Η υπέροχη ιστορία του ηλίανθου
Ο ηλίανθος ή ηλιοτρόπιο ή απλά ήλιος είναι ένα φυτό όμορφο, χρήσιμο και ιδιαίτερα διαδεδομένο στις μέρες μας. Αυτό το τόσο συνηθισμένο φυτό κουβαλάει μία μακραίωνη και ενδιαφέρουσα ιστορία.
Ξεκίνησε να καλλιεργείται στα αρχαία χρόνια από τους λαούς της κεντρικής Αμερικής, μάλιστα αρκετά πριν το καλαμπόκι. Οι σπόροι του αποδείχθηκαν πολύτιμο διατροφικό στοιχείο καθώς είναι πλούσιοι σε λιπαρά.
Περίπου στο 1500 ο ηλίανθος φτάνει στην Ισπανία από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες της λατινικής Αμερικής, όπου και χρησιμοποιείται κυρίως σαν καλλωπιστικό φυτό. Σιγά σιγά η καλλιέργειά του διαδίδεται στην Ευρώπη και οι Ευρωπαίοι ανακαλύπτουν τη διατροφική του αξία.
Το 1700 αρχίζει να παράγεται ηλιέλαιο και ο Μεγάλος Πέτρος εισάγει την καλλιέργεια του στη Ρωσία. Από εκεί έναν αιώνα αργότερα ο ηλίανθος πραγματοποιεί το αντίστροφο υπερατλαντικό ταξίδι και η καλλιέργεια του ξεκινά στη Βόρεια Αμερική, αρκετά κοντά στην κοιτίδα του.
Χρειάστηκε να περάσουν μερικές χιλιάδες χρόνια και μια ιδιαίτερα περίπλοκη διαδρομή για να μεταφερθεί η καλλιέργειά του από την Κεντρική στη Βόρεια Αμερική.
Το 1888, ο βαν Γκογκ εγκαταλείπει τη γαλλική πρωτεύουσα και επισκέπτεται τη
νότια Γαλλία και την περιοχή της Προβηγκίας. Υπάρχουν αναφορές πως εκεί εμπνέεται από το τοπίο καθώς και την αγροτική ζωή των κατοίκων, θέματα τα οποία προσπαθεί να αποδώσει και στη ζωγραφική του. Την περίοδο αυτή, επινοεί και μία ιδιαίτερη τεχνική των στροβιλισμάτων με το πινέλο ενώ στους πίνακές του κυριαρχούν έντονα χρώματα, όπως κίτρινο, πράσινο και μπλε, με χαρακτηριστικά δείγματα τα έργα Έναστρος ουρανός και μία σειρά πινάκων που απεικονίζουν ηλιοτρόπια. Το έργο Κόκκινο αμπέλι αυτής της περιόδου είναι επίσης το μοναδικό έργο που κατάφερε να πουλήσει ο βαν Γκογκ εν ζωή. Κατά το διάστημα της παραμονής του στην Αρλ, δέχεται και την επίσκεψη του ζωγράφου Γκωγκέν.
Ο ηλίανθος ή ηλιοτρόπιο ή απλά ήλιος είναι ένα φυτό όμορφο, χρήσιμο και ιδιαίτερα διαδεδομένο στις μέρες μας. Αυτό το τόσο συνηθισμένο φυτό κουβαλάει μία μακραίωνη και ενδιαφέρουσα ιστορία.
Ξεκίνησε να καλλιεργείται στα αρχαία χρόνια από τους λαούς της κεντρικής Αμερικής, μάλιστα αρκετά πριν το καλαμπόκι. Οι σπόροι του αποδείχθηκαν πολύτιμο διατροφικό στοιχείο καθώς είναι πλούσιοι σε λιπαρά.
Περίπου στο 1500 ο ηλίανθος φτάνει στην Ισπανία από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες της λατινικής Αμερικής, όπου και χρησιμοποιείται κυρίως σαν καλλωπιστικό φυτό. Σιγά σιγά η καλλιέργειά του διαδίδεται στην Ευρώπη και οι Ευρωπαίοι ανακαλύπτουν τη διατροφική του αξία.
Το 1700 αρχίζει να παράγεται ηλιέλαιο και ο Μεγάλος Πέτρος εισάγει την καλλιέργεια του στη Ρωσία. Από εκεί έναν αιώνα αργότερα ο ηλίανθος πραγματοποιεί το αντίστροφο υπερατλαντικό ταξίδι και η καλλιέργεια του ξεκινά στη Βόρεια Αμερική, αρκετά κοντά στην κοιτίδα του.
Χρειάστηκε να περάσουν μερικές χιλιάδες χρόνια και μια ιδιαίτερα περίπλοκη διαδρομή για να μεταφερθεί η καλλιέργειά του από την Κεντρική στη Βόρεια Αμερική.
Το 1888, ο βαν Γκογκ εγκαταλείπει τη γαλλική πρωτεύουσα και επισκέπτεται τη
νότια Γαλλία και την περιοχή της Προβηγκίας. Υπάρχουν αναφορές πως εκεί εμπνέεται από το τοπίο καθώς και την αγροτική ζωή των κατοίκων, θέματα τα οποία προσπαθεί να αποδώσει και στη ζωγραφική του. Την περίοδο αυτή, επινοεί και μία ιδιαίτερη τεχνική των στροβιλισμάτων με το πινέλο ενώ στους πίνακές του κυριαρχούν έντονα χρώματα, όπως κίτρινο, πράσινο και μπλε, με χαρακτηριστικά δείγματα τα έργα Έναστρος ουρανός και μία σειρά πινάκων που απεικονίζουν ηλιοτρόπια. Το έργο Κόκκινο αμπέλι αυτής της περιόδου είναι επίσης το μοναδικό έργο που κατάφερε να πουλήσει ο βαν Γκογκ εν ζωή. Κατά το διάστημα της παραμονής του στην Αρλ, δέχεται και την επίσκεψη του ζωγράφου Γκωγκέν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου