Έχει ειπωθεί ότι δεν υπάρχει παρελθόν ούτε μέλλον παρά μόνο παρόν. Παρόλα αυτά τόσο το παρελθόν όσο και το μέλλον κουβαλάνε μέσα τους εικόνες που έχουν αποτυπωθεί γεμάτες συναίσθημα. Η σκέψη μπορεί να ταξιδέψει μπροστά ή πίσω να αναπολήσει ή να ονειροπολήσει.
Όμως πως μπορεί κάποιος να εκμεταλλευτεί υπέρ του αυτά τα "ταξίδια" του νου με συνειδητό όμως τρόπο κι όχι αφημένος στην αχαλίνωτη σκέψη που αν συμβεί αυτό δεν έχει τίποτε να του προσφέρει;
Η αναδρομική άσκηση είναι μια απ' τις πιο σημαντικές που δίδασκε ο Πυθαγόρας στους μαθητές του κι επέμενε να την εξασκούν κάθε βράδυ. Γιατί όμως επέμενε αφού δεν υπάρχει παρελθόν και πρέπει να ζούμε μόνο στο παρόν.
Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει χρόνος, μια "επέμβαση" στο παρελθόν ή μια "φανταστική" δημιουργία μέσω συνειδητού οραματισμού "συμβαίνει" κι υλοποιεί ή επιδιορθώνει καταστάσεις που έχουν παραχθεί. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει χρόνος στο Τώρα θα συμβούν όλα όσα εμείς θα "αλλάξουμε" στο παρελθόν ή στο μέλλον. Αυτό το Τώρα όμως, στη τρίτη διάσταση της χωριστικότητας είναι δύσκολο να βιωθεί ως όλο, έτσι τα αποτελέσματα θα βιωθούν ως "μέλλον".
Σχετικά με το παρελθόν υπάρχει ένα μυστικό στην όλη διαδικασία , διαφορετικά δεν θα υπάρξει ευτυχές αποτέλεσμα. Η "επέμβαση" πρέπει να είναι ειλικρινής και με πραγματική μετάνοια τόσο πολύ που το καυτό δάκρυ που θα κυλήσει να επουλώσει τη γραμμή που έχει χαραχθεί στο παρελθόν.
Οι μυημένοι αυτών των σχολών γνωρίζουν ότι στο μέρος της καρδιάς βρίσκεται ένα σημείο εγγραφής κάθε στιγμής του ανθρώπου ενόσω βρίσκεται εν ζωή και δρα, σκέφτεται , αισθάνεται, μιλά. Έχει μεγάλη αξία να μπορέσει κάποιος να τροποποιήσει αυτό το αρχείο εν ζωή, εν γνώσει του, κατανοώντας τα λάθος πεπραγμένα κι αναλαμβάνοντας νέα δράση, ως Νέος Άνθρωπος. Αυτός είναι ο λεγόμενος Άνθρωπος της Επιθυμίας δηλαδή αυτός που Επιθυμεί να γίνει Νέος Άνθρωπος.
Όσο για το μέλλον έχουν ειπωθεί πολλά έτσι ώστε πλέον έχει γίνει αποδεκτό ότι ο δημιουργικός οραματισμός ήταν ανέκαθεν η διαδικασία υλοποίησης της ζωής των ανθρώπων.
Οι εικόνες του παρελθόντος που έχουν ζωή και κινούνται γύρω μας όπως κι αυτές του μέλλοντος που έχουν παραχθεί μέσα σε ονειροπόληση μπορούν να αλλάξουν με πίστη κι ειλικρινή μετάνοια.
Ωστόσο θα πρέπει να αποσαφηνιστεί ένα κρίσιμο σημείο προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Η «αλλαγή» του παρελθόντος δε θα συμβεί άμεσα στο παρόν αλλά στο εγγύς μέλλον, το οποίο δε μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε χρονικά πότε θα εμφανιστεί. Γιατί παρόλο που υλοποιείται αυτόματα, χρειάζεται να λειτουργήσουν συνδυαστικά οι νόμοι: της έλξης, της περιοδικότητας, της αρμονίας και της ηθικής αιτιότητας για να βιωθεί στο φυσικό πεδίο.
Ένα άλλο επίσης σημαντικό σημείο είναι το γεγονός, ότι η επιθυμητή αλλαγή δε θα συμβεί αν πρωτίστως δεν υπάρξει αλλαγή συμπεριφοράς, ανάλογη με την κατανόηση που μας έδωσε το παρελθόν. Η αναδρομική μπορεί να οργανώνει και να αναδομεί τις εικόνες του χτες αλλά αν η σοφία που μας πρόσφερε αυτό, δεν εφαρμοστεί στη καθημερινή μας δράση στο παρόν, τότε η αλλαγή θα μείνει μια αιωρούμενη εικόνα παγωμένη στον χρόνο κι ουδέποτε θα υλοποιηθεί στον τρισδιάστατο χώρο. Επειδή είναι απαραίτητη η από μέρους μας συμβατή δράση με το περιεχόμενο της εικόνας.
Ζούμε συνειδητά στο παρόν, στο τώρα αλλά δε είναι σωστό να δραπετεύσουμε ούτε απ' το παρελθόν ούτε να κρυβόμαστε απ' το μέλλον μας γιατί όλα αυτά είναι μέρος της ζωής μας και παριστάνοντας τη στρουθοκάμηλο που χώνει τι κεφάλι μες το χώμα δε θα πετύχουμε να ξεφύγουμε απ' το κυνηγητό των σκέψεων. Όλοι αυτοί οι χρόνοι, είναι στην ουσία μια αιώνια στιγμή, ο νους μας τους συλλαμβάνει διαιρεμένους.
Να αγαπήσετε το παρελθόν σας και να το επιδιορθώσετε με αναδρομικές ασκήσεις και μόνο τότε θα γαληνέψει μέσα σας και θα σας αφήσει να ζήσετε όπως θέλετε στο παρόν. Διαγράψτε τη παλιά καταγραφή και γράψτε μια νέα, όπως θα έπρεπε να είναι με γνώμονα την Ηθική και το Δίκαιο. Όλα είναι ενέργεια και τα πάντα ρέουν.
Όμως πως μπορεί κάποιος να εκμεταλλευτεί υπέρ του αυτά τα "ταξίδια" του νου με συνειδητό όμως τρόπο κι όχι αφημένος στην αχαλίνωτη σκέψη που αν συμβεί αυτό δεν έχει τίποτε να του προσφέρει;
Η αναδρομική άσκηση είναι μια απ' τις πιο σημαντικές που δίδασκε ο Πυθαγόρας στους μαθητές του κι επέμενε να την εξασκούν κάθε βράδυ. Γιατί όμως επέμενε αφού δεν υπάρχει παρελθόν και πρέπει να ζούμε μόνο στο παρόν.
Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει χρόνος, μια "επέμβαση" στο παρελθόν ή μια "φανταστική" δημιουργία μέσω συνειδητού οραματισμού "συμβαίνει" κι υλοποιεί ή επιδιορθώνει καταστάσεις που έχουν παραχθεί. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει χρόνος στο Τώρα θα συμβούν όλα όσα εμείς θα "αλλάξουμε" στο παρελθόν ή στο μέλλον. Αυτό το Τώρα όμως, στη τρίτη διάσταση της χωριστικότητας είναι δύσκολο να βιωθεί ως όλο, έτσι τα αποτελέσματα θα βιωθούν ως "μέλλον".
Σχετικά με το παρελθόν υπάρχει ένα μυστικό στην όλη διαδικασία , διαφορετικά δεν θα υπάρξει ευτυχές αποτέλεσμα. Η "επέμβαση" πρέπει να είναι ειλικρινής και με πραγματική μετάνοια τόσο πολύ που το καυτό δάκρυ που θα κυλήσει να επουλώσει τη γραμμή που έχει χαραχθεί στο παρελθόν.
Οι μυημένοι αυτών των σχολών γνωρίζουν ότι στο μέρος της καρδιάς βρίσκεται ένα σημείο εγγραφής κάθε στιγμής του ανθρώπου ενόσω βρίσκεται εν ζωή και δρα, σκέφτεται , αισθάνεται, μιλά. Έχει μεγάλη αξία να μπορέσει κάποιος να τροποποιήσει αυτό το αρχείο εν ζωή, εν γνώσει του, κατανοώντας τα λάθος πεπραγμένα κι αναλαμβάνοντας νέα δράση, ως Νέος Άνθρωπος. Αυτός είναι ο λεγόμενος Άνθρωπος της Επιθυμίας δηλαδή αυτός που Επιθυμεί να γίνει Νέος Άνθρωπος.
Όσο για το μέλλον έχουν ειπωθεί πολλά έτσι ώστε πλέον έχει γίνει αποδεκτό ότι ο δημιουργικός οραματισμός ήταν ανέκαθεν η διαδικασία υλοποίησης της ζωής των ανθρώπων.
Οι εικόνες του παρελθόντος που έχουν ζωή και κινούνται γύρω μας όπως κι αυτές του μέλλοντος που έχουν παραχθεί μέσα σε ονειροπόληση μπορούν να αλλάξουν με πίστη κι ειλικρινή μετάνοια.
Ωστόσο θα πρέπει να αποσαφηνιστεί ένα κρίσιμο σημείο προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Η «αλλαγή» του παρελθόντος δε θα συμβεί άμεσα στο παρόν αλλά στο εγγύς μέλλον, το οποίο δε μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε χρονικά πότε θα εμφανιστεί. Γιατί παρόλο που υλοποιείται αυτόματα, χρειάζεται να λειτουργήσουν συνδυαστικά οι νόμοι: της έλξης, της περιοδικότητας, της αρμονίας και της ηθικής αιτιότητας για να βιωθεί στο φυσικό πεδίο.
Ένα άλλο επίσης σημαντικό σημείο είναι το γεγονός, ότι η επιθυμητή αλλαγή δε θα συμβεί αν πρωτίστως δεν υπάρξει αλλαγή συμπεριφοράς, ανάλογη με την κατανόηση που μας έδωσε το παρελθόν. Η αναδρομική μπορεί να οργανώνει και να αναδομεί τις εικόνες του χτες αλλά αν η σοφία που μας πρόσφερε αυτό, δεν εφαρμοστεί στη καθημερινή μας δράση στο παρόν, τότε η αλλαγή θα μείνει μια αιωρούμενη εικόνα παγωμένη στον χρόνο κι ουδέποτε θα υλοποιηθεί στον τρισδιάστατο χώρο. Επειδή είναι απαραίτητη η από μέρους μας συμβατή δράση με το περιεχόμενο της εικόνας.
Ζούμε συνειδητά στο παρόν, στο τώρα αλλά δε είναι σωστό να δραπετεύσουμε ούτε απ' το παρελθόν ούτε να κρυβόμαστε απ' το μέλλον μας γιατί όλα αυτά είναι μέρος της ζωής μας και παριστάνοντας τη στρουθοκάμηλο που χώνει τι κεφάλι μες το χώμα δε θα πετύχουμε να ξεφύγουμε απ' το κυνηγητό των σκέψεων. Όλοι αυτοί οι χρόνοι, είναι στην ουσία μια αιώνια στιγμή, ο νους μας τους συλλαμβάνει διαιρεμένους.
Να αγαπήσετε το παρελθόν σας και να το επιδιορθώσετε με αναδρομικές ασκήσεις και μόνο τότε θα γαληνέψει μέσα σας και θα σας αφήσει να ζήσετε όπως θέλετε στο παρόν. Διαγράψτε τη παλιά καταγραφή και γράψτε μια νέα, όπως θα έπρεπε να είναι με γνώμονα την Ηθική και το Δίκαιο. Όλα είναι ενέργεια και τα πάντα ρέουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου