Τι να τρώτε πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση

Το τι τρώτε και τι πίνετε σε σχέση με την άσκηση, παίζουν σημαντικό ρόλο στην απόδοσή σας, την επαναφορά του σώματος μετά την ένταση της προπόνησης, αλλά και στη συνολική σωματική σας κατάσταση και υγεία.

 

Είτε είστε αθλητές, είτε ξεκινάτε τώρα ένα πρόγραμμα προπόνησης, είναι σημαντικό να κατανοήσετε το ρόλο της διατροφής. Το τι τρώτε και τι πίνετε και το πότε, μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο στην απόδοσή σας, στην επαναφορά του σώματος μετά την ένταση της άσκησης και στη συνολική σωματική σας κατάσταση και υγεία.
Διατροφή για ενέργεια
Ακολουθώντας μια ισορροπημένη διατροφή και λαμβάνοντας τη σωστή ποσότητα θερμίδων, τα θρεπτικά συστατικά και τα υγρά, θα σας δώσουν την ενέργεια και την αντοχή που χρειάζεστε για έναν δραστήριο και υγιή τρόπο ζωής. Ωστόσο, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ποιες τροφές είναι κατάλληλες και ποιες όχι, για την κάθε περίπτωση.
Οι υδατάνθρακες παρέχουν στο σώμα μας ενέργεια και ως εκ τούτου απαιτούνται πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση. Οι καλύτερες επιλογές είναι οι σύνθετοι υδατάνθρακες όπως τα δημητριακά ολικής αλέσεως, συμπεριλαμβανομένων του καστανού ρυζιού, των ζυμαρικών ολικής άλεσης και του ψωμιού ολικής άλεσης. Τα φρούτα, τα λαχανικά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, μας παρέχουν επίσης υδατάνθρακες.
Ενώ η πρωτεΐνη είναι σημαντική για τους μυς, είναι μύθος ότι μια δίαιτα υψηλή σε πρωτεΐνη προάγει την ανάπτυξη των μυών. Μόνο η άσκηση και η κατάλληλη προπόνηση δημιουργούν μυς.

Θα πρέπει να γνωρίζετε επίσης, ότι η υπερβολική πρωτεΐνη μπορεί:
• να οδηγήσει σε κόπωση, εάν αντικαθιστά απαραίτητους υδατάνθρακες
• να αποθηκεύεται ως λίπος
• να αυξάνει την πιθανότητα για απώλεια ασβεστίου
• να αυξάνει το έργο των νεφρών
 Ενυδάτωση 

Η σωστή ενυδάτωση είναι σημαντική για την απόδοσή μας, καθώς και για την πρόληψη της αφυδάτωσης, της υπερ-ενυδάτωσης και θεμάτων που σχετίζονται με τη θερμότητα.
Οι ειδικοί προτείνουν τα εξής:
• Για δραστηριότητα λιγότερο από 60 λεπτά σε χαμηλή έως μέτρια ένταση, πίνετε νερό πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση.
• Τα «αθλητικά» ποτά είναι καλές επιλογές για μέτριας έως υψηλής έντασης δραστηριότητα που διαρκεί περισσότερο από 60 λεπτά.
• Αν ιδρώνετε πολύ, να τρώτε αλμυρά τρόφιμα πριν την άσκηση και μετά να τρώτε τροφές με πολύ νερό, όπως οι σούπες ή ο χυμός λαχανικών.
 Πριν την άσκηση  
Ακριβώς όπως γεμίζετε βενζίνη το αυτοκίνητό σας πριν από ένα ταξίδι, θα πρέπει και να τροφοδοτείτε το σώμα σας πριν από την άσκηση. Συνήθως αρκεί να τρώτε ένα γεύμα δύο με τρεις ώρες πριν από την προπόνηση. Αλλά αν έχουν περάσει αρκετές ώρες χωρίς φαγητό, φάτε ένα σνακ 30 λεπτά έως μία ώρα πριν.
Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν:
• Μια μικρή μερίδα κουάκερ
• Έναν χυμό
• Μια φέτα του τοστ με μαρμελάδα ή μέλι
• Γάλα χωρίς λιπαρά
Αποφεύγετε να τρώτε τροφές που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος, πρωτεΐνη και φυτικές ίνες πριν από την προπόνηση, γιατί επιβραδύνουν την πέψη και μπορεί να προκαλέσουν κράμπες ή να σας δημιουργήσουν ένα υποτονικό αίσθημα.

Κατά τη διάρκεια της άσκησης

Αν σκοπεύετε να κάνετε έντονη άσκηση για περισσότερη από μία ώρα, μπορεί να χρειαστεί να φάτε κάτι κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας. Προτιμήστε τροφές που αποτελούνται κυρίως από υδατάνθρακες για να αποτρέψετε τα γαστρεντερικά προβλήματα.
Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν:
• Μπάρες δημητριακών
• Μια μπανάνα
• Ψωμί με μέλι

Μετά την άσκηση
Αν η προπόνηση σας είναι έντονη ή/και διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα χρειαστεί πιθανότατα να αναπληρώσετε τα θρεπτικά συστατικά και την ενέργεια στον οργανισμό σας. Προσπαθήστε να τρώτε εντός 45 λεπτών από την ολοκλήρωση της προπόνησης. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, το αίμα σας κυκλοφορεί ακόμη γρήγορα και μπορεί να αποκαταστήσει γρήγορα τους ηλεκτρολύτες, να αντικαταστήσει τα καύσιμα των μυών και να «επισκευάσει» τους μυς.
Όταν τρώτε, επιλέξτε κάτι ισορροπημένο που να περιλαμβάνει υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και μια μικρή ποσότητα λίπους. Ορισμένα τέτοια γεύματα είναι:
• Πίτα ολικής αλέσεως με γαλοπούλα, λαχανικά και ένα κουλούρι με γάλα χαμηλών λιπαρών
• Καστανό ρύζι, φασόλια, τυρί και αβοκάντο σε μια ολόκληρη τορτίγια από σιτάρι
• Ψητό άπαχο βοδινό κρέας, με λαχανικά και καστανό ρύζι

Αν δεν είστε πολύ πεινασμένοι ή δε σκοπεύετε να φάτε άμεσα, επιλέξτε μόνο ένα ισορροπημένο σνακ όπως:
• Smoothie από φρούτα και γιαούρτι.
• Φυστικοβούτυρο και μια μπανάνα με γάλα χαμηλών λιπαρών
Και κάτι ακόμη…
Ο καθένας από εμάς, είναι διαφορετικός. Μπορεί για εσάς κάποιες προτεινόμενες τροφές να είναι αρεστές, ενώ για άλλους να είναι βαριές ή άνοστες, ειδικά πριν ή κατά τη διάρκεια της άσκησης.
Δοκιμάστε διαφορετικές τροφές σε διαφορετικές χρονικές στιγμές για να δείτε τι σας αρέσει και πώς αντιδρά το σώμα σας.
Αν θέλετε, καταγράψτε τα αποτελέσματα και κάντε τις ανάλογες προσαρμογές για να επιτύχετε τη μέγιστη απόδοσή σας.

Η εκπαίδευση του Πυθαγόρα

Η ζωή και η διδασκαλία του Πυθαγόρα, του πρώτου φιλοσόφου.

Ένα από τα θέματα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, που αποτελούν από τα πιο ενδιαφέροντα αντικείμενα έρευνας των σύγχρονων ερευνητών, είναι χωρίς αμφιβολία η ζωή και η διδασκαλία του Πυθαγόρα, του πρώτου φιλοσόφου.
Ο Διογένης Λαέρτιος αποτελεί μία από τις ελάχιστες πηγές που διαθέτουμε σήμερα, από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε κάποια σίγουρα και αξιόπιστα στοιχεία, τα οποία μας επιτρέπουν να γνωρίσουμε σημαντικά στοιχεία από την προσωπική του ζωή.
Ας παρακολουθήσουμε το αρχαίο κείμενο, με τα απαραίτητα σχόλια:
νέος δ' ὢν καὶ φιλομαθὴς ἀπεδήμησε τῆς πατρίδος καὶ πάσας ἐμυήθη τάς θ' Ἑλληνικὰς καὶ βαρβάρους τελετάς.
Όταν ο Πυθαγόρας ήταν ακόμα νέος, επειδή ήταν και φιλομαθής, έφυγε από την πατρίδα του και απέκτησε όλες τις μυήσεις που υπήρχαν, τόσο εντός του ελληνικού κόσμου, όσο και εκτός αυτού.
ἐγένετ' οὖν ἐν Αἰγύπτῳ, ὁπηνίκα καὶ Πολυκράτης αὐτὸν Ἀμάσιδι συνέστησε δι' ἐπιστολῆς·
Όταν έφτασε στην Αίγυπτο, είχε μαζί του μια συστατική επιστολή του Πολυκράτη προς τον Βασιλιά Άμαση.
Ο Πολυκράτης ήταν ο τύραννος της Σάμου, δηλαδή του τόπου καταγωγής του Πυθαγόρα.
καὶ ἐξέμαθε τὴν φωνὴν αὐτῶν,
Ο Πυθαγόρας διδάχτηκε την γλώσσα των Αιγυπτίων,
Προφανώς, ο Πυθαγόρας θα πρέπει να διδάχτηκε και τα ιερογλυφικά. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ιερογλυφικά λέγονται οι επιγραφές με γράμματα της αρχαίας αιγυπτιακής γραφής. Όπως μας αποκαλύπτει η ίδια η λέξη, τα ιερογλυφικά, ήταν μία μυστηριακή και ιερατική γραφή, με την οποία «έγλυφαν» δηλαδή σκάλιζαν επάνω σε λίθους ή σε πλάκες των ιερών, την μυστηριακή φιλοσοφία. Το γεγονός αυτό έρχεται σε απόλυτη συμφωνία με το επάγγελμα του πατέρα του Πυθαγόρα, το οποίο ήταν «δακτυλιογλύφος», άρα πιθανώς να ήταν μυημένος και στα ιερογλυφικά.
καθά φησιν Ἀντιφῶν ἐν τῷ Περὶ τῶν ἐν ἀρετῇ πρωτευσάντων,
όπως έχει γράψει ο Αντιφών στο βιβλίο του «Αυτοί που αναδείχτηκαν στην καλλιέργεια της αρετής».
Ο Αντιφών έζησε από το 480-400 π.Χ. και ήταν ο αρχαιότερος από τους δέκα Αττικούς ρήτορες. Αυτό σημαίνει ότι ο Πυθαγόρας συγκαταλέγεται στους φιλοσόφους οι οποίοι πρώτευσαν στην αρετή.
καὶ παρὰ Χαλδαίοις ἐγένετο καὶ Μάγοις.
Επισκέφτηκε μάλιστα και τους μεγάλους Χαλδαίους Μύστες που λεγόταν Μάγοι.
Η λέξη «Μάγος» υπονοεί κάποιον μεγάλο πανεπιστήμονα. Οι Χαλδαίοι ήταν ένας αρχαίος βιβλικός λαός, συγγενικός με τους Αραμαίους, που όπως και εκείνοι, εξαπλώθηκαν κυρίως στην βόρεια Μεσοποταμία. Η Χαλδαία ήταν μία από τις αρχαιότερες χώρες του κόσμου και απλωνόταν ανάμεσα στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, προς τον Περσικό κόλπο. Αργότερα ενώθηκε με την Ασσυρία και την Μεσοποταμία και σχημάτισε ένα μεγάλο κράτος, που ονομάστηκε Βαβυλωνία, στην πρωτεύουσα της οποίας όπως είναι γνωστό, πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος.
εἶτ' ἐν Κρήτῃ σὺν Ἐπιμενίδῃ κατῆλθεν εἰς τὸ Ἰδαῖον ἄντρον
Στην συνέχεια επισκέφτηκε την Κρήτη και κατέβηκε στο Ιδαίον Άντρον με την συνοδεία του Επιμενίδη,
Ο Επιμενίδης, κατά την αρχαιότητα θεωρείτο ένας από τους πιο ξακουστούς σοφούς, θρησκευτικός διδάσκαλος, προφήτης και μάντης. Η παρουσία του Επιμενίδη δίπλα στον Πυθαγόρα είναι επίσης άκρως σημαντική, ως προς το συμπλήρωμα των μυητικών του γνώσεων. Ένα από τα πιο γνωστά και σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του Επιμενίδη, είναι όταν τον έστειλε ο πατέρας του να ψάξει για κάποιο «απολωλός πρόβατο» που είχε χαθεί στα χωράφια.
Στην προσπάθεια της ανεύρεσής του, ο Επιμενίδης «μπερδεύτηκε» και μπήκε σε μία σπηλιά στην οποία κοιμήθηκε για 57 χρόνια. Από το γεγονός αυτό προκύπτει και η παροιμιώδης φράση «Επιμενίδειος ύπνος». Όταν κάποτε ξύπνησε, άρχισε και πάλι να ψάχνει το πρόβατο, πιστεύοντας ότι έχει κοιμηθεί για λίγο. Σύντομα όμως διαπίστωσε ότι στην διάρκεια του ύπνου του είχαν αλλάξει τα πάντα γύρω του, ώσπου βρίσκοντας τον αδελφό του, γέροντα πλέον, κατάλαβε το απίστευτο γεγονός που είχε συμβεί στην πραγματικότητα.
Το Ιδαίον Άντρον όμως, δεν είναι ένας τυχαίος τόπος. Είναι ένα σπήλαιο που βρίσκεται σε οροπέδιο, στο όρος Ίδη (Ψηλορείτης) της Κρήτης, στο οποίο σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ανατράφηκε ο ίδιος ο Δίας! Σήμερα είναι ένας σπουδαίος αρχαιολογικός χώρος, στον οποίο έχουν διενεργηθεί ανασκαφές από το 1884 και έχουν ανακαλυφθεί διάφορα αντικείμενα (αρχαϊκά αγαλμάτια, φιάλες, χάλκινες ασπίδες) ακόμα και από την μινωική εποχή.
Είναι λοιπόν πολύ πιθανόν, στο εσωτερικό του Ιδαίου Άντρου να γινόταν ειδικές μυήσεις, ως προς τον τρόπο που θα μπορούσε κανείς να λάβει θεϊκή παιδεία και μάλιστα ανάλογη με αυτήν του Διός, η οποία καθιστά τον άνθρωπο απρόσβλητο από το γήρας και τον χρόνο. Καθώς φαίνεται ο Πυθαγόρας απέκτησε και αυτήν την κορυφαία εμπειρία της εισόδου στο σύμπαν του Διός με το να εισέλθει και να μυηθεί στο Ιδαίον Άντρον.
ἀλλὰ καὶ ἐν Αἰγύπτῳ εἰς τὰ ἄδυτα·
αλλά επίσης επισκέφτηκε και τα άδυτα των ναών της Αιγύπτου.
Όπως βλέπουμε ο Πυθαγόρας δείχνει μία ιδιαίτερη προτίμηση στο να κατέρχεται σε άδυτους μυστηριακούς χώρους σε διάφορα σημεία του πλανήτη, εντελώς ετερόκλιτα μεταξύ τους, ως προς τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Με αυτήν την τακτική του, αποδεικνύει ότι η εσωτερική μύηση δεν έχει σχέση με το ποιον θεό πιστεύουμε, αλλά σε κάθε περίπτωση αποτελεί μία εμπειρική πολύτιμη γνώση, η οποία θεωρείται απαραίτητη για την εξέλιξη της ψυχής μας.
καὶ τὰ περὶ θεῶν ἐν ἀπορρήτοις ἔμαθεν.
Έτσι γνώρισε τα απόρρητα μυστικά που αφορούν στην φύση των Θεών.
Διαπιστώνουμε επομένως ότι ο απώτερος σκοπός της αρχαίας μύησης είναι η αποκάλυψη πολύ σημαντικών απόρρητων μυστικών, που σχετίζονται με την κατανόηση της υπερβατικής φύσης του θεού.
Χωρίς αμφιβολία αυτή είναι η ανώτατη γνώση που θα μπορούσε να αποκτήσει ένας άνθρωπος, ώστε έτσι να του αποκαλυφθεί το βαθύτερο νόημα και ο απώτερος σκοπός της ζωής του, που αφορά στην καλλιέργεια και στην τελειοποίηση της ψυχής του, ώστε να καταστεί μία πνευματική οντότητα, «καθ' ομοίωσιν» της θεϊκής υπόστασης.
εἶτ'ἐπανῆλθεν εἰς Σάμον,
Όταν ο Πυθαγόρας επέστρεψε εκ νέου στη Σάμο,
Βεβαίως, μία απορία που προκύπτει οπωσδήποτε παρακολουθώντας ολόκληρη αυτήν την πορεία της διαδρομής του Πυθαγόρα, είναι η ευκολία με την οποία πραγματοποιούσε όλες αυτές τις τόσο μακρινές και δύσκολες μετακινήσεις, σε μία εποχή που υποτίθεται ότι τα μέσα μεταφοράς και επικοινωνίας ήταν σχεδόν ανύπαρκτα.
καὶ εὑρὼν τὴν πατρίδα τυραννουμένην ὑπὸ Πολυκράτους,
βρήκε το πολίτευμα της πατρίδας του να έχει μετατραπεί σε τυραννίδα, με τύραννο τον Πολυκράτη.
Η διαφορά ενός δημοκρατικά εκλεγμένου άρχοντα από έναν τύραννο, είναι ότι ο πρώτος εκλέγεται από τον λαό και για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ενώ ο τύραννος καταλύει αυτό το δικαίωμα των πολιτών, ανατρέπει το υπάρχον πολιτικό καθεστός καταλαμβάνοντας την εξουσία με άνομα μέσα, στην οποία και θεωρητικά παραμένει εσαεί.
ἀπῆρεν εἰς Κρότωνα τῆς Ἰταλίας·
Τότε ο Πυθαγόρας αποχώρησε και εγκαταστάθηκε στον Κρότωνα της Ιταλίας.

Οι μνήμες κληρονομούνται

Πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να επηρεάσει το DNA στο γενετικό μας υλικό και στη συνέχεια να επιδράσει στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς των επόμενων γενεών. Αυτό έδειξε έρευνα σε ποντίκια που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό Nature Neuroscience.
Τα ποντίκια εκπαιδεύονταν να αποφεύγουν μία μυρωδιά και αυτή η αποστροφή «περνούσε» και στα εγγόνια τους.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι τα αποτελέσματα της μελέτης είναι πολύ σημαντικά όσον αφορά στην έρευνα σχετικά με τις φοβίες και το άγχος.
Τα εν λόγω ποντίκια εκπαιδεύονταν να αποφεύγουν μία μυρωδιά που θύμιζε κεράσι. Οι ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του αμερικανικού Πανεπιστημίου Emory διερεύνησαν το γενετικό υλικό των εν λόγω ποντικιών και παρατήρησαν ότι μία συγκεκριμένη περιοχή, υπεύθυνη για την ευαισθησία στη συγκεκριμένη μυρωδιά γινόταν πιο δραστήρια.
Με τη σειρά τους τα «παιδιά» των ποντικιών αυτών και στη συνέχεια τα «εγγόνια» τους γίνονταν ιδιαίτερα ευαίσθητα στη μυρωδιά αυτή και την απέφευγαν, παρά το γεγονός ότι δεν την είχαν συναντήσει ποτέ στη ζωή τους. Επίσης, βρέθηκαν και δομικές αλλαγές στον εγκέφαλό τους.
Έτσι, η μελέτη κατέληξε στο ότι «οι εμπειρίες ενός γονιού, ακόμα και πριν αποκτήσει παιδιά, μπορούν να επηρεάσουν τόσο τη δομή όσο και τη λειτουργία του νευρικού συστήματος των απογόνων του».

Το δημόσιο σύστημα υγείας στην αρχαία Ελλάδα

Στην Ελληνική πόλη κράτος μεταξύ των άλλων διευκολύνσεων που παρείχε στο σώμα των πολιτών συμπεριλαμβάνονταν και η δωρεάν παροχή ιατρικής περίθαλψης.

Δημόσιοι γιατροί αμείβονταν από τις τοπικές κυβερνήσεις συνήθως σε ετήσια βάση με σκοπό να προσφέρουν τις απαιτούμενες ιατρικές θεραπείες στους κατά περίπτωση ασθενείς.
Η παροχή της δημόσιας ιατρικής πρόνοιας θεωρούνταν ως κάτι δεδομένο για τους νομοθέτες. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει αποδεικτικό στοιχείο πως οφείλεται στο νομοθετικό έργο του Σόλωνα, γεγονός που συνηγορεί στην αρχαιότερη θέσπιση του θεσμού. Οι γιατροί αναφέρονται από τον Όμηρο ως ειδική κατηγορία ανθρώπων (Homer, Odyssey, xvii,382-384) ενώ στον Πλάτωνα κατατάσσονται στην πεζή κατηγορία των τεχνιτών (Plato, Gorgias,445b).
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης διασώζει μία διαταγή του νομοθέτη Χάροντα ο οποίος είχε διατάξει όλοι ανεξαιρέτως οι ιδιώτες να δέχονται τις φροντίδες γιατρού αμειβομένου με δημόσια έξοδα (Diodorus Siculus, xii.13). Για την περίπτωση της Αθήνας των κλασσικών χρόνων έμμεση πληροφόρηση παρέχεται από τα έργα του Αριστοφάνη.
Ο Δικαιόπολις στην κωμωδία του Αριστοφάνη «Αχαρνείς» παροτρύνει τον φτωχό και τυφλό αγρότη να επισκεφτεί τον διάσημο χειρούργο Πίτταλο ( Aristophanes, Acharnians 1027-1032) ενώ στο έργο «Σφήκες» είναι ο μισολιπόθυμος Λάμαχος που ζητάει έναν δημόσιο χειρούργο (Aristophanes, Wasps 1432).
Σχολιαστές αναφέρουν πως ο «δημόσιος χειρούργος» εκλέγονταν με δημόσιες μεθόδους και πρόσφερε ιατρικές υπηρεσίες χωρίς πληρωμή (Suidas s.v, Scholiast ad Aristoph. Acharn. 1030).
H αναφορά στην ειδική αυτή κατηγορία γιατρών γίνονταν με τους ακόλουθους όρους: Ο δημόσιος ιατρός, ο δημοσιεύων ιατρός, ο δημοσιεύων, ο ιατρός. Στους Ρωμαϊκούς χρόνους γίνονται γνωστοί με την ορολογία «αρχίατροι».
Ο ετήσιος μισθός ενός δημόσιου ιατρού στις πόλεις της Κλασσικής Ελλάδος πρέπει να κυμαίνονταν περίπου στις 500 δραχμές, στους επόμενους αιώνες η αμοιβή τους αυξήθηκε σε αστρονομικές πληρωμές π.χ ο Ασκληπιάδης από την Πέργη τον 2ο π.κ.χ. αιώνα λάμβανε 1000 δραχμές από την αιγιακή πόλη της Σελεύκειας στην Παμφυλία.
Σε αρκετές περιπτώσεις οι δημόσιοι γιατροί δημιουργούσαν περιουσίες όπως ο γιατρός των Δελφών Φίλιστος ο οποίος πρόσφερε τον 3ο π.κ.χ. αιώνα ως δωρεά στην γενέτειρα του Κω το ποσό των 4.000 δραχμών για την κάλυψη στρατιωτικών δαπανών.
Αρχικά το «Ιατρείον» τους πρέπει να ήταν ένα μικρό δωμάτιο με ιδιωτικό εξοπλισμό, στην εποχή του Γαληνού (2ος μ.κ.χ. αιώνας) όμως τα απλά δωμάτιο είχαν μετατραπεί σε μεγάλα κτήρια εξοπλισμένα από κρατικά κονδύλια. Οι γιατροί, μέχρι την δημιουργία των μεγάλων νοσοκομείων (κυρίως στρατιωτικών) επισκέπτονταν τους ασθενείς στο σπίτι.
Αυτοί που καλούνταν να επιλέξουν ιατρούς στις δημόσιες θέσεις της πόλης τους δεν ήταν άλλοι από τους κατοίκους μέσω άμεσης ψηφοφορίας. Ο υποψήφιος ιατρός δεν είχε παρά να πείσει τους ψηφοφόρους για τα μοναδικά χαρίσματα του και τις εξαιρετικές του ικανότητες. Αυτό όμως δεν σήμαινε πως ο εκλεγμένος ιατρός θα ήταν και ο πιο άριστος ή καλύτερος από ιδιωτικούς γιατρούς.
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα οι υποψήφιοι γιατροί για τα δημόσια αξιώματα έπρεπε πριν τις εκλογές να δικαιολογήσουν με το καλύτερο τρόπο την υποψηφιότητά τους προκειμένου να εκλεγούν (Plato,Gorgias, 514d) ενώ σε άλλο σημείο του έργου ο Σωκράτης έχοντας επισημάνει τον ενδεχόμενο κίνδυνο από μία τέτοια υποκειμενική εκλογή υποστηρίζει πως ακόμα και ένας νομικός με την κατάλληλη ομιλία μπορούσε να εκλεγεί στο αξίωμα αυτό (Plato, Gorgias, 456b).
Σε κάθε περίπτωση όμως οι ψηφοφόροι γνώριζαν πως σε αυτούς πέφτει η ευθύνη της εκλογής του κάτι που δεν το αφήνει ασχολίαστο ο Ξενοφώντας (Xenophon Cyropaedia I,6,15). Σε ανάλογο σχολιασμό προχωρεί και ο Κυνικός Φιλόσοφος Τέλης ο οποίος στο έργο του «Περί φυγής» χωρίς υπεκφυγές φορτώνει την ευθύνη της όποιας λανθασμένης εκλογής (όνειδος) δημόσιου γιατρού στους ψηφοφόρους.
Οι γιατροί ήταν παρόντες σε όλες τις δημόσιες εκδηλώσεις όπως σε γιορτές και κυρίως σε αθλητικούς αγώνες ώστε να μπορούν άμεσα να περιθάλψουν αποχωρούντες με τραυματισμό αθλητές.
Επίσης οι δημόσιοι γιατροί είχαν ειδικά καθήκοντα όπως την ιατρική επίβλεψη των ομάδων των «Εφήβων» κατά την περίοδο της στρατιωτικής τους εκπαιδεύσεως και θητείας. Όλες οι ομάδες των «Εφήβων» είχαν στρατιωτικούς δημόσιους γιατρούς (Ιnscription I.G ii/iii, 2237, A.D. 230-235) ένας διαχρονικός θεσμός που ισχύει και σήμερα σε κάθε οργανωμένο στρατό.
Αναφορικά με την σημασία των στρατιωτικών γιατρών οι Έλληνες ήδη από την Ομηρική εποχή είχαν αντιληφθεί τις αναντικατάστατες υπηρεσίες τους και για τον λόγο αυτό τους είχαν απαλλάξει από καθημερινές αγγαρείες και πολεμικές συγκρούσεις ώστε να αφοσιωθούν στο έργο της αποκατάστασης ( Diodorus Siculus, iv,71). Οι γιατροί τόσο οι δημόσιοι όσο και οι ιδιωτικοί ήταν οργανωμένοι σε συλλόγους γύρω από την λατρεία του Ασκληπιού. Στην Αθήνα το ιερό του Ασκληπιού βρίσκονταν στην νότια πλευρά της Ακρόπολης.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ο δημοφιλέστερος ιατρός πριν τον Ιπποκράτη ήταν ο Δημοκήδης ο Κροτωνιάτης (Herodotus,iii,131). Αρχικά μετοίκησε στην Αίγινα και το δεύτερο χρόνο της παραμονής του στο νησί έλαβε το αξίωμα του δημόσιου γιατρού λόγω της αναγνώρισης των δεξιοτήτων του από τους ντόπιους.
Το τρίτο έτος τον προσέλαβαν ως κρατικό ιατρό οι Αθηναίοι προσφέροντας του αντίστοιχο μισθό. Στην συνέχεια ο τύραννος της Σάμου Πολυκράτης στο κλίμα αντιζηλίας των Ελληνικών πόλεων προσέλαβε τον Δημοκήδη με ετήσιο μισθό δύο ταλάντων το χρόνο.
Η λαμπρή αυτή επαγγελματική σταδιοδρομία του Δημοκήδη τον κατέστησε τον δημοφιλέστερο ιατρό του Ελληνικού κόσμου και προσέδωσε στην γενέτειρα του την υστεροφημία πως προσφέρει τους καλύτερους γιατρούς.
Πολλοί είναι οι γιατροί που στα πλαίσια του επαγγέλματος τους δεν δίστασαν να ταξιδέψουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του Ελληνικού κόσμου προκειμένου να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, αρκετές φορές μάλιστα κάτω από αντίξοες συνθήκες στις οποίες ανταποκρίθηκαν με αξιοζήλευτο πνεύμα αυταπάρνησης.
Ο ιατρός Δαμιάδας από την Σπάρτη, υπηρέτησε μετά από ψηφοφορία ως δημόσιος γιατρός στην πόλη του Γυθείου για δύο έτη επιδεικνύοντας αταλάντευτη προσωπική και επαγγελματική συμπεριφορά.
Όταν η πόλη του Γυθείου λόγω κακής κατάστασης των οικονομικών της δεν μπορούσε να συγκεντρώσει την απαιτούμενη ετήσια μισθοδοσία, ο Δαμιάδας αρνήθηκε να πληρωθεί για τον έτος αυτό.
Για αυτήν την αυτοθυσία του η πόλη τον τίμησε με τους τίτλους του «Πρόξενου» και του «ευεργέτη». Ο Μενόκριτος o Σάμιος υπηρέτησε την πόλη της Καρπάθου για 20 χρόνια (Ιnscription,Ι.G. xii,i,1032,second century B.C.).
Πριν από αυτό πρόσφερε αμισθί τις υπηρεσίες του στην πόλη της Ρόδου. Μεγάλη ήταν και η ευεργεσία του στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κω όπου μεταξύ άλλων ανδραγαθημάτων κατά την πολιορκία της πόλης από τον Φίλλιπο Έ (Polybius, iii, 2, 8;Appian,Macedonica,4) o Μενόκριτος από ανιδιοτέλεια ορμώμενος και με δικά του προσωπικά έξοδα περιέλθαπτε ασταμάτητα από το πρωί μέχρι το βράδυ τους τραυματισμένους συμπολίτες του.
Στην Λαμία, ο Μητρόδωρος υιός του Ανδρομένη βοήθησε όλους όσους του ζήτησαν βοήθεια χωρίς να λάβει πληρωμή (Inscription.I.G. ix,ii,69,second century B.C). O Απολλώνιος ο Μιλήσιος παρόλο που δεν ήταν δημόσιος γιατρός προσφέρθηκε να υπηρετήσει ως τέτοιος στην νήσο Τήνο σε μία δύσκολη για την πόλη περίοδο και συμφώνησε να μην δεχθεί μισθό για τους πρώτους έξι μήνες.
Αλλά και όταν μία νέα συμφορά (λοιμός) ακολούθησε το νησί δεν το εγκατέλειψε αλλά συνέχισε με αυτοθυσία και ανιδιοτέλεια να θεραπεύει και να ανακουφίζει (Inscription.I.G.XII,V,824,189-167 B.C).
Ο ιατρός Ερμείας από την Κω θα εξέπληξε τους πάντες με την αυτοθυσία του να ανακουφίζει πληγωμένους στρατιώτες και από τα δύο μέτωπα στο πόλεμο που ξέσπασε μεταξύ της Γόρτυνας και της Κνωσού στα τέλη του 3ου αιώνα π.κ.χ.Οι πόλεις ανεγνώριζαν την προσφορά τους και τους τιμούσαν ανάλογα.
Τα δώρα που τους έκαναν ήταν τόσο υλικά π.χ στέμμα από χρυσό, λάδι όσο και δώρα τιμής π.χ πολιτογράφηση και τιτλοδοσία όπως «πρόξενος» και «ευεργέτης». Η πόλη της Ελάτειας στην Φωκίδα, σε ανάμνηση και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς το πρόσωπο του γιατρού Ασκληπιόδωρου από την Κω, έδωσε προνόμια σε όσους γιατρούς που το όνομα τους άρχιζε με τα αρχικά Ασκλ-.
Ο Ασκληπιόδωρος όχι μόνο είχε βοηθήσει τους αρρώστους της Ελάτειας αλλά και είχε δώσει μία σειρά δημόσιων διαλέξεων περί κανόνων δημόσιας υγείας ( Supplementum Epigraphicum Graecum,III,416,second century B.C).
Oι Δελφοί το 235π.κ.χ θα απαλλάξουν τον ιατρό Φίλιστο και στους απογόνους του από οποιαδήποτε φόρους μεταξύ αυτών συμπεριλαμβανομένου και του φόρου για την Υπηρεσία Υγείας (Sylloge Inscriptionum Graecarum, ed.W.Dittenberger, 437,c.263 B.C).
Η απαλλαγή αυτή κρίθηκε αναγκαία ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στις πολύτιμες υπηρεσίες του ιατρού των Δελφών που πρόσφερε ανεξαιρέτως τόσο σε ντόπιους όσο και σε προσκυνητές (inscription.S.I.G.,538,C.216-215 B.C). Στον Ισθμό ο δήμος της πόλης θα τιμήσει τον δημόσιο γιατρό Σάτυρο (Inscriptions of Cos 409,second sentury B.C)
Οι Έλληνες γιατροί λόγω του πνεύματος ανιδιοτέλειας και της υψηλής αίσθησης καθήκοντος πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους σε όσους τις χρειάζονταν, βοηθούσαν ανεξαιρέτως όλες τις κοινωνικές και οικονομικές κατηγορίες ανθρώπων. Οι σκλάβοι ήταν ενταγμένοι και αυτοί στο πρόγραμμα ιατρικής βοήθειας. Για αυτούς το αφεντικό τους έπρεπε να πληρώσει έναν ειδικό φόρο, «τα ιατρικά».
Η τιμητική στήλη στο δήμο του Γυθείου προς τιμή του Δαμιάδη εγκωμιάζει την προσφορά του η οποία κατευθύνονταν σε όλους αδιάκριτα καθώς περιέλθαπτε φτωχούς , πλούσιους, σκλάβους και ελεύθερους (inscription. I.G.v,i,1145, c.70 B.C). Ο Πλάτων άφηνε απλά την ευθύνη των σκλάβων στα αφεντικά τους χωρίς να σχολιάσει κάτι παραπάνω (Plato,Laws,720 b-e).
Η δράση τους ξεπερνούσε την ανθρώπινη φυλή και επεκτείνονταν και στα ζώα, κυρίως τα οικόσιτα. Ο Μητρόδωρος αναφέρεται από τους κατοίκους της Λαμίας και ως «ιππίατρος». Από πάπυρους της Ελληνιστικής Αιγύπτου γίνεται γνωστός ένας ειδικός φόρος που αποσκοπεί στην πληρωμή του «ιππιατρικόν» (Pap.Hideh,45,257-256 B.C) ενός φόρου που η ύπαρξη του συνεχίστηκε μέχρι τον 4ο τουλάχιστον αιώνα (Pap.Oxyrhynchus, 92,A.D. 335).
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον άξιο αναφοράς αποτελεί η περίπτωση της Ελληνιστικής Πτολεμαϊκής Αιγύπτου. Λόγω της διογκωμένης γραφειοκρατίας του κράτους κάθε κίνηση των δημοσίων ιατρών ορίζονταν με λεπτομέρειες βάση πρωτοκόλου. Ο δημόσιος ιατρός θα έπρεπε αρχικά να δράσει σύμφωνα με τις γραπτές υποδείξεις των συναδέλφων του οι οποίες λειτουργούσαν ως οδηγοί αντιμετώπισης ασθενειών.
Στην περίπτωση που παρόλο την τήρηση των οδηγιών και την κατάλληλη θεραπεία, ο ασθενής απεβίωνε ο ιατρός απαλλάσσονταν από περαιτέρω αναζήτηση ευθυνών για λάθος χειρισμούς. Σε αντίθετη περίπτωση ο ιατρός διώκονταν με ανάλογες κατά περίπτωση κυρώσεις (Diodorus Siculus,i, 82; 12).
Ο Αριστοτέλης αναφέρει πως ο γιατρός μπορούσε να δράσει κατά βούληση μονάχα μετά το πέρας τριών ημερών αγωγής σύμφωνης με τις υπάρχουσες γραπτές οδηγίες. Μετά το χρονικό αυτό διάστημα αν η αγωγή δεν είχε φέρει κανένα ορατό αποτέλεσμα μπορούσε να ακολουθήσει την δική του προσωπική θεραπεία (Aristotle,Politics,1286a).
Στην Αίγυπτο ο υπουργός που είχε επωμιστεί την ομαλή λειτουργία της υπηρεσίας δημόσιας υγείας έφερε το τίτλο ο «επί των ιατρών» όπως για παράδειγμα ο Χρύσερμος από την Αλεξάνδρεια, γιός του Ηρακλείτου και εξ αίματος συγγενής του Βασιλέα Πτολεμαίου VI [Inscription.Orientis Graeci Inscriptiones Selectae (O.G.I.S),104, reing of Ptolemy VI (I81-146) B.C from Delos].
Στην Ελληνική μυθολογία, ο Ποδαλείριος ήταν γιος του Ασκληπιού και της Ηπιόνης, αδερφός του Μαχάονα. Ήταν γνωστός γιατρός από την Τρίκκη της Θεσσαλίας, προστάτης της «επιμελουμένης τα εσωτερικά νοσήματα» Ιατρικής, δηλαδή της σημερινής Παθολογίας. Αντιθέτως, ο Μαχάων ήταν προστάτης της Χειρουργικής.
Τα δυο αδέλφια συμμετείχαν στον Τρωικό Πόλεμο. Στην Ιλιάδα (Β 733) αναφέρονται ως αρχηγοί των κατοίκων της Τρίκκης, της Οιχαλίας και της Ιθώμης. Προσέφεραν πολλές υπηρεσίες στους Αχαιούς, περιποιούμενοι τους ασθενείς και τραυματίες με «επωδάς», εσωτερικά και εξωτερικά φάρμακα από βότανα και με χειρουργικές επεμβάσεις.
«Μυθικός» ιατρός (δευτερεύων θεός – ημίθεος) γιος του Ασκληπιού και της Ηπιόνης.
Κατά την «Αιθιοπίδα» του Αρκτίνου ο Μαχάων ήταν προστάτης της Χειρουργικής και μάλιστα της στρατιωτικής, σε αντίθεση προς τον αδελφό του Ποδαλείριο που ήταν προστάτης της «επιμελουμένης τα εσωτερικά νοσήματα» Ιατρικής, (δηλαδή της σημερινής Παθολογίας).Ο Μαχάων επιμελήθηκε τις πληγές του Φιλοκτήτη, του τραύματος του Μενελάου, και όταν πληγώθηκε ο ίδιος, από τον Πάρη, μεταφέρθηκε με το άρμα του Νέστορα από το πεδίο της μάχης στο στρατόπεδο.
Σύζυγος του Μαχάονα φέρεται η Αντίκλεια και γιοι του ο Γόργασος και ο Νικόμαχος. Εκτός αυτών ο Παυσανίας αναφέρει και τρίτο γιο με το όνομα Σφύρος, που ήταν ο ιδρυτής της λατρείας του Ασκληπιού στο Άργος.
Ο Μαχάων φέρεται ότι πέθανε φονευθείς κατ΄ άλλους από τον Ευρύπυλο, τον γιο του Τηλέφου, και κατ΄ άλλους από την Πενθεσίλεια. Τα οστά του μετέφερε ο Νέστωρ στη Γερήνια όπου ετάφησαν μεγαλοπρεπώς και που ο Παυσανίας είδε εκεί να υπάρχει άγαλμά του με εστεμμένη την κεφαλή.

Η (εκκωφαντική) «Φωνή της Σιγής»

Η πιο δύσκολη, η πιο επικίνδυνη στιγμή είναι η στιγμή της Σιωπής...

Τότε που στερεύουν οι λέξεις...

Τότε που τα απανωτά χτυπήματα δεν προκαλούν πλέον κραυγές πόνου...
Τότε που δεν επικοινωνείς τα εσώψυχά σου, απλά γιατί δεν νοιώθεις την ανάγκη να το κάνεις...
Τότε που ενώ ξέρεις πως σε λίγο θα σου πάρουν το σπίτι για χρέη στην εφορία από μια εγκληματική υπερφορολόγηση τη στιγμή που ήσουν άνεργος και οικονομικά κατεστραμμένος, εσύ δεν νοιώθεις την ανάγκη ν’ αντιδράσεις φωνάζοντας...
Ταυτόχρονα όμως μέσα σου διαισθάνεσαι πως ζυμώνεται μια «άλλου είδους αντίδραση»...
Τότε που αποπνέεις την αύρα της «αυτοπαράδοσης»...τότε που η τήρηση των τύπων νοιώθεις πως είναι ανούσια πλέον...και λίγο λίγο βγαίνεις «εκτός»...ίσως γιατί «κάτι άλλο βράζει μέσα σου και όλο και παίρνει κεφάλι»...
Τότε που αν και από παντού έρχονται πλήγματα, αναρωτιέσαι κι εσύ ο ίδιος «γιατί δεν βγαίνω να ουρλιάξω;»...και σ’ ανησυχεί και σένα τον ίδιο το «γιατί»...
Τότε που μέσα σου γιγαντώνεται μια τιτάνια κατάμαυρη «Σιωπή»...ένα αίσθημα «Σκοτεινού Κενού»...μα τόσο συμπαγούς κενού...λες και κάτι άλλο, με «δική του ζωή» χτίζεται, γεννιέται εκεί μέσα σ’ αυτή την άβυσσο...
Μια «εκκωφαντική Σιωπή»...του Ελέους, λυτρωτική αυτοπαράδοση τάχα ή επιθετικός γρύπας Καταστροφής;
Τότε που ενώ ο πόνος από τα έξωθεν ανελέητα χτυπήματα είναι τεράστιος, μέσα σου πέραν μιας βαριάς ανάσας και μιας ασήκωτης θλίψης δεν λέει να θεριέψει και η φωνή, το ουρλιαχτό της διαμαρτυρίας...για την αφόρητη καταπάτηση κάθε έννοιας αξιοπρέπειας, δικής σου και των άλλων...στην τελική, αυτού του ίδιου, του περιβόητου μα συνάμα ανύπαρκτου για τον απλό Πολίτη Συντάγματος...
Τότε που νοιώθεις πως «και να ουρλιάξω, να διαμαρτυρηθώ θα βγει τίποτα»;
Είναι τόσο «χοντρόπετσοι», αδίστακτοι και κουφοί σε κάτι τέτοια άλλωστε...τζάμπα ο κόπος... «κάτι άλλο θέλουν αυτοί για να συνέλθουν...κάτι άλλο...»
Τότε, κάτι τέτοιες στιγμές είναι και μετά από κάτι τέτοιες σκέψεις που με φουσκωμένη την οργή μέσα του ο νους  «στροφάρει με ανάποδα», προς «άλλα κανάλια δράσης»...ακατονόμαστα...τότε είναι που η «όποια εξέλιξη των πραγμάτων» επαφίεται «κάπου αλλού»...όχι στην ψυχρή λογική πάντως...
Είναι τότε που αρχίζει να φλερτάρει με «άλλες διαδρομές»...
Είναι τότε που το φουσκωμένο στα μηνίγγια αίμα, η «ανεβασμένη πίεση» δίνει το αντίστοιχο «κόκκινο χρώμα» και στον καμβά των οργισμένων σκέψεων....
Είναι τότε το «μεταίχμιο» αυτή η Σιωπή και η έλλειψη «εκτονωτικής λεκτικής αντίδρασης»...
Και ναι...Συνειδητοποιείς τότε αποσβολωμένος από την σφοδρότητα συναισθημάτων και «εσωτερικών μεταλλάξεων», πως η «Σιωπή» είναι απλά το Σκοτεινό μεταίχμιο για «κάτι άλλο»....πιθανότατα εξίσου «Σκοