<<Θα μάθεις την ιστορία κάποιου, αν ψάξεις την ντουλάπα του. Ανάμεσα στα τζίν, το τυχερό μπλουζάκι και τις πιτζάμες , θα βρεις -συνήθως κρυμμένο- το εναλλακτικό ρούχο που προσφέρει προστασία. Σε κάθε ντουλάπα, υπάρχει μια πανοπλία>>.
Με μαθηματική ακρίβεια, όλοι κάποια στιγμή, χρησιμοποιούν την εναλλακτική τους παρουσίαση, το λεγόμενο καμουφλάζ. Το συγκινητικό της υπόθεσης, είναι η ποικιλία με την οποία εμφανίζεται η ανθρώπινη δραστηριότητα της κάλυψης. Η αγαπημένη μου Άννα, για παράδειγμα, αισθάνεται εκτεθειμένη όταν πηγαίνει μόνη της για ψώνια. Ανακάλυψε λοιπόν μια φοβερή τεχνική.
Προσποιείται ότι μιλάει στο τηλέφωνο. Φυσικά δεν υπάρχει συνομιλητής, υπάρχει όμως η κάλυψη.
Κανείς δεν μπορεί να την υποψιαστεί ως μοναχική. Να υποθέσει, πως δεν έχει φίλες να την συντροφεύσουν στη βόλτα της. Προσφέρει μια σοβαρή απόδειξη της κοινωνικότητας της, μιλάει στο τηλέφωνο. Με τον εαυτό της.
Πέρα από το κωμικό της υπόθεσης, αν παρατηρήσεις τις εκδοχές της κάλυψης, μπορεί να αισθανθείς αμφιθυμία. Κάποιος χρησιμοποιεί ένα τσιγάρο. Κάποια χρησιμοποιεί ένα σκουλαρίκι στα χείλη. Μία εκκεντρική εμφάνιση. Ένα πολυτελές αμάξι. Έναν εκκωφαντικό τόνο φωνής. Ένα συνεχές χαμόγελο. Μεγάλες κοινωνικές παρέες. Ένα βιβλίο στο χάος του μετρό. Μία βαρετή σύντροφο. Ένα εφήμερο σεξ. Μία επίπλαστη αφέλεια. Μια επίπλαστη γνώση. Σίγουρα, προς αποφυγή αμφιβολιών, αυτές οι συμπεριφορές εμφανίζονται σε περιπτώσεις και προσωπικότητες. Αν αφήσουμε όμως την συχνότητα και ασχοληθούμε με την ποιότητα, όλοι κάποια στιγμή, δημιούργησαν το καμουφλάζ τους.
Συνειδητά, ασυνείδητα και ανεξαιρέτως.
Τι μας οδηγεί εκεί λοιπόν; Η αλάνθαστη απάντηση είναι η ανάγκη επιβεβαίωσης και αποδοχής. Έχω μάθει όμως, όσο παράδοξο και αν φαίνεται, πως η λύση δεν κρύβεται στην απάντηση, όσον αφορά προσωπικά ζητήματα. Κρύβεται πάντα στην ερώτηση. Η απάντηση είναι συνήθως τεχνητή, την πλάθουμε ανάλογα με την διάθεση και την σκοπιμότητα. Άλλωστε, σε μια συζήτηση, το σημαντικό δεν είναι να δώσεις τις σωστές απαντήσεις, αλλά να κάνεις τις σωστές ερωτήσεις. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η λύση. Στα ερωτηματικά μας. Άραγε, για ποιο λόγο αγκαλιάζουμε τα κοινωνικά δίκτυα; Γιατί κάνουμε παρέες που δεν συμπαθούμε ειλικρινά; Γιατί υποκύπτουμε στον μιμητισμό; Γιατί δυσκολευόμαστε τόσο να καθαιρέσουμε την εικόνα μας; Για ποιο λόγο αναπτύσσουμε κοινωνικές ταυτότητες που ρυθμίζονται από την μόδα; Έχουμε τελικά ιδιότητες που μας αντιπροσωπεύουν ειλικρινά ή πρόκειται απλώς για τεχνικές απόκρυψης;
Αποφεύγουμε, δυστυχώς, ένα πλήθος ερωτηματικών και δημιουργούμε συνθήκες αποδείξεων.Τα αποφεύγουμε, είτε λόγω φόβου, στο ενδεχόμενο ότι θα μείνουμε μόνοι ή έστω θα γίνουμε αντιληπτοί ως μοναχικοί, είτε λόγω επίγνωσης μιας ανεπάρκειας που θεωρούμε αδύνατο να αντιμετωπίσουμε. Και ο πιο εύστοχος τρόπος αποφυγής, είναι να θρέψεις μια ισχυρή άρνηση και να δημιουργήσεις το προσωπικό σου καμουφλάζ.
Βέβαια, η εμφάνιση ερωτηματικών σχετίζεται με την αυτοεκτίμηση και διαφέρει στον καθένα. Υπάρχει ωστόσο για όλους κοινή έξοδος. Η λύση είναι να σταματήσουμε να ναρκώνουμε τα ερωτηματικά μας. Να τα ξυπνήσουμε από τον βαθύ λήθαργο και να τα απογυμνώσουμε από μανδύες αυτοπεποίθησης. Θα πετύχουμε μηδενική βελτίωση, αν δεν αρχίσουμε να επεξεργαζόμαστε τον εαυτό μας. Να τον αντιμετωπίσουμε σαν ξένο σώμα. Να αποκαλύψουμε αδυναμίες και δυνατότητες. Να καταλάβουμε τα κίνητρα και τις αιτίες του. Να τον δικαιολογήσουμε και να τον κατηγορήσουμε.
Λόγος και αντίλογος του, να γίνουμε εμείς
Διαμορφώσαμε μια καθημερινότητα αποφυγής. Ύστερα αισθανθήκαμε απειλή και φτιάξαμε πανοπλίες για να επιβιώσουμε στο παιχνίδι μας. Ας δοκιμάσουμε μια φορά να βγούμε στην αρένα, έναντι των πιο τολμηρών και ανείπωτων ερωτήσεων και υποθέσεων που κρύβουμε μέσα μας. Ας δοκιμάσουμε να σκεφτούμε τα κεφάλαια που μας συνθέτουν, ένα προς ένα. Να αφιερώσουμε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο μας, μακριά από το lifestyle, τις υποχρεώσεις, την άρνηση, τις μάταιες κοινωνικές εκτονώσεις και να τολμήσουμε να εκθρονίσουμε για μερικές στιγμές την εξουσιαστική μας εγωπάθεια.
Ίσως τότε να προκαλέσουμε αυτό που λέγεται αναβάθμιση. Και ίσως ένα πρωί στα πενήντα μας, να ξυπνήσουμε υγιείς. Με καινούργια ντουλάπα.
Με μαθηματική ακρίβεια, όλοι κάποια στιγμή, χρησιμοποιούν την εναλλακτική τους παρουσίαση, το λεγόμενο καμουφλάζ. Το συγκινητικό της υπόθεσης, είναι η ποικιλία με την οποία εμφανίζεται η ανθρώπινη δραστηριότητα της κάλυψης. Η αγαπημένη μου Άννα, για παράδειγμα, αισθάνεται εκτεθειμένη όταν πηγαίνει μόνη της για ψώνια. Ανακάλυψε λοιπόν μια φοβερή τεχνική.
Προσποιείται ότι μιλάει στο τηλέφωνο. Φυσικά δεν υπάρχει συνομιλητής, υπάρχει όμως η κάλυψη.
Κανείς δεν μπορεί να την υποψιαστεί ως μοναχική. Να υποθέσει, πως δεν έχει φίλες να την συντροφεύσουν στη βόλτα της. Προσφέρει μια σοβαρή απόδειξη της κοινωνικότητας της, μιλάει στο τηλέφωνο. Με τον εαυτό της.
Πέρα από το κωμικό της υπόθεσης, αν παρατηρήσεις τις εκδοχές της κάλυψης, μπορεί να αισθανθείς αμφιθυμία. Κάποιος χρησιμοποιεί ένα τσιγάρο. Κάποια χρησιμοποιεί ένα σκουλαρίκι στα χείλη. Μία εκκεντρική εμφάνιση. Ένα πολυτελές αμάξι. Έναν εκκωφαντικό τόνο φωνής. Ένα συνεχές χαμόγελο. Μεγάλες κοινωνικές παρέες. Ένα βιβλίο στο χάος του μετρό. Μία βαρετή σύντροφο. Ένα εφήμερο σεξ. Μία επίπλαστη αφέλεια. Μια επίπλαστη γνώση. Σίγουρα, προς αποφυγή αμφιβολιών, αυτές οι συμπεριφορές εμφανίζονται σε περιπτώσεις και προσωπικότητες. Αν αφήσουμε όμως την συχνότητα και ασχοληθούμε με την ποιότητα, όλοι κάποια στιγμή, δημιούργησαν το καμουφλάζ τους.
Συνειδητά, ασυνείδητα και ανεξαιρέτως.
Τι μας οδηγεί εκεί λοιπόν; Η αλάνθαστη απάντηση είναι η ανάγκη επιβεβαίωσης και αποδοχής. Έχω μάθει όμως, όσο παράδοξο και αν φαίνεται, πως η λύση δεν κρύβεται στην απάντηση, όσον αφορά προσωπικά ζητήματα. Κρύβεται πάντα στην ερώτηση. Η απάντηση είναι συνήθως τεχνητή, την πλάθουμε ανάλογα με την διάθεση και την σκοπιμότητα. Άλλωστε, σε μια συζήτηση, το σημαντικό δεν είναι να δώσεις τις σωστές απαντήσεις, αλλά να κάνεις τις σωστές ερωτήσεις. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η λύση. Στα ερωτηματικά μας. Άραγε, για ποιο λόγο αγκαλιάζουμε τα κοινωνικά δίκτυα; Γιατί κάνουμε παρέες που δεν συμπαθούμε ειλικρινά; Γιατί υποκύπτουμε στον μιμητισμό; Γιατί δυσκολευόμαστε τόσο να καθαιρέσουμε την εικόνα μας; Για ποιο λόγο αναπτύσσουμε κοινωνικές ταυτότητες που ρυθμίζονται από την μόδα; Έχουμε τελικά ιδιότητες που μας αντιπροσωπεύουν ειλικρινά ή πρόκειται απλώς για τεχνικές απόκρυψης;
Αποφεύγουμε, δυστυχώς, ένα πλήθος ερωτηματικών και δημιουργούμε συνθήκες αποδείξεων.Τα αποφεύγουμε, είτε λόγω φόβου, στο ενδεχόμενο ότι θα μείνουμε μόνοι ή έστω θα γίνουμε αντιληπτοί ως μοναχικοί, είτε λόγω επίγνωσης μιας ανεπάρκειας που θεωρούμε αδύνατο να αντιμετωπίσουμε. Και ο πιο εύστοχος τρόπος αποφυγής, είναι να θρέψεις μια ισχυρή άρνηση και να δημιουργήσεις το προσωπικό σου καμουφλάζ.
Βέβαια, η εμφάνιση ερωτηματικών σχετίζεται με την αυτοεκτίμηση και διαφέρει στον καθένα. Υπάρχει ωστόσο για όλους κοινή έξοδος. Η λύση είναι να σταματήσουμε να ναρκώνουμε τα ερωτηματικά μας. Να τα ξυπνήσουμε από τον βαθύ λήθαργο και να τα απογυμνώσουμε από μανδύες αυτοπεποίθησης. Θα πετύχουμε μηδενική βελτίωση, αν δεν αρχίσουμε να επεξεργαζόμαστε τον εαυτό μας. Να τον αντιμετωπίσουμε σαν ξένο σώμα. Να αποκαλύψουμε αδυναμίες και δυνατότητες. Να καταλάβουμε τα κίνητρα και τις αιτίες του. Να τον δικαιολογήσουμε και να τον κατηγορήσουμε.
Λόγος και αντίλογος του, να γίνουμε εμείς
Διαμορφώσαμε μια καθημερινότητα αποφυγής. Ύστερα αισθανθήκαμε απειλή και φτιάξαμε πανοπλίες για να επιβιώσουμε στο παιχνίδι μας. Ας δοκιμάσουμε μια φορά να βγούμε στην αρένα, έναντι των πιο τολμηρών και ανείπωτων ερωτήσεων και υποθέσεων που κρύβουμε μέσα μας. Ας δοκιμάσουμε να σκεφτούμε τα κεφάλαια που μας συνθέτουν, ένα προς ένα. Να αφιερώσουμε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο μας, μακριά από το lifestyle, τις υποχρεώσεις, την άρνηση, τις μάταιες κοινωνικές εκτονώσεις και να τολμήσουμε να εκθρονίσουμε για μερικές στιγμές την εξουσιαστική μας εγωπάθεια.
Ίσως τότε να προκαλέσουμε αυτό που λέγεται αναβάθμιση. Και ίσως ένα πρωί στα πενήντα μας, να ξυπνήσουμε υγιείς. Με καινούργια ντουλάπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου