Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας: ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ - ΚΟΜBΗ

ΚΟΜBΗ

(περιστέρι)

 

Η Κόμβη είναι κόρη του θεού ποταμού Ασωπού. Αργότερα ταυτίστηκε με τη νύμφη Χαλκίδα ή πήρε την επωνυμία Χαλκίδα. Από τον θεό Σώκο ή Σάωκο, που έγινε άνδρας της, απέκτησε πολλά παιδιά, άλλοι λένε επτά, τους επτά Κορύβαντες (ή Κουρήτες) της Εύβοιας, ενώ άλλοι φτάνουν τον αριθμό των παιδιών της σε εκατό. Τα ονόματα των επτά είναι τα εξής: Πρυμνέας, Μίμαντας, Άκμωνας, Δαμνέας, Ωκύθοος, Ιδαίος, Μελισσέας. Η βιαιότητα του συζύγου της την ανάγκασε να δραπετεύσει μαζί με τα παιδιά της πρώτα στην Κνωσσό, μετά στη Φρυγία, όπου οι γιοι της ανατρέφουν τον Διόνυσο, τέλος στην Αθήνα, κοντά στον βασιλιά Κέκροπα που βοήθησε τα παιδιά να εκδικηθούν τον πατέρα τους και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Μόνο που και τα παιδιά της Κόμβης είχαν πάρει κάτι από τη βιαιότητα του πατέρα τους και μάλλον θέλησαν να τη σκοτώσουν. Γλύτωσε, καθώς μεταμορφώθηκε σε περιστέρι.

 

Από τη νύμφη λεγόταν ότι πήρε το όνομά της η ομώνυμη πόλη της Χαλκίδας. Αυτή πάλι πήρε την επωνυμία Χαλκίδα, γιατί πρώτη επινόησε τη χρήση των χάλκινων όπλων· εξάλλου, και οι Κορύβαντες σχετίζονται με τη χαλκουργική και χόρευαν χτυπώντας τα όπλα μεταξύ τους, δόρατα και ασπίδες. Άλλοι αποδίδουν την ονομασία της πόλης στα χαλκουργεία που πρώτοι οι κάτοικοι αυτής της πόλης οργάνωσαν ή στα δόρατα και στο πλήθος των τέθριππων αρμάτων που την οδήγησαν σε ακμή. Εκαταίος, Αίλιος Ηρωδιανός και Ζηνόβιος αποτελούν τις κυριότερες πηγές* του μύθου.

----------------------------

*Κόμβη και Χαλκίδα

 

"Χαλκὶς πόλις ἐστίν, ἣ πρότερον Εὔβοια προσηγορεύετο". ἐκλήθη δὲ ἀπὸ Κόμβης τῆς Χαλκίδος καλουμένης, θυγατρὸς Ἀσωποῦ. τινὲς δὲ Χαλκιδεῖς φασι κληθῆναι διὰ τὸ χαλκουργεῖα πρῶτον παρ᾽ αὐτοῖς ὀφθῆναι. (Εκαταίος, Fr. 1a,1,F.129.1-4)

Χαλκὶς πόλις ἐστίν, ἣ πρότερον Εὔβοια προσηγορεύετο. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ Κόμβης τῆς Χαλκίδος καλουμένης, θυγατρὸς Ἀσωποῦ (Αίλιος Ηρωδιανός, περί καθολικής προσωδίας 3.1.88.13-15)

Χαλκίδα τῆς Εὐβοίας πόλιν φασὶ ποτὲ ἀνθῆσαι δόρασί τε καὶ πλήθει τετρώρων ἁρμάτων. Οἱ δὲ φασὶν οὐ τὴν πόλιν, ἀλλὰ τὴν ἡρωΐδα Χαλκίδα εἰρῆσθαι. Κόμβην γὰρ φασὶ, τὴν ἐπικληθεῖσαν Χαλκίδα, ἐπειδὴ ὅπλα χαλκᾶ ἐποιήσατο, πρώτην συνοικήσασαν ἀνδρὶ ἑκατὸν παίδων γενέσθαι μητέρα, ὡς ἱστοροῦσιν οἱ τὰ Εὐβοϊκὰ συγγράψαντες καὶ Ἄριστος ὁ Σαλαμίνιος. (Ζηνόβιος, Επιτομή παροιμιών Λουκίου του Ταρρέως και Διδύμου του Αλεξανδρέως E 6.50.3-10)