Το μήκος μιας ημέρας στον Κρόνο βρίσκεται υπό συζήτηση από τότε που ανακαλύφθηκε ότι το παραδοσιακό ρολόι που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της περιόδου περιστροφής του Κρόνου, ενός γιγάντιου αέριου πλανήτη που δυστυχώς δεν έχει στερεή επιφάνεια για αναφορά, φαίνεται ότι δεν είναι ακριβές.
Την διαλεύκανση ενός μακροχρόνιου αινίγματος στην αστρονομία για την περίοδο των ραδιοπαλμών του Κρόνου, έκανε μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, που ανακάλυψαν ότι το Σέλας του Κρόνου, μια αιθέρια υπεριώδης λάμψη που φωτίζει τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας των πλανητών κοντά στους πόλους, λάμπει περίπου μια φορά ανά κάθε Κρόνια ημέρα.
Ο Κρόνος, όπως και όλοι οι πλανήτες με μαγνητικό πεδίο, εκπέμπει ραδιοκύματα στο διάστημα από τις πολικές του περιοχές.
Αυτές οι ραδιοφωνικές εκπομπές παλμών, με διάρκεια κοντά στις 11 ώρες, καθώς και το χρονοδιάγραμμα των παλμών είχαν ανακαλυφθεί από την εποχή των διαστημικών οχημάτων Voyager, και φαινόταν να οφείλεται στην περιστροφή του πλανήτη.
Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια η περίοδος των παλμών των ραδιοφωνικών εκπομπών μεταβαλλόταν, και δεδομένου ότι η περιστροφή του πλανήτη δεν μπορεί εύκολα να επιταχύνεται ή να επιβραδύνεται, το κυνήγι για την πηγή της μεταβολής της περιόδου των ραδιοπαλμών του Κρόνου, είχε γίνει ένα από τα πιο πολύπλοκα αινίγματα στην πλανητική επιστήμη.
Τώρα όμως σε μια δημοσιευμένη εργασία στο Geophysical Research Letters, ο Jonathan Nichols του Πανεπιστημίου του Leicester, χρησιμοποίησε εικόνες του Hubble από το Σέλας του Κρόνου, οι οποίες τραβήχτηκαν στο χρονικό διάστημα μεταξύ 2005-2009 για να δείξει ότι δημιουργούν παλμούς όχι μόνο οι ραδιοφωνικές εκπομπές, αλλά και ότι τα σέλη κτυπούν με ρυθμό, σε συνεργασία με τους ραδιοπαλμούς.
"Πρόκειται για μια σημαντική ανακάλυψη για δύο λόγους. Πρώτον, προσφέρει μια παλιά υποψία που είχαμε, αλλά μέχρι τώρα έλειπε ο σύνδεσμος ανάμεσα στις ραδιοφωνικές εκπομπές και τα σέλη και, αφετέρου, προσθέτει ένα σημαντικό εργαλείο στη διάγνωση της αιτίας του ανώμαλου κτύπου της καρδιάς του Κρόνου.
"Τα σέλη στη Γη προκαλούνται όταν φορτισμένα σωματίδια από το διάστημα κινούνται κατά μήκος του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη μας, στην ανώτερη ατμόσφαιρα κοντά στους πόλους, οπότε αυτά κτυπούν τα μόρια της ατμόσφαιρας με αποτέλεσμα να αναγκάζεται να λάμπει.
"Αυτό συμβαίνει όταν το μαγνητικό πεδίο ενός πλανήτη κτυπιέται, για παράδειγμα, από τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου, ή όταν φεγγάρια όπως ο Εγκέλαδος ή η Ιώ απομακρύνουν υλικό από την επιφάνεια τους κοντά στον χώρο του πλανήτη," δήλωσε ο Jonathan Nichols.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου