O Θεός…Ύπνος

Η δύναμη του θεού Ύπνου είναι πολύ μεγάλη. Μπορεί να κοιμίσει όλους τους θεούς και όλους τους ανθρώπους. Μάλιστα κοίμισε ακόμα και τον αρχηγό των θεών, τον Δία, παρά τη θέλησή του, ύστερα από πιέσεις της θεάς Ήρας η οποία ήθελε να επηρεάσει την εξέλιξη του Τρωικού Πολέμου.

Η Ήρα επισκέπτεται τον Ύπνο στη Λήμνο πού κατοικούσε. Τον προσφωνεί «άνακτα» (άρχοντα, βασιλιά) όλων των θεών και των ανθρώπων, για να τον πείσει, αλλά ο Ύπνος το σκέφτεται να τα βάλει με τον Δία, διότι είχαν προηγούμενα.
Πείθεται να το κάνει, αφού όμως πρώτα η Ήρα του ορκίστηκε να τον παντρέψει με μία από τις νεότερες Χάριτες, την γλυκιά Πασιθέη, πού τόσο επιθυμούσε.
Ο Ύπνος με την Ήρα αναχωρούν μαζί για να βρουν το Δία. Η Ήρα σκορπάει στην καρδιά του Δία … «γλυκιά αγάπη και επιθυμία» και ο Ύπνος μεταμορφωμένος σε πουλί, τον αποκοιμίζει.
Να σημειώσουμε ότι η Πασιθέη είναι η θεά της χαλάρωσης και της ξεκούρασης, και έτσι καταλαβαίνουμε γιατί είναι τόσο πολύ επιθυμητή στον θεό Ύπνο !
Ο Ύπνος με την αγαπημένη του Πασιθέη, έκαναν παιδιά τους Όνειρους! Τα αδέρφια οι Όνειροι είναι: ο Μορφεύς, ο Ίκελος, ο Φοβήτωρ και ο Φάντασος. Όλοι μαζί ονομάζονται «Όνειροι» και είναι οι θεοί των ονείρων. Κατοικούσαν στις ακτές του ωκεανού, στη Δύση, σε ένα σπήλαιο κοντά στα σύνορα του Άδη.


Οι όνειροι, έστελναν τα όνειρα στους θνητούς, μέσα από δύο πύλες που βρίσκονταν εκεί. Η μία πύλη ήταν φτιαγμένη από Κέρατο, και με αυτή έστελναν τα αληθινά όνειρα (προμηνύματα), ενώ με τη δεύτερη που ήταν φτιαγμένη από Ελεφαντόδοντο, έστελναν τα ψεύτικα όνειρα.
Αναλυτικά τα παιδιά του θεού Ύπνου είναι οι εξής:
Μορφέας : Το όνομα, βγήκε από τη λέξη «Μορφή» και σχετίζεται με την ικανότητά του να παίρνει οποιαδήποτε ανθρώπινη μορφή και να εμφανίζεται στα όνειρα. Έχει την ιδιότητα να στέλνει εικόνες στα όνειρα ή στα οράματα των ανθρώπων, να τα διαμορφώνει, και να μορφοποιεί τα όντα που κατοικούν σε αυτά. Η δράση του Μορφέα είναι πρωταγωνιστική, αλλά όχι αποκλειστική. Ο Μορφέας είναι ο πιο ισχυρός από τους υπόλοιπους, για αυτό και είναι ο μοναδικός θεός που μπορεί να επέμβει στα όνειρα των βασιλιάδων και των ηρώων, ενώ όπως λένε μετέφερε τα μηνύματα των θεών στους θνητούς, με τη μορφή ονείρων.
Φοβήτωρ : Κάνει τα όνειρα τρομακτικά. Είναι η προσωποποίηση του εφιάλτη, και παίρνει μορφή τεράτων ή τρομακτικών ζώων.
Φάντασος : Παράγει τα δυσνόητα και πλασματικά όνειρα, ενώ εμφανίζεται χωρίς ζωτική μορφή. Είναι η προσωποποίηση της φαντασίας.
Ίκελος : Βοηθάει τις πτυχές των ονείρων που απεικονίζουν τη πραγματικότητα, κάνοντάς τα ρεαλιστικά.
Κατόπιν όλων τούτων, φαίνεται πως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν, πριν απ΄όλους, εξερευνήσει το θέμα του ύπνου, το οποίο κωδικοποίησαν σε μορφή μύθου, ώστε να μείνει στην παράδοση και την ιστορία, ως και έγινε.Οι κωδικοποιήσεις μύθων, ως και τούτου, κρύβουν μεγάλες αλήθειες και αυτό γίνεται σαφές αν ψάξουμε πιο λεπτομερώς.

Η Διαστροφή της Ορθοδοξίας πάνω στα αθώα νήπια.

Πως πραγματικά θα μπορούσε να αισθανθεί ένας σύγχρονος μορφωμένος άνθρωπος, αν τυχόν και παρευρισκόταν σε μια ορθόδοξη εκκλησία την ώρα της κατάπτυστης τελετής ενός νηπιοβαπτισμού;
Θα νοιώσει άραγε απορία.. ή σιχαμάρα όταν βλέπει τον παπά της ενορίας, να διατάζει στο όνομα του Κυρίου (Γιαχβέ), να αποβληθεί ο σατανάς από την ψυχή ενός άβουλου και άλογου νηπίου, την στιγμή που ίδιος αυτός θεός – που δήθεν διατάζει μέσω του παπά, φέρεται ως ο δημιουργός του;
Μάλλον σιχαμάρα θα νοιώσει!
Αν είναι φυσιολογικός άνθρωπος, δικαιολογημένα, δεν θα πρέπει ακόμη να θυμώσει – αγανακτήσει για αυτή την διαστροφή που αντάμωσε στο δρόμο του;
Μια ακόμη διαστροφική ανωμαλία της ορθοδοξίας που εμφανίζεται στις εκκλησίες κατά την βάπτιση νηπίων από το παπαδαριό, την στιγμή που ο παπάς αφορίζει κοπάδια και λεγεώνες σατανάδων που «ξημεροβραδιάζονται» μέσα στην αδιαμόρφωτη ψυχή του νηπίου!
Και αναρωτιέται κανείς, μα καλά…που βρέθηκαν οι σατανάδες μέσα στο νήπιο; 
Δυο δεν πρέπει να είναι οι λόγοι;  ή μπήκαν από μόνοι τους – οπότε ο Γιαχβέ δεν είναι παντοδύναμος και δεν έστειλε τον σατανά στην κόλαση όπως λέει στους αφορισμούς που ακολουθούν * - ή τους  έβαλε εκεί εκ του πονηρού ο Γιαχβέ, για να τα οικονομάνε οι λιγούρηδες οι παπάδες και να του δίνουνε κι αυτουνού  τα ανάλογα ποσοστά από τα παγκάρια τους. Θεός να σου λάχει!
Το παράδοξο είναι ότι στα μάτια και στα αυτιά του νεοέλληνα πιστού, αυτό το πράγμα, δυστυχώς περνά εντελώς απαρατήρητο. Δεν ιδρώνει ούτε το αφτί του, μα ούτε πεταράει το μάτι του..Χαμπάρι.
Τι μπορεί όμως  να φταίει άραγε γι αυτή του την εγκεφαλική αναισθησία;
Μα τι άλλο θα μπορούσε να φταίει, εκτός από την αποβλακωμένη συνείδησή του, την καθ’ όλα μάλιστα υποταγμένη στην τυφλή θρησκευτική του πίστη και η οποία έχει αποκόψει κάθε δίαυλο επικοινωνίας του αισθητού εξωτερικού κόσμου με τον εγκέφαλο του.
Τρέχει να βαπτίσει τα παιδιά του και αγνοεί παντελώς ότι ο παπάς θεωρεί  -απριόρι -ότι έχουν το σατανά μέσα τους,  κι αυτό; εν γνώση πάντοτε του θεού που τα δημιούργησε!! και ο παπάς σε ρόλο εξορκιστή τον «αποβάλει» από την ψυχή τους. Σχιζοφρένεια χριστιανική!
Που μπορεί όμως να οφείλετε μια τόσο μεγάλη διαστροφή;
Που αλλού, η μεσαιωνική Ορθοδοξία, είναι μια θρησκεία που θεμελιώθηκε κατευθείαν από αμόρφωτους μαυροχίτωνες ακαμάτηδες καλόγερους. Από κάτι ευτελείς υπανθρώπους που μισούσαν τα ίδια κορμιά τους, των συνανθρώπων τους, με πιο ιδιαίτερο μίσος στο κορμί της γυναίκας, δηλαδή σαν να λέμε…της ίδιας μάνας τους, την τροφό της ίδιας της ύπαρξης τους.
Ήταν τόσο άπειρο το μέγεθος της απύθμενης βλακείας που τους διακατείχε, που δεν ήταν δυνατό να εξαιρέσουν τα νήπια από την ποταπή και τρισάθλια διδασκαλία τους, η ψυχική τους ανωμαλία υπερβαίνει κάθε όριο διαστροφής, ακόμα και πάνω στα νήπια, τους νέους καρπούς της ζωής, από την ερωτική συνουσία των σωμάτων, που κι αυτή την θεωρούν αμαρτωλή. 

     ΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

 Ο παπάς την ώρα της τέλεσης, γυρίζει προς την ανατολή με τα χέρια του ελεύθερα, φυσάει τρεις φορές στο πρόσωπο σφραγίζει τρεις φορές το μέτωπο και το στήθος και έπειτα αφού βάλει το χέρι του στο κεφάλι του υποψήφιου χριστιανού του λέει την εξής ευχή:  «Επί ονόματί σου Κύριε ο Θεός της αληθείας ..κ.τ.λ»
Όταν τελειώσει αυτή την ευχή συνεχίζει με τους παρακάτω αφορισμούς:
 

- Σε διατάζει ο Κύριος Διάβολε αυτός που ήλθε στον κόσμο ………αυτός που έλυσε με τον θάνατόν του τον θάνατο, δηλαδή εσένα τον διάβολο. Σε ορκίζω κατά του θεού του δείξαντος το ξύλο της ζωής.....Σε διατάζω και σε ορκίζω εις το όνομα εκείνου που περπάτησε στη  θάλασσα  σα να ήταν ξηρά, που κυβερνάει τους ανέμους και με το βλέμμα του ξηραίνει αβύσσους η δε απειλή του λιώνει βουνά αναχώρησε από αυτό το πλάσμα .Αυτός σε διατάζει μέσω εμού. . -Φοβήσου έξελθε μην επιστρέψεις και μην κρυφτείς μέσα του και μην το ξανασυναντήσεις  ούτε νύκτα ούτε μέρα ούτε ώρα ούτε μεσημέρι αλλά πήγαινε εις τα τάρταρα έως την ημέρα της κρίσεως *.- Φοβήσου τον Θεό τον καθήμενο επί  τα Χερουβίμ και επιβλέπει αβύσσους. Τον Θεό που τρέμουν οι Άγγελοι ,Αρχάγγελοι, Θρόνοι, Κυριότητες, Αρχές, Εξουσίες, Δυνάμεις, τα πολυόμματα Χερουβίμ, και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ.Αυτόν που τρέμει ουρανός Γη και θάλασσα.    - Έξελθε από τον σφραγισθέντα καινούργιο στρατιώτη του Χριστού και Θεού μας. Σε ορκίζω στο όνομα εκείνου που ποιοί τους Αγγέλους του πνεύματα και τους λειτουργούς του φωτιά που καίει. - Έξελθε και αναχώρησε από αυτό το πλάσμα εσύ και οι  Άγγελοί  σου. Δοξασμένο το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνας των αιώνων . Αμήν. - Ο Θεός ο Άγιος ο φοβερός και ένδοξος, ο ακατανόητος για τα έργα του και τη δύναμή του, ανεξερεύνητος και δυνατός. Αυτός που σε τιμώρησε διάβολε στην αιώνιο κόλαση *, μέσω ημών των δούλων του θεού σε διατάζει, απομακρύνσου εσύ και όλη η παρέα σου, από τον νεοσφραγισμένο δούλου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και αληθινού Θεού μας. - Σε ορκίζω παμπόνηρο,  ακάθαρτο και βρώμικο πνεύμα, εις το όνομα του Ιησού Χριστού,  που έχει τον ουρανό και τη γη, αυτός που είπε στον κουφό και άλαλο δαίμονα, έξελθε από τον άνθρωπο, και μην ξαναενοχλήσεις αυτόν. Αναχώρησε, και ας γνωρίσεις την τιποτένια δύναμή σου, που δεν έχει  εξουσία ούτε στους χοίρους. Θυμήσου εκείνον που ικανοποίησε  την αίτησή σου να μπεις μέσα στο κοπάδι των χοίρων. - Φοβήσου τον Θεό, με την διαταγή του οποίου η γη στηρίζεται στα ύδατα, αυτόν που έκτισε τον ουρανό και έθεσε την άμμο θαλάσσης όριο. Φοβήσου τον Θεό που αγγίζει τα όροι και καπνίζουνε ,που είναι ντυμένος φως αντί για ρούχα, που άπλωσε τον ουρανό σαν να ήταν δέρμα, ………που παίρνει το νερό από την θάλασσα και το χύνει σε όλη την γη.  - Έξελθε και αναχώρησε από του προς το άγιο φώτισμα ευτρεπιζομένου. Σε ορκίζω κατά του .σωτηρίου πάθους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και του τιμίου αυτού Σώματος και Αίματος , και κατά του δεύτερου και φοβερού ερχομού του. - Θα έρθει, θα έρθει και δεν αργεί, και τότε εσένα και την παρέα σου θα σας στείλει στην γέενα του πυρός , θα σας παραδώσει στο αιώνιο σκοτάδι όπου τα σκουλήκια δεν κοιμούνται και η φωτιά δεν σβήνει. Ότι το κράτος του Χριστού  κ.λ.π. Κύριε Σαβαώθ, ο θεός του Ισραήλ αυτός που γιατρεύει όλες τις αρρώστιες, επίβλεψε τον δούλο σου και κάνε να φύγουν από μέσα του όλα τα έργα του διαβόλου. - Επιτίμησε τα ακάθαρτα πνεύματα, δίωξε αυτά και καθάρισε το έργο των χειρών σου, και με την μεγάλη σου δύναμη κάνε τον να συντρίψει κάτω  από τα  πόδια τον σατανά και χάρισε σ’; αυτόν  νίκες εναντίων του. Με το δικό σου έλεος ας καταξιωθεί των επουρανίων Σου Μυστηρίων  για να μπορεί αιώνια να δοξάζει τον Πατέρα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Αμήν Η σημερινή Ελλάδα, είναι μια χώρα που βρίσκετε ακόμα σε βαθύ μεσαίωνα, αυτό συμβαίνει δυστυχώς, με την ανοχή όλων μας και εννοείται πως έχουμε όλοι την ευθύνη που μας αναλογεί. Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑ:   Ονοματοδοσία και βάπτιση – Μια διαιωνιζόμενη παρανόηση

Ιούλιος Βερν: προφήτης ή ποιητής;

Το υποβρύχιο «Ναυτίλος» του πλοιάρχου Νέμο σε σύγχρονη έγχρωμη απόδοση
Ο «δάσκαλος» της επιστημονικής φαντασίας αποδεικνύεται όχι μόνο προφητικός αλλά και βαθιά ποιητικός 150 χρόνια μετά την εμφάνιση του πρώτου μυθιστορήματος της σειράς «Θαυμαστά ταξίδια»

Φαντάστηκε - μεταξύ άλλων - το ελικόπτερο, το δίκτυο των παγκόσμιων τηλεπικοινωνιών και τα διαστημικά ταξίδια σε μια σειρά από μυθιστορήματα που μάγεψαν πολλές γενιές εφήβων.

Ο λόγος είναι για τον μεγάλο γάλλο συγγραφέα Ιούλιο Βερν  και για τη σειρά των 54 μυθιστορημάτων του που είχαν εκδοθεί με τον γενικό τίτλο «Θαυμαστά ταξίδια». Εφέτος κλείνουν 150 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου από αυτά, του βιβλίου Πέντε εβδομάδες σε αερόστατο.
Η επαφή μου με τον Ιούλιο Βερν ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, όταν «ανακάλυψα» στην οικογενειακή βιβλιοθήκη μας πολλά από τα βιβλία του μεταφρασμένα στα ελληνικά. Γι' αυτό και εδώ χρησιμοποιώ τη μετάφραση των τίτλων αυτών των βιβλίων όπως τη γνώρισα από τις πρώτες ελληνικές εκδόσεις.
Την ίδια περίπου εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του 1950, μερικά από τα έργα του Βερν είχαν κυκλοφορήσει και σε εικονογραφημένες εκδόσεις «κόμικς», με κείμενο που έδινε μόνο τη στοιχειώδη πλοκή και πολύχρωμη εικονογράφηση. Νομίζω ότι ήταν αυτού του είδους οι εκδόσεις, από τις οποίες απουσίαζε εντελώς η λογοτεχνική πλευρά των έργων, που έδωσαν στον Βερν την εικόνα του «προφήτη της τεχνολογίας» περισσότερο από την εικόνα ενός μεγάλου λογοτέχνη.
Η σειρά «Θαυμαστά ταξίδια» (Voyages extraordinaires) ξεκίνησε το 1863 με το βιβλίο Πέντε εβδομάδες σε αερόστατο, στο οποίο ο συγγραφέας αφηγείται τις περιπέτειες ενός άγγλου επιστήμονα, του Δρος Φέργκιουσον, ο οποίος προσπαθεί να διασχίσει την Αφρική από την ανατολική προς τη δυτική ακτή επιβαίνοντας σε ένα αερόστατο.
Η τεχνολογική «πινελιά» στο βιβλίο αυτό έγκειται στο ότι το αερόστατο του Δρος Φέργκιουσον χρησιμοποιεί υδρογόνο τόσο για την πλήρωση του σάκου όσο και για τη θέρμανση του αερίου σε αυτόν. Έτσι ο πιλότος μπορεί να πετύχει τον έλεγχο της ανόδου και της καθόδου κατά βούληση, θερμαίνοντας το υδρογόνο στον σάκο για την άνοδο και ψύχοντάς το για την κάθοδο, σε αντίθεση με τα αερόστατα της εποχής, στα οποία οι επιβάτες απέρριπταν έρμα για την άνοδο και περίμεναν τη διαφυγή ή την ψύξη του αερίου για την κάθοδο.
Το στοιχείο αυτό αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος όλου του βιβλίου, αποδείχθηκε όμως πολύ σημαντικό στην τεράστια επιτυχία του. Από τότε στα υπόλοιπα 53 βιβλία της σειράς ο Ιούλιος Βερν προσπαθούσε, όσο μπορούσε, να περιλαμβάνει στην πλοκή εφευρέσεις ή καταστάσεις που φαίνονταν «λογικές» στην εποχή του, ως αποτέλεσμα της τεχνολογικής εξέλιξης γνωστών επιστημονικών ανακαλύψεων.
Άλλες από αυτές τις ιδέες του πραγματοποιήθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, άλλες σε μεγαλύτερο και άλλες απλώς παρέμειναν ως ενδιαφέρουσες αλλά ακόμη ανεφάρμοστες συλλήψεις ενός δημιουργικού μυαλού. Σίγουρα όμως δεν ήταν ένας «κλασικός» συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. Όπως άλλωστε είχε δηλώσει κάποτε και ο ίδιος, «σκοπός μου δεν είναι να προφητέψω αλλά να διαδώσω τη γνώση».
Όπως ήδη ανέφερα, η «επιφανειακή» ανάγνωση των βιβλίων του Βερν οδήγησε τους περισσότερους να τον θεωρούν συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, και μάλιστα έναν από τους θεμελιωτές αυτού του είδους λογοτεχνίας. Ωστόσο η διαφορά του Ιουλίου Βερν από τους «κλασικούς» συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας είναι ίσως λεπτή αλλά ξεκάθαρη.
Οι «άλλοι» συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας φαντάστηκαν καταστάσεις που απείχαν πολύ από το επιστημονικό και τεχνολογικό επίπεδο της εποχής τους. Κλασικά παραδείγματα: ο αόρατος άνθρωπος και η εισβολή εξωγήινων (Οράτιος Γουέλς), η αναβίωση νεκρών (το τέρας του Φρανκενστάιν της Μαίρης Σέλεϊ) και η ζωή στον Αρη (Εντγκαρ Ράις Μπάροους).
«Λογικές» εφευρέσεις
Αντίθετα, ο Ιούλιος Βερν στηρίχθηκε στη γνωστή επιστήμη και τεχνολογία της εποχής του για να περιγράψει τη λογική και πιθανά αναμενόμενη εξέλιξή τους, η οποία, τις περισσότερες φορές, δεν άργησε να πραγματοποιηθεί. Το 1870 περιέγραψε στο μυθιστόρημά του 20.000 λεύγες υπό την θάλασσα ένα υποβρύχιο, τον «Ναυτίλο», το οποίο ο εφευρέτης του, πλοίαρχος Νέμο, χρησιμοποιούσε για να πετύχει την παγκόσμια ειρήνη.
Τα πρώτα υποβρύχια είχαν δοκιμαστεί το 1862, κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, αλλά η αυτονομία και οι δυνατότητές τους δεν είχαν καμία σχέση με τον «Ναυτίλο», οι επιδόσεις του οποίου έμοιαζαν περισσότερο με εκείνες των σημερινών πυρηνοκίνητων υποβρυχίων.
Το 1886 περιέγραψε το ελικόπτερο στο μυθιστόρημά του Ροβήρος ο κατακτητής, ενώ η πρώτη πετυχημένη πτήση ελικοπτέρου πραγματοποιήθηκε το 1906 από τους γάλλους αδελφούς Μπρεγκέ. Το 1865 (Από τη Γη στη Σελήνη) και το 1870 (Γύρω από τη Σελήνη) περιέγραψε ένα «αποτυχημένο» ταξίδι στη Σελήνη, κατά το οποίο το διαστημόπλοιο «έχασε» τον στόχο του, λόγω της βαρυτικής πάρελξης ενός αστεροειδούς, διέγραψε ένα ημικύκλιο γύρω από τον δορυφόρο μας και επέστρεψε στη Γη.
Όπως είναι γνωστό, ο πρώτος άνθρωπος πάτησε το πόδι του στη Σελήνη το 1969, αλλά αξίζει να αναφερθεί ότι το 1970 το διαστημόπλοιο «Απόλλων 13», κατά την τρίτη στη σειρά διαστημική αποστολή στη Σελήνη, έπαθε μια σοβαρή βλάβη και χρειάστηκε να ακολουθήσει ακριβώς την ίδια τροχιά με αυτήν που είχε φανταστεί ο Ιούλιος Βερν ακριβώς 100 χρόνια πριν, καταλήγοντας και αυτό να προσθαλασσωθεί στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Η αγάπη του για την Αστρονομία ενέπνευσε στον Βερν άλλα τρία βιβλία: Ταξίδι σε κομήτη (1887), Η Γη άνω κάτω (1889) και Το κυνήγι του μετεώρου (1901). Στο πρώτο πραγματεύεται τη σύγκρουση της Γης με έναν κομήτη, η οποία έχει αποτέλεσμα να αποσπαστεί ένα μικρό κομμάτι της Γης με τους κατοίκους της και να ακολουθήσει τον κομήτη στην περιφορά του γύρω από τον Ήλιο, προτού επιστρέψει στη Γη.
Στο δεύτερο αφηγείται την προσπάθεια των αστροναυτών του ταξιδιού στη Σελήνη που σκέπτονται, μετά την επιτυχή επιστροφή τους, να αλλάξουν την κλίση του άξονα περιστροφής της Γης για να τροποποιήσουν το κλίμα του Βόρειου Πόλου.
Στο τρίτο αφηγείται την προσπάθεια δύο ερασιτεχνών αστρονόμων να εκμεταλλευθούν το χρυσάφι που περιέχεται σε έναν αστεροειδή. Και οι τρεις ιστορίες αποτελούν σήμερα αντικείμενα σοβαρών συζητήσεων στη διεθνή επιστημονική κοινότητα.
Τέλος, το 1904 περιέγραψε στο μυθιστόρημά του Ο κοσμοκράτωρ ένα όχημα που μπορούσε να μετατραπεί σε αυτοκίνητο, αεροπλάνο, πλοίο ή υποβρύχιο, εμπνευσμένος προφανώς από την πρώτη πτήση των αδελφών Ράιτ το 1902. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1960 κυκλοφόρησε ένα γερμανικό αυτοκίνητο, το Amphicar, που μπορούσε να κινηθεί και στην επιφάνεια του νερού, σαν πλοίο.
Ο Ιούλιος Βερν υπήρξε ένας πολυγραφότατος συγγραφέας, με περισσότερα από 100 βιβλία στο ενεργητικό του, από τα οποία 54 ανήκουν στην περίφημη σειρά «Θαυμαστά ταξίδια». Αντίθετα ίσως από την εντύπωση που έχει δημιουργηθεί, το βασικό στοιχείο στα βιβλία αυτά, όπως και στα υπόλοιπα έργα του Βερν, δεν είναι η επιστημονική φαντασία, αλλά οι ανθρώπινοι χαρακτήρες και η εξέλιξη της κοινωνίας.
Το στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας χρησιμοποιείται για να τοποθετήσει τους ανθρώπους σε καταστάσεις πρωτόγνωρες για την εποχή του και ήταν αυτό βέβαια που χάρισε τόσο ευρεία αναγνώριση στον μεγάλο συγγραφέα.
Ο Ιούλιος Βερν είναι ο δεύτερος σε αριθμό μεταφράσεων συγγραφέας μετά την Αγκαθα Κρίστι. Τα έργα του είχαν μεγάλη απήχηση και διαμόρφωσαν τους χαρακτήρες εκατομμυρίων εφήβων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού. Πέρα από την ανάπτυξη του πνεύματος της αναζήτησης και  την εμπλοκή του μέσου αναγνώστη στην τεχνολογία, κάτι που δεν ήταν και πολύ συνηθισμένο τότε, γνωρίζουμε ότι οδήγησαν γνωστούς επιστήμονες και εφευρέτες στην υλοποίηση ιδεών που «δανείστηκαν» από τον μεγάλο γάλλο συγγραφέα.
Για παράδειγμα, ο πρωτοπόρος αμερικανός σχεδιαστής υποβρυχίων Σάιμον Λέικ έλεγε ότι πολλές από τις ιδέες του τις είχε δανειστεί από το βιβλίο 20.000 λεύγες υπό την θάλασσα.
Τον ίδιο θαυμασμό γι' αυτό το βιβλίο είχε και ο γάλλος εξερευνητής των βυθών Ζακ Υβ Κουστό. Ο Βραζιλιάνος Αλμπέρτο Σάντος-Ντιμόν, ο οποίος κατασκεύασε το πρώτο επιχειρησιακά πλήρες πηδαλιουχούμενο αερόστατο το 1901 και ένα από τα πρώτα αεροπλάνα το 1906, απέδιδε στον Ιούλιο Βερν την έμπνευσή του γι' αυτές τις εφευρέσεις του.
Ο Ρωσοαμερικανός Ιγκόρ Σικόρσκι συνήθιζε να λέει ότι πηγή της έμπνευσής του για την κατασκευή των ελικοπτέρων του ήταν το βιβλίο του Βερν Ροβήρος ο κατακτητής. Είναι επίσης γνωστό ότι και οι τρεις μεγάλοι πρωτοπόροι της πυραυλικής τεχνολογίας, ο Ρώσος Κονσταντίν Τσιολκόφσκι, ο Αυστρογερμανός Χέρμαν Ομπερτ και ο Αμερικανός Ρόμπερτ Γκόνταρντ είχαν εμπνευσθεί από το βιβλίο του Βερν Από τη Γη στη Σελήνη.
Τέλος, ο αμερικανός εξερευνητής των Πόλων Ρίτσαρντ Μπερντ, επιστρέφοντας από μια πτήση πάνω από τον Νότιο Πόλο, είπε «Ο Ιούλιος Βερν με οδήγησε σε αυτό το ταξίδι», αναφερόμενος στα βιβλία Οι περιπέτειες του πλοιάρχου Χατεράς και Το μυστήριο της Ανταρκτικής.    
Πέρα όμως από την επιστημονική απήχηση των βιβλίων του, ο Ιούλιος Βερν είχε επηρεάσει και πολλούς λογοτέχνες, μεταξύ των οποίων οι Γάλλοι Αρθούρος Ρεμπό, Ευγένιος Ιονέσκο,  Ζαν Κοκτό και Αντουάν ντε Σεντ-Εξυπερί.

Μοντέλο του αυτοκινήτου αεροπλάνουπλοίου που οδηγείο Ροβήρος στο βιβλίο «Ο κοσμοκράτωρ» (από το Μουσείο Βερν στη Νάντη)
Ο «Μεγάλος Ανατολικός»
Για εμάς τους Ελληνες σημαντικότερη είναι ίσως η περίπτωση του Ανδρέα Εμπειρίκου, ο οποίος όχι μόνο εμπνεύστηκε το οκτάτομο μυθιστόρημα-ποταμό Ο Μεγάλος Ανατολικός από το βιβλίο του Βερν Η πλωτή νήσος, αλλά συμπεριέλαβε και τον μεγάλο γάλλο συγγραφέα μεταξύ των επιβατών του υπερωκεάνιου που έδωσε το όνομά του στο βιβλίο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το πλοίο αυτό δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας του έλληνα συγγραφέα.
Ο «Μεγάλος Ανατολικός» υπήρξε το τελευταίο μεγάλο πλοίο με τροχούς αντί για έλικες και, επειδή δεν είχε επιτυχία ως επιβατηγό, μετατράπηκε σε πλοίο πόντισης καλωδίων και πέτυχε την πρώτη τηλεγραφική σύνδεση Ευρώπης - Αμερικής.
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο Ιούλιος Βερν προσπάθησε να κάνει και «πραγματική» επιστημονική φαντασία σε δύο έργα του. Στο πρώτο, το βιβλίο Το Παρίσι στον 20ό αιώνα που γράφτηκε το 1863, όπως και το πρώτο της σειράς «Θαυμαστά ταξίδια», προσπαθεί να φανταστεί πώς θα είναι ο κόσμος ύστερα από 100 χρόνια, ενώ στο δεύτερο, το βιβλίο του Η ημέρα ενός αμερικανού δημοσιογράφου το 2889, που γράφτηκε το 1889, προσπαθεί να φανταστεί πώς θα είναι ο κόσμος ύστερα από 1.000 χρόνια.
Για το δεύτερο είναι πολύ νωρίς να εκφέρουμε γνώμη, μπορούμε όμως να πούμε ότι πολλές από τις προβλέψεις του, όπως για παράδειγμα η εξάντληση των ορυκτών καυσίμων, εμφανίστηκαν σε πολύ συντομότερο χρονικό ορίζοντα.
Για το πρώτο διαπιστώνουμε ότι είχε εκτιμήσει σωστά μερικές από τις συνέπειες της βιομηχανικής ανάπτυξης αλλά, μη γνωρίζοντας επιστημονικές ανακαλύψεις-κλειδιά, έχασε αρκετές άλλες. Αυτό το βιβλίο, που εκδόθηκε μόλις το 1993 για λόγους που εξηγώ στη συνέχεια, είχα την τύχη να το διαβάσω εκείνη την εποχή και πρέπει να ομολογήσω ότι μου έδειξε έναν Ιούλιο Βερν ποιητικό, ρομαντικό και πεσιμιστή, εντελώς διαφορετικό από αυτόν που είχα γνωρίσει στα παιδικά χρόνια μου.
Στο Παρίσι του 1963 κυκλοφορούν αυτοκίνητα που λειτουργούν με πεπιεσμένο αέρα, η πόλη όμως έχει σοβαρό πρόβλημα μόλυνσης της ατμόσφαιρας από τις βιομηχανίες. Οι άνθρωποι έχουν γίνει λιγότερο κοινωνικοί εξαιτίας της εντονότερης εργασιακής απασχόλησης και παρασκευάζονται τρόφιμα από ανόργανες πρώτες ύλες.
Η Γη έχει καλυφθεί από ένα πυκνό δίκτυο καλωδίων που στηρίζει τις εκτεταμένες τηλεπικοινωνίες, με τις οποίες είναι δυνατή η αποστολή εικόνων και το «παίξιμο» είκοσι πιάνων σε διαφορετικά σημεία του κόσμου από τον ίδιο καλλιτέχνη.
Όλες αυτές οι προβλέψεις έχουν γίνει σήμερα λίγο-πολύ πραγματικότητα. Θα πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι ο Βερν «έχασε» πολύ  σημαντικές εξελίξεις, όπως τους κινητήρες εσωτερικής καύσης (ο βενζινοκινητήρας  εφευρέθηκε το 1876) και τις ασύρματες τηλεπικοινωνίες (τα ραδιοκύματα προβλέφθηκαν από τον Ρόμπερτ Μάξγουελ το 1867 και ανακαλύφθηκαν από τον Ρούντολφ Χερτς το 1887).
Αγνοούσε επίσης τους πυραύλους, αφού η πρώτη πετυχημένη δοκιμή έγινε το 1926, και έτσι στο βιβλίο του Από τη Γη στη Σελήνη εκτοξεύει το διαστημόπλοιο από τη θέση που επέλεξε τελικά η NASA, τη Φλόριδα, και με τη σωστή ταχύτητα διαφυγής, όμως όχι με πύραυλο αλλά με ένα τεράστιο κανόνι σκαμμένο στην πλαγιά ενός βουνού. Πάνω απ' όλα όμως, «έχασε» την ψηφιακή επανάσταση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και τον συνδυασμό της με τις ασύρματες τηλεπικοινωνίες, που έχουν διαμορφώσει αποφασιστικά την καθημερινή ζωή μας - κινητά τηλέφωνα, ραδιόφωνο, τηλεόραση.
Εκείνο που εντυπωσιάζει στο βιβλίο Το Παρίσι τον 20ό αιώνα είναι ο πεσιμισμός του Βερν, εμφανέστατος από τη στάση του συγγραφέα να θεωρεί την τεχνολογική επανάσταση αίτιο υποβάθμισης όχι μόνο της καθημερινής ζωής των ανθρώπων αλλά και της καλλιτεχνικής δημιουργίας στη λογοτεχνία, στη μουσική και στις καλές τέχνες.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου ακατανόητο το γεγονός ότι ο εκδότης του Βερν απέρριψε αυτό το μυθιστόρημα, λέγοντας ότι δεν θα αρέσει στους αναγνώστες, και προέτρεψε τον νέο (τότε) συγγραφέα να επικεντρωθεί σε βιβλία ανάλογα με το σχεδόν ταυτόχρονο Πέντε εβδομάδες με αερόστατο, συμβουλή που οδήγησε στα υπόλοιπα 53 βιβλία της σειράς «Θαυμαστά ταξίδια».
Ωστόσο η βαθύτερη αντίληψη του Βερν για την εξέλιξη της τεχνολογικής πλευράς του πολιτισμού είναι παρούσα, έστω και όχι τόσο απροκάλυπτα, σε όλα τα έργα του. Το γεγονός αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς, όπως έκανα κι εγώ, διαβάζοντας σε ώριμη ηλικία τα βιβλία του μεγάλου γάλλου συγγραφέα.
Η διαμορφωμένη κοσμοθεωρία που έχει πια αποκτήσει ο καθένας μας σε μεγαλύτερη ηλικία μετατοπίζει το ενδιαφέρον από την τεχνολογία και την περιπέτεια στις ανθρώπινες καταστάσεις, και τότε αναδεικνύονται ξεκάθαρα η λογοτεχνική αξία αυτών των έργων και η ποίηση που τα διακρίνει.

Άγνωστοι Έλληνες: Το μυστικό των Ίνκας

Εδώ και χρόνια προσπαθούν μερικοί εντός και εκτός συνόρων να εξαφανίσουν καθετί Ελληνικό είτε στοχοποιώντας όσους τολμούν να ξεστομίσουν κάτι αληθινό είτε βάζοντας ιδεολογικές ταμπέλες σε ανθρώπους που πρεσβεύουν ακόμη τις ιερές αξίες του Ελληνισμού, είτε διαστρεβλώνοντας την ιστορία μας σιγά σταδιακά και μεθοδικά.

Στόχος τους είναι η άγνοια, η λήθη. Να ξεχάσουμε το παρελθόν μας ώστε να μην μπορούμε να ανορθώσουμε ξανά τον Ελληνισμό. Γιατί γνωρίζοντας το «κάποτε» δεν φτάνει κανείς στο «ποτέ». Έχει την δύναμη να στέκεται όρθιος και να ανταπεξέρχεται στις δύσκολες συνθήκες και περιστάσεις.
Παρά τις προσπάθειές τους όμως η αλήθεια πάντα θα υπάρχει. Ο «χάρτης» για την ανακάλυψή της είναι η έρευνα. Εμείς θα συνεχίσουμε να σας τροφοδοτούμε με πληροφορίες ως εφαλτήριο για περαιτέρω αναζήτηση.
Έτσι και στο παρόν άρθρο, συνεχίζοντας την παρουσίαση του άγνωστου Ελληνισμού, θα σας παρουσιάσουμε την παρουσία ή καλύτερα επιρροή ελληνικού στοιχείου στην Νότια Αμερική.
Ας μην ξεχνάμε την έρευνα του διακεκριμένου καθηγητή του Πανεπιστημίου του Ρίο Ντε Τζανέιρο, Enrico Mattievich, ο οποίος παρουσίασε ισχυρότατες ενδείξεις σχετικά όχι μόνο με την αποικία των Ελλήνων στην Αμερική αλλά και την συνακόλουθη κυριαρχία τους εκεί.
Κτήριο Ίνκας με εμφανή την Ελληνική τεχνοτροπία και τα ελληνικά σύμβολα

Πιο συγκεκριμένα στην Ν. Αμερική και κυρίως στο Περού έζησαν οι Ίνκα περί το 1.200π.Χ., τουλάχιστον σύμφωνα με την επίσημη ιστορία. Σύμφωνα με μαρτυρίες των Ισπανών, όταν έφτασαν σε εκείνα τα μέρη, η άρχουσα τάξη των Ίνκας ήταν ανοιχτού χρώματος, στοιχείο που πιθανόν μας οδηγεί σε κάποια σχέση με τους Έλληνες. Θα σκεφτείτε γιατί απαραίτητα με τους Έλληνες; Απάντηση θα σας δώσουν τα ακόλουθα.
Πρώτα απ’ όλα οι Έλληνες είχαν ταξιδέψει στην Αμερική πολλά χρόνια πριν τους Ίνκας, όπως αναφέρει σε έρευνα της και η Αμερικανίδα ιστορικός ερευνητής Henriette Mertz.
Σύμφωνα μάλιστα με τα όσα διαβάζουμε στα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ρόδιου αλλά και ο Όμηρος στην Οδύσσεια οι αρχαίοι Έλληνες διέθεταν πλοία για ανοιχτές θάλασσες.
Αγγεία ελληνικής τεχνοτροπίας, μούμιες λευκών ανθρώπων, λαβύρινθοι, αμφορείς (Ρίο ντε λα Πλάτα, 1978), οικοδομήματα απολλώνιας αισθητικής, διπλοί πελέκεις (μινωϊκό σύμβολο)είναι μερικά από τα στοιχεία που θα συναντήσει κανείς σε αυτές τις περιοχές.
Αλλά και η γλώσσα τους (Κέτσουα) «φωνάζει» Ελλάδα!

Churi < κούρη: Δωρικά το «κόρη»
Jana < Ίων: Ινδιάνος < Ίων+Δαναός
Αchnacara< αχνός + κάρα (λευκή κεφαλή)
Arka (=εμποδίζω)< αρκεείν (= αποκρούω)
Munay (=θέλω)< μένος (= σφοδρή επιθυμία)
Array (=καταραμένος)< αρά (=κατάρα)
Αpulu< Απόλλων
Hatana< χιτών
Τheo< θεός

Τρίαινα ύψους 185μ.!

Αλλά και η φράση «Κόνξ ομ Πάξ», την οποία έλεγαν οι ιερείς στα Ελευσίνια Μυστήρια, προκειμένου να απομακρύνουν τους ανεπιθύμητους, απαντά και στους Αμερινδείς με την μορφή «Κόνεξ Όμον Πάνεξ».
Αλλά και πολλά τοπωνύμια έχουν την ρίζα τους στην Ελληνική:
Στην Βολιβία υπήρχε φυλή με την ονομασία Αϋμαρά, η οποία μόλις κατακτήθηκε από τους Ίνκας μετονομάστηκε σε Colla (Κόλ-χ-οι) και ο τόπος τους πήρε από αυτούς το όνομα Qollasuyo (<Κολχίδα).

Fedra: κοντά στο Paramaribο. <Φαίδρα,  κόρη του Μίνωα.
Filadelphia: σύνορα μεταξύ Βολιβίας και Περού< Άτταλος ο Φιλάδελφος.
Armonia: <Αρμονία, σύζυγος του Κάδμου.
Thetis: < Θέτις, η μητέρα του Αχιλλέα, σύζυγος του Πηλέα ενός εκ των Αργοναυτών, που όπως έχει συμπεράνει η Henriette Mertz, ταξίδεψαν και αποίκησαν στην Ν. Αμερική.
Μόξο: < Μόξος, ένας εκ των Αργοναυτών.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ότι οι Ίνκας πιστεύουν πως οι θεοί ήρθαν από την Ανατολή, την οποία και ονόμαζαν Ούρος και έτσι ονόμασαν μία φυλή Ούρο. Λέξη που παραπέμπει στον ουρανό. Άλλωστε οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν τα βουνά ούρεα.
Πολλά εύρηματα ακόμη, πιστοποιούν την ελληνική παρουσία. Ανάμεσα σε αυτά μία τρίαινα 185μ.(σύμβολο Ποσειδώνα) στον κόλπο Παράκας του Περού. Επίσης χρυσές νεκρικές μάσκες στο Περού, ανάλογες με αυτές των Μυκηνών και της Μακεδονίας.
Τέλος πολλά από τα οικοδομήματά τους είναι μεγαλιθικά και Ελληνικής τεχνοτροπίας με αρχαία Ελληνικά σύμβολα.
Η φυλή των Ίνκας σήμερα έχει αφανιστεί. Παρόλ’ αυτά οι πέτρες μένουν ακόμη «ζωντανές» για να μας βοηθούν να μάθουμε αλλά και να μην ξεχνάμε. Στο χέρι μας είναι αν «θα τις ακούσουμε».

Καθώς μιλάμε Ελληνικά στην πραγματικότητα διατυπώνουμε μαθηματικές εξισώσεις!

Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία γλώσσα. Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην Ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.
Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα.

Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νέο Ελληνικά).
Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν.
Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας.
Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. Έναν
Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών.
27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.
για να δούμε μερικά παραδείγματα:

ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1
ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1
ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου

Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.
Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.
Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται).
Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα. Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.
Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S’), Σαμπί (ϡ)
Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:

1. ομιλών
2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)
3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)
-Το πρώτο είναι η ομιλία
-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω
-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)

Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).
Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:

1. Αριθμοί (μαθηματικά)
2. Σχήματα (Γεωμετρία)
3. Μουσική (Αρμονία)
4. Αστρονομία

οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.
tip: Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.
tip 2: ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών
Άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται:

συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.

Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.
ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει…
ΌΜΩΣ η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1).
Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική.
Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.
Παράδειγμα: η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.
Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.
Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικό – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;
Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

Τα Ελληνικά νησιά κατοικήθηκαν πριν 170.000 χρόνια!

Οι Νεάντερταλ ή οι «όρθιοι άνθρωποι» (Homo erectus), δηλαδή οι πρόγονοι του σύγχρονου ανθρώπου (Homo sapiens), είχαν με κάποιον τρόπο φθάσει δια θαλάσσης και αποίκισαν τα νησιά της.. Ανατολικής Μεσογείου, την Κρήτη, τα Ιόνια, την Κύπρο και άλλα, πριν από πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια, σύμφωνα με νεότερα στοιχεία που σταδιακά έρχονται στο φως...

Ένα άρθρο στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού "Science" κάνει λόγο για μια πραγματική επανάσταση που έχει λάβει χώρα κατά την τελευταία 20ετία, όσον αφορά τις γνώσεις (ή ενδείξεις) των επιστημόνων για τους πρώτους κατοίκους των μεσογειακών νησιών.
Ο καθηγητής του Τμήματος Ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου της Νεβάδα των ΗΠΑ Άλαν Σίμονς, ο οποίος έχει μελετήσει και ανασκάψει διάφορες τοποθεσίες ιδίως στην Κύπρο, αναφέρει ότι, μετά τη συσσώρευση όλο και περισσότερων στοιχείων από τις πρόσφατες έρευνες, γίνεται αντιληπτό ότι οι άνθρωποι έφθασαν στα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου πολύ προτού αρχίσει η Νεολιθική εποχή πριν από περίπου 10.000 χρόνια.
Μέχρι σχετικά πρόσφατα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι η Κρήτη και η Κύπρος, αλλά και άλλα γειτονικά νησιά, αποικίστηκαν για πρώτη φορά πριν από περίπου 9.000 χρόνια, από γεωργούς της Νεολιθικής εποχής, που προέρχονταν από την απέναντι στεριά.
Όμως, πιο πρόσφατα, η ανακάλυψη και χρονολόγηση εργαλείων, κεραμικών, οστών ζώων και άλλων ευρημάτων σε διάφορες τοποθεσίες στα μεγάλα νησιά, δείχνουν ότι αυτά κατοικήθηκαν πολύ νωρίτερα, στην περίπτωση της Κρήτης πιθανώς πριν από 170.000 χρόνια, ενώ για τα Ιόνια τα πρώτα ίχνη ανάγονται πριν από περίπου 110.000 χρόνια.
Για την Κρήτη ειδικότερα, όπως επισημαίνει ο Αμερικανός ανθρωπολόγος, έχουν πρόσφατα ανακαλυφθεί παλαιολιθικά εργαλεία που, με βάση την τυπολογία τους και τα γεωλογικά στρώματα όπου βρέθηκαν, εκτιμάται κατ' αρχήν ότι έχουν ηλικία περίπου 170.000 ετών.
Ο Α. Σίμονς επισημαίνει ότι σε καμία περίπτωση η Κρήτη (που απέχει περίπου 160 χλμ. από την ηπειρωτική χώρα) δεν ήταν ενωμένη με την ξηρά εκείνη την εποχή, συνεπώς το ταξίδι των πρώτων αποίκων θα έγινε με πλεούμενο, κάτι που, όπως τονίζει, κάθε άλλο παρά μικρό κατόρθωμα θα αποτελούσε.
Η τόσο πρόωρη αποίκιση σημαίνει, όπως αναφέρει ο Α. Σίμονς, ότι εκείνοι οι προ-νεολιθικοί άνθρωποι διέθεταν εντυπωσιακές ικανότητες ναυσιπλοΐας, παρόλο που μπορεί να ήσαν Νεάντερταλ ή πρώιμοι πρόγονοι του homo sapiens. Το ζήτημα αυτό όμως παραμένει επίμαχο μέχρι σήμερα.
Σύμφωνα με το "Live Science", o Αμερικανός επιστήμονας επισημαίνει ότι το πρόβλημα με αυτά τα πολύ παλαιά ευρήματα είναι ότι δεν είναι ασφαλής η χρονολόγησή τους με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα, ενώ η ηλικία τους είναι επίσης δύσκολο να εξαχθεί με απολύτως αξιόπιστο τρόπο από άλλα δεδομένα, όπως ο χώρος όπου ανακαλύφθηκαν. Πάντως, υπάρχουν ενδείξεις και από άλλα μέρη του κόσμου για πολύ πρώιμα θαλασσινά ταξίδια.
Η Αυστραλία, για παράδειγμα, αποικίστηκε (προφανώς μέσω πλεούμενων) πριν από τουλάχιστον 50.000 χρόνια, ενώ απολιθώματα στην Ινδονησία δείχνουν ότι κάποιοι έφθασαν σε αυτά τα νησιά -με κάποιο τρόπο- ίσως και πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια!
Όπως τονίζει ο Α. Σίμονς, «αν τα αρχαία ευρήματα στη Μεσόγειο μπορούν να επιβεβαιωθούν, τότε θα δείξουν ότι οι «όρθιοι άνθρωποι» (Homo erectus) ή οι Νεάντερταλ ή και οι δύο είχαν τις δεξιότητες και τις νοητικές ικανότητες να φτιάχνουν πλεούμενα και να ταξιδεύουν με αυτά».
Την πιο ισχυρή έως τώρα ένδειξη για τις ικανότητες ναυσιπλοΐας των αρχαίων λαών στην ανατολική Μεσόγειο, αποτελεί η ανεύρεση στο σπήλαιο Φράχθι της Αργολίδας αντικειμένων από οψιδιανό (χρονολογούμενα περίπου προ 11.000 ετών), ο οποίος εξαγόταν μόνο από το νησί της Μήλου, συνεπώς θα πρέπει να μεταφέρθηκε από εκεί.
Πολλές είναι επίσης οι ενδείξεις ότι και η Κύπρος αποικίστηκε για πρώτη φορά πολύ νωρίτερα από τις προηγούμενες εκτιμήσεις. Ήδη νέες ανασκαφές (στον οικισμό Αετόκρεμμο στο Ακρωτήρι του νότου) υποδηλώνουν την ανθρώπινη παρουσία πριν από 12.000 χρόνια, περίπου 3.000 χρόνια πριν από την έως τώρα θεωρούμενη πρώτη αποίκιση του νησιού (νεολιθικός οικισμός Χοιροκοιτίας).

Μπορούμε να χαλιναγωγήσουμε τα πάθη μας;

Τα λατρέψαμε και παράλληλα τα μισήσαμε όσο τίποτε άλλο. Ο λόγος για τα πάθη μας, που οι περισσότεροι αδυνατούμε να τιθασέψουμε. Πάθος: Μια λέξη που χρησιμοποιούμε σχεδόν καθημερινά για να περιγράψουμε κάτι διαφορετικό ο καθένας, για παράδειγμα την αγάπη μας για τα γλυκά ή τη σοκολάτα, τη μανία μας με το κάπνισμα ή το αλκοόλ, την αδυναμία μας στις γυναίκες, τον τζόγο, τα ψώνια ή τα αυτοκίνητα... Και βέβαια ο κατάλογος μπορεί να συνεχίζεται στο διηνεκές. Κάποιο πάθος, λοιπόν, μικρό ή μεγάλο, έχουμε όλοι. Είναι, όμως, το πάθος κάτι στο οποίο πρέπει να προσπαθήσουμε να επιβληθούμε; Οι ειδικοί εξηγούν ότι δεν υπάρχει ούτε κάποιος γενικός κανόνας ούτε κάποια οδηγία που να απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως. Αυτό είναι κάτι που θα το αποφασίσουμε οι ίδιοι, αν θεωρούμε ότι το «πάθος» μάς δυσκολεύει τη ζωή. Πόσο πιθανό και εύκολο είναι όμως να του επιβληθούμε; Αν πάρουμε την απόφαση και ζητήσουμε βοήθεια, είμαστε σίγουρα σε πολύ καλό δρόμο.
Το πάθος δεν υπάρχει;
Ο όρος πάθος δεν υπάρχει στην ψυχιατρική. Οι επιστήμονες προτιμούν να χρησιμοποιούν τον όρο παρόρμηση, που περιγράφουν ως μία ακατανίκητη επιθυμία να κάνουμε κάτι, συχνά χωρίς να μπορούμε να το ελέγξουμε ή να το κρίνουμε με τη λογική. Όμως, η παρόρμηση (ή ενόρμηση) από μόνη της δεν περιέχει κάποια παθογένεια˙ το πρόβλημα δημιουργείται όταν δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις παρορμήσεις μας. Βέβαια, κάποιος άνθρωπος είναι πιθανό να μην μπορεί να ελέγξει τις παρορμήσεις του επειδή πάσχει από κάποιο άλλο ψυχιατρικό νόσημα (π.χ. μανία) ή βρίσκεται υπό την επίδραση κάποιας ουσίας (π.χ. αλκοόλ, ναρκωτικά) ή υποφέρει από κάποια σωματική νόσο (π.χ. Αλτσχάιμερ).
Από την άλλη πλευρά, μπορεί να είναι υγιής κατά τα άλλα και να μη βρίσκεται υπό την επήρεια ουσιών και το πρόβλημα να εντοπίζεται στο ότι υποφέρει από διαταραχή του ελέγχου των παρορμήσεων, ένα ψυχιατρικό πρόβλημα που αντιμετωπίζεται με ειδική φαρμακευτική αγωγή και περιλαμβάνει τη διαλείπουσα εκρηκτική διαταραχή (ο ασθενής έχει πολλά και πολύ έντονα επεισόδια θυμού, μετά από τα οποία νιώθει τύψεις και ενοχές), την παθολογική χαρτοπαιξία και ενασχόληση με τον τζόγο, την τριχοτιλλομανία (ο ασθενής τραβάει τις τρίχες των μαλλιών του μέχρι να τις βγάλει όλες), την πυρομανία, την κλεπτομανία, τα υπερβολικά ψώνια, την εξάρτηση από το Ίντερνετ, την καταναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά (άνθρωποι που νιώθουν «υποχρεωμένοι» να κάνουν σεξ χωρίς να έχουν επιθυμία), αλλά και διαταραχές πρόσληψης τροφής.
Αθώα αδυναμία ή μοιραίο πάθος;
Όπως είναι προφανές και λογικό, τα πάθη δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με έναν και ενιαίο τρόπο. Κυρίως επειδή υπάρχουν πολλών ειδών πάθη, που ο καθένας βιώνει με διαφορετικό τρόπο. Κατ’ αρχάς, το να έχουμε ένα πάθος, μια αδυναμία, δεν ακούγεται -και πιθανώς δεν είναι κιόλας- κακό. Το θέμα είναι πόσο παθιασμένος είμαι με το πάθος μου. Ας υποθέσουμε ότι το πάθος μου είναι ο σύντροφός μου. Αυτό σημαίνει ότι τον αγαπάω και τον νοιάζομαι και φροντίζω για τη σχέση μου ή ότι είμαι εξαρτημένος σε σημείο που φτάνω να τον καταπιέζω; Το πρώτο θα περιέγραφε μια φυσιολογική αδυναμία, ενώ το δεύτερο μια εμμονή. Όπως είναι αναμενόμενο, το πρόβλημα ξεκινάει όταν πρόκειται για μια υπερβολή που έχει αρνητικές συνέπειες τόσο στη ζωή τη δική μας όσο και των γύρω μας. Άλλοι παράγοντες που θέτουν το διαχωρισμό ανάμεσα στο πάθος και τη φυσιολογική αδυναμία είναι η συχνότητα, η ένταση και η διάρκεια με την οποία εμφανίζεται αυτό το πάθος. Ας μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι υπάρχουν και πάθη που έχουν αποδεδειγμένα μόνο αρνητικές επιδράσεις και δεν μπορούν να θεωρηθούν αθώα, όπως για παράδειγμα το κάπνισμα ή η υπερκατανάλωση αλκοόλ.
Τότε χρειάζεται να το τιθασέψουμε;
Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε τα πάθη μας. Στη συνέχεια, χρειάζεται να αξιολογήσουμε αν μας δημιουργούν κάποιο πρόβλημα ή κάποια δυσλειτουργία. Εδώ θα πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι απολύτως αναμενόμενο να υπάρχουν πράγματα με τα οποία παθιαζόμαστε - άλλωστε, αν δεν είχαμε πάθη, ή ακόμα χειρότερα επιθυμίες, δεν θα ήμασταν φυσιολογικοί ή θα μπορούσαμε ακόμα και να πάσχουμε από κατάθλιψη. Αν όμως το σκεφτούμε και συνειδητοποιήσουμε ότι τα πάθη μας μάς δυσκολεύουν, το επόμενο βήμα είναι να δούμε αν μπορούμε να τα κόψουμε. Έτσι, είναι σκόπιμο να προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε αν θα ζούσαμε χωρίς αυτά ή πόσο εύκολο θα ήταν να τα κόψουμε. Πρέπει, δηλαδή, να θέσουμε την εξής ερώτηση στον εαυτό μας: Θα έχω πρόβλημα αν στερηθώ το πάθος μου;
Πώς θα τα καταφέρουμε;
Αν, λοιπόν, συμπεράνουμε ότι έχουμε κάποιο πάθος που θέλουμε να βγάλουμε από τη ζωή μας, θα πρέπει να φτιάξουμε ένα σχέδιο δράσης για να απαλλαγούμε από αυτό. Κάτι τέτοιο μπορούμε να το κάνουμε είτε μόνοι μας είτε με τη βοήθεια κάποιου ειδικού, αν πρόκειται για κάτι πιο δύσκολο. Χρειάζεται, δηλαδή, αφού συνειδητοποιήσουμε αν και από τι είμαστε εξαρτημένοι, να διερευνήσουμε το γιατί. Αν, για παράδειγμα, το πάθος μας είναι τα λεφτά, θα πρέπει να σκεφτούμε τι θεωρούμε ότι αγοράζουμε με αυτά τα χρήματα - μήπως, για παράδειγμα, την αξία του ίδιου μας του εαυτού; Αν, λοιπόν, το πάθος μας καλύπτει μια εσωτερική μας ανάγκη, για παράδειγμα την αυτοπεποίθησή μας, θα πρέπει να βρεθεί κάποιος άλλος τρόπος για να καλύψουμε την ανάγκη αυτή, για παράδειγμα με το να αναγνωρίσουμε τα χαρακτηριστικά μας εκείνα για τα οποία είμαστε υπερήφανοι. Στη συνέχεια, θα χρειαστεί να κάνουμε μικρές αλλαγές σιγά -σιγά, ώστε να απεξαρτηθούμε. Φυσικά, δεν υπάρχει μία και μόνη συνταγή. Αλλιώς διακόπτουμε το φαγητό, αλλιώς το τσιγάρο, αλλιώς το αλκοόλ.
Το πιο σημαντικό είναι να πάρουμε με τη λογική μας την απόφαση, να καταστρώσουμε ένα σχέδιο δράσης και μετά να ακολουθήσουμε τα βήματα της απόφασης. Το σχέδιο αυτό μπορεί, για παράδειγμα, να είναι ένα πρόγραμμα διατροφής και άσκησης, αν το ζήτημά μας είναι να αδυνατίσουμε. Ή, αν θέλουμε να κόψουμε το τσιγάρο, μπορούμε να ακολουθήσουμε ένα πρόγραμμα καταγραφής συνηθειών και προσπάθειας αλλαγής αυτών. Σε μια τέτοια περίπτωση, χρειάζεται να καταγράφουμε πόσα τσιγάρα καπνίζουμε και στη συνέχεια να πάρουμε την απόφαση να μειώσουμε τον αριθμό τους, για παράδειγμα κατά ένα την ημέρα. Με τη διαρκή υπενθύμιση του σκοπού μας, του κέρδους που θα έχουμε από την επίτευξή του, αλλά και με την επιβράβευση του εαυτού μας κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα, θα τα καταφέρουμε.
Γιατί δυσκολευόμαστε τόσο;
Επειδή εκτός από τη λογική, που μας βοηθά να αποφασίσουμε, υπάρχει μέσα μας και η συναισθηματική συλλογιστική, όπου λέμε «νιώθω ότι δεν θα τα καταφέρω», και έτσι δεν τα καταφέρνουμε. Κι επειδή το συναίσθημα είναι δύσκολο να το χειριστούμε χωρίς στήριξη, είναι σημαντικό να ζητήσουμε τη βοήθεια των ειδικών, αν δυσκολευόμαστε. Άλλωστε, το πάθος αφορά κάτι πιο εσωτερικό από αυτό που φανταζόμαστε. Για παράδειγμα, το να έχουμε πάθος με το παιδί μας και να είμαστε συνέχεια από πάνω του δεν σημαίνει αποκλειστικά και μόνο ότι το αγαπάμε, αλλά ίσως και ότι έχουμε μια βαθύτερη ανασφάλεια που δύσκολα μπορούμε να αναγνωρίσουμε και να διαχειριστούμε χωρίς τη βοήθεια ειδικών. Από την άλλη πλευρά, τα πάθη πολλές φορές ενέχουν και το στοιχείο του εθισμού, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με το κάπνισμα ή το αλκοόλ. Σε κάθε βήμα της προσπάθειάς μας πρέπει να λέμε στον εαυτό μας «επέλεξα να κόψω το πάθος μου» και να είμαστε περήφανοι, ώστε να μη νιώθουμε συνέχεια ευάλωτοι. Απαραίτητο είναι να ενισχύουμε τον εαυτό μας και να τον επιβραβεύουμε, αλλά και να θυμόμαστε ποια είναι τα οφέλη από αυτήν την αλλαγή, ώστε να τη διατηρούμε.

ΘΥΜΟΣ

Mπορεί εμείς να μη μοιάζουμε στα καρτούν που βγάζουν καπνούς από τα αφτιά και το κεφάλι τους γυρίζει σαν σβούρα, ωστόσο όταν η οργή σωματοποιείται προκαλεί αλλαγές στη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού. Ποιες είναι αυτές;
«Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι», «Μου έπρηξες το συκώτι». Το πόσο κυριολεκτικές είναι οι λαϊκές αυτές ρήσεις πιθανότατα δεν το έχουμε σκεφτεί. Ο θυμός, που σε μικρές δόσεις είναι απαραίτητος στη ζωή μας, όταν γίνεται καθημερινό φαινόμενο έχει αρνητικές συνέπειες για το σώμα μας. Και μπορεί εμείς να μη μοιάζουμε στα καρτούν που βγάζουν καπνούς από τα αφτιά και το κεφάλι τους γυρίζει σαν σβούρα, ωστόσο όταν η οργή σωματοποιείται προκαλεί αλλαγές στη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού. Ποιες είναι αυτές;

1. Μνήµη

Όταν χάνουμε την ψυχραιμία μας, καταστέλλεται η δραστηριότητα περιοχών στο μπροστινό μέρος του εγκεφάλου οι οποίες αφορούν τη βραχυπρόθεσμη μνήμη, τη συγκέντρωση, την αναστολή και την ορθολογική σκέψη. Η αλλαγή αυτή μας επιτρέπει να αντιδρούμε γρήγορα, αλλά ταυτόχρονα παρεμβαίνει και στην ικανότητά μας να εκτελούμε δύσκολες πνευματικές εργασίες και να προσαρμοζόμαστε σε κοινωνικές συμπεριφορές. Αυτός είναι και ο λόγος που μερικές φορές τα ξεσπάσματα του θυμού είναι άγρια.

