Άκου τη δίψα σου…

Ο δάσκαλος και ο μαθητής. Η σχέση των δύο βασίζεται στη δίψα του μαθητή.

Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος ο δάσκαλος πάντα παρουσιάζεται. Ποια είναι όμως η έννοια του δάσκαλου?
Δάσκαλος = εκείνος που θα σου φωτίσει με Δάδα το επόμενο σκαλί της γνώσης.

Ο δάσκαλος πάντα ξέρει τον τρόπο, έχει μέσα του τη γνώση και οφείλει να είναι εύπλαστος, ευκίνητος γεμάτος αγάπη, κατανόηση και αποδοχή για τον μαθητή του. Γνωρίζει πάντα και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου τι ακριβώς χρειάζεται ο μαθητής.

Ο δάσκαλος οφείλει επίσης να έχει πολύ καλή μνήμη, όχι για να θυμάται τη γνώση, αλλά για να θυμάται κάθε λεπτό ότι πέρασε κι εκείνος από τον δρόμο της άγνοιας και πόσο δύσκολο του ήταν να καταλάβει και να κατανοήσει τη γνώση όταν τη συναντούσε.

Δεν έχει ανάγκη ο σωστός δάσκαλος να θυμάται τη γνώση, γιατί αυτή ήδη υπάρχει μέσα του και βγαίνει στην επιφάνεια ανάλογα με τον μαθητή. Ο μαθητής καθορίζει το μάθημα και όχι ο δάσκαλος. Όταν ο δάσκαλος έχει ένα κλισέ και είναι μαγκωμένος και όχι εύπλαστος τότε δεν μπορεί να διδάξει, απλώς μπορεί να χειραγωγήσει τον μαθητή με οδηγό τον φόβο και τον εκφοβισμό. Αλλά το σίγουρο είναι ότι ο μαθητής που θα έχει τέτοιο χειρισμό δεν θα μάθει, δεν θα διδαχτεί αλλά θα φοβηθεί. Ο φόβος ποτέ δεν διδάσκει, ποτέ δεν σε βοηθάει να αφομοιώσεις γνώση αλλά πόνο. Ο πόνος δυστυχώς δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος διδασκαλίας. Ο δρόμος της γνώσης είναι η αγάπη, ο σεβασμός, η κατανόηση και η αποδοχή. Αυτά τα όπλα οφείλει να έχει ένας δάσκαλος για να μπορέσει να δώσει στον μαθητή την ανάγκη για τη δίψα της γνώσης. Η ανάγκη της δίψας είναι στον μαθητή. Είτε ο μαθητής θα διψά οπότε και θα αναζητά και με βοηθό τον δάσκαλο θα φτάσει στο σκαλί της γνώσης. Αν ο μαθητής δεν διψάσει ή θεωρεί ότι έχει τη γνώση τότε ο δάσκαλος δεν είναι απαραίτητος.
Ο δάσκαλος κρατάει τη δάδα της γνώσης και στέκει αγέρωχος εκεί στη θέση του χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάτι, όταν ο μαθητής νιώσει έτοιμος θα πάρει αυτή τη δάδα για φανερωθεί μπροστά του το επόμενο σκαλί της γνώσης.

Ο δάσκαλος και ο μαθητής ποτέ δεν έχουν σχέση εξουσίας και εξουσιαζόμενου. Αλλά συνοδοιπορούν και οι δύο για το καλό του μαθητή, αν και όταν ο μαθητής το επιλέξει.
Ο δάσκαλος απλώς οφείλει να στέκει εκεί με υπομονή έτσι απλά με αγάπη και σεβασμό στη γνώση. Αυτός που την έχει ανάγκη θα την αναζητήσει.
Ο Δάσκαλος είναι εκείνος που θα σκύψει στο επίπεδο του μαθητή και δεν το θεωρεί πέσιμο αλλά αγάπη, αγκαλιά, στοργή, κατανόηση.

Ο μαθητής είναι αυτός που θα επιλέξει όταν νιώσει έτοιμος. Ο δάσκαλος θα είναι πάντα εκεί. Κανένας δάσκαλος δεν γίνεται να βγει προς αναζήτηση ή να οδηγήσει κάποιον στη μάθηση. Μόνο αυτός που διψά αναζητά να καλύψει τη δίψα του. Ποτέ το νερό δεν θα βγει να αναζητήσει ποιος διψάει. Το νερό είναι πάντα εκεί και ο δάσκαλος επίσης. Αυτό που μένει να αναζητήσει ο μαθητής είναι αν διψά ? Πώς καλύπτει αυτή τη δίψα?