Αυτό που επιτυγχάνει ο φυσικός δορυφόρος του πλανήτη μας στην πράξη, είναι να εμποδίσει τον άξονα περιστροφής της Γης από το να στραφεί πάρα πολύ με την πάροδο του χρόνου. Από τότε που σχηματίστηκε η Σελήνη, ο πλανήτης μας είχε πάντοτε ηλιακό φως που έπεφτε κάθετα στον ισημερινό. Χωρίς τον δορυφόρο, αυτό θα άλλαζε, είχαν προτείνει οι ειδικοί εδώ και πολλά χρόνια πριν.
Στην πραγματικότητα, ο άξονας της Γης μπορεί να στραφεί κατά τέτοιο βαθμό, ώστε ο ήλιος να λάμπει σχεδόν ακριβώς πάνω από τους πόλους. Περιττό να πούμε ότι, πως ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να προκαλέσει μαζικές και απότομες εξάρσεις κλιματικών αλλαγών, που θα καθιστούσε εξαιρετικά δύσκολο να εξελιχθούν οι σύνθετοι οργανισμοί.
Τι δείχνει λοιπόν η νέα μελέτη; ότι η τυχόν λόξωση του άξονα του πλανήτη μας – η κλίση του – θα μπορούσε πράγματι να μεταβληθεί μόλις 10 μοίρες, αν δεν υπήρχε η Σελήνη. Ως εκ τούτου, η ζωή μπορεί να είχε αναπτύξει εδώ πάνω τη σημερινή της μορφή, ακόμη και χωρίς το φυσικό δορυφόρο μας.
Η νέα έρευνα έγινε με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Idaho με επικεφαλής τον αστρονόμο Jason Barnes. Τα ευρήματα παρουσιάστηκαν σε συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας.
Εάν το συμπέρασμα τους επιβεβαιωθεί, αυτό θα σημαίνει ότι οι αστρονόμοι που ψάχνουν για σύνθετη ζωή σε εξωπλανήτες, θα μπορούσαν να την βρουν σε εξωπλανήτες σαν τη Γη ακόμα κι αν δεν υπάρχει ένα μεγάλο φεγγάρι γύρω τους.
Προηγουμένως, οι αστρονόμοι νόμιζαν ότι αυτό ήταν αδύνατον. Η Σελήνη πιστεύεται ότι είναι σημαντική για τη Γη εξ αιτίας του μεγάλου μεγέθους της σε σχέση με το μητρικό της πλανήτη. Ο Φόβος το μεγαλύτερο φεγγάρι του Άρη, για παράδειγμα, είναι 60 εκατομμύρια φορές μικρότερος από τον Κόκκινο Πλανήτη.
Σύμφωνα με τις θεωρητικές προβλέψεις που γίνονται με τα τελευταία κοσμολογικά μοντέλα, μόνο το 1 τοις εκατό του συνόλου των πλανητών, όπως η Γη, στο Σύμπαν, έχουν μεγάλα φεγγάρια γύρω τους. Η νέα έρευνα δείχνει ότι η ζωή δεν είναι απίθανο να αναπτυχθεί για το υπόλοιπο 99 τοις εκατό των πλανητών.
Πίσω στη Γη τώρα, η απουσία ενός σταθεροποιητικού φεγγαριού θα επιτρέπει στον πλανήτη μας μια αλλαγή στην λόξωση της κατά 10-20 τοις εκατό μόνο, για χρονικά διαστήματα πάνω από 500 εκατομμύρια χρόνια. Οι κλιματικές αλλαγές που θα σχετίζονται με αυτή τη διαδικασία δεν θα είναι αρκετά σημαντικές ώστε να σταματήσουν την ανάπτυξη των σύνθετων μορφών ζωής.
“Οι αλλαγές θα είχαν επιπτώσεις, αλλά αυτό δεν θα εμπόδιζε την ανάπτυξη σε μεγάλη κλίμακα της ευφυούς ζωής”, λέει η ερευνητική ομάδα. "Ένα φεγγάρι μπορεί να είναι σταθεροποιητικό ή αποσταθεροποιητικό, ανάλογα με το τι συμβαίνει στο υπόλοιπο σύστημα," καταλήγει ο Barnes.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου