Η Θέρμη, στον μυχό του Θερμαϊκού Κόλπου, ανήκε στη Μυγδονία, μεταξύ Ανθεμούντα και κάτω ρου του Αξιού, και μαζί με τον Εχέδωρο οριοθετούν την εσωτερική τομή του Θερμαϊκού Κόλπου. Η σημασία της θέσης αυτής, με ευρήματα ήδη από τα νεολιθικά χρόνια και με περίοδο ακμής από τα αρχαϊκά χρόνια μέχρι τις αρχές του 5ου αι. π.Χ., φαίνεται από το γεγονός ότι ονομάζει τον Θερμαίο Κόλπο (Ηρόδοτος 7.123). Το όνομα θεωρείται ότι προέρχεται από τα θερμά αλατούχα και θειούχα νερά. Δεν αποκλείεται όμως να σχετίζεται με τον Διόνυσο, η λατρεία του οποίου στον βορειοελλαδικό χώρο είναι δεδομένο και η οποία προκαλούσε θέρμη στους μύστες του. Προφανώς από την ιδιότητα αυτή του θεού ονομάστηκε και το γειτονικό βουνό Θερμό.
Ο Γ. Μπακαλάκης (1985, 201-215) συνέδεσε το όνομα με τη λατρεία παλαιού τοπικού δαίμονα, του Θερμαίου, τον οποίο αναγνώρισε σε πήλινο αποσπασματικό ανάγλυφο, χαμένο σήμερα, του Μουσείου Θεσσαλονίκης, ως να αναδύεται από τη θάλασσα, και στον οποίο απέδωσε διονυσιακή χροιά, χαρακτηρίζοντάς τον «διάθερμο θεό». Υπέθεσε μάλιστα ότι το όνομα του τοπικού δαίμονα εξέπεσε αργότερα σε επίθετο του Διόνυσου, αν και ακόμη αναζητητέο, και ότι ο τόπος της εκστατικής-μανιακής λατρείας του ονομάστηκε από το ουσιώδες αυτό γνώρισμα του θεού.[1]
------------------------------
[1] Σε νόμισμα των χρόνων του Γορδιανού της Απαμείας Κιβωτού της Φρυγίας παριστάνονται τέσσερις ποτάμιοι θεοί. Την επιγραφή του ενός εξ αυτών ΘΕΡ συμπλήρωσε ο Ο. Hoefer ΘΕΡ[ΜΑΙΟΣ] και σκέφτηκε τον επώνυμο «ήρωα» της Θέρμης (Μπακαλάκης, 1985, 208).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου