Η γυναίκα του Καίσαρα

«Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται», επαναλαμβάνεται συχνά, εσχάτως, για τη διαφάνεια που προσπαθεί να επιβληθεί στην πολιτική σκηνή της χώρας. Η φράση έχει ιστορία πίσω της.
Σίγουρα, θα το έχετε ακούσει κι εσείς, σε διάφορες βερσιόν: «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί / δε φτάνει να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να το δείχνει / και να φαίνεται τίμια. Προσθέστε την αγγλική “Caesar’s wife must be above suspicion”, αλλά και τη γαλλική «La femme de César ne doit pas être soupçonnée». Μπιεν;
Ο Ιούλιος Καίσαρας, δια λόγους στρατηγικής παύλα συμμαχίας λένε, θέλησε να χωρίσει τη -δεύτερη, κατά σειρά- γυναίκα του (Πομπηία Σύλλα) και να παντρευτεί τη θυγατέρα τού Πομπήιου. Απλά, όμορφα κι ανθρώπινα, το «έστησε»: Έβαλε έναν νέο κι όμορφο άντρα να μπει στα γυναικεία δώματα του παλατιού και να «πλέξει» την ιστορία, ότι η γυναίκα του τάχα τον απατούσε.
Η Πομπηία, λοιπόν, ανυποψίαστη, ετοίμασε μια σεπτή θρησκευτική τελετή μόνο για γυναίκες – ένα ladies night στο εντελώς σεμνό του. Ο νεαρός, ονόματι Πόπλιος, ήταν ήδη τρελά ερωτευμένος με την Πομπηία, οπότε ο ρόλος που του ανατέθηκε από τον Καίσαρα ήταν ό,τι περίμενε. Η Αυρηλία, όμως, του Καίσαρα η μάνα, τον ανακάλυψε ότι είχε μπει λάθρα στο ανάκτορο. Βλέπετε ο νεαρός είχε μεταμφιεστεί σε… ψάλτρια της τελετής και έγινε αμέσως αντιληπτός από τη μητέρα-σκύλο του σπιτιού. Μα, ψάλτρια; Έλεος.
Ε, αφού τον έπιασε η κακιά πεθερά, αυτό ήταν αρκετό για να υποβληθεί αίτηση διαζυγίου από τον θιγμένο σύζυγο. Η δίκη έγινε, η γυναίκα του Καίσαρα -λογικό, αφού δεν ήξερε τίποτε, σκευωρία ήτο- αρνήθηκε τα πάντα και η έδρα απεφάνθη ότι η «η γυναίκα του Καίσαρα είναι τίμια». Ο Καίσαρας, όμως, ένα level πιο πάνω, απεφάνθη κι εκείνος: «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, κύριοι. Πρέπει και να φαίνεται» – για να ακολουθήσει χάι φάιβ με Συγκλητικούς.
Έπειτα από αυτό το ατράνταχτο επιχείρημα το ζευγάρι χώρισε – αλλά υπάρχει κι άλλη εκδοχή για τη γνωστή έκφραση. Μπορεί, λοιπόν, να επήλθε το διαζύγιο, όμως εκκρεμούσε κι άλλη δίκη, αφού ο νεαρός που του άρεσε η Πομπηία, έπρεπε να καθίσει στο σκαμνί, για ασέβεια (πώς-μπαίνεις-κύριος-στα-ξένα-παλάτια;). Κατά την ακροαματική διαδικασία, λοιπόν, όλως παραδόξως, ρε παιδί μου, ο μέγας Καίσαρας δεν είχε να προσάψει κάτι στον milf hunter. «Και γιατί, ρε μεγάλε, τη χώρισες;» διερωτήθηκε προς τον Ιούλιο ο δικαστής. «Ότι την εμήν ηξίουν μηδ’ υπονοηθήναι», είπε ο Σίζαρ, τύπου «αξιώνω από τη γυναίκα μου να μην προκαλεί ούτε υποψίες» – βοηθήστε για μια καλύτερη απόδοση, ευχαριστώ.
Αυτή είναι, λοιπόν, σε ελάχιστες γραμμές, η ιστορία της εν λόγω φράσης που έμεινε στην Ιστορία – μαζί με το “veni vidi vici”, του ιδίου. Αλλά τι τα θες; Η γυναίκα του κάθε Καίσαρα, πλέον, στον σύγχρονο δημόσιο βίο, ενδιαφέρεται μόνο για το φαίνεσθαι της τιμιότητας και όχι για το αν είναι, όντως, τιμία. Τα του Καίσαρος, έτσι;