Πολύβιος, δημογραφία και σύγχρονη ερμηνευτική της αρνησιπαιδίας

Μελετώντας το ζήτημα της δημογραφικής παρακμής και της υπογεννητικότητας, το οποίο θίγει ο Πολύβιος στις Ιστορίες του, διαπιστώνει κανείς πως η σκέψη του σύγχρονου «δυτικού» ανθρώπου είναι σαφώς πιο μαγική από την σκέψη του Πολύβιου.

Ο Πολύβιος παρατηρεί πως κυριαρχούσε αρνησιπαιδία και ολιγανθρωπία παρόλο που δεν συνέβαιναν πόλεμοι ή επιδημίες. Ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει πως είχε επικρατήσει σε τέτοιο βαθμό η αλαζονεία, η επιδειξιμανία, ο εγωισμός, η ραθυμία και η φιλαργυρία που οι άνθρωποι δεν επιθυμούσαν να παντρευτούν, ή, εάν παντρεύονταν έκαναν το πολύ ένα ή δύο παιδιά και γι’ αυτούς τους λόγους το κακό συνεχώς μεγάλωνε.

Ούτε οι προφήτες ούτε η μαγεία, γράφει χαρακτηριστικά ο Πολύβιος, μπορούσαν να προσφέρουν λύση σε αυτή την κατάσταση. Σε αντίθεση με τον Πολύβιο, ο κυρίαρχος ανθρωπολογικός τύπος της σημερινής «Δύσεως» πιστεύει στους προφήτες και στη μαγεία και αρέσκεται να ζει εντός του -τεχνολογικού μεσσιανικού- μύθου. Η μαγική σκέψη και η μεταφυσική ερμηνευτική της αρνησιπαιδίας ή/και της ολιγοπαιδίας είναι διάχυτη στις μέρες μας, αναμεμειγμένη με «αναπτυξιακά» δόγματα μιας θεολογίας μετά εξισώσεων («οικονομία»).

Η μελέτη του αρχαίου κόσμου πάντα συμβάλλει στο να αποφεύγεται η παθητική κατανάλωση σύγχρονων μυθολογημάτων του συρμού τα οποία είναι πασπαλισμένα με διάφορους «επιστημονισμούς». Όλη η μεταφυσική στις μέρες μας ενσωματώνεται στις «επιστήμες» (η «επιστήμη» ως ιδεολογία και σύγχρονη μαγεία). Και κυρίως στις «κοινωνικές επιστήμες».

– Δεν αναφέρομαι στο ζήτημα της αστικοποιήσης και της μετάβασης από την ύπαιθρο και την επαρχία στο άστυ. Σήμερα, περίπου το 55% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε αστικά κέντρα. Το 1960 το ποσοστό αστικοποίησης σε παγκόσμια κλίμακα κυμαινόταν περίπου στο 34%.

– Ευτυχώς που ο Πολύβιος ήταν διαφορετικής ποιότητας «δυτικός». Ή μήπως τελικά ο Πολύβιος δεν ήταν «δυτικός»; Δηλαδή μεταφιλελεύθερος μεταφυσικός λάτρης της »Προόδου» και του »Τέλους της Ιστορίας» και post-humanist/μετα-ανθρωπιστής με ολίγον από τεχνολογικό μεσσιανισμό, μεταμοντερνισμό -υποβόσκον μαλθουσιανισμό- και ευρωκεντρισμό.