Ανάμεσα στο 750 π.Χ. και 200 π.Χ., οι αρχαίοι Έλληνες συνέθεταν τραγούδια που συνόδευαν με λύρα, φλογέρες και διάφορα κρουστά. Περισσότερα από 2000 χρόνια αργότερα, οι σύγχρονοι μελετητές έχουν βρει τον τρόπο να ανακατασκευάσουν και να εκτελέσουν τους ήχους ώστε να καταλάβουμε πώς ακούγονταν τα τραγούδια και η μουσική που τα συνόδευε. Στην ιστοσελίδα του BBC ο Armand D’Angour, μουσικός και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σημειώνει: «Τα αρχαία ελληνικά όργανα είναι γνωστά από περιγραφές, πίνακες ζωγραφικής και ευρήματα, τα οποία μας επιτρέπουν να καθορίσουμε τα ηχοχρώματα και το εύρος των ήχων που παράγουν». Στην έρευνα έχουν χρησιμοποιηθεί όλα τα στοιχεία που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα σχετικά με τις μελωδίες, τους ρυθμούς και τα μουσικά όργανα της αρχαίας Ελλάδας. Σήμερα έχουν προκύψει νέες αποκαλύψεις σχετικά με την αρχαία ελληνική μουσική με μια φωνητική σημειογραφία, που επινοήθηκε γύρω στο 450 π.Χ., και αποτελείται από γράμματα της αλφαβήτου και σημεία που τοποθετούνται πάνω από τα φωνήεντα των ελληνικών λέξεων.Οι Έλληνες είχαν επεξεργαστεί και σήμερα αποκαλύπτονται μαθηματικές αναλογίες των μουσικών διαστημάτων, ώστε μια οκτάβα είναι 2:1, το ένα πέμπτο 3:2, ένα τέταρτο 4:3, και ούτω καθεξής. Η στήλη του Σεικίλου ανακαλύφθηκε το 1883, στις Τράλλεις (κοντά στην Έφεσο) της Μ. Ασίας και ξαναχάθηκε το 1922 κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής καταστροφής. Βρέθηκε τυχαία (σπασμένη στη βάση της) στον κήπο μιας γυναίκας που τη χρησιμοποιούσε σαν βάση για μια γλάστρα. Σήμερα εκτίθεται στο εθνικό μουσείο της Δανίας.
*Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε τον David Creese, έναν κλασικιστή από το Πανεπιστήμιο του Newcastle, να παίζει «ένα αρχαίο ελληνικό τραγούδι από μια πέτρινη επιγραφή σε ένα όργανο με 8 χορδές που μοιάζει με σαντούρι. Η μελωδία που ακούγεται πιστώνεται στον Σείκιλο, γράφει το περιοδικό Αρχαιολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου