Η μετάλλαξη του γεύματος

Πόσο έχει αλλάξει η κουλτούρα μας από τότε που τα computers, τα κινητά και τα tablets έγιναν πιο σημαντικά ακόμα και από τους φίλους μας (μερικές φορές), παρασύροντάς μας σχεδόν να αφανίσουμε από την καθημερινή μας ζωή τα καθιερωμένα γευμάτα – πρωινό, μεσημεριανό, βραδυνό. Τα κινητά ιδίως, σαρώνοντας με την προκλητική τους αμεσότητα κάθε κοινωνική ευχαρίστηση γύρω από το τραπέζι, της κουζίνας ή της παλιομοδίτικης πλέον τραπεζαρίας, μας μεταλλάσουν εμάς και τον τρόπο που τρώμε. Ναι, μετάλλαξη γεύματος σε συχνό μασούλημα μεταλλαγμένων τροφών.

Δεν έχουμε γεύματα πια. Είτε πάμε για καφέ ή κάποια μπίρα, είτε τρώμε σνακ (το έχουμε κάνει και ρήμα, to snack a snack!), είτε μασουλάμε, είτε αρπάζουμε κάτι στα γρήγορα και πολλές φορές στα όρθια και φεύγουμε. Πολλές εκδηλώσεις προγραμματίζονται σε ώρες που συνήθως τρώμε τα δύο κύρια γεύματα (lunch και dinner) και έτσι δυσκολεύουν την τήρηση κάποιας ρουτίνας φαγητού. Αν υπάρχει φαγητό σε τέτοιες εκδηλώσεις, σπάνια είναι κάποιο γεύμα. Συνήθως είναι κάποιο ανθυγιεινό snack ή finger food και σε παιδικές εκδηλώσεις πάντα υπάρχουν σνακ, για μικρούς και μεγάλους. Δηλαδή χωρίς σνακ δε βγαίνει η εκδήλωση. Μερικοί το κάνουν και για οικονομία. Άλλο να ταΐσεις 30 άτομα και άλλο να προσφέρεις σνακ.

Όσοι εργάζονται, τρώνε στο γραφείο τους, δουλεύοντας και τρώγοντας γρήγορα για να τελειώσει αυτό που τρώνε και να συνεχίσουν τη δουλειά τους, χωρίς να ευχαριστιούνται σχεδόν ούτε μία μπουκιά. Ότι χειρότερο και το λένε lunch! Οι ίδιοι θα αρπάξουν κάτι για βραδυνό, συνήθως αργά και κουρασμένοι, θα πιούν και αρκετά για να ηρεμήσουν και θα πέσουν για ύπνο με στομάχι γεμάτο που προσπαθεί να κάνει πέψη ποτού, τροφής και άγχους. Ότι χειρότερο ξανά. Τώρα, όλοι κρατούν στο χερί κάτι: αναψυκτικό ή καφέ ή smoothie ή κάποιο «ηδονικό» milkshake με ζάχαρη και ένα κάρο θερμίδες… Ακόμα και στο δρόμο τρώνε πολλοί, καθώς περπατάνε και καθώς μιλάνε στο κινητό και μάλιστα με απίστευτη δεξιοτεχνία. Το «στα όρθια» έχει γίνει συνήθεια, το καθιστό είναι για αργόσχολους, για ηλικιωμένους. Τα καφέ είναι γεμάτα από πολλές φωνές, ατέλειωτα φλιτζάνια και ποτήρια και λίγα πιάτα.

Τώρα, πολλοί πιστεύουμε ότι να σταματήσουμε να φάμε, μας διακόπτει από πιο σοβαρά θέματα. Δεν ακούμε τι μας λέει το σώμα μας πια. Το αγνοούμε σαν να μη ξέρει τι του γίνεται, σαν να μη μπορεί να δει ότι καιγόμαστε και γι’ αυτό το τιμωρούμε! Ούτε αφήνουμε λίγο χρόνο να χαρούμε ένα απλό γεύμα, έστω κι αν είναι κάποιο ταπεινό σάντουιτς ή μια τυρόπιτα. Όλοι τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε και είναι κρίμα, αλλά και αμαρτία, αθώα μεν, αλλά αμαρτία. Και οι γονείς μαθαίνουν στα παιδιά τους να είναι και αυτά γρήγορα, να μη χασομερούν, για να κάνουν άλλα πιο σημαντικά πράγματα πιο γρήγορα και έτσι όλοι είμαστε στο τρέξιμο. Θαρρείς και αν δεν είμαστε στο τρέξιμο, θα μείνουμε πίσω. Θα χάσουμε ποιός ξέρει τι.

Αυτός ο τρόπος, γρήγορος, πρόχειρος, επιπόλαιος, αλλά και συχνά γεμάτος νεύρα, πρέπει να έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι περισσότεροι μασουλάμε κάτι όλη την ώρα. Γιατί αν τηρούμε το παραδοσιακό τρίο και ειδικά αν τρώμε ένα γενναίο breakfast, τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά κατά τη διάρκεια της ημέρας για σώμα και νου. Ξέρετε, αυτός που θέλει, όλα τα προλαβαίνει. Κάνει προγραμματισμό και προσπαθεί να τον τηρεί. Η μέθοδος είναι το παν. Γιατί με μέθοδο, θα έχει χρόνο και ο χρόνος σας να ξεκουραστεί, if you see what I mean. Δοκιμάστε λίγη πειθαρχία με τα γεύματά σας και θα εκπλαγείτε. Μπορεί να χρειαστεί να σηκώνεστε λίγο πιο νωρίς, but it sure works