Ο "θυμός", η οργή για το άδικο, ο πόνος για την ανθρώπινη δυστυχία, είναι μια υγιής κατάσταση, είναι η αφύπνιση της συνείδησης, όπως είναι κι οι ενοχές μετά από μια λαθεμένη δράση. Ωστόσο όλα αυτά, θα πρέπει να είναι το πρώτο και το τελευταίο βήμα.
Μόνο η αφετηρία.
Ο πόνος , η οργή , ο θυμός αποστάζουν την σοφία τους στον άνθρωπο που τα βίωσε.
Ο Νέος Άνθρωπος αναγεννημένος , νεκραναστημένος πλέον, δεν έχει ανάγκη από τον πόνο και τον θυμό για να συνεχίσει το δρόμο του, επειδή Τώρα γνωρίζει κι όποιος γνωρίζει γίνεται στωικός, όχι αδιάφορος αλλά αποστασιοποιημένος από τα φαινόμενα της ζωής.
Αυτά τα τελευταία έρχονται συχνά πυκνά μετά από αποχές ράθυμες, εποχές ραστώνης και καλοπέρασης, για να αφυπνίσουν τον Προσκυνητή που προς στιγμή αφέθηκε σαν μαγεμένος στις απολαύσεις της ύλης.
Η ζωή, σαν σκληρός δάσκαλος, φέρεται φαινομενικά άγαρμπα, μοιάζει να σκορπίζει το θάνατο και την οδύνη δίχως οίκτο, αλλά για τη ζωή μεγαλύτερη αξία έχουν οι ψυχές απ' ότι τα σώματα.
Εκπαιδεύει Ανθρώπους κι όχι εφήμερα οχήματα. Αν ο άνθρωπος "θύμωνε" πιο τακτικά με τα δικά του λάθη, δε θα επέτρεπε στη ζωή να "θυμώσει"
Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να οδηγήσει εκείνος τη ζωή και να πάψει να άγεται και να φέρεται από τα καμώματα της.
Αλλά όσο ο άνθρωπος είναι ακόμη μαθητής πρέπει να δώσει δείγματα γραφής για να αξιωθεί αυτόν τον ρόλο.
Αφήστε ήσυχη τη ζωή, είναι όμορφη όταν την γλεντάμε, είναι υπέροχη όταν ανθίζει, αλλά μας ενοχλεί όταν δείχνει θυμωμένη τα δόντια της, όταν σηκώνει με βία το μαστίγιο της.
Αναρωτηθήκατε άραγε γιατί η ζωή ασχολείται μαζί μας;
Έχετε σκεφτεί την περίπτωση να αξίζουμε τον κόπο;
Κανένας Δάσκαλος δεν ασχολείται με ανάξιους κι ανίκανους μαθητές, άρα για να μας εκ-παιδεύει η ζωή, σημαίνει ότι γι' αυτήν Αξίζουμε!
Ας την δικαιώσουμε λοιπόν.
Ο καθένας στο βαθμό που δύναται, στο βαθμό που του αναλογεί, σε τέσσερις χρόνους: Κατανόηση, αποδοχή, ευγνωμοσύνη, δράση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου