«Όταν οι άνθρωποι γλιστρούν και πέφτουν στην ανάμνηση των δυστυχιών τους, δεν θέλουν να συνέλθουν ή να αναπνεύσουν. Όμως, όπως με τα χρώματα σε έναν πίνακα, έτσι και στην ψυχή είναι καλό να προβάλλουμε τις λαμπερές και χαρούμενες εμπειρίες και να κρύβουμε και να πνίγουμε τις σκυθρωπές το να τις σβήσουμε, άλλωστε και να απαλλαγούμε εντελώς από αυτές είναι αδύνατον. «Γιατί η αρμονία του σύμπαντος, όπως αυτή ανάμεσα στη λύρα και στο τόξο, επιτυγχάνεται μέσα από τις εναλλαγές»[είναι ρήση του Ηρακλείτου, που επικαλείται εδώ ο Πλούταρχος] και στα ανθρώπινα πράγματα δεν υπάρχει τίποτα καθαρό και αμιγές.
Όμως, όπως στη μουσική υπάρχουν χαμηλοί και ψηλοί φθόγγοι, και, όπως στη γραμματική υπάρχουν φωνήεντα και σύμφωνα, κι ωστόσο μουσικός ή γραμματικός δεν είναι ο άνθρωπος που αντιπαθεί και αποφεύγει το ένα ή το άλλο, αλλά μάλλον αυτός που ξέρει πώς να τα χρησιμοποιεί όλα και να τα αναμειγνύει σωστά, έτσι και στα ανθρώπινα, που είναι σε αντίθεση το ένα προς το άλλο, (αφού, κατά τον Ευριπίδη, «αδύνατο να χωριστούν καλό και κακό, αλλά κάποια μείξη τους υπάρχει κι έτσι πετυχαίνεται το ωραίο)» .
«Ούτως εις την των κακών μνήμην υπορρυέντες ανενεγκείν μη θέλωσι μηδ’αναπνεύσαι.δει δ’ώσπερ εν πινακίω χρωμάτων εν τη ψυχή των πραγμάτων τα λαμπρά και φαιδρά προβάλλοντας αποκρύπτειν τα σκυθρωπά και πιέζειν.εξαλείψαι γαρ ουκ εστί παντάπασιν ουδ’απαλλαγήναι • «παλίντροπος γαρ αρμονίη κόσμου,όκωσπερ λύρης και τόξου», και των ανθρωπίνων καθαρόν ουδέν ουδ’αμιγές. αλλ’ώσπερ εν μουσική βαρείς φθόγγοι και οξείς εν δε γραμματική φωνήεντα και άφωνα γράμματα, μουσικός δε και γραμματικός ουχ ο θάτερα δυσχεραίνων και υποφεύγων αλλ’ο πάσι χρήσθαι και μειγνύναι προς το οικείον επιστάμενος, ούτω και των πραγμάτων αντιστοιχίας εχόντων (επεί κατά τον Ευριπίδην «ουκ αν γένοιτο χωρίς εσθλά και κακά, αλλ’έστι τις σύγκρασις, ώστ’έχειν καλώς»)».
Πλούταρχος, «Περί ευθυμίας»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου