγγνώμην οὔτε τῷ πηλώσαντι αὐτὸν ἀκουσίως οὔτε τῷ ὤσαντι οὔτε τῷ ἐμβάντι.
[15.7] καὶ φίλῳ δὲ ἔρανον κελεύσαντι εἰσενεγκεῖν εἴπας ὅτι οὐκ ἂν δοίη, ὕστερον ἥκειν φέρων καὶ λέγειν ὅτι ἀπόλλυσι καὶ τοῦτο τὸ ἀργύριον.
[15.8] καὶ προσπταίσας ἐν τῇ ὁδῷ δεινὸς καταράσασθαι τῷ λίθῳ.
[15.9] καὶ [ἀναμεῖναι] οὐκ ἂν ὑπομείναι πολὺν χρόνον οὐθένα.
[15.10] καὶ οὔτε ᾆσαι οὔτε ῥῆσιν εἰπεῖν οὔτε ὀρχήσασθαι ἂν ἐθελῆσαι.
[15.11] δεινὸς δὲ καὶ τοῖς θεοῖς μὴ ἐπεύχεσθαι.
***
15. Ο ΦΙΛΑΥΤΟΣ
[15.1] [Η φιλαυτία είναι λεκτική τραχύτητα στις συναναστροφές,]
[15.2] ενώ ο φίλαυτος το είδος του ανθρώπου που όταν τον ρωτούν «Πού είναι ο τάδε;», αυτός απαντά: «Μη με ενοχλείς».
[15.3] Όταν κάποιος τον χαιρετά, αυτός δεν ανταποδίδει το χαιρετισμό.
[15.4] Όταν πουλά κάτι, δε λέει στους αγοραστές πόσο θα το έδινε, αλλά ρωτά: «Πόσα πιάνει;»
[15.5] Σ᾽ αυτούς που τον τιμούν και του στέλνουν φαγητό στις γιορτές λέει ότι αυτά που του δίνουν δεν αξίζουν τίποτα.
[15.6] Δε συγχωρεί ούτε αυτόν που τον λάσπωσε χωρίς να το θέλει, ούτε αυτόν που τον έσπρωξε, ούτε αυτόν που τον πάτησε.
[15.7] Στο φίλο, που τον παρακινεί να συνεισφέρει ένα ποσό σε έρανο, αφού του πει στην αρχή ότι δε θα δώσει, ύστερα έρχεται και φέρνει το ποσό προσθέτοντας: «Πάνε χαμένα κι αυτά τα χρήματα».
[15.8] Αν σκοντάψει στο δρόμο, είναι ικανός να καταραστεί την πέτρα.
[15.9] Δεν περιμένει κανέναν για πολλή ώρα. [15.10] Δεν καταδέχεται ούτε να τραγουδήσει, ούτε να απαγγείλει, ούτε να χορέψει.
[15.11] Είναι ικανός να μην προσφέρει ευχαριστίες ούτε στους θεούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου