Όταν ένας Πολεμιστής αντιμετωπίζει το απύθμενο, είτε αστειεύεται μαζί του, είτε το παίρνει στα σοβαρά και καταστρέφεται από αυτό. -
Δον ΧουάνΟ αντικειμενικός στόχος της μυστικής αυτής παράδοσης σύμφωνα με τον Καστανέντα λοιπόν είναι η απόδραση από το ζωντανό κόσμο. Να φύγεις δηλαδή με ό,τι είσαι, αλλά με τίποτα παραπάνω από αυτό που είσαι:
Αυτό σημαίνει, να μην πάρεις τίποτα και να μην αφήσεις τίποτα. 0 Δον Χουάν έφυγε τελείως από αυτόν τον κόσμο. Ο Δον Χουάν δεν πέθανε, γιατί οι Τολτέκοι δεν πεθαίνουν. Όταν οι μάγοι μαθαίνουν να ονειρεύονται, συνδέουν τέλεια τα δυο πεδία της προσοχής τους -αυτό του Τονάλ κι αυτό του Ναγκουάλ— και παύουν να είναι συγκεκριμένα, άκαμπτα όντα.
Δεν είναι στ’ αλήθεια «εδώ». Η ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, είναι μια γελοία παραίσθηση. Είμαστε δεσμευμένοι από τον κόσμο. Πρέπει να υπάρχει κάτι παραπάνω από ένα απλό πέρασμά μας από τη Γη, κάτι παραπάνω από το φαΐ, τα πάρτι, τη δουλειά και την αναπαραγωγή. Η τέχνη των μάγων σαν τον Δον Χουάν συνίσταται στο να σε ωθήσει σε μια ύστατη εξερεύνηση και να καταστρέψει ολοκληρωτικά την προκατάληψη της αντίληψης…
Ο αντικειμενικός σκοπός του Πολεμιστή είναι να περάσει συνειδητά το ενεργειακό του σώμα στην «άλλη όχθη», στο «επέκεινα» μέσα από την «Αριστερή Πλευρά του Σύμπαντος»:
Πρέπει να προσπαθήσεις να έρθεις όσο πιο κοντά γίνεται στον Αετό και να αγωνιστείς να δραπετεύσεις προς τα αριστερά του, χωρίς να σε καταβροχθίσει. Ο αντικειμενικός μας σκοπός είναι να περάσουμε στις μύτες των ποδιών μας από την αριστερή πλευρά του Αετού…
Και φτάνουμε έτσι στην καρδιά της μυστικής παράδοσης της γραμμής των Τολτέκων μάγων. Τι είναι ο Αετός; Μια λέξη, ένα σύμβολο, μια μυστικιστική μορφή ή ένα παραισθησιογόνο όραμα των ναρκωτικών ουσιών που χρησιμοποιούν οι σαμάνοι μάγοι;
Ο ίδιος ο Καστανέντα υποστήριζε πως υπάρχει κάτι που έχει καταλάβει το γνωστό σύμπαν, κάτι που βρίσκεται εκεί έξω και καταβροχθίζει τις συνειδήσεις που φεύγουν από τη ζωή. Κάθε άνθρωπος που «πεθαίνει» ή -για να το πούμε αλλιώς- που φεύγει από τον κόσμο αυτόν, είναι μια συνείδηση που ταξιδεύει ελεύθερη από τα δεσμά της στο σύμπαν. Κι η ελευθερία δεν αποτελεί πάντοτε πλεονέκτημα.
Η απελευθερωμένη αυτή συνείδηση, είναι καταδικασμένη να συναντήσει κάποτε τη μεγάλη σκοτεινιά και να χαθεί. Οι οραματιστές βλέπουν αυτήν την τεράστια οντότητα σαν ένα απέραντο σκοτάδι, που επεκτείνεται στο άπειρο και τη διατρέχει μια λαμπερή αστραπή. Έχει μαύρα φτερά και πλάτη και το στήθος του είναι λαμπερό.
Την αδιανόητη αυτήν οντότητα λοιπόν οι μάγοι Τολτέκοι την ονομάζουν Αετό και παρουσιάζεται μέσα από τη διδασκαλία του Δον Χουάν, που ονομαζόταν Το Δώρο του Αετού. Η κεντρική ιδέα; Δεν είμαστε παρά τα «μεζεδάκια» του Αετού, τα απορρίμματά του είναι αυτά που συνθέτουν και αναδιαρθρώνουν το σύμπαν ξανά και ξανά, κι η δύναμή του είναι τόσο ισχυρή, που προσελκύει τη συνείδησή μας όπως ο μαγνήτης προσελκύει τα ρινίσματα του σιδήρου.
Η αλήθεια είναι πως απ’ όσα γνωρίζουμε, δεν υπάρχει απολύτως κανενός είδους θρησκεία ή λατρεία του Αετού: πρόκειται για ένα απλό γεγονός και μια πραγματικότητα, μια απερίγραπτη κι αδιανόητη Δύναμη που οι μάγοι περιέγραψαν σαν αρπακτικό, η τροφή του οποίου είναι η ανθρώπινη συνείδηση.
Η εικόνα αυτή δεν είναι άγνωστη στην παράδοση των αυτοχθόνων Μεξικανών: όταν οι Αζτέκοι και οι προκάτοχοι της Γνώσης τους θυσίαζαν ανθρώπους στον Χουιτζιλοπότσιτλις -στον πολεμιστή πολεμικό θεό- πίστευαν πως οι καρδιές και το αίμα των θυμάτων τους «έτρεφαν τον Ήλιο».
Το παράξενο είναι πως, αν και η μετάφραση του ονόματος του θεού αυτού ήταν «Κολίμπρι-Δεξιά», υπήρχε στο συμβολισμό του η μορφή ενός Αετού, πράγμα που μας κάνει να πιστεύουμε πως εκείνο που πραγματικά τρεφόταν μέσα από τις ανθρωποθυσίες, δεν ήταν τελικά ο Ήλιος αλλά… ο Αετός, ακριβώς αυτό που υποστήριζε μεταφορικά (;) ο Δον Χουάν.
Οι έννοιες του Μάγου, του Πολεμιστή και του Ανθρώπου της Γνώσης είναι στην πραγματικότητα μια και μοναδική, αλληλένδετη και άρρηκτη και -σύμφωνα με έναν ορισμό- πρόκειται για τον άνθρωπο ο οποίος γνωρίζει και μπορεί να «βλέπει».
Θα συμπλήρωνα επίσης, είπε χαμογελώντας η μορφή με το βιβλίο στο χέρι, πως είναι ο άνθρωπος εκείνος που δεν σταματάει ποτέ του την προσπάθεια να γίνει ολοένα και καλύτερος σ’ αυτό που κάνει κι ονειρεύεται.
Σύμφωνα με τον Δον Χουάν, ο άνθρωπος της Γνώσης είναι εκείνος που υπομένει με πίστη τις κακουχίες που ακολουθούν τη διαδικασία της μάθησης. Για να το πετύχει κανείς αυτό και να μπορέσει να ξεσκεπάσει τα μυστικά της Γνώσης και της Δύναμης, θα πρέπει να αντιμετωπίσει και να κατατροπώσει τους τέσσερις φυσικούς εχθρούς.
Ο πρώτος εχθρός είναι ο Φόβος. Ένας φοβερός εχθρός που πολύ δύσκολα μπορεί να καταπολεμηθεί. Ο Φόβος παραφυλάει και σε περιμένει σε κάθε στροφή του δρόμου κι αν τρομοκρατηθείς και τρέξεις μακριά του, τότε σ’ έχει κερδίσει. Από τη στιγμή όμως που ένας άνθρωπος τον ξεπεράσει μια φορά, τότε ο άνθρωπος αυτός είναι ελεύθερος για την υπόλοιπη ζωή του γιατί θα έχει αντικαταστήσει το Φόβο με τη Διαύγεια. Κι αυτό ακριβώς -η Διαύγεια- αποτελεί το δεύτερο εχθρό του ανθρώπου.
Η πνευματική Διαύγεια που έχει την ικανότητα να διώχνει το Φόβο από την ψυχή του ανθρώπου, μπορεί ακόμα και να τον τυφλώσει. Όταν ο άνθρωπος ενδίδει στη δύναμη της πνευματικής Διαύγειας, υποκύπτει στην πραγματικότητα στο δεύτερο αυτόν εχθρό.
Ο καινούριος κίνδυνος που τώρα γεννιέται μέσα του, είναι να αρνηθεί τη δράση και να παραμείνει αδρανής, όταν έρθει η ώρα της δράσης. Γιατί πάντα έρχεται μια στιγμή που θα πρέπει να δρούμε με ταχύτητα και πίστη. Όταν συνειδητοποιήσει πως ακόμα και η Διαύγεια δεν είναι παρά ένα εμπόδιο μπροστά στα μάτια του, τότε έχει ξεπεράσει και το δεύτερο αυτόν εχθρό.
Στο σημείο αυτό τίποτα δεν μπορεί να πληγώσει τον άνθρωπο της Γνώσης. Θα έχει αποκτήσει Δύναμη, κι αυτή ακριβώς είναι ο τρίτος εχθρός. Ο άνθρωπος της Γνώσης είναι σε θέση να αναγνωρίζει τη Δύναμη που τον πλησιάζει και ξαφνικά, δίχως καν να καταλάβει με ποιο τρόπο, θα έχει χάσει τη μάχη. Ο εχθρός του θα τον μετατρέψει σ’ ένα σκληρό, γεμάτο παραξενιές άνθρωπο. Μα κι αυτός ο εχθρός θα κατατροπωθεί, όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει πως η Δύναμη που φαινομενικά απέκτησε, δεν είναι στην πραγματικότητα δική του.
Έτσι ο άνθρωπος της Γνώσης θα φτάσει κάποτε σ’ ένα σημείο, από όπου θα γνωρίζει πότε και με ποιο τρόπο θα πρέπει να χρησιμοποιεί τη Δύναμή του. Με τον τρόπο αυτόν θα καταφέρει να νικήσει και τον τρίτο εχθρό του.
Και όπως θα πλησιάζει στο τέλος του ταξιδιού της Γνώσης, ο άνθρωπος θα βρεθεί απροειδοποίητα απέναντι στον τέταρτο εχθρό του: τα Γηρατειά. Πρόκειται για το χειρότερο και πιο σκληρό από τους εχθρούς του ανθρώπου, ο οποίος ποτέ δεν μπορεί να νικηθεί ολοκληρωτικά. Ο μόνος τρόπος δράσης είναι να πολεμήσεις και να τον διώξεις μακριά σου. Ο αντικειμενικός σκοπός του εχθρού αυτού, είναι να διεκδικήσει και να ηγεμονεύσει όλη την ανθρώπινη Διαύγεια, Δύναμη και Γνώση.
Αν όμως ο άνθρωπος αποβάλλει την κούρασή του κι ακολουθήσει τη μοίρα του, τότε θα μπορεί πλέον να ονομάζεται πραγματικός άνθρωπος της Γνώσης. Και θα του είναι αρκετό να καταφέρει να πολεμήσει τον αόρατο αυτόν εχθρό για μια μόνο στιγμή. Κι εκείνη ακριβώς η στιγμή θα είναι η μεγάλη του νίκη!
TENSEGRITY: Η ΤΕΧΝΙΚΗ TΩN ΜΑΓΙΚΩΝ ΠΕΡΑΣΜΑΤΩΝ
To Tensegrity είναι η σύγχρονη εκδοχή μιας ακολουθίας κινήσεων, που χρησιμοποιούσαν οι Σαμάνοι που ζούσαν στο Μεξικό κατά την αρχαιότητα και ονόμαζαν «μαγικά περάσματα», εξαιτίας της αποτελεσματικότητάς τους στη διεύρυνση της συνείδησης και της Γνώσης και προωθούσαν το φυσικό και πνευματικό ηρωισμό. Οι Σαμάνοι ονόμαζαν τις κινήσεις αυτές Μαγικά Περάσματα, εξαιτίας των ασυνήθιστων αποτελεσμάτων που είχαν στο σώμα και στο μυαλό.
Σύμφωνα με την Κάρολ Τιγκς, τα Μαγικά Περάσματα διδάσκονταν στους Σαμάνους και περνούσαν από γενιά σε γενιά με απόλυτη μυστικότητα και μέσα από πολύπλοκες τελετουργίες, κατά τη διάρκεια χιλιάδων χρόνων. Ο Δον Χουάν Μάτους που δίδαξε τα Μαγικά Περάσματα στον Καστανέντα, στην Τάισα Αμπελάρ, στη Φλορίντα Ντόνερ-Γκράου και στην Κάρολ Τιγκς, υποστήριζε πως ανήκε στη γραμμή αυτήν, μια γραμμή που αποτελούνταν από 27 γενιές.
Η λέξη Tensegrity προήλθε από τους μαθητές του Δον Χουάν, οι οποίοι προσπάθησαν να μεταμορφώσουν τα μαγικά αυτά περάσματα από αυστηρά προσωπικές κινήσεις σε γενικές κινήσεις, που μπορούν να είναι προσιτές σε όλους τους ανθρώπους. Γράψει ο Καστανέντα:
Το σετ με τα 12 βασικά Μαγικά Περάσματα μπορεί να εξασκηθεί κατά βούληση, γιατί ουσιαστικά είναι ένας χορός. Πρόκειται για το Χορό του Τζον Τούμα (John Tumafc Dance), προς το Θάνατο του. Ο Τζον Τούμα ήταν ένας άψογος Πολεμιστής που χόρεψε μπροστά στο Θάνατο του, και όπως γίνεται με κάθε Πολεμιστή που κάνει αυτόν το Χορό, ο Θάνατος στάθηκε ακίνητος και δεν επιτέθηκε αμέσως, για να θαυμάσει το Χορό του Πολεμιστή.
Κατά τη διάρκεια αυτής της αναμονής και του θαυμασμού του Θανάτου, ο Πολεμιστής συλλέγει μέσω του Χορού όλη τη διαθέσιμη ενέργειά του, καθώς και όλη τη διαθέσιμη που μπορεί να έχει από το σύμπαν, για να επιχειρήσει το άλμα προς το Άπειρο. Είναι ένας πολεμικός χορός ενάντια στο Θάνατο. Γι’ αυτόν το λόγο, για όσους μπορούν να το κατανοήσουν αυτό, είναι ένας συγκλονιστικός χορός.
Και ο Χορός κάποιου προς το Θάνατο δεν μπορεί να είναι μια νοσηρή τελετουργική πρακτική, αλλά μια πολύ ανοιχτή και ελεύθερη έκφραση του ανθρώπινου δέους μπροστά στο Άπειρο. Ο Τζον Τούμα μαζεύει όλες του τις δυνάμεις και ανοίγει ολόκληρος, συγκλονισμένος από το δέος του μπροστά στο Άπειρο, αντικρίζοντας το Αδιανόητο…
Οι μάγοι αποκαλούν το σετ αυτών των κινήσεων που οργανώθηκαν από τον Τζον Τούμα, Οπλισμό των Μαγικών Περασμάτων. Οι μάγοι δεν βλέπουν το θάνατο σαν μια καταστροφική δύναμη αλλά περισσότερο σαν μια Δύναμη, που ενοποιεί όλα τα πεδία ενέργειας από τα οποία αποτελούμαστε και οργανώνουμε μια μοναδική ενότητα. Οι μάγοι μιλούν για την ενοποιητική αυτή Δύναμη, ως το τέλος της βασιλείας του θρυμματισμού.
Ο θάνατος εξαφανίζει τα όρια από αυτά που οι μάγοι αποκαλούν «επιρροή του συκωτιού», «επιρροή του στομαχιού», «επιρροή του εγκεφάλου» κτλ., και μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε καθαρή συνείδηση. Οι μάγοι πιστεύουν πως στο τέλος της ζωής μας γινόμαστε ανόργανα όντα: κάτοχοι της επίγνωσης αλλά χωρίς κάποιον οργανισμό να μας υποστηρίζει και να μας δίνει μορφή. Η επίγνωση αυτή που βασίζεται στην πειθαρχία, κρατάει για μια μόνο στιγμή στους απλούς ανθρώπους ή για εκατομμύρια χρόνια στην περίπτωση των μάγων που έχουν πετύχει την αναζήτηση της ελευθερίας.
Για να μπορέσει κανείς να εκτελέσει το Χορό αυτόν, θα πρέπει πρώτα να ασκηθεί στο Westwood Series, μια σειρά από Μαγικά Περάσματα που δημιουργεί αυτό που ο Καστανέντα ονόμαζε Kinesthetic Consensus (Κιναισθητική Ενεργειακή Ομοφωνία). Η κατάσταση αυτή ενδυναμώνει την Πρόθεση του Πολεμιστή για Ελευθερία, δίχως να τον εμπλέκει σε διανοητικές προσπάθειες.
Το πρώτο σετ των 12 βασικών κινήσεων στοχεύει στη συγκέντρωση της ενέργειας και στην προώθηση της ευεξίας και της δύναμης. Ο σκοπός των κινήσεων αυτών είναι να προετοιμάσουν τους μύες και τους τένοντες, έτσι ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν γρηγορότερα και πιο αποτελεσματικά σε άλλες αλληλουχίες κινήσεων που απαιτούν μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση και κιναισθητική μνήμη.
Μια δεύτερη αλληλουχία Μαγικών Περασμάτων αποτελούν μια ομάδα γύρω από την ιδέα πως η ενέργεια δεν μπορεί να μπει ούτε να βγει από το ανθρώπινο σώμα, το οποίο οι αρχαίοι μάγοι του Μεξικού αντιλαμβάνονταν σαν μια συμπαγή ενεργειακή ενότητα, που δεν επιτρέπει στην ενέργεια να περάσει τα σύνορά της, ούτε από μέσα προς τα έξω μα ούτε και από έξω προς τα μέσα.
Η μόνη πιθανότητα, που μπορεί να συμβεί μέσα στο σφραγισμένο ενεργειακό αυτό «κουκούλι» -σύμφωνα με τους μάγους-, είναι να διασκορπιστεί η εσωτερική του ενέργεια από κάποια φυσικά κέντρα Δύναμης που έχουμε στο σώμα μας: το συκώτι και τη χοληδόχο κύστη, το πάγκρεας και τη σπλήνα, τα νεφρά και τα επινεφρίδια.
Ο σκοπός των κινήσεων αυτών είναι η ανακατανομή της ενέργειας που οι συνθήκες της καθημερινής μας ζωής, οδηγούν μακριά από τρία αυτά ενεργειακά κέντρα.
Τέλος μια τρίτη ομάδα Μαγικών Περασμάτων αποτελεί το μεσουράνημα από το απλό στο σύνθετο. Είναι μια σειρά κινήσεων που οι Σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού χρησιμοποιούσαν σαν όχημα για ένα ταξίδι μέσα από διάφορα επίπεδα συνείδησης. Σύμφωνα με την πίστη των μάγων, η ανθρώπινη συνείδηση μπορεί να μεταπηδήσει τα όρια των ειδών -ή κι ακόμα των φύλων- και να εισέλθει στους αδιανόητους κόσμους μέσω της αντίληψης.
Το μυστικό μας ως φωτεινά όντα είναι πως έχουμε αντίληψη, είμαστε μια συνείδηση δίχως όρια και σταθερότητα. Ο κόσμος που νομίζουμε πως βλέπουμε, αποτελεί μια περιγραφή του κόσμου για τον οποίο μας πληροφορεί ο Εσωτερικός μας Διάλογος, μια περιγραφή που έχουμε διδαχθεί από άλλους. Είμαστε αιχμάλωτοι μέσα στη Φυσαλίδα της Αντίληψης κι εκείνο που διακρίνουμε στους τοίχους της, δεν είναι παρά η αντανάκλαση του εσωτερικού μας κόσμου.
Σαν φωτεινά όντα, η αντίληψή μας ρυθμίζεται από το Σημείο Προσαρμογής μας -το σημείο εκείνο όπου η φωτεινή μας ύπαρξη εστιάζει την προσοχή της στα ενεργειακά νήματα του σύμπαντος. Υπάρχουν αμέτρητοι κόσμοι που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε εξαιτίας της καθημερινότητάς μας. Με το σταμάτημα του Εσωτερικού μας Διαλόγου όμως ξεπερνάμε τα όρια της ολότητας του εαυτού μας.
Οι μάγοι χρησιμοποιούν για το λόγο αυτόν «το δεξιό τρόπο βαδίσματος» σαν έναν πρακτικό σκοπό: ο Πολεμιστής συστρέφει τα δάχτυλά του και προσέχει το χέρι του, μετά κοιτάζει -χωρίς να εστιάζει τη ματιά του- σε οποιοδήποτε σημείο μπροστά του, σε μια ακτίνα, που ξεκινάει από το πάνω μέρος των ποδιών του και φτάνει μέχρι τον ορίζοντα. Με τον τρόπο αυτόν υπερχειλίζει το Τονάλ με πλήθος πληροφοριών και του στερεί τη δυνατότητα απεικόνισης των εσωτερικών του στοιχείων, καθιστώντας το με τον τρόπο αυτόν σιωπηλό.
Άλλοι πρακτικοί τρόποι, που χρησιμοποιούνται από τους μάγους, είναι η Δράση Δίχως Πίστη ή Προσμονή Ανταμοιβής, η Διαγραφή της Προσωπικής Μνήμης και το Ονείρεμα. Για τη Διαγραφή της Προσωπικής Μνήμης χρησιμοποιούνται οι τεχνικές της εξαφάνισης της αυτοεκτίμησης, που προϋποθέτει μεγάλη υπευθυνότητα και τη χρήση του Θανάτου ως συμβούλου.
Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΕΜΑΤΟΣ
Το μυστικό του Ονειρευτή και του Ονείρου, είναι πως το Όνειρο ονειρεύεται τον Ονειρευτή, όπως ο Ονειρευτής ονειρεύεται το Όνειρο.
Στην τέχνη του Ονειρέματος χρησιμοποιούνται τρεις βασικές τεχνικές: η Διάρρηξη της Καθημερινότητας, η Μη-Δράση και τα Περάσματα της Δύναμης. Οι τεχνικές αυτές συνθέτονται από τον Πολεμιστή, έτσι ώστε να του δώσουν την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και τη δύναμη να αντέξει στο μονοπάτι της Γνώσης.
Το Ονείρεμα μοιάζει με παράξενη «εξερευνητική αποστολή» στο Άγνωστο. Ένα Άγνωστο για το οποίο δεν έχουμε καμία ειδική πληροφόρηση από τους μάγους της παράδοσης για την οποία μιλάμε. Ένα Άγνωστο, που ο άνθρωπος της Γνώσης προσπαθεί κατά κάποιο τρόπο να ανακαλύψει, να συνθέσει και να διατηρήσει ακέραιο μπροστά στα μάτια του.
Σύμφωνα με τη Φλόριντα Ντόνερ, οι άνθρωποι περιβάλλονται από ένα φωτεινό αυγό, ένα αυγό φτιαγμένο με φωτεινές ενεργειακές ίνες. Κι οι άνθρωποι μέσα σ’ αυτό κατακλύζονται από την αρχή της ζωής τους με πληροφορίες που συνθέτουν -ή αν θέλετε συναρμολογούν- τελικά την πραγματικότητα την οποία αντιλαμβάνονται -ή αν θέλετε την πραγματικότητα που τους επιβάλλεται να αντιλαμβάνονται.
Κι όλα αυτά εξαιτίας του Σημείου Συναρμολόγησης που είναι «κλειδωμένο» σ’ αυτήν την πραγματικότητα. Το Σημείο αυτό βρίσκεται πίσω από τον άνθρωπο: βρίσκεται σε απόσταση περίπου ενός χεριού, ανάμεσα στις ωμοπλάτες προς τα αριστερά και μοιάζει με φωτεινή γροθιά. Κάθε φορά που το σημείο αυτό μετατοπίζει τη θέση του, αλλάζει κι ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε, αλλάζουν δηλαδή οι πληροφορίες που θα πρέπει να συνθέσουμε και το τελικό αποτέλεσμα αυτής της σύνθεσης.
Ο μόνος τρόπος για να μετακινηθεί φυσιολογικά το Σημείο Συναρμολόγησης είναι: με το βαθύ διαλογισμό, τα ναρκωτικά, τον πολύ υψηλό πυρετό, τα γηρατειά, τη στέρηση ύπνου, την απώλεια των αισθητηρίων, την ασιτία και με τον ύπνο.
Κατά τη διάρκεια του Ονειρέματος, ο Πολεμιστής περνάει μέσα από κάποιες πύλες που έχουν αναλυθεί από τον ίδιο τον Καστανέντα:
Πρώτη Πύλη.
Στην Πρώτη Πύλη φτάνεις, όταν συνειδητοποιείς πως αρχίζεις να κοιμάσαι ή όταν βιώνεις ένα εξαιρετικά αληθινό όνειρο. Περνάς την Πρώτη Πύλη, όταν είσαι σε θέση να διατηρήσεις αναλλοίωτα μέσα σου όλα τα αντικείμενα του ονείρου σου.
Δεύτερη Πύλη.
Για να διατηρηθεί η μεταβλητή ποιότητα των ονείρων, οι μάγοι έχουν επινοήσει τη χρήση ενός αντικειμένου το οποίο θεωρείται σαν αρχικό σημείο. Κάθε φορά που το απομονώνεις και το κοιτάς, δέχεσαι ένα μεγάλο κύμα ενέργειας. Το πιο βολικό πράγμα που μπορείς να χρησιμοποιήσεις στο Ονείρεμα, είναι τα χέρια σου -αφού πρώτα προσπαθήσεις να τα εντοπίσεις μέσα στο όνειρο.
Τρίτη Πύλη.
Εδώ φτάνεις, όταν μπορείς να ονειρευτείς τον εαυτό σου που κοιμάται. Περνάς την
Τρίτη Πύλη μετακινώντας το ενεργειακό σου σώμα. Εκεί αρχίζεις να μπλέκεις την ονειρική σου πραγματικότητα με την πραγματικότητα της καθημερινής ζωής.
Τέταρτη Πύλη.
Στην Τέταρτη Πύλη, το ενεργειακό σώμα ταξιδεύει σε συγκεκριμένα, υπαρκτά μέρη, είτε αυτού του κόσμου είτε του άλλου κόσμου: «Πέσε να κοιμηθείς σε μια συγκεκριμένη θέση και μέσα στο όνειρο σου ονειρέψου, πως ξαπλώνεις στην ίδια θέση όπου έχεις πέσει να κοιμηθείς. Αυτό λέγεται Διπλή Θέση και σταθεροποιεί την ονειρική σου προσοχή. Το δεύτερο όνειρο έρχεται με τη δεύτερη προσοχή σου: αυτός είναι και ο τρόπος για να περάσεις την Τέταρτη Πύλη».
Η Ανακεφαλαίωση και ία Μαγικά Περάσματα ίων μάγων είναι και ία δυο πρακτικές που χρησιμοποιούνται για την αύξηση της Προσοχής και την προετοιμασία για την τελική φυγή. Η Ανακεφαλαίωση αποτελεί μια εξάσκηση της μνήμης, έτσι ώστε να συγκρατήσει ολοένα και περισσότερες πληροφορίες για τις σχέσεις και τις καταστάσεις τις ζωής από την ηλικία των τριών ετών. Πρόκειται για ένα χείμαρρο πληροφοριών, που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.
Ο σκοπός της Ανακεφαλαίωσης είναι η ανάκτηση της ενέργειας, που χάθηκε μέσα στα χρόνια. Οι κινήσεις των μαγικών αυτών περασμάτων έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο, που να αυξάνουν ολοένα την ενέργεια προς την κατεύθυνση της αύξησης της επίγνωσης του ενεργειακού μας σώματος. Από τη στιγμή που αρχίζει η ανάκτηση αυτής της ενέργειας, αρχίζει να μειώνεται σταδιακά το εξαιρετικά ασήμαντο ενδιαφέρον που έχουμε για τον εαυτό μας και καταλήγουμε τέλος στην παύση του Εσωτερικού Διαλόγου. Με τον τρόπο αυτόν επιτυγχάνεται η ενέργεια της τελικής φυγής.
Το σύμπαν είναι γεμάτο από αφηρημένη, απρόσωπη Δύναμη. Η πραγματικότητα που μας περιμένει εκεί έξω -σύμφωνα με τον τρόπο που το έθεσε ο Δον Χουάν στον Καστανέντα- είναι «τελείως απρόσωπη». Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει κανείς να φοβηθεί από αυτό. Η ενέργεια, είτε αυτή είναι προσωπική είτε είναι απρόσωπη, είναι ενέργεια.
Πολλά από τα 12 βασικά περάσματα του Tensegrity, ασχολούνται συγκεκριμένα με την επίγνωση της ασημαντότητάς μας και τη συλλογή ενέργειας από κρυμμένες και παράδοξες πηγές, όπως είναι για παράδειγμα η ενέργεια των νεκρών άστρων που υπάρχει στο σύμπαν. Τα Περάσματα ασχολούνται επίσης και με την πρόκληση των Διπλών μας -σύμφωνα με τους μάγους, μπορεί να βρισκόμαστε εδώ, το ενεργειακό Διπλό μας όμως μπορεί να βρίσκεται μακριά μας. To Tensegrity και η Ανακεφαλαίωση αποτελούν τις λεωφόρους, που προσφέρουν τη νέα ενέργεια και την κατεύθυνση.
Στο πρακτικό μέρος της διδασκαλίας των Σαμάνων, διακρίνουμε ακόμα τη χρήση κάποιων αντικειμένων που τις περισσότερες φορές είναι απλά αντικείμενα του καθημερινού μας κόσμου, που η αξία τους είναι καθαρά χρηστική. Συνήθως οι Σαμάνοι χρησιμοποιούν πέτρες ή βαριά κομμάτια από ξύλο ή μέταλλο, που τις τοποθετούν πάνω στην κοιλιακή περιοχή για να τους βοηθήσει στην επίτευξη της Εσωτερικής Σιωπής -παύση του Εσωτερικού Διαλόγου.
Σύμφωνα με τον Δον Χουάν, υπάρχουν τρεις περιοχές πάνω στο ανθρώπινο σώμα, πάνω στις οποίες μπορούν να τοποθετηθούν τα αντικείμενα αυτά την ώρα που κάποιος είναι ξαπλωμένος στο έδαφος: πάνω στον αφαλό, γύρω από την περιοχή της ουροδόχου κύστης ή της κοιλιάς και στην περιοχή του ηλιακού πλέγματος. Ο Δον Χουάν έβαζε τους μαθητές του να τοποθετούν τις πέτρες αυτές στον αφαλό τους. Οι πέτρες αυτές -που έπρεπε να είναι λείες και στρόγγυλες- θα έπρεπε πρώτα να ζεσταίνονται ή να κρυώνουν, έτσι ώστε να προσεγγίζουν τη θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος.
Οι πρακτικοί που εφαρμόζουν τα Περάσματα του Tensegrity, θεωρούν τα βαριά αυτά αντικείμενα σαν τα τελειότερα εργαλεία για την επίτευξη της Εσωτερικής Σιωπής, γιατί είναι ιδανικά για να προσαρμόζονται στο σχήμα του σώματος. Οι δερμάτινες θήκες όπου τοποθετούνται, είναι ιδανικές για να προσαρμόσουν τη θερμοκρασία των αντικειμένων με τη θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος, δίχως να χρειάζονται να ζεσταθούν ή να ψυχθούν για να το καταφέρουν.
Η αξιοθαύμαστη όμως ιδιότητα τους έχει να κάνει με το βάρος τους: είναι αρκετά ελαφριά για να μην προκαλούν δυσφορία και αρκετά βαριά για να δημιουργήσουν την κατάλληλη πίεση, που είναι απαραίτητη για να τραβήξει την Προσοχή του σώματος στο σημείο εκείνο όπου βρίσκεται.
Σύμφωνα με τον Δον Χουάν, ένα βάρος που τοποθετείται πάνω σε κάποιο από τα τρία αυτά σημεία προκαλεί ολόκληρη την ενέργεια του ενεργειακού πεδίου, γεγονός που αποτελεί και το πρώτο βήμα για την επίτευξη της Εσωτερικής Σιωπής. Υπάρχουν δυο Μαγικά Περάσματα, που συνδέονται με τη χρήση των αντικειμένων αυτών. Τα ένα από αυτά λέγεται «τα πέντε σημεία της σιωπής γύρω από το στήθος» και το άλλο «πιέζοντας το σημείο του κέντρου ανάμεσα στα πλευρά και την κορυφή του λαγόνιου οστού»…
Το δωμάτιο άρχισε να τρέμει γύρω μου και τελικά εξαφανίστηκε. Βρέθηκα να περπατώ στο δρόμο, ανάμεσα στα αυτοκίνητα και τους ανθρώπους που πηγαινοέρχονταν γύρω μου. Έψαξα γύρω μου για να αντικρίσω τη μορφή με το βιβλίο στα χέρια. Είχε χαθεί. Θυμάμαι (;) πως ο τίτλος πάνω στο εξώφυλλο του βιβλίου εκείνου ήταν: The Book of Clear Green (To Βιβλίο του Καθαρού Πράσινου).
Θυμήθηκα την εταιρία Cleargreen του Καστανέντα και πως η απάντηση των υπευθύνων της εταιρίας κάθε φορά που τους ρωτάς είναι: «Το όνομα Clergreen προερχόταν από την ιδέα που είχαν οι μάγοι του αρχαίου Μεξικού για τη διαμόρφωση της ανθρώπινης ενέργειας. Πίστευαν πως τα διαφορετικά είδη ενέργειας έχουν διαφορετικές αποχρώσεις, και ότι η ανθρώπινη ενέργεια τώρα έχει ένα ξεθωριασμένο λευκό χρώμα, αλλά κάποτε ήταν καθαρό πράσινο. Κι επειδή το μονοπάτι του Σαμανισμού είναι μια επιστροφή στις ρίζες μας, είναι μια επιστροφή στο καθαρό πράσινο».
Θυμήθηκα ακόμη πως το βιβλίο αυτό, ίσως να ήταν εκείνο το παράξενο βιβλίο του Καστανέντα με τον ίδιο τίτλο που κανείς δεν έχει δει μέχρι τώρα. Θυμήθηκα ακόμη, πως εκείνη η μορφή μιλούσε ακατάσχετα και με παρότρυνε να αποστηθίσω τα λόγια της. Κι όταν της είπα πως οι λέξεις ανήκουν στο Τονάλ κι υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να μαγευτώ από αυτό, η μορφή μου απάντησε: «Γράψε λοιπόν με την καρδιά, αφού δεν μπορείς να γράψεις με το κεφάλι».
Προσπάθησα να θυμηθώ τα πρώτα λόγια που μου είχε πει, γυρνώντας την πρώτη σελίδα που κρατούσε στα χέρια του, κι όταν τα θυμήθηκα χαμογέλασα:
Κάθε φορά που θέλουμε να φτάσουμε σ’ ένα μέρος, θέλουμε ένα χάρτη με συγκεκριμένα και καθαρά σημεία αναφοράς, για να μη χαθούμε. Δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα χωρίς τη βοήθεια του χάρτη. Αυτό που συμβαίνει τελικά είναι ότι το μόνο πράγμα που βλέπουμε είναι ο χάρτης. Αντί να δούμε αυτό που υπάρχει για να δούμε, εγκαταλείπουμε κοιτώντας το χάρτη που μεταφέρουμε μέσα μας. Άρα η ύστατη διδασκαλία του Δον Χουάν είναι να σπάσουμε αυτή μας τη βεβαιότητα που μας παρέχει ο χάρτης, να κόψουμε επισταμένα τα δεσμά που μας κρατούν στα γνωστά σημεία αναφοράς…
Το καλό με την ιστορία αυτήν, είναι πως κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για σπείρα κι όχι για κύκλο…
945 ΠΕ. ἆρ᾽ ἂν δυναίμην τὰς Κιθαιρῶνος πτυχὰς
