Mutus Liber: Αποσυμβολισμός μιας αστρικής Περιπλάνησης

Το Αλχημικό αριστούργημα Mutus Liber ( ή «Σιωπηλό Βιβλίο») του 1677 είναι μία σειρά από αλχημικές απεικονίσεις του Συγγραφέα με το Ψευδώνυμο “Altus”, και περιγράφει μία πολύπλοκη εσωτερική διεργασία που πραγματοποιείται από μία σειρά μαθητών, ενός αρσενικού και ενός Θηλυκού.

Μερικές φορές περιγράφεται ως ο Αρσενικός Αλχημιστής και η Θηλυκή βοηθός – Σύζυγός του, η Ταντρική Soror Mystica, όμως το βιβλίο δεν παρέχει επιχειρήματα επικράτησης του αρσενικού έναντι του θηλυκού, ισομοιράζοντας εξίσου σημαντικούς ρόλους και στους δύο. Το εν Λόγω βιβλίο είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα Αλχημικού κειμένου που αποκρύπτει το κρυπτογράφημά του σε κοινή θέα, στην ίδια σελίδα του Τίτλου του.

Mutus Liber – Αποσυμβολισμός μίας αστρικής Περιπλάνησης

Το εξώφυλλο του Mutus Liber απεικονίζει το όνειρο του Ιακώβ στην Γένεσις 27, με Αγγέλους να ανέρχονται και να κατέρχονται μέσω μίας σκάλας στον Παράδεισο. Αρκετοί αναγνώστες θα γνωρίζουν πως σε αυτή την ιστορία, μετά το ξύπνημά του ο Ιακώβ αλείφει την πέτρα που είχε χρησιμοποιήσει ως μαξιλάρι στην Beth – el έως την άφιξη του Ιησού. Αυτή η ιστορία είναι ίσως η πιο ξεκάθαρη μεταφορική έκφραση της Φιλοσοφικής Λίθου στην Βίβλο. Ακόμη σημαντικότερο μέσα στο Mutus Liber είναι το γεγονός πως το εξώφυλλο του Ιακώβ περιέχει τρία Κεφάλαια/στίχους αριθμούς στα Εβραϊκά που παραπέμπουν σε Βιβλικά εδάφια σχετικά με την παραδείσια «δροσιά», Κάτι που ενδυναμώνεται από τα τριαντάφυλλα που περιτριγυρίζουν την εικόνα. Η αγγλική λέξη Rose (Τριαντάφυλλο) είναι ένα λογοπαίγνιο για την λατινική λέξη δροσιά Ros (Που ίσως επίσης να μας δίνει ένα στοιχείο για την πραγματική έννοια του τριαντάφυλλου σε άλλα Εσωτερικά Πλαίσια, όπως ο Ροδοσταυρισμός «Ros-icrucianism»).

Σε επόμενες σελίδες οι Αλχημιστές απεικονίζονται σε αρκετές εργαστηριακές διεργασίες υλοποιώντας την «δροσιά» που είχε αρχικώς συσσωρευτεί σε μία σειρά από σεντόνια κατά την διάρκεια των πρωινών της Άνοιξης, με την εποχή να συμβολίζεται από ένα Κριάρι και ένα Ταύρο, τον Άρη και τον Ταύρο που δρουν ανεξέλεγκτα στο υπόβαθρο. Βέβαια η δροσιά που συλλέγεται δεν έχει κυριολεκτική σημασία εδώ όπως και τα υπόλοιπα στοιχεία της απεικόνισης.

Το Διάγραμμα του Adam Mclean για την διαδικασία, που παρέχεται στο σχολιασμό του για το Magnum Opus Hermetic Sourceworks δίνει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές για τις διαδικασίες και τον Συμβολισμό της «Δροσιάς» στο Mutus Liber. Για κάποιο άλλο Σύγχρονο ερμηνευτή συμβόλων με το όνομα Eli Luminosus Aequalis αυτές οι στρώσεις αντιπροσωπεύουν τις πέντε αισθήσεις και η ανάλυσή του απεικονίζει μία νοητική, επιστημονική και Ταντρική διεργασία. Αρκετοί είναι αυτοί που συμφωνούν με τις ερμηνείες του Eli όμως ίσως ο συμβολισμός της δροσιάς και της περισυλλογής μέσα απο στρώσεις απεικονίζει και κάτι άλλο: Τι είναι αυτό που εμφανίζεται τις πρώτες πρωινές ώρες και εξανεμίζεται γρήγορα την αυγή, που μπορεί κάποιος με προσοχή και ταχύτητα να συλλέξει ενώ βρίσκεται ακόμη στο κρεβάτι; Το ίδιο πράγμα που απεικονίζει ο Michael Maier στο «Τhe fleeing Atalanta».

Το Mutus Liber είναι βασικά αρκετά κατηγορηματικό σε σχέση με το τι υποτίθεται πως πρέπει να κάνουμε με αυτή την ουσία «δροσιάς» που συλλέγεται τα πρωινά της άνοιξης. Σε επόμενες σελίδες απεικονίζεται μία επεκτατική διαδικασία απόσταξης και ανάμιξης των διαφόρων στοιχείων της «δροσιάς» σε διαφορετικούς συνδυασμούς. Αν υποθέσουμε πως ισχύει η αληθινή ιδιότητα της «δροσιάς», η διαδικασία ξεκινά με αυτό που ίσως είναι η απομόνωση επαναλαμβανόμενων ονειρικών μοτίβων από άλλες συμβολικές υπνικές διεργασίες και Φροιδικά υπολλείματα καθημερινότητας. Στην συνέχεια αυτά τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα χρησιμοποιούνται ως Μνημονικά ερεθίσματα για το ξύπνημα μέσα στον ύπνο (Φωτεινό Ονείρεμα). Αυτή είναι η μέθοδος του Μνημονικού Φωτεινού Ονείρου που προτείνει ο LaBerge. O Eli Luminosus Aequalus συμφωνεί πως αυτό το κομμάτι περιγράφει την διαδικασία του Φωτεινού Ονείρου. Ίσως όμως την εποχή του Altus δεν υπήρχε αυτή η διαφοροποίηση σε σχέση με τις αυστηρές ονειρικές εμπειρίες και αυτό που ώρα αποκαλούμε Αστρικό Ταξίδι.

Η ανάπτυξη της δυνατότητας του Φωτεινού Ονείρου είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την επίτευξη ενός πλήρους Αστρικού Ταξιδιού και τα Φωτεινά όνειρα είναι η πιο κοινή εμπειρία όταν αποτυγχάνει το ταξίδι. Επίσης, κατά την διάρκεια της προετοιμασίας και της ερμηνείας μίας εξωσωματικής εμπειρίας το άτομο χρειάζεται πρωτίστως να κατανοήσει πως το Πνευματικό στοιχείο διαφαίνεται από την Συνειδητότητα που βρίσκεται εγκλωβισμένη στο κορμί (η Πρώτη φάση της Διεργασίας του Mutus Liber), η οποία επιτρέπει στο άτομο την επανένωση της συνειδητότητας με το Πνεύμα την στιγμή του ταξιδιού (Δεύτερη φάση), ενώ στο τέλος επέρχεται η σύνδεσή τους που ακολουθείται από την επανάληψη της διαδικασίας ώσπου να οικειοποιηθεί.

Άρα ίσως το Mutus Liber να ερμηνεύεται και ως ένα περίτεχνο εγχειρίδιο Αστρικής Προβολής μεταμφιεσμένο με τον μανδύα της Χημείας. Η ύλη των ονείρων είναι το materia prima, το σκληρό υλικό που πρέπει να αναλυθεί, να μελετηθεί και να δημιουργήσει τον πραγματικό Φιλοσοφικό χρυσό: Μία ειδική «Αναμιγμένη» κατάσταση στην οποία η ψυχή «Συνειδητότητα σε εγρήγορση) ενώνεται πλήρως με το Πνευματικό «διπλό»/Ενεργειακό σώμα στα νυχτερινά ταξίδια του. Οι επιτυχημένοι διαχωρισμοί και οι επιστροφές εξυμνούν τον εαυτό και οδηγούν στην Διαφώτιση. Στην πορεία του Mutus Liber οι κουρτίνες πίσω από τους αλχημιστές ανοίγουν σταδιακά οδηγώντας ολοένα και περισσότερο φως στο εργαστήριό τους.

Γιατί η Μυστικότητα;

Οι πεποιθήσεις σχετικά με τον διαχωρισμό της Συνειδητότητας από το σώμα πριν τον θάνατο ήταν αντίθετες με την Χριστιανική Θεολογία: Οι άνθρωποι κατείχαν απλά μία αρχή, την Ψυχή, η οποία αποχωριζόταν το σώμα μονάχα στον Θάνατο. Ο Ιησούς ήταν η μοναδική εξαίρεση, το μοναδικό Ον που κατείχε ξεχωριστό πνεύμα αλλά και Ψυχή. Ως αποτέλεσμα όλα τα συνηθισμένα ανθρώπινα φαινόμενα που καταδείκνυαν πνεύμα – απο τα όνειρα και τα οράματα ως τον Μυστικισμό και άλλες εναλλακτικές πτυχές της Συνειδητότητας, ώς τις εκδηλώσεις που στην σύγχρονη εποχή αποκαλούμε «παραφυσικές» έμπαιναν στο στόχαστρο ως δαιμονικά.

Αν αποδεχόμαστε ή όχι σήμερα την πιθανότητα κάθε άνθρωπος να κατέχει αποσπώμενα Πνευματικά χαρακτηριστικά, η δουλειά των Lecoutoux (Στην Ευρώπη), Naydler (Στην Αίγυπτο) και άλλων καθιστά σαφές το γεγονός ήταν μέρος ενός μίας προ-χριστιανικής και Παρα-Χριστιανικής Λαογραφικής Ψυχολογίας που υποστηριζόταν από αξιοσημείωτες εμπειρίες όπως αυθόρμητες εξωσωματικές εμπειρίες, φωτεινά όνειρα, επεισόδια Υπνικής Παράλυσης, επιθανάτιων εμπειριών κ.λ.π. Η Συνέπεια των Σαμανικών πρακτικών που λάμβαναν διάφορες «ταμπέλες» (Μαύρη Μαγεία, Παγανισμός, Σκοτεινή Μαγεία κλπ) στην Χριστιανική Ευρώπη ήταν γεγονός και ήταν και αυτές στο στόχαστρο των Αρχών της Εκκλησίας. Έτσι οι Αλχημικοί ερευνητές της Συνειδητότητας θα κατείχαν την γνώση αυτών των τεχνικών μα μεταμφίεσαν τις προσπάθειές τους κάτω από τον Χημικό Συμβολισμό.

Έτσι στην γραφή τους οι Αλχημιστές συνεχώς ανέφεραν την ύπαρξη του ανεπαίσθητου εαυτού: Όταν έγραψαν για τον διαχωρισμό ψυχής και Πνεύματος ως διαφορετικές οντότητες, ήταν σημαντικό να δώσουν έμφαση με όρους Χημείας – στην οποία τα πνεύματα ήταν τα εκρηκτικά αποστάγματα (όπως το Αλκοόλ) και η Ψυχή ήταν μία ουσία που υπήρχε για το λιπαρό και ευδιάκριτο εκχύλισμα, ενίοτε υπονοώντας πως τα δύο στην ουσία είναι ένα.

Η Επιστήμη του Διαφωτισμού και η Ορθολογιστική παράδοση συνέχισε την Χριστιανική προκατάληψη μιας μοναδικής νοητικής αρχής (Ψυχή) που διαφοροποιείται από το σώμα και δεν απαιτεί τρίτο μέρος για να επανενωθεί με το Θείο. Ως αποτέλεσμα επιτεύχθη η πλήρης σχεδόν διαγραφή των Αρχαίων και Παγανιστικών παραδόσεων σχετικά με τα πνευματικά Διπλά, καθώς και μία σχετική σύγχυση σε σχέση με την ερμηνεία της Ψυχής και του Πνεύματος. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τους δύο όρους για να περιγράψουν το ίδιο πράγμα, αγνοώντας πως κάποτε υπήρχε μία διακριτή διαφοροποίηση.

Ως και σήμερα δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε μία Συνειδητότητα που είναι τρόπον τινά ανεξάρτητη, όπως δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα δύο ριζικώς διαφορετικά πράγματα, την συνειδητότητα και το φυσικό σώμα μπορούν να συνδεθούν, και φαίνεται πως χρειάζονται ένα διάμεσο για να ολοκληρωθεί αυτή η σύνδεση.