Ποια στάση μπορούμε να κρατήσουμε απέναντι στην κριτική, αφού όλοι δεχόμαστε κριτική κάθε μέρα;
Για την κριτική υπάρχουν δύο πιθανότητες: μπορεί να είναι σωστή και μπορεί να είναι λανθασμένη. Στην περίπτωση που είναι σωστή και αυτό που λέει εκείνος που μας απευθύνει την κριτική ισχύει, τότε πράγματι δεν κάνουμε κάτι σωστά ή θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικά. Γι’ αυτό θα μας ωφελήσει πάρα πολύ να τον ακούσουμε. Δε διατρέχουμε κανένα κίνδυνο, δε θα συμβεί κανένα κακό αν ακούσουμε αυτά που λέει και αν τα σκεφτούμε και τα εφαρμόσουμε.
Εάν αυτά που λέει, αφού τα εξετάσουμε προσεκτικά, δούμε ότι δεν είναι αληθινά, αλλά είναι η προβολή σε μας της δικής του υποκειμενικής πραγματικότητας, τότε είναι δικό του θέμα. Δε μας απασχολεί, γιατί είναι η δική του πραγματικότητα, αφορά μόνο αυτόν.
Αυτές είναι οι δύο πιθανότητες στην κριτική. Και στις δύο περιπτώσεις δεν κινδυνεύουμε απ’ αυτό που συμβαίνει. Μπορούμε να ακούσουμε την κριτική και δε χρειάζεται να δώσουμε καμιά απάντηση.
Αν δεν είμαστε σίγουροι αν έχει δίκιο, μπορούμε να πούμε: «Ευχαριστώ γι’ αυτό που μου λες, θα το σκεφτώ. Αν δω ότι έχεις θα προσπαθήσω να αλλάξω. Αν δω ότι δεν έχεις δίκιο θα το ξεχάσω. Σ’ ευχαριστώ όμως για το ενδιαφέρον σου».
Δε χρειάζεται να προσπαθούμε να αποδείξουμε στον άλλον ότι έχουμε δίκιο ούτε να του απαντήσουμε. Εμείς είμαστε οι κύριοι της ζωής μας, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας. Η ζωή μας ανήκει σε μας και όχι σε κείνον. Δυστυχώς, παίζουμε συνέχεια αυτό το παιχνίδι, προσπαθούμε συνέχεια να αποδείξουμε στους άλλους ότι έχουμε δίκιο και εκείνοι δεν έχουν. Και όταν δε μας πιστεύουν νιώθουμε άσχημα. Όλο αυτό το παιχνίδι γίνεται επειδή δεν είμαστε σίγουροι, επειδή δεν έχουμε αρκετή σιγουριά σ’ αυτά που πιστεύουμε και σ’ αυτά που κάνουμε στη ζωή μας.
Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε την κριτική, επειδή μπορούμε να κερδίσουμε μέσα απ’ αυτή. Είναι πάντα ένα ερέθισμα να κοιτάξουμε τον εαυτό μας. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι εμείς θα προσπαθήσουμε να «σώσουμε» τον κόσμο κριτικάροντας τους άλλους. Να μην κριτικάρουμε εμείς τους άλλους, αλλά, όταν γίνεται κριτική σε μας, ας την αξιοποιήσουμε.
Μπορεί να χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε ξέροντας ότι υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που δε μας εγκρίνουν, που νομίζουν ότι είμαστε κακοί, ότι κάνουμε λάθη. Αυτό είναι ένα μάθημα στη ζωή μας, ένα μάθημα σιγουριάς και εμπιστοσύνης στον εαυτό μας.
Για την κριτική υπάρχουν δύο πιθανότητες: μπορεί να είναι σωστή και μπορεί να είναι λανθασμένη. Στην περίπτωση που είναι σωστή και αυτό που λέει εκείνος που μας απευθύνει την κριτική ισχύει, τότε πράγματι δεν κάνουμε κάτι σωστά ή θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικά. Γι’ αυτό θα μας ωφελήσει πάρα πολύ να τον ακούσουμε. Δε διατρέχουμε κανένα κίνδυνο, δε θα συμβεί κανένα κακό αν ακούσουμε αυτά που λέει και αν τα σκεφτούμε και τα εφαρμόσουμε.
Εάν αυτά που λέει, αφού τα εξετάσουμε προσεκτικά, δούμε ότι δεν είναι αληθινά, αλλά είναι η προβολή σε μας της δικής του υποκειμενικής πραγματικότητας, τότε είναι δικό του θέμα. Δε μας απασχολεί, γιατί είναι η δική του πραγματικότητα, αφορά μόνο αυτόν.
Αυτές είναι οι δύο πιθανότητες στην κριτική. Και στις δύο περιπτώσεις δεν κινδυνεύουμε απ’ αυτό που συμβαίνει. Μπορούμε να ακούσουμε την κριτική και δε χρειάζεται να δώσουμε καμιά απάντηση.
Αν δεν είμαστε σίγουροι αν έχει δίκιο, μπορούμε να πούμε: «Ευχαριστώ γι’ αυτό που μου λες, θα το σκεφτώ. Αν δω ότι έχεις θα προσπαθήσω να αλλάξω. Αν δω ότι δεν έχεις δίκιο θα το ξεχάσω. Σ’ ευχαριστώ όμως για το ενδιαφέρον σου».
Δε χρειάζεται να προσπαθούμε να αποδείξουμε στον άλλον ότι έχουμε δίκιο ούτε να του απαντήσουμε. Εμείς είμαστε οι κύριοι της ζωής μας, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας. Η ζωή μας ανήκει σε μας και όχι σε κείνον. Δυστυχώς, παίζουμε συνέχεια αυτό το παιχνίδι, προσπαθούμε συνέχεια να αποδείξουμε στους άλλους ότι έχουμε δίκιο και εκείνοι δεν έχουν. Και όταν δε μας πιστεύουν νιώθουμε άσχημα. Όλο αυτό το παιχνίδι γίνεται επειδή δεν είμαστε σίγουροι, επειδή δεν έχουμε αρκετή σιγουριά σ’ αυτά που πιστεύουμε και σ’ αυτά που κάνουμε στη ζωή μας.
Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε την κριτική, επειδή μπορούμε να κερδίσουμε μέσα απ’ αυτή. Είναι πάντα ένα ερέθισμα να κοιτάξουμε τον εαυτό μας. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι εμείς θα προσπαθήσουμε να «σώσουμε» τον κόσμο κριτικάροντας τους άλλους. Να μην κριτικάρουμε εμείς τους άλλους, αλλά, όταν γίνεται κριτική σε μας, ας την αξιοποιήσουμε.
Μπορεί να χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε ξέροντας ότι υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που δε μας εγκρίνουν, που νομίζουν ότι είμαστε κακοί, ότι κάνουμε λάθη. Αυτό είναι ένα μάθημα στη ζωή μας, ένα μάθημα σιγουριάς και εμπιστοσύνης στον εαυτό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου