Το κρίσιμο ερώτημα για το εάν η ανθρώπινη συμπεριφορά καθορίζεται από το «περιβάλλον» ή τα «γονίδια», έχει απασχολήσει το blog μας αρκετές φορές στο παρελθόν.
Ας εξηγήσουμε όμως γιατί το θεωρούμε τόσο κρίσιμο.
Αν δεχόμασταν ότι οι άνθρωποι γεννιούνται έχοντας στο «DNA» τους συμπεριφορές όπως η απληστία, ο ρατσισμός, η ανταγωνιστικότητα, τότε κατά κάποιο τρόπο, όλες οι προσπάθειες για να φτιάξουμε ένα «περιβάλλον» που δεν θα τα καλλιεργεί, θα έπεφταν στο κενό. Θα έπρεπε να δεχτούμε ότι πάντα θα υπάρχουν κλέφτες, δολοφόνοι, αδίστακτοι επιχειρηματίες κλπ. Κατ'επέκταση η όλη φιλοσοφία του The Venus Project θα ήταν στον αέρα!
Οι επιστήμονες όμως, καταλήγουν διαρκώς μέσα από έρευνες, στην απάντηση πως η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν επηρεάζεται από αυτό καθεαυτό ένα ή περισσότερα γονίδια, αν πρώτα δεν υπάρξει «πυροδότησή» τους από το «περιβάλλον».
Για να χτυπήσουμε λοιπόν τις ανισότητες και όσα φέρνουν την δυστυχία στον κόσμο μας, θα πρέπει, όπως προτείνει το The Venus Project, να κοιτάξουμε να δημιουργήσουμε ένα «περιβάλλον» στο οποίο το να κλέβεις να είναι «παράλογο». Το να σκοτώνει μαζικά ο ένας λαός τον άλλο να μοιάζει «παράλογο».
Στο σύστημα που ζούμε σήμερα, όλα έχουν στον πυρήνα της εφαρμογής τους, την λεγόμενη «ελευθερία της βούλησης» και κατ'επέκταση την «ατομική ευθύνη». Μάλιστα η εκπαίδευσή μας και γενικώς η «κατεστημένη» άποψη από όλους γύρω μας μιλάει διαρκώς για αυτήν σαν να είναι κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Είναι όμως όντως έτσι τα πράγματα; Γίνεται να υπάρχει «ελευθερία της βούλησης» και κατά συνέπεια «ατομική ευθύνη», η οποία είναι αποκομμένη από το «περιβάλλον»; Η απάντηση είναι όχι, όπως δεν μπορεί να υπάρξει «ελευθερία» που είναι αποκομμένη από το «περιβάλλον».
Δεν υπάρχει απόλυτη «ελευθερία». Είναι περισσότερο κάτι που υπάρχει στο μυαλό μας. Μπορώ αν θέλω, σε 5 λεπτά να είμαι από την Αθήνα στη Νέα Υόρκη; Είμαι «ελεύθερος» να το κάνω; Όχι, καθώς το «περιβάλλον», η χιλιομετρική απόσταση συγκεκριμένα, με εμποδίζει, μου βάζει φραγμούς.
Οι έννοιες της «ελευθερίας της βούλησης» και της «ατομικής ευθύνης» λοιπόν, αν δεχτούμε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ένα «καθρέφτισμα» όλων των εμπειριών και ερεθισμάτων που έχει δεχτεί από το «περιβάλλον» του, παύουν να έχουν όση ισχύ τους αποδίδουν.
Στο παρακάτω βίντεο ο Jacque Fresco εξηγεί αναλυτικά το δύσκολο αυτό θέμα με παραδείγματα. Θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε πιο βαθιά όλα τα παραπάνω.
Δείτε το βίντεο επιλέγοντας τους ελληνικούς υπότιτλους από τις ρυθμίσεις.
Ας εξηγήσουμε όμως γιατί το θεωρούμε τόσο κρίσιμο.
Αν δεχόμασταν ότι οι άνθρωποι γεννιούνται έχοντας στο «DNA» τους συμπεριφορές όπως η απληστία, ο ρατσισμός, η ανταγωνιστικότητα, τότε κατά κάποιο τρόπο, όλες οι προσπάθειες για να φτιάξουμε ένα «περιβάλλον» που δεν θα τα καλλιεργεί, θα έπεφταν στο κενό. Θα έπρεπε να δεχτούμε ότι πάντα θα υπάρχουν κλέφτες, δολοφόνοι, αδίστακτοι επιχειρηματίες κλπ. Κατ'επέκταση η όλη φιλοσοφία του The Venus Project θα ήταν στον αέρα!
Οι επιστήμονες όμως, καταλήγουν διαρκώς μέσα από έρευνες, στην απάντηση πως η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν επηρεάζεται από αυτό καθεαυτό ένα ή περισσότερα γονίδια, αν πρώτα δεν υπάρξει «πυροδότησή» τους από το «περιβάλλον».
Για να χτυπήσουμε λοιπόν τις ανισότητες και όσα φέρνουν την δυστυχία στον κόσμο μας, θα πρέπει, όπως προτείνει το The Venus Project, να κοιτάξουμε να δημιουργήσουμε ένα «περιβάλλον» στο οποίο το να κλέβεις να είναι «παράλογο». Το να σκοτώνει μαζικά ο ένας λαός τον άλλο να μοιάζει «παράλογο».
Στο σύστημα που ζούμε σήμερα, όλα έχουν στον πυρήνα της εφαρμογής τους, την λεγόμενη «ελευθερία της βούλησης» και κατ'επέκταση την «ατομική ευθύνη». Μάλιστα η εκπαίδευσή μας και γενικώς η «κατεστημένη» άποψη από όλους γύρω μας μιλάει διαρκώς για αυτήν σαν να είναι κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Είναι όμως όντως έτσι τα πράγματα; Γίνεται να υπάρχει «ελευθερία της βούλησης» και κατά συνέπεια «ατομική ευθύνη», η οποία είναι αποκομμένη από το «περιβάλλον»; Η απάντηση είναι όχι, όπως δεν μπορεί να υπάρξει «ελευθερία» που είναι αποκομμένη από το «περιβάλλον».
Δεν υπάρχει απόλυτη «ελευθερία». Είναι περισσότερο κάτι που υπάρχει στο μυαλό μας. Μπορώ αν θέλω, σε 5 λεπτά να είμαι από την Αθήνα στη Νέα Υόρκη; Είμαι «ελεύθερος» να το κάνω; Όχι, καθώς το «περιβάλλον», η χιλιομετρική απόσταση συγκεκριμένα, με εμποδίζει, μου βάζει φραγμούς.
Οι έννοιες της «ελευθερίας της βούλησης» και της «ατομικής ευθύνης» λοιπόν, αν δεχτούμε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ένα «καθρέφτισμα» όλων των εμπειριών και ερεθισμάτων που έχει δεχτεί από το «περιβάλλον» του, παύουν να έχουν όση ισχύ τους αποδίδουν.
Στο παρακάτω βίντεο ο Jacque Fresco εξηγεί αναλυτικά το δύσκολο αυτό θέμα με παραδείγματα. Θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε πιο βαθιά όλα τα παραπάνω.
Δείτε το βίντεο επιλέγοντας τους ελληνικούς υπότιτλους από τις ρυθμίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου