Πότε ο υποσυνείδητος νους ξεκουράζεται;

Ερώτηση: Πότε ο υποσυνείδητος νους ξεκουράζεται;

Απάντηση: Ποτέ
«Εντάξει», μπορεί να λέτε στον εαυτό σας, «συνειδητές ή ασυνείδητες πεποιθήσεις, ολογραφικές αναμνήσεις ή όχι, ας πούμε ότι όλα τα γεγονότα της ζωής μου είναι πραγματικά αποθηκευμένα κάπου. Γιατί ενδιαφέρομαι για τις περασμένες μου εμπειρίες; Είναι σημαντικές για μένα τώρα;

Να είστε σίγουροι ότι είναι! Και ορίστε το γιατί: Ο υποσυνείδητος νους είναι πολύ μεγαλύτερος και πιο δυνατός από τον συνειδητό. Αν και οι εμπειρίες από άτομο σε άτομο μπορεί να διαφέρουν, υπολογίζεται ότι μέχρι και το 90% της καθημερινής ζωής μας κατευθύνεται από υποσυνείδητο επίπεδο. Επειδή αυτό περιλαμβάνει τις λειτουργίες που μας κρατάνε ζωντανούς κάθε μέρα, για το μεγαλύτερο μέρος αυτών των αυτόματων λειτουργιών αυτό είναι καλό.

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πως θα ήταν η ζωή αν ο υποσυνείδητος νους δεν δούλευε σε αυτό το επίπεδο; Τι θα συνέβαινε αν θα έπρεπε να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας, για παράδειγμα, πότε ήταν η ώρα να εισπνεύσετε και να εκπνεύσετε; Ή τι θα συνέβαινε αν έπρεπε να σταματήσετε ό,τι κάνατε μετά από ένα πολύ καλό γεύμα για να πείτε στο σώμα σας, «Εν τάξει, σώμα, έχω τελειώσει με το γεύμα μου. Σε παρακαλώ, άρχισε την διαδικασία της χώνευσης».

Για τις βιολογικές λειτουργίες που μας κρατούν ζωντανούς κάθε μέρα, ο υποσυνείδητος νους είναι ένας καλός φίλος που κάνει πράγματα αυτόματα έτσι ώστε μπορούμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε άλλα πράγματα στην ζωή, όπως η αγάπη, το πάθος, η σοκολάτα, και τα ηλιοβασιλέματα. Ο τρόπος με τον οποίο ο συνειδητός και ο υποσυνείδητος νους εργάζονται και επεξεργάζονται την μαζική ποσότητα των πληροφοριών που και οι δύο προσλαμβάνουν, είναι που κάνει μια τέτοια μεγάλη διαφορά σε μας και δίνει στην πεποίθηση έναν κεντρικό ρόλο στην ζωή μας.

Ενώ ο συνειδητός νους επεξεργάζεται φοβερές ποσότητες πληροφοριών, το κάνει σχετικά αργά, ένα κομμάτι δεδομένων κάθε φορά, ακριβώς όπως και ο σειριακός επεξεργαστής του υπολογιστή. Ο υποσυνείδητος νους μας, από την άλλη, εργάζεται όπως ένας παράλληλος επεξεργαστής του υπολογιστή: Διαιρεί την πληροφορία σε μικρότερα κομμάτια τα οποία στέλνονται σε διάφορα μέρη έτσι ώστε όλα να μπορούν να επεξεργαστούν συγχρόνως.

Σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, η διαφορά στις ταχύτητες επεξεργασίας του συνειδητού και ασυνείδητου νου μας βρίσκεται στην τάξη των πολλών μεγεθών. Ο κυτταρικός βιολόγος Bruce Lipton, Ph.D., για παράδειγμα, περιγράφει τον συνειδητό νου σαν αυτός να λειτουργεί με ισχύ επεξεργασίας υπολογιστή σε περίπου 40 bits πληροφοριών ανά δευτερόλεπτο, ενώ ο υποσυνείδητος επεξεργάζεται τις πληροφορίες με ρυθμούς 20 εκατομμύρια bits ανά δευτερόλεπτο.

Με άλλα λόγια, το υποσυνείδητο είναι 500.000 φορές γρηγορότερο σε αυτό που κάνει. Ίσως ο Ψυχολόγος William James αναφέρονταν σε αυτήν ακριβώς την διαφορά όταν είπε η δύναμη να κινήσουμε τον κόσμο βρίσκεται στον υποσυνείδητο νου. Είναι γρήγορος και εργάζεται ενστικτωδώς, χωρίς οι σκέψεις μας και οι έννοιες μας να μπαίνουν στην μέση και να τον καθυστερούν.

Η ικανότητα να αντιδρούμε γρήγορα και ενστικτωδώς μπορεί να είναι κάτι καλό όταν πρέπει να πάρουμε αποφάσεις γρήγορα. Όταν βλέπουμε ένα φορτηγό να κατευθύνεται κατ’ ευθείαν επάνω μας, για παράδειγμα, και είναι μεγάλο, και κινείται πολύ γρήγορα, ο υποσυνείδητος νους αντιδρά με οτιδήποτε χρειάζεται να μας βγάλει από τον δρόμο του. Δεν περιμένει ενώ ο συνειδητός νους αναλύει την κατάσταση με ερωτήσεις όπως: «Ναι, αυτό είναι ένα φορτηγό, αλλά τι είδους;» Ή «πόσο γρήγορα κινείται αυτό το φορτηγό προς το μέρος μου;»

Αν περιμέναμε τον πιο αργό, συνειδητό νου να ολοκληρώσει αυτό το είδος της ανάλυσης, ίσως να ήταν πολύ αργά να ενεργήσουμε. Το θέμα είναι ότι σε περιστάσεις που απαιτούν απόφαση δευτερολέπτου, μερικές φορές οι λεπτομέρειες απλά δεν είναι σημαντικές. Κι εδώ είναι που το υποσυνείδητο κάνει αυτό για το οποίο φτιάχτηκε να κάνει τόσο καλά: ενεργεί πολύ γρηγορότερα από τον σκεπτόμενο νου. Σε άλλες στιγμές, πάντως, πληρώνουμε το τίμημα για την αντιμετώπιση της ζωής από μια τέτοια γρήγορη και αντιδραστική θέση – ειδικά όταν οι αντιδράσεις μας βασίζονται στις πεποιθήσεις των άλλων ανθρώπων τους οποίους μάθαμε να μιμούμαστε στην αρχή της ζωής μας.