Μεγαλώνουμε μια κουρασμένη γενιά...

Αν ρωτήσουμε τους γονείς γιατί δε βλέπουμε πλέον παιδιά να παίζουν στους δρόμους, το πρώτο που απαντάνε είναι γιατί πλέον δεν είναι ασφαλή. Κι όμως ζούμε σε μία ασφαλή χώρα όπου δεν γίνονται αρπαγές παιδιών και η εγκληματικότητα με θύμα τα παιδιά είναι πολύ μικρή σε ποσοστά.

Η πραγματική αιτία λοιπόν είναι οι πολλαπλές δραστηριότητες των παιδιών. Σε μία απλή ερώτηση σε μια μαμά «τι κάνει το παιδί σου», υπάρχουν πολλές πιθανότητες αντί να σου πει «καλά», να απαντήσει «μπάσκετ, μουσική, καράτε, αγγλικά, κολυμβητήριο, σκάκι, θεατρικό παιχνίδι ….».

Μήπως λοιπόν μεγαλώνουμε μια κουρασμένη γενιά; πλέον τα παιδιά μπαίνουν σε πρόγραμμα από πολύ μικρή ηλικία. Πάνε παιδικό σταθμό πριν κλείσουν καν τα 3 και ξεκινάνε παράλληλα δραστηριότητες. Το απλό γονεϊκό ένστικτο που κάποτε αρκούσε για να μεγαλώσεις το παιδί σου, πλέον γίνεται project. Όπως στη δουλειά. Θέτεις στόχους για το παιδί και προσπαθείς να γίνεις ο τέλειος γονιός. Μήπως γιατί προβάλουμε τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες; Μήπως γιατί ανταγωνιζόμαστε την διπλανή «τέλεια» μαμά; Πάει ο Νίκος μπάσκετ, πρέπει να πάει και ο Θανάσης που είναι φίλος!

Το παιδί μεγαλώνει χωρίς ελεύθερο χρόνο και χώρο. Όλα είναι προκαθορισμένα. Μήπως τελικά και η συμπεριφορά του; Αφήστε ένα παιδί στην εξοχή με πολλαπλά ερεθίσματα και το πιο πιθανό να μην κάνει τίποτα. Απλά θα κοιτάει. Γιατί δεν του δόθηκαν οδηγίες. Δεν έχει πρόγραμμα, ούτε εκπαιδευτή. Κι εσύ φοβάσαι μη χτυπήσει. Ναι. Είναι πολύ πιθανό να χτυπήσει γιατί δεν γνωρίζει πώς να περπατήσει στη φύση. Πως είναι να περπατάς πάνω σε πέτρες ή να σκαρφαλώνεις σε δέντρα.

Διαβάζεις άρθρα, βιβλία για γονείς και οδηγίες. Πίστεψες ότι αν άκουγες μουσική Μότσαρτ στην εγκυμοσύνη θα γεννούσες ένα ευφυές παιδί. Όχι αυτό δεν ισχύει αλλά οι πωλήσεις cd με μουσική του Μότσαρτ πήγαν υπερ του δέοντος καλά!

Οι διάφορες μέθοδοι διαπαιδαγώγησης έχουν άνοδο και ευρύ κοινό.
Μήπως απλά χάνουμε χρόνο;

Χρόνο να διαβάζουμε και να ψάχνουμε αντί να είμαστε με τα παιδιά; Μήπως είναι πιο εποικοδομητικό να καθόμαστε στο χαλί και να παίζουμε με τα παιδιά ανακαλύπτοντας τα από το να τα μεταφέρουμε από δραστηριότητα σε δραστηριότητα;

Και μήπως τελικά τα παιδιά γίνονται πιο ευφυή αλλά κυρίως πιο ευτυχισμένα όταν αφεθούν ελεύθερα;;; Μήπως κοιτάμε απλά το δέντρο;;; ψάξτε λοιπόν για το «δάσος»!