2. Καρδιά

Κάθε φορά που βρισκόμαστε εκτός εαυτού, οι παλμοί της αυξάνονται και η αρτηριακή πίεση ανεβαίνει κατακόρυφα. Οι παράγοντες αυτοί βλάπτουν το καρδιαγγειακό σύστημα και αυξάνουν τον κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής, που ενοχοποιείται για την πρόκληση εγκεφαλικού. Ωστόσο, εξίσου αρνητικό είναι και το να μην εκφράζουμε τον θυμό μας, καθώς έρευνα σουηδών επιστημόνων έδειξε ότι όσοι απέφευγαν τη σύγκρουση αντιμετώπιζαν διπλάσιο κίνδυνο να υποστούν καρδιακή προσβολή σε σχέση με εκείνους που εκδήλωναν ελεύθερα τον θυμό τους. Υπεύθυνες για το γεγονός αυτό θεώρησαν οι ερευνητές τις επανειλημμένες αυξήσεις της πίεσης, που σταδιακά επιβαρύνει το καρδιαγγειακό σύστημα
.
3. Πνεύµονες

Οι εκρήξεις θυμού κάνουν κακό στους πνεύμονες, ισχυρίζονται ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Οι ειδικοί εξέτασαν τα επίπεδα θυμού και τη δύναμη των πνευμόνων σε εθελοντές και τα αποτελέσματα έδειξαν πως όσοι είχαν υψηλότερη «βαθμολογία» στην κλίμακα θυμού παρουσίαζαν περισσότερα ή πιο έντονα αναπνευστικά προβλήματα. Εκτιμούν δε ότι αυτό ίσως να οφείλεται στις ορμόνες του στρες, που πιθανότατα αυξάνουν τη φλεγμονή στον οργανισμό, προκαλώντας ακόμα και βλάβες στους ιστούς.

4. Δέρµα

Ο θυμός μπορεί να έχει ως συνέπεια την υπερβολική λιπαρότητα του δέρματος ή ακόμα και την εμφάνιση εξανθημάτων. Επίσης, αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανίσουμε δερματίτιδα, με κοκκινίλες και ξεφλούδισμα γύρω από τη μύτη ή ανάμεσα στα φρύδια.

5. Ανοσοποιητικό

Ο θυμός -ένα είδος στρες για τον οργανισμό- καταστέλλει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού σε μεγάλο βαθμό και τα υψηλά επίπεδα ορμονών του στρες, όπως η κορτιζόλη, επηρεάζουν την ικανότητα αντίστασής μας σε μολύνσεις. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν επιστήμονες του Χάρβαρντ, που ζήτησαν από υγιείς ανθρώπους να επικεντρωθούν σε δύο συναισθήματα, τον θυμό και τη συμπόνια, και στη συνέχεια μέτρησαν τα επίπεδα ανοσοσφαιρίνης (η πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού) στο αίμα τους. Στην πρώτη περίπτωση παρατηρήθηκε καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ αντίθετα στη δεύτερη τα επίπεδα της ανοσοσφαιρίνης αυξήθηκαν σημαντικά.

6. Στοµάχι

Τα συναισθήματά μας συνδέονται στενά με το στομάχι μας και δεν είναι μόνο ο έρωτας που περνάει από αυτό, αλλά και ο θυμός. Όταν θυμώνουμε, οι συσπάσεις στο στομάχι αυξάνονται, με αποτέλεσμα να πονάμε, ενώ αντίθετα περιορίζεται η κινητικότητα του εντέρου, που οδηγεί σε δυσκοιλιότητα.

7. Ήπαρ

Από την αρχαιότητα το ήπαρ θεωρείται η έδρα του θάρρους, του θυμού και του φόβου και στην κινεζική ιατρική συνδέεται με την ευερεθιστότητα και τον θυμό. Αν και σαφής σύνδεση ανάμεσα στα δύο δεν έχει ακόμα αποδειχτεί, εντούτοις φαίνεται ότι ο θυμός μπορεί να προκαλέσει αύξηση των ηπατικών ενζύμων.

Θυµός & πληγές

Κάθε φορά που θυμώνουμε επιβραδύνουμε τους επουλωτικούς μηχανισμούς του οργανισμού. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο ζήτησαν από 98 υγιείς εθελοντές να υποστούν μικρά εγκαύματα για να εξεταστεί ο χρόνος επούλωσής τους. Όπως αποδείχτηκε, η πληγή όσων δεν μπορούσαν να ελέγξουν τον θυμό τους επουλωνόταν πιο αργά σε σχέση με όσους μετά από ένα άσχημο γεγονός ήταν και πάλι αισιόδοξοι.

,

 

Η μαθηματική σταθερά - π - και η σχέση που έχει με τη μουσική

Η μαθηματική σταθερά - π - τι είναι; Είναι ένας πραγματικός αριθμός που μπορεί να οριστεί ως ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του στην Ευκλείδεια γεωμετρία, και ο οποίος χρησιμοποιείται πολύ συχνά στα μαθηματικά, τη φυσική και τη μηχανολογία.
Είναι γνωστή επίσης... ως σταθερά του Αρχιμήδη (δεν πρέπει να συγχέεται με τον αριθμό του Αρχιμήδη).
Ο Αρχιμήδης καθόρισε την πρώτη επιστημονικά αποδεδειγμένη μέθοδο με την οποία υπολογίζεται ο αριθμός.
Συνήθως χρησιμοποιείται η προσέγγιση π ≈ 3,14. Τα πρώτα 50 δεκαδικά ψηφία του π είναι:
3,14159 26535 89793 23846 26433 83279 50288 41971 69399 37510
Η μαθηματική σταθερά - π - τι σχέση έχει με τη μουσική; Δείτε και ακούστε το βίντεο.

.

 

Νευροεπιστήμες κατά ελεύθερης βούλησης

Η έννοια της ελεύθερης βούλησης δέχεται και πάλι επίθεση, αυτή τη φορά από τις εξελίξεις στον τομέα των νευροεπιστημών. Ο Anthony Gottlieb αναλύει:
ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ 10ης Οκτωβρίου του 1769, σε μία από τις τυπικές συζητήσεις για ένα φιλοσοφικό πρόβλημα, ο Dr. Johnson Boswell, μιλούσε για τη μοίρα και την ελεύθερη βούληση, αναφωνώντας: “Κύριε … γνωρίζουμε ότι η βούλησή μας είναι ελεύθερη, και υπάρχει ένα τέλος σε αυτό”. Σχεδόν δυόμισι αιώνες αργότερα, η ελεύθερη βούληση και η υπευθυνότητα συζητούνται όσο ποτέ, δημιουργώντας νέες διαστάσεις αντιπαράθεσης.
Κάθε εποχή ανακαλύπτει έναν νέο λόγο να αμφιβάλλει για την πραγματικότητα της ανθρώπινης ελευθερίας. Οι αρχαίοι Έλληνες ανησυχούσαν για την Ανάγκη, την αρχέγονη δύναμη της αναγκαιότητας ή του καταναγκασμού, και τα παιδιά της, τις Μοίρες, οι οποίες κατεύθυναν τις ανθρώπινες ζωές. Μερικοί Έλληνες σκεπτόμενοι επιστημονικά, όπως ο Λεύκιππος τον πέμπτο αιώνα π.Χ., θεωρούσαν ότι η κίνηση των ατόμων ελεγχόταν από την Ανάγκη, έτσι ώστε “τα πράγματα συμβαίνουν από ανάγκη”. Οι θεολόγοι του Μεσαίωνα είχαν διαφορετικές ανησυχίες: πάλεψαν να συμβιβάσουν την ανθρώπινη ελευθερία με την υποτιθέμενη πρόγνωση του Θεού για όλες τις δράσεις. Και μετά την επιστημονική επανάσταση του 17ου αιώνα, οι φιλόσοφοι καταπιάστηκαν με την ιδέα ενός σύμπαντος που υπόκειται σε πάγιους νόμους της φύσης. Αυτό το πρίσμα του “ντετερμινισμού” ήταν μια επανάληψη της ανησυχίας των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με την αναγκαιότητα, μόνο που αυτή τη φορά την υποστήριζαν με πειραματικές και μαθηματικές αποδείξεις.
Τον 20ό αιώνα, η νέα επιστήμη της ψυχολογίας φάνηκε ότι επίσης υπονόμευε την ιδέα της ελεύθερης βούλησης: η θεωρία του Φρόιντ για παρόρμηση του ασυνείδητου υποστήριζε ότι οι αιτίες για κάποιες ενέργειές μας δεν είναι αυτό που νομίζουμε ότι είναι. Και έπειτα ήρθε η νευροεπιστήμη, η οποία συχνά πιστεύεται ότι απεικονίζει μια ακόμη πιο ζοφερή εικόνα. Όσα περισσότερα μαθαίνουμε για τη λειτουργία του εγκεφάλου, τόσο λιγότερος χώρος φαίνεται ότι υπάρχει για το αυτόνομο και ορθολογικό εγώ μας. Πού θα μπορούσε να βρεθεί ένα τέτοιο εγώ στην αλυσίδα των γεγονότων που οδηγούν σε μια δράση;
Οι έρευνες που αφορούν τον εγκέφαλο καταδεικνύουν ότι η συνειδητή βούληση είναι μια “ψευδαίσθηση”, σύμφωνα με τον τίτλο ενός βιβλίου από τον ψυχολόγο του Χάρβαρντ, Daniel Wegner, το 2002 – ένα συμπέρασμα που έχει απήχηση σε πολλούς ερευνητές έκτοτε. Το 2011, ο Sam Harris, ένας αμερικανός συγγραφέας για τις νευροεπιστήμες και τη θρησκεία, έγραψε ότι η ελεύθερη βούληση “δεν θα μπορούσε να τετραγωνιστεί με την κατανόηση του φυσικού κόσμου”, και ότι η όλη συμπεριφορά μας »μπορεί να εντοπιστεί σε βιολογικά γεγονότα για τα οποία δεν έχουμε καμία συνειδητή γνώση”.
Είναι όντως αλήθεια; Υπάρχουν πλέον ελπιδοφόρα σημάδια για το τι θα μπορούσε να ονομαστεί αντίδραση ενάντια στον εγκέφαλο. Σχεδόν κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η φαιά ουσία στα κρανία μας ενισχύει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, με την έννοια που ένας εγκέφαλος που λειτουργεί είναι απαραίτητος για την ψυχική ζωή μας. Αυτή δεν είναι ούτε νέα ούτε σύγχρονη ιδέα: ο Ιπποκράτης το υποστήριξε τον πέμπτο αιώνα π.Χ.
Αλλά υπάρχει μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση μεταξύ ορισμένων νευροεπιστημόνων ότι το να κοιτάζουμε τις δραστηριότητες μέσα στο εγκέφαλό μας ίσως να είναι ένας παραπλανητικός τρόπος για να δούμε πώς λειτουργεί το μυαλό μας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά ανθρώπινα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια του χρόνου και εκτός των εγκεφάλων τους. Ίσως ο εγκέφαλος είναι το λάθος μέρος για να κοιτάξει κανείς αν θέλει να βρει την ελεύθερη βούληση.
Αυτό είναι ένα θέμα με το οποίο καταπιάνονται στα πρόσφατα βιβλία τους ο Michael Gazzaniga, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα, και ο Raymond Tallis, συνταξιούχος βρετανός γιατρός και νευροεπιστήμονας. Όπως υποστηρίζει ο Dr Tallis στο “Aping Mankind: Neuromania, Darwinitis and the Misrepresentation of Humanity” (Απομίμηση της ανθρωπότητας: νευρομανία, δαρβινισμός και η παραποίηση της ανθρωπότητας), το να προσπαθεί κανείς να βρει ανθρώπινη ζωή στον εγκέφαλο είναι σαν να προσπαθεί να ακούσει το θρόισμα του δάσους ακούγοντας έναν σπόρο.

Επτά μυστικά όσων δεν αρρωσταίνουν

Συνηθίζουμε να αποδίδουμε στην τύχη το ότι μερικοί άνθρωποι φαίνεται να μην υποφέρουν ποτέ από ασθένειες που στέλνουν εμάς τους υπόλοιπους κάτω από τα παπλώματα για μέρες. Oι γιατροί δεν έχουν ακόμα προσδιορίσει με σιγουριά τους τρόπους να παραμείνουμε υγιείς. Γιατί να μη ρίξουμε, λοιπόν, μια ματιά στις συνήθειες όσων οι αρρώστιες δεν αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς τους και -γιατί όχι;- να τις υιοθετήσουμε;

[1] Στρεσάρονται λιγότερο

Σε περιόδους έντονου άγχους, ο οργανισμός, για να υποστηριχτεί η κατάσταση εγρήγορσης, παράγει μεγάλες ποσότητες αδρεναλίνης και κορτιζόλης και παράλληλα καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα, με αποτέλεσμα να μειώνεται έτσι η ικανότητά του να καταπολεμά βακτήρια και ιούς. Στην περίπτωση που προκληθούν μόνιμες διαταραχές στο ανοσοποιητικό σύστημα εξαιτίας του στρες και συντρέχουν και άλλοι παράγοντες, όπως π.χ. μια γενετική προδιάθεση, δεν είναι απίθανο το ανοσοποιητικό σύστημα να αρχίσει να αντιμετωπίζει τον ίδιο τον οργανισμό σαν ξένο σώμα και συχνά να στρέφεται εναντίον διάφορων οργάνων, προκαλώντας αυτοάνοσα νοσήματα (π.χ. ρευματοειδή αρθρίτιδα, θυρεοειδίτιδα). Έρευνες δείχνουν, επίσης, ότι οι αγχωμένοι άνθρωποι κινδυνεύουν περισσότερο από καρδιακές νόσους, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή άλλες παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος (π.χ. γαστρίτιδα, έλκος) και αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ψυχικών διαταραχών, όπως η κατάθλιψη. Το άγχος έχει επιπτώσεις και στη γυναικεία γονιμότητα, στην υγεία του δέρματος, επηρεάζει το μεταβολισμό και συνδέεται με στυτική δυσλειτουργία, ενώ συχνά επιδεινώνει ήδη υπάρχοντα προβλήματα υγείας, όπως π.χ. η οστεοπόρωση και το βρογχικό άσθμα.

[2] Αγαπούν τα βακτήρια

Αφήστε τα παιδιά σας να παίξουν με το χώμα, μην πλένετε συνεχώς τα χέρια σας με αντιβακτηριδιακό σαπούνι, σταματήστε να ανησυχείτε αν το σπίτι σας είναι αρκετά καθαρό. Με λίγα λόγια, βάλτε λίγη βρομιά στη ζωή σας! Αυτό συμβουλεύουν οι ειδικοί, αφού έχει πλέον αποδειχθεί πως η υπερβολική καθαριότητα μπορεί να ευθύνεται εν μέρει για την εκδήλωση άσθματος, εκζεμάτων και γενικότερα αλλεργίας, κυρίως στα παιδιά. Μάλιστα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μπρούνελ του Λονδίνου παρακολούθησαν περισσότερα από 13.000 παιδιά από την εμβρυϊκή τους ηλικία μέχρι και μετά την ηλικία των 16 ετών και βρήκαν ότι οι γυναίκες που χρησιμοποιούσαν πολλά οικιακά προϊόντα καθαρισμού στη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους ή σύντομα μετά τη γέννα, αύξαναν τον κίνδυνο εμφάνισης άσθματος των παιδιών τους. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι τα ποσοστά αλλεργιών στους ανθρώπους που ζουν σε «αποστειρωμένα» διαμερίσματα της πόλης είναι υψηλότερα από αυτά όσων κατοικούν στην επαρχία. Η επαφή μας από μικρή ηλικία με τα μικρόβια βοηθά στη δημιουργία αντισωμάτων, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα και άρα την άμυνα του οργανισμού μας απέναντι στις αρρώστιες.

[3] Προτιμούν τις φυσικές θεραπείες με βότανα
 
Μπορεί η δυτική ιατρική να καταφεύγει συνήθως στα φάρμακα ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων υγείας, κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει και το ρόλο της φύσης. Πρώτος ο Ιπποκράτης είχε μιλήσει για τη δύναμη των φυτών και των βοτάνων που, χάρη στις ιδιότητές τους, συμβάλλουν στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών. Μάλιστα, από τα περίπου 250 φυτά που χρησιμοποιούσε στους ασθενείς του, αρκετά αποτελούν τη βάση ακόμα και σύγχρονων φαρμάκων. Σύμφωνα με την παραδοσιακή κινεζική ιατρική, ο καθένας μπορεί να βρει ένα πολύτιμο βότανο για κάθε πρόβλημα (π.χ. υπέρταση, παχυσαρκία, εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα). Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, πως θα πρέπει να προμηθευτούμε όποιο βότανο υπάρχει στην αγορά για να παραμείνουμε υγιείς. Μια μικρή αλλαγή στην καθημερινότητά μας είναι μια αρχή. Η συστηματική κατανάλωση πράσινου τσαγιού, για παράδειγμα, μειώνει την αρτηριακή πίεση και το λίπος, ενώ φαίνεται να έχει ακόμα και αντικαρκινική δράση χάρη στις πολυφαινόλες που περιέχει, γνωστές ως κατεχίνες.

[4] Κοιμούνται περισσότερο

Ο επαρκής ύπνος, αλλά όχι ο υπερβολικός (πάνω από 8-9 ώρες καθημερινά), θεωρείται παράγοντας μακροζωίας. Μάλιστα, έρευνα από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ έδειξε ότι όσοι κοιμούνται περισσότερες από 6 ώρες την ημέρα είναι πιο πιθανό να ζήσουν περισσότερα χρόνια. Η έλλειψη ύπνου έχει ουσιαστικά αντίστοιχες επιπτώσεις στον οργανισμό με τις καταστάσεις στρες, αφού παράγεται περισσότερη κορτιζόλη (γνωστή ως «ορμόνη του στρες»), η οποία ανεβάζει την πίεση του αίματος, αυξάνοντας τις πιθανότητες καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Επίσης, μελέτες σε ανθρώπους που εργάζονται νύχτα δείχνουν αυξημένα ποσοστά εμφάνισης καρκίνου του μαστού και του εντέρου. Οι επιστήμονες αποδίδουν τα υψηλά ποσοστά στο γεγονός ότι τα άτομα αυτά εκτίθενται στο φως το βράδυ, επομένως ο οργανισμός τους παράγει λιγότερη μελατονίνη, ορμόνη που θεωρείται ότι έχει προστατευτική δράση απέναντι στον καρκίνο. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια απέδειξαν επίσης ότι οι ενήλικοι που κοιμούνται λίγες ώρες καθημερινά έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκοι. Οι ώρες ύπνου που χρειάζεται ο καθένας για να ξεκουραστεί είναι βέβαια θέμα ιδιοσυγκρασίας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, όμως, ο κίνδυνος εμφάνισης ασθενειών αυξάνεται όταν κοιμόμαστε λιγότερες από 6-7 ώρες.

[5] Τρώνε λιγότερο

Εδώ και δεκαετίες, οι επιστήμονες γνωρίζουν, από μελέτες σε ζώα, ότι η κατανάλωση λιγότερων θερμίδων καθημερινά συνεπάγεται επιπλέον χρόνια ζωής. Μελετητές όμως από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν ανακάλυψαν ότι η μειωμένη κατανάλωση θερμίδων συνδέεται και στους ανθρώπους με μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, καρδιακών νοσημάτων και διαβήτη. Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς, για να επιμηκύνουμε τη ζωή μας και φυσικά να απομακρύνουμε τον κίνδυνο νοσημάτων που σχετίζονται με τα παραπανίσια κιλά (π.χ. διαβήτης, υπέρταση, αυξημένα λιπίδια στο αίμα κλπ.), πρέπει να περιορίσουμε πρώτα από όλα τις θερμίδες που προέρχονται από τα απλά σάκχαρα (όπως η ζάχαρη), αφού η αύξηση της ινσουλίνης που προκαλούν, φαίνεται να σχετίζεται με τη μείωση του προσδόκιμου ζωής μας.

[6] Κάνουν συχνά αποτοξίνωση

Πολλά από τα χημικά που χρησιμοποιούνται σήμερα, όπως π.χ. οι διοξίνες και τα PCBs, δεν υπήρχαν στο περιβάλλον τον προηγούμενο αιώνα. Ίσως αυτή να είναι και η αιτία που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αυξηθεί τα ποσοστά εμφάνισης ασθενειών (π.χ. καρκίνων) που σχετίζονται με την έκθεση σε τοξικές ουσίες, λένε οι ειδικοί. Αν και δεν υπάρχουν αρκετά επιστημονικά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τα οφέλη της αποτοξίνωσης, μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά μας που θα βοηθήσουν να απαλλαγούμε από τα συσσωρευμένα στο σώμα μας χημικά δεν μπορεί παρά να ωφελήσουν την υγεία μας. Αναλυτικό πρόγραμμα αποτοξίνωσης θα βρείτε στο «Φάκελο Αποτοξίνωση», στη σελ. 22 αυτού του τεύχους.

[7] Διατηρουν την ισορροπία του pH τους

Το σώμα είναι υγιές όταν διατηρεί την αλκαλική/όξινη ισορροπία του (το pH) σε κανονικά επίπεδα (ουδέτερο είναι το 7). Αν τα επίπεδα του pH είναι χαμηλότερα από το μέσο όρο, εμφανίζονται συμπτώματα (π.χ. αίσθημα κόπωσης, στομαχικά προβλήματα). Εμπλουτίζοντας τη διατροφή μας με λαχανικά, περιορίζουμε τον κίνδυνο να υπάρχει αυξημένο όξινο περιβάλλον στο σώμα και θωρακίζουμε την υγεία του οργανισμού μας.