Η καινή και η παλαιά Διαθήκη αποτελούν τα δυο ιερά βιβλία του χριστιανισμού και συνάμα θεωρούνται θεόπνευστα από τους απανταχού, των διαφόρων αιρέσεων, χριστιανούς. Βλέπετε ότι όλοι αυτοί οι χριστιανοί συμφωνούν απόλυτα και σε κάτι.
Επίσης οι αποφάσεις των οικουμενικών συνόδων και οι διδαχές των μεγάλων πατέρων της εκκλησίας θεωρούνται θεόπνευστες από τους πιστούς αρκετών δογμάτων, με κατ’ εξοχήν τους ορθόδοξους.
Ό,τι θα μπορούσε να θεωρηθεί ως συνέχεια της θεοπνευστίας αυτής, αποτελούν οι αποφάσεις και οι εγκρίσεις της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Θα χρησιμοποιήσουμε λοιπόν εδώ την απόδοση του νοήματος των αποσπασμάτων, που θα παραθέσουμε, από την παλαιά Διαθήκη, του Ι. Θ. Κολιτσάρα, η οποία διαθέτει την έγκριση και των δυο προαναφερθέντων φορέων.
Βασιλειών Γ΄, κεφ. ι΄ 14-21: «ο δε χρυσός, ο οποίος κάθε έτος εισήρχετο εις το ταμείο του Σολομώντος ήτο εξακόσια εξήκοντα εξ (666) τάλαντα χρυσού. Εις αυτά δεν συμπεριελαμβάνοντο οι φόροι των υποτελών εις αυτόν δηλαδή των εμπόρων και όλων των βασιλέων, των εκτός της χώρας, και των διοικητών διαφόρων περιοχών.
Από τον χρυσόν αυτόν κατασκεύασεν ο Σολομών τριακόσια δόρατα σφυρηλατημένα. Δια κάθε δόρυ εχρειάσθησαν τριακόσιοι χρυσοί σίκλοι. Κατασκεύασε τριακόσια όπλα από σφυρηλατημένον χρυσόν, δια κάθε όπλον απητήθησαν τρεις μναι, και έδωκε αυτά ο βασιλεύς, να φυλαχθούν εις το οικοδόμημα το οποίον ωνομάζετο δάσος του Λιβάνου.
Κατεσκεύασεν ακόμη ο βασιλεύς ένα μεγάλον θρόνον από ελεφαντοστούν, τον οποίον επεχρύσωσε με καθαρόν χρυσόν. Εις τον θρόνον αυτόν υπήρχον εξ σκαλοπάτια… Επί πλέον δε όλα τα οικιακά σκεύη του Σολομώντος ήσαν χρυσά και οι λουτήρες ακόμη ήσαν χρυσοί. Όλα τα σκεύη του οικοδομήματος, που ελέγετο δάσος Λιβάνου, είχαν κατασκευασθεί από εξαίρετον χρυσόν».
Ποιοί πλήρωναν όμως τη χλιδή αυτή; Το πληροφορούμαστε, λίγο πιο κάτω, στο Βασιλειών Γ΄, κεφ. ΙΒ΄ 24 ο: «αι δέκα φυλαί του ισραηλίτικου λαού είπαν προς τον Ροβοάμ, τον υιόν του Σολομώντος. Ο πατέρας σου κατέστησε βαρύν τον ζυγόν του επάνω μας διότι επλήθυνε τας πολυδαπάνους τροφάς της τραπέζης του. Τώρα εάν εσύ ελαφρύνης τον ζυγόν αυτόν εις ημάς, ημείς θα είμεθα δούλοι σου».
Αυτά λοιπόν για τον βίο και την πολιτεία του Σολομώντα, αυτού που μας τον πασάρει ως πάνσοφο το χριστιανικό παπαδαριό. Αλλά όπως θα δούμε πιο κάτω, αυτά δεν είναι καν πταίσματα σχετικά μ’ αυτά που θα ακολουθήσουν.
Επειδή το θέμα μας είναι ο «666» του ευαγγελιστή Ιωάννη, του μαθητή του Χριστού, τονίζουμε στο σημείο αυτό ότι τα μέχρι στιγμής αναφερόμενα για τον σοφό Σολομώντα, σχετίζονται αμεσότατα μ’ ένα από τα θέματα που με ιδιαίτερη εμμονή καυτηρίασε ο δάσκαλος του Ιωάννη Ιησούς. Αυτή την υπέρμετρη χλιδή εις βάρος του λαού του.Το μεγάλο κακό όμως, όπως θα διαπιστώσουμε σε λιγάκι, για την γενιά του Ισραήλ, ξεκινά από τον πατέρα του Σολομώντα τον Δαβίδ. Του γενάρχη του οίκου του Ιησού Χριστού.
Τώρα θα μάθετε καλοί μου άνθρωποι από πόσο ευγενικό σόι κατάγεται ο Χριστός.
Στο Βασιλειών Β΄ κεφ. ΙΑ΄ περιγράφονται λεπτομερώς πώς ο Δαβίδ εισήλθε προς, την γυναίκα του δούλου του Ουρία, όταν ο τελευταίος ευρίσκετο εν πολέμω, πώς κατόπιν ο Δαβίδ φόνευσε τον Ουρία και πώς έλαβε την γυναίκα του ως σύζυγο. Αλήθεια, τι ωραίες και ευγενικές χειρονομίες έπρατταν οι προπάτορες του Χριστού; Πώς να μην είναι κανείς περήφανος που κατάγεται από τέτοιο περίλαμπρο σόι.
Από το σημείο αυτό και μετά, οι υιοί, οι εγγονοί, οι δισέγγονοι και οι τρισέγγονοι κι ακόμα παραπέρα, του Δαβίδ εκπίπτουν σε ακατάσχετη ακολασία και ειδωλολατρία, καταστάσεις που περιγράφονται λεπτομερέστατα στα βιβλία των Βασιλειών της Π.Δ. αρχής γενομένης από τον υιό του Αμνών.
Βασιλ. Β΄ κεφ. ΙΓ΄ 1 «Έπειτα από αυτά συνέβησαν τα εξής θλιβερά γεγονότα. Αδελφή του Αβεσσαλώμ υιού του Δαβίδ, ήτο η ωραιωτάτη κατά την μορφήν Θημάρ. Αυτήν την ερωτεύθη σφοδρώς ο Αμνών, ο υιός του Δαβίδ..»
Στη συνέχεια περιγράφεται λεπτομερώς πώς ο Αμνών δολίως συνεβρέθη μετά της αδελφής του και πώς ο πατέρας του ο Δαβίδ έμαθε τα ανήκουστα συμβάντα. Αλλά (Β΄ 21) «δεν ετιμώρησε τον Αμνών διότι δεν ήθελε να τον λυπήση, επειδή ήτο πρωτότοκος υιός του και τον αγαπούσε ιδιαιτέρως».
Κατόπιν κληρηνομεί τον θρόνο του Δαβίδ ο Σολομών, του οποίου, όπως προαναφέρθηκε «ο χρυσός ο οποίος κάθε έτος εισήρχετο εις το ταμείο του ήτο 666 τάλαντα χρυσού».
Γι’ αυτόν λοιπόν τον Σολομώντα έπονται τα πλέον χειρότερα: Βασιλ. Γ΄ κεφ. ΙΑ΄ 1 «όμως ο βασιλεύς Σολομών αγαπούσε τας γυναίκας. Είχε δε ως συζύγους πρώτης σειράς επτακόσιες ευγενούς καταγωγής και ως συζύγους δευτέρας σειράς τριακοσίας». Αυτό κι αν είναι σοφία!
Μέχρι στιγμής ουδέν περί Ισραήλ, αφού σ’ όλα τα προηγούμενα, αλλά και επόμενα βιβλία της Π.Δ. οι ιστορίες με αιμομιξίες και μοιχείες και αβάστακτες φορολογίες δεν έχουν αρχή και τέλος.
Να όμως και το τρισχειρότερο και ασυγχώρητο ολίσθημα του σοφού Σολομώντα. Η παράβαση της πρώτης εντολής, της «ουκ έσσονταί σοι θεοί έτεροι πλην εμού».
Βασιλ. Γ΄ , ΙΑ΄ 4 «όταν δε ο Σολομών επροχώρησεν εις την ηλικίαν, δεν είχε πλέον την καρδιάν του αγνήν… διότι αι αλλόφυλαι γυναίκες εξέκλιναν αυτόν, από την λατρείαν του αληθινού θεού, ώστε να λατρεύει ξένους ειδωλικούς θεούς.
Τότε ο Σολομών ανοικοδόμησε εις έναν υψηλόν τόπον ιερόν δια τον θεό Χαμώς, είδωλον των Μωαβιτών… επίσης και δια την Αστάρτην, την αισχράν…κ. ά.».
Λίγο πιο κάτω στον στίχο 11 ακολουθούν οι απειλές του Γιαχβέ κατά του Σολομώντα και ελάχιστα πιο κάτω στον στίχο 14 (Βασιλ. Γ΄ , ΙΑ΄) έχουμε για πρώτη φορά στη Βίβλο την λέξη σατάν (σατανάς): «Και ήγειρε Κύριος σατάν τω Σολομώντι…». Ο Κολιτσάρας αποδίδει το χωρίο αυτό ως εξής: «Παρεχώρησε όμως ο Κύριος να εγερθούν προς τιμωρία του Σολομώμντος, πειρασμοί και πολέμιοι…».
Άπαντες οι απόγονοι του Σολομώντος, βασιλείς του Ισραήλ, αλλά και οι αντίστοιχοι του Ιούδα, υπήρξαν ειδωλολάτρες, τουλάχιστον μέχρι «της μετοικεσίας Βαβυλώνος», όπως περιγράφονται στα βιβλία των Βασιλειών.
Και για του λόγου το αληθές στα εξής ακριβώς χωρία: Βασιλ. Γ΄ , ΙΒ΄ 20, ΙΔ΄ 22, ΙΕ΄ 3-12, ΙΣΤ΄ 2-25 και 30, ΙΗ΄ 18, Κ΄ 25, ΚΒ΄ 44 και 53. Βασιλ. Δ΄ , Α΄ 3, Γ΄ 2, Η΄ 18, Ι΄ 29 και 31, ΙΑ΄ 18, ΙΒ΄ 10 και 21, ΙΓ΄ 2,6,11, ΙΔ΄ 4,24, ΙΕ΄ 4,9,16,18,24,28,35, ΙΣΤ΄ 3,4,10-20, ΙΖ΄ 2,9-36, ΙΗ΄ 4, ΚΑ΄ 2-21, ΚΓ΄ 4-20, 32-37, ΚΔ΄ 9,19.
Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Α΄ . 6 διαβάζουμε: «Δαβίδ δε ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου…».
Τα συμπεράσματα λοιπόν απ’ όλα τα προαναφερθέντα είναι:
- Ο βίος και η πολιτεία του Δαβίδ, του Σολομώντα και των απογόνων τους λέγεται με δυό λέξεις
«Σόδομα και Γόμορα». Αυτή λοιπόν την βάρβαρη και κτηνώδη συμπεριφορά των μεγάλων σοφών βασιλέων του εκλεκτού λαού του Ισραήλ (και ως σοφοί αναφέρονται και η φράση εκλεκτός λαός αναφέρεται στην Βίβλο εκατοντάδες φορές) οι αθεόφοβοι αυτοί άνθρωποι την χρέωσαν στους πολιτισμένους λαούς της Παλαιστίνης (Σόδομα, Γόμορα και αλλού). Αυτοί και οι απόγονοί τους, πατέρες της εκκλησίας, θεολόγοι και λοιποί!!!
- Ο Ιησούς Χριστός, δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία, θεωρούσε τις συμπεριφορές αυτές, του οίκου του Δαβίδ, εντελώς απαράδεκτες και σατανικές, και κατά συνέπεια ο μαθητής του,
- Ο Ιωάννης θεωρούσε τον οίκο του Δαβίδ και ιδιαιτέρως τον Σολομώντα ως τον πρώτον κυριευθέντα από τον σατανά, όπως αναφέρεται παγκοσμίως και για πρώτη φορά στο Βασιλ. Γ΄ , ΙΑ΄ 14.
Αφού δε, όπως φαίνεται, θέλησε να του αποδώσει και κάποιο νούμερο, αυτού του σατανά, του ήρθε κουτί το νούμερο 666, που ήταν ο αριθμός των χρυσών ταλάντων, ο οποίος εισέρχονταν στο ταμείο του, τα οποία, όπως είδαμε ήταν προϊόντα ληστείας εις βάρος του λαού του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου