Η οικονομική άλωση και η πτώση της Βαβυλώνας... σας θυμίζει κάτι;
«Και οι λαοί (έθνη) θέλουσι λάβει αυτούς (τους Ισραηλίτες) και φέρει αυτούς (ως δούλους) εις τους τόπους αυτών, και πληθυνθήσονται (θα πολλαπλασιαστούν εκεί) επί της γης (των εθνών) ως δούλοι και δούλες και (στη συνέχεια όμως... θα τους) κατακληρονομήσουσιν (οι Ισραηλίτες) και θέλουσι είσθαι αιχμάλωτοι αυτών οι αιχμαλωτίσαντες αυτούς και κυριευθήσονται οι κυριεύσαντες αυτούς» Ησ.14.2.
Ό,τι συνέβη στην Βαβυλώνα, ήταν εντελώς εναρμονισμένο με την υπόλοιπη βιβλική προϊστορία και συνεπώς απολύτως αναμενόμενο. Τέσσερις ευημερούσες πόλεις των Φιλισταίων κάηκαν όταν ο Αβραάμ κατέφθασε πάμφτωχος στην Χαναάν και διεκδίκησε την γη τους. Η πάμπλουτη Αίγυπτος, πλήρωσε πανάκριβα τους γάμους της γυναίκα του Σάρρας με το Φαραώ, και για να απαλλαγεί απ’ τις πληγές που γέμισαν τον οίκο του, ο Φαραώ έκανε τον Αβραάμ: «πλούσιο σφόδρα σε ζώα, ασήμι και χρυσάφι... ώστε δεν μπορούσε να τους χωρέσει η γη». Γεν.13.2-6.
Ακριβώς τα ίδια επαναλήφθηκαν όταν ο Ισαάκ μετοίκησε στα Γέρραρα την πλούσια πόλη των Φιλισταίων παρουσιάζοντας ως ενδιαφερόμενη νύφη τη την γυναίκα του Ρεβέκκα: «και (αυτός) έγινε μέγας σφόδρα» Γεν.26.13. Ο Ιακώβ με θεολογικά προσχήματα και "θαύματα" καταλήστεψε τον ίδιο του τον πεθερό στην Μεσοποταμία, και με δόλους μαζί με τα παιδιά του, εξαπάτησε μέχρι αφανισμού την πλούσια πόλη Συχέμ. Αργότερα, ένα απ’ τα παιδιά του, ο Ιωσήφ, από "δούλος" στα μαγειρεία του Φαραώ, ερμηνεύοντας "όνειρα", έφτασε στο αξίωμα του αντιβασιλέα της Αιγύπτου και ονόμαζε εαυτόν: «κύριον πάσης Αιγύπτου»! Γεν.45.9.
Έτσι, κι εδώ στην Βαβυλώνα, μια ανάλογη ανατροπή δυνάμεων και εξουσίας ήταν αναμενόμενη! Με βάση λοιπόν όσα μέχρι τώρα έχουμε ήδη κατανοήσει απ’ την μελέτη μας, μπορούμε με μικρά περιθώρια λάθους να υποθέσουμε, πως οι παρεπιδημούντες επιτήδειοι αυτοί άνθρωποι, οι ευρηματικοί αυτοί θεουργοί από την Ιουδαία, αν και δούλοι, επιδόθηκαν με επιτυχία σε έναν μεθοδικό αγώνα εσωτερικής κατάκτησης της Βαβυλώνας.
Με την σοφή διαχείριση προνομίων και υποχρεώσεων απ’ τους πανταχού παρόντες ιερείς τους, οι ευνοημένοι ημέτεροι, ήταν υποχρεωμένοι να ενισχύσουν μαζικά τους ομοεθνείς τους σε ολόκληρη την αυτοκρατορία! Έτσι σταδιακά ολόκληρη η εύρωστη τότε υπερδύναμη της Βαβυλώνας, πρέπει να δέθηκε σ’ ένα δίκτυο μεθοδικής αφαίμαξης, τόσο στην οικονομία όσο και στους υπόλοιπους ζωτικούς τομείς της.
Πρέπει μάλιστα να θεωρείται βέβαιο, πως σε μας έφτασε μόνο ένα μικρό μέρος απ’ τις αναρίθμητες θαυματοπαγίδες, που συνολικά στήθηκαν στους θαυματολάτρες Βαβυλώνιους! Ολόκληρη βιομηχανία παραγωγής θαυμάτων πρέπει να λειτούργησε εις βάρος της πλούσιας χώρας του Ναβουχοδονόσορα! Οι θαυματοφάγοι Βαβυλώνιοι, απεδείχθησαν εύκολα θεολογικά θηράματα, και εντελώς ανοχύρωτοι στην οργανωμένη επίθεση θαυμάτων, απ’ τους υπόδουλους Ιουδαίους!
Οι υψηλόβαθμοι διοικητές της, πρώτοι και καλύτεροι παγιδεύτηκαν στους θεολογικούς ιουδαϊκούς εντυπωσιασμούς και τελικά πλήρωσαν πανάκριβα την απερίσκεπτη διανομή προνομιών, στους θαυματοποιούς πρώην δούλους τους. Τα Ιουδαϊκά προνόμια πρέπει να εκτινάχθηκαν στα ύψη, αφού ο Δανιήλ συχνά αναφέρεται ως «ο εβραίος πρωθυπουργός της Βαβυλώνας»,[1] θυμίζοντάς μας έντονα, τον αντίστοιχο ιουδαίο πρωθυπουργό της Αιγύπτου Ιωσήφ!
Αποτέλεσμα, ο κρατικός μηχανισμός της χώρας σταδιακά αλώθηκε, και τελικά ολόκληρη η χώρα με κρυφά ανταλλάγματα, προδομένη απ’ τους πανταχού παρόντες προνομιούχους υπηρέτες της, παραδόθηκε αμαχητί στους Πέρσες.
Σ’ αυτή ακριβώς την κατεύθυνση, βρίσκουμε την εξής χαρακτηριστική εξωβιβλική επιβεβαίωση: «Όταν οι Πέρσες το 539 π.Χ. κατέλαβαν (με τη βοήθεια των Ιουδαίων)τη Βαβυλώνα, (ως αντάλλαγμα ευγνωμοσύνης) επέτρεψαν στους Ιουδαίους την επάνοδο τους στην πατρίδα τους για την οποία τόσο πολύ είχαν θρηνήσει. Ελάχιστοι όμως έκαναν χρήση αυτής της προσφοράς. Οι δήθεν φτωχοί αιχμάλωτοι, (Ιουδαίοι) δεν ήθελαν να θυσιάσουν την άνεσή τους και την περιουσία που έφτιαξαν στην ξενιτιά, για ένα άγνωστο μέλλον στην πατρίδα. Όπως δείχνουν πινακίδες από έγγραφα επιχειρήσεων του 5ου π.Χ.αι. (επομένως μετά το τέλος της εξορίας) οι βαβυλωνιακές τράπεζες βρισκόταν στα χέρια Ιουδαίων. Ένας μάλιστα Ιουδαίος τραπεζίτης -ακριβέστερα ο τραπεζιτικός οίκος Μουρασού & Υιοί- είχε εγκατασταθεί γερά στην εμπορική ζωή της Βαβυλώνας, και πραγματοποιούσε σημαντικές συναλλαγές, ιδιαίτερα στις αγοραπωλησίες οικοπέδων μεγάλης έκτασης. Η έδρα του ήταν στην Νιππούρ (νοτίως της Βαβυλώνας) και είχε υποκαταστήματα σε 200 (!) μέρη της χώρας. Μια τόσο ευχάριστη (για τους Ιουδαίους) εξέλιξη, δεν μπορούσε φυσικά να προβλεφθεί από τότε, το 587 που ξεκίνησαν (αιχμάλωτοι) από την Βαβυλώνα».[2]
Το αδιάψευστο αυτό αρχαιολογικό εύρημα, επιβεβαιώνει κάτι εκπληκτικό! Η ραγδαία οικονομική άλωση της Βαβυλώνας, επήλθε σε 48 μόλις χρόνια! Πράγμα που σημαίνει πως οι "σκλαβωμένοι" Ιουδαίοι στην Βαβυλώνα, είχαν μεταταπηδήσει απ’ τις αρχικές θεαματικές θαυματο-μαγείες, στις πλέον προσοδοφόρες οικονομικές δραστηριότητες της χώρας![3]
Στον ελάχιστο αυτόν χρόνο, που μετά βίας ξεπερνάει την μια γενιά, οι Ιουδαίοι σκλάβοι, μετέβαλαν τους Βαβυλώνιους από μια παντοδύναμη χώρα σκληροτράχηλων κατακτητών... σε ανίσχυρους και ανυποψίαστους υποτελείς! Η περιτοιχισμένη Βαβυλώνα από πολεμόχαρο και ρομφαιοφόρο έθνος, έγινε «ευάλωτη γλυκιά χουρμαδιά», που τους καρπούς της κατέφαγαν σε χρόνο ρεκόρ οι θαυματοποιοί μέτοικοι απ’ την Ιουδαία!
Στο μόνο που θα διαφωνήσω με την καθ’ όλα εξαίρετη συγγραφέα Petra Eisele, είναι το τελευταίο της συμπέρασμα. Οι Ιουδαίοι προφήτες, ουσιαστικά το κρυφό ιερατείο, με δημόσιο εκφραστή του τον Ιερεμία, όχι μόνο υπολόγιζε ως πιθανή μια τέτοια εξέλιξη, αλλά είχε σαφέστατα ταχθεί υπέρ της σκόπιμης υποταγής τους στην Βαβυλώνα: «υποδουλωθείτε στον βασιλιά της Βαβυλώνας υποταχθείτε σ’ αυτόν και θα επιζήσετε». (Β.Β.) Ιερμ. 27.12,17.
Φαίνεται πως ο προφήτης γνώριζε κάτι περισσότερο για τα πιθανά οφέλη μιας τέτοιας αιχμαλωσίας και με σχετική επιτυχία, είχε προβλέψει μια τέτοια ευχάριστη εξέλιξη: «μη φοβάστε να είστε δούλοι των Βαβυλωνίων, κατοικήστε την χώρα (τους) και υπηρετήστε τον βασιλιά της Βαβυλώνας και θα σας βγει σε καλό». (Β.Β.) Ιερεμίας 40.9 // (Ο΄). 47.9 // (Μασ.) 40.9. // Ησ.14.2.
Μάλιστα ο Ιερεμίας που γνώριζε ότι αυτή ήταν η θέληση του "Γιαχβέ" (κρυφού ιερατικού διευθυντηρίου) έδωσε αγώνα (Ιερεμ. 26.1-19) και έπαθε πολλά, για να πείσει τους συμπατριώτες του να μην αντισταθούν στην συντριπτική δύναμη των Βαβυλώνιων, αλλά να δεχθούν να πάνε τελικά σκλάβοι στην Βαβυλώνα γιατι αυτό θα τους βγεί σε καλό!
Πίσω απ’ τον Ιερεμία, τον δημόσιο εκφραστή της θέλησής του, το κρυφό ιερατείο, καταλάβαινε ότι η σωφροσύνη της επιβίωσης, επιβάλλει την εσωτερική άλωση των ισχυρών αντιπάλων της, και όχι την κατά μέτωπο αντιμετώπισή τους: «ο θεός του Ισραήλ λέει σ’ όλους εκείνους που οδηγήθηκαν απ’ την Ιερουσαλήμ αιχμάλωτοι στην Βαβυλώνα: Χτίστε σπίτια και κατοικείστε σ’ αυτά, φυτέψτε κήπους και φάτε τους καρπούς τους. Παντρευτείτε και αποκτήστε παιδιά. Παντρέψτε τους γιούς σας και τις κόρες σας για να αποκτήσουν κι εκείνοι παιδιά και να πολλαπλασιασθείτε και να μη συρρικνωθείτε» (Μασ.) Ιερμ.29.5-11. (Ο΄) Ιερεμ.36.5-11. Διότι στη συνέχεια... ως δούλοι θα τους υποδουλώσουμε και θα τους κατακληρονομήσουμε, και αιχμάλωτοι αυτών θα τους αιχμαλωτίσουμε, και αυτοί που μας κυρίευσαν θα κατακυριευθούν! Ησ.14.2.
Αμέσως μετά τον θάνατο του Ναβουχοδονόσορα: «ανάμεσα στα 560 και 550 π.Χ. οι τιμές των αγαθών ανέβηκαν μέχρι και 50% και ανάμεσα στα 550 και 485 έφτασαν στα 200%. (Δηλαδή, ενδεχομένως ανάλογη οικονομική αφαίμαξη, με εκείνη που ο Ιωσήφ είχε επιβάλλει στην Αίγυπτο!) Στην Βαβυλώνα έπεσε λιμός, που ο Ναβωνίδ ο τελευταίος βασιλιάς της Βαβυλώνας, προσπάθησε να αντιμετωπίσει με την επιβολή φόρων στους ναούς. Όταν το 549 ο γιός του Ναβωνίδ ο πρίγκιπας Βαλτάσαρ εξέδωσε διάταγμα που επέβαλε εκτεταμένες αγροτικο-πολιτικές μεταρρυθμίσεις σχετικά με την διαχείριση των ναών, θέτοντας ουσιαστικά σε ολοκληρωτικό κρατικό έλεγχο τα έσοδα των ναών, οι ιερείς αντιστάθηκαν και ο Ναβωνίδ εγκατέλειψε την Βαβυλώνα στον αντιβασιλέα γιο του και αποτραβήχτηκε μαζί με μεγάλο μέρος των στρατευμάτων του για δέκα ολόκληρα χρόνια σε μια όαση... κάποιοι ερευνητές υποθέτουν πως ο μύθος της τρέλας του Ναβουχοδονόσορα γεννήθηκε εξαιτίας αυτής της παραμονής του Ναβωνίδ στην έρημο». Πέτρα Έϊσελε Βαβυλώνα σελ 333.
Πρέπει να παραδεχθούμε (όπως κάποιοι ισχυρίζονται) ότι τα περί μακροχρόνιας αποκτήνωσης κάποιου βαβυλωνίου βασιλιά, ταιριάζουν περισσότερο στην πολυετή απουσία από την εξουσία του διαδόχου Ναβωνίδ. Εν τούτοις υπάρχουν και άλλες, στρατιωτικής και οικονομικής φύσεως εξηγήσεις, για την δεκαετή αυτή αποχώρηση του Ναβωνίδ από την Βαβυλώνα. Άλλωστε, τίποτε δεν αποκλείει το γεγονός, ο Ναβωνίδ ο τελευταίος βασιλιάς της Βαβυλώνας, να είχε τις εντελώς δικές του προφητικές "πληγές" να αντιμετωπίσει, ώστε να μην χρειάζεται καθόλου να ψάχνουμε πως θα του φορτώσουμε και εκείνες του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα!
Πράγματι, ανάμεσα στους κυλίνδρους της νεκράς θαλάσσης που βρέθηκαν στο Κουμράν, υπήρχε στα αραμαϊκά μια ενδιαφέρουσα αναφορά: «ο μεγάλος βασιλιάς Ναβου-Νάϊδ (Ναβουνίδ) στην πόλη Τέϊνα που (κατέφυγε) μετά από εντολή του θεού (Γιαχβέ;) προσβλήθηκε από μια δυσάρεστη αρρώστια του δέρματος. Αυτά είναι τα λόγια της προσευχής του: είχα προσβληθεί από μια δυσάρεστη αρρώστια του δέρματος για εφτά χρόνια... Όμως όταν ομολόγησα τις αμαρτίες μου και τα σφάλματά μου, αυτός (ο Γιαχβέ;) με έκρινε ευμενώς... και ήταν εκεί ένας Ιουδαίος από... και μου είπε... και μου έγραψε να τιμώ το όνομά του» Πέτρα Έισελε «Βαβυλώνα» σελ 335.
Όσο ο ταλαιπωρημένος από τις πληγές του Γιαχβέ Ναβονίδ ήταν απομονωμένος στην όαση Τέϊνα, την διοίκηση της Βαβυλώνας είχε αναλάβει ο άπειρος και νεαρός πρίγκιπας Βαλτάσαρ. Επί των ημερών του η Βαβυλώνα κατελήφθη αιφνιδίως από τους Πέρσες, κάτι που προεγνώριζε (ή καλύτερα δρομολόγησε) ο άριστα ενημερωμένος για τις πολιτικο-στρατιωτικές εξελίξεις... "προφήτης" Δανιήλ!
Ο Ησαΐας, ο πολεμικότερος όλων των προφητών, ήταν σαφέστατος: «(μόνο) εάν αιχμαλωτίσεις γίγαντα θα πάρεις λάφυρα. Λαμβάνοντας από τον γίγαντα σώζεσαι. Εγώ θα εκδικηθώ όσους σε κατέθλιψαν και αυτοί θα φάνε τις σάρκες τους και σαν νέο κρασί θα πιούν το ίδιο τους το αίμα» (Ο΄) Ησαΐας 49.25-26. Ο γίγαντας της Βαβυλώνας είχε δώσει όλα του τα λάφυρα και ήταν έτοιμος πια να πιει το ίδιο του το αίμα, για να σβήσει τη δίψα της απέραντης δυστυχίας του!
---------------------
[1] Έτσι παρουσιάζει τον Δανιήλ, ο H. Ηalley στην συνοπτική του εγκυκλοπαίδεια της Αγίας Γραφής (σελ. 442).
[2] Petra Eisele: «Βαβυλώνα» σελ. 87. Τα ίδια επιβεβαιώνει και ο Ζώρζ Κοντενώ στο βιβλίο του: «η καθημερινή ζωή στην Ασσυρία» σελ 97.
[3] Αυτή η απότομη οικονομική άλωση μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας, θυμίζει τον ξαφνικό οικονομικό γιγαντισμό του ευρωπαϊκού τραπεζιτικού συστήματος του 1100 μ.Χ. όταν ο Πάπας Πίος Γ΄ με διάταγμά του απαγόρευσε σε όλους τους χριστιανούς το δικαίωμα δανειοδότησης! Έτσι οι δανειοδοτικοί μηχανισμοί της Ευρώπης έπεσαν στα χέρια επίλεκτων Εβραίων. Βλ. Γ. Ιεροδιάκονος «Η μεθοδευμένη δολοφονία του πολιτισμού Χριστός Αντίχριστος» σελ 418-429.
ΟΠΟΙΑ ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΕΝΑΝ ΠΕΡΙΤΜΗΜΕΝΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟ ΜΕ ΡΑΔΙΟΥΡΓΙΕΣ , ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΤΑΣΘΑΛΙΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ .
ΑπάντησηΔιαγραφή