Όρια - Πλαίσια και Σχολικές Υποχρεώσεις

Από τότε που το παιδί είναι μικρό μπαίνει σε μία διαδικασία να μάθει να πραγματοποιεί δραστηριότητες με αρχή-μέση-τέλος, με σκοπό είτε την ευχαρίστηση είτε την ολοκλήρωση κάποιων υποχρεώσεων.

Καθώς μεγαλώνει, συχνά, μέρος της ωριμότητάς του είναι να μπαίνει σε διαδικασίες που δεν το ευχαριστούν πάντα άμεσα, αλλά του δίνουν ευχαρίστηση στο τέλος, με την ολοκλήρωσή τους.

Επίσης, το παιδί καθώς μεγαλώνει, ανάλογα με την ηλικία του, συγκεντρώνεται σε μία δραστηριότητα σταδιακά ολοένα και περισσότερο χρόνο: στα 2 ½ - 3 του χρόνια μπορεί να συγκεντρωθεί για 5’-10’, στα 4 του χρόνια μέχρι 20’.

Στο νήπιο ένα παιδί μπορεί να συγκεντρωθεί μέχρι και 30’ και στην Α’ Δημοτικού για ακόμα παραπάνω.

Τότε, στην Α’ Δημοτικού ξεκινά να ‘χει συγκεκριμένες υποχρεώσεις, που είναι διαφορετικές από το παιχνίδι που ήξερε ως τότε. Είναι «δουλειά», είναι κάτι που συχνά δεν το κάνει πρόθυμα, γιατί το παιδί θέλει να παίξει, θέλει να κάνει κάτι άλλο και να κάνει τη «δουλειά» μετά...

Τα πλαίσια, τα όρια στις υποχρεώσεις ενός παιδιού ξεκινούν νωρίς, από τότε που είναι μικρό, μέσα από το παιχνίδι, το φαγητό, τον ύπνο, το ντύσιμο, τη βόλτα.

Αν δεν υπάρχουν κανόνες και πρόγραμμα σε αυτά, τότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπουν ξαφνικά, όταν φτάσει η ώρα για το σχολείο και το διάβασμα στο σπίτι.

Η αντίληψη ενός παιδιού μπορεί να είναι οξεία, ωστόσο, είναι απαραίτητο να μάθει το παιδί να αφιερώνει χρόνο στην εμπέδωση της νέας πληροφορίας, η οποία, χρόνο με το χρόνο στο σχολείο, γίνεται πιο απαιτητική σε ποιότητα και ποσότητα.

Η αντίληψη μόνη της είναι σημαντική, όμως πιο σημαντική είναι η προσήλωση, η διάρκεια της προσοχής, η επεξεργασία, η ανάλυση και τελικά η εμπέδωση της πληροφορίας.

Η αντίληψη είναι μια πιο γρήγορη διαδικασία από την εμπέδωση και είναι κάτι με το οποίο γεννιέσαι και το εξελίσσεις, ενώ η εμπέδωση είναι κάτι που το μαθαίνεις, καθώς μεγαλώνεις.

Η εμπέδωση θέλει χρόνο, επανάληψη, επιμονή.

Το «τα ξέρω από το σχολείο» είναι μία πρόταση συνηθισμένη, ωστόσο με μικρή αξία. Γιατί στην παράδοση του μαθήματος, το παιδί λαμβάνει την πληροφορία προφορικά και γρήγορα, ενώ πρέπει και να συνηθίσει (και στην πορεία να βελτιώσει) να εντρυφεί στο γραπτό λόγο, δηλαδή, στο «διαβάζω-κατανοώ» και στο «κατανοώ-γράφω».

Αυτό λοιπόν θέλει χρόνο, προσήλωση, «διάβασμα στο σπίτι».

Θέλει όλες τις αρετές που αναφέραμε παραπάνω.

Τουλάχιστον, με τον τρόπο που λειτουργεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα...

Αλλά και πέραν του εκπαιδευτικού συστήματος, ένα παιδί πρέπει να μπορεί εν γένει να αφιερώνει χρόνο στο σπίτι για να ολοκληρώνει τις υποχρεώσεις του.


Να πειθαρχεί και να αυτοπειθαρχεί σε διαδικασίες γνώσης.

Στη φράση «κατακτώ τη γνώση» χρησιμοποιείται το ρήμα «κατακτώ», γιατί η γνώση είναι κάτι δύσκολο.

Ενδιαφέρον, χρήσιμο, ζωοποιό, αλλά συχνά δύσκολο.