ΡΗΤΟΡΙΚΗ: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - Ὑπὲρ Μεγαλοπολιτών (16-18)

[16] Δοκοῦσι δέ μοι Λακεδαιμόνιοι μάλα δεινῶν ἔργον ἀνθρώπων ποιεῖν. νῦν γάρ φασιν ἐκεῖνοι δεῖν Ἠλείους μὲν τῆς Τριφυλίας τινὰ κομίσασθαι, Φλειασίους δὲ τὸ Τρικάρανον, ἄλλους δέ τινας τῶν Ἀρκάδων τὴν αὑτῶν, καὶ τὸν Ὠρωπὸν ἡμᾶς, οὐχ ἵν᾽ ἑκάστους ἡμῶν ἴδωσιν ἔχοντας τὰ αὑτῶν, οὐδ᾽ ὀλίγου δεῖ· ὀψὲ γὰρ ἂν φιλάνθρωποι γεγονότες εἶεν·

[17] ἀλλ᾽ ἵνα πᾶσι δοκῶσι συμπράττειν ὅπως ἕκαστοι κομίσωνται ταῦθ᾽ ἅ φασιν αὑτῶν εἶναι, ἐπειδὰν δ᾽ ἴωσ᾽ ἐπὶ Μεσσήνην αὐτοί, συστρατεύωνται πάντες αὐτοῖς οὗτοι καὶ βοηθῶσι προθύμως, ἢ δοκῶσ᾽ ἀδικεῖν, περὶ ὧν ἔφασαν ἕκαστοι σφῶν αὐτῶν εἶναι συμψήφους λαβόντες ἐκείνους, μὴ τὴν ὁμοίαν αὐτοῖς [χάριν] ἀποδιδόντες.

[18] ἐγὼ δὲ νομίζω τὴν πόλιν, πρῶτον μὲν καὶ χωρὶς τοῦ καθυφεῖναι Λακεδαιμονίοις τινὰς Ἀρκάδων, Ὠρωπὸν ἂν κομίσασθαι, καὶ μετ᾽ ἐκείνων, ἂν τὰ δίκαια ποιεῖν ἐθέλωσι, καὶ μετὰ τῶν ἄλλων τῶν οὐκ οἰομένων δεῖν Θηβαίους ἐᾶν ἔχειν τἀλλότρια. εἰ δ᾽ ἄρα τοῦτ᾽ εὔδηλον ἡμῖν γένοιτο, ὅτι μὴ Λακεδαιμονίους ἐῶντες τὴν Πελοπόννησον καταστρέψασθαι οὐχ οἷοί τ᾽ ἐσόμεθ᾽ Ὠρωπὸν λαβεῖν, αἱρετώτερον, εἰ οἷόν τ᾽ εἰπεῖν, ἡγοῦμαι τὸν Ὠρωπὸν ἐᾶν ἢ Λακεδαιμονίοις Μεσσήνην προέσθαι καὶ Πελοπόννησον. οὐ γὰρ ἂν ἡγοῦμαι περὶ τούτου μόνον ἡμῖν εἶναι τὸν λόγον πρὸς ἐκείνους, ἀλλ᾽ — ἐάσω τό γ᾽ ἐπελθὸν εἰπεῖν μοι· περὶ πολλῶν δ᾽ ἂν οἶμαι κίνδυνον ἡμῖν γενέσθαι.

***
[16] Η πολιτική που ακολουθούν οι Λακεδαιμόνιοι δείχνει ανθρώπους εξαιρετικά έξυπνους. Διακηρύττουν δηλαδή τώρα εκείνοι ότι πρέπει οι Ηλείοι να ανακτήσουν κάποια μέρη της Τριφυλίας, οι Φλειάσιοι το Τρικάρανο, κάποιοι άλλοι Αρκάδες τη γη που τους ανήκει και εμείς τον Ωρωπό, όχι για να δουν τον καθένα από μας να έχει αυτό που του ανήκει, κάθε άλλο —γιατί κάπως αργά θα είχαν δείξει τα φιλανθρωπικά τους αισθήματα—

[17] αλλά για να φανεί σε όλους ότι τους βοηθούν να πάρουν πίσω ό,τι ο καθένας τους υποστηρίζει ότι είναι δικά του, ώστε, όταν οι ίδιοι βαδίσουν εναντίον της Μεσσήνης, όλοι αυτοί να σπεύσουν σε βοήθεια· διαφορετικά, θα χαρακτηριστούν άδικοι, εφόσον δεν τους ανταποδίδουν τα ίδια, ενώ είχαν τους Λακεδαιμονίους υποστηριχτές σχετικά με αυτά που ο καθένας τους υποστήριζε ότι του ανήκουν.

[18] Εγώ προσωπικά νομίζω ότι κατ᾽ αρχάς, και χωρίς να θυσιάσουμε μερικούς Αρκάδες στους Σπαρτιάτες, θα μπορούσε η πόλη μας να ανακτήσει τον Ωρωπό με τη βοήθεια και των Λακεδαιμονίων, αν δεχτούν να ενεργήσουν δίκαια, και των άλλων, όσοι νομίζουν ότι δεν πρέπει να αφήνουν τους Θηβαίους να κατέχουν ξένα εδάφη. Αν πάλι γίνει σαφέστατο σε μας ότι, σε περίπτωση που δεν αφήσουμε τους Λακεδαιμονίους να υποτάξουν την Πελοπόννησο, δεν θα μπορέσουμε να πάρουμε πίσω τον Ωρωπό, τότε νομίζω ότι είναι προτιμότερο —επιτρέψτε μου να το πω— να μην διεκδικήσουμε τον Ωρωπό παρά να αφήσουμε στο έλεος των Λακεδαιμονίων τη Μεσσήνη και ολόκληρη την Πελοπόννησο. Γιατί νομίζω ότι ο Ωρωπός δεν θα ήταν το μόνο θέμα διένεξης μεταξύ μας, αλλά — ας αφήσω αυτό που μου ήρθε στο μυαλό να σας πω· πιστεύω όμως ότι θα διατρέξουμε κίνδυνο για πολλά.