Έχουν ειπωθεί τόσα πολλά για το Σύμπαν, για το αν συνωμοτεί, αν τιμωρεί, αν είναι δίκαιο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από τη θέση που βρισκόμαστε, μάλλον είναι δύσκολο να καταλήξουμε σε μια τέτοια γνώση ή συμπέρασμα.
Στη θεωρία του χάους αυτό το πέταγμα μιας πεταλούδας έχει εν δυνάμει την δυνατότητα να συμβάλει στη δημιουργία ενός τυφώνα στην άλλη άκρη του κόσμου. Στην κβαντική φυσική και το πείραμα διπλής σχισμής ο παρατηρητής επηρεάζει το παρατηρούμενο.
Εγείρονται λοιπόν κάποια ερωτήματα:
– Η θέση μας, η στάση και η σκέψη και οι πράξεις μας, πόσο επηρεάζουν τόσο εμάς όσο και το σύνολο;
– Αν ο παρατηρητής επηρεάζει το παρατηρούμενο, εμείς άραγε, και ο κόσμος ευρύτερα, παρατηρούνται από «κάτι» ή «κάποιον/α» και όλα στη μεγάλη συμπαντική κλίμακα κινούνται σε αρμονία;
– Κι αν κάτι τέτοιο ισχύει, τι δύναμη έχουμε εμείς στο να επηρεάσουμε τελικά την Ύπαρξη;
Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα μάλλον θα παραμείνει ακόμα κρυμμένη για το δικό μας επίπεδο. Αν όμως πάρουμε ένα ακόμη μήνυμα από τις διδασκαλίες πίσω από την δύναμη της αυθυποβολής και του «η πίστη σου έσωσε», τότε ίσως να μπορούμε κρατήσουμε ότι:
– Οι σκέψεις και πράξεις μας γίνονται μαγνήτες
– Η θέλησή μας παίζει ρόλο και επηρεάζει, και πως;
– Σε ένα βαθμό στο ατομικό μας επίπεδο, αλλά τελικά σαν συνισταμένη στο συλλογικό μας επίπεδο, η Ύπαρξη ίσως ανταποκρίνεται σε αυτό που όλοι μαζί σαν σύνολο εκπέμπουμε.
Αν τα παραπάνω έστω και σε φιλοσοφικό επίπεδο έχουν μια δόση αλήθειας στο μυστήριο που λέμε ζωή, τότε ίσως είναι προς όφελος μας να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε με ό,τι έχουμε διαθέσιμο. Να μας θυμίζουμε να παραμένουμε όσο εφικτό σε υψηλές δονήσεις. Αλλά και τελικά οι σκέψεις τα συναισθήματα και οι πράξεις μας, ανεξαρτήτου αποτελέσματος ή προσδοκίας, να είναι το μήνυμά που θέλουμε πραγματικά να στείλουμε στην Ύπαρξη, αλλά και τελικά να ζήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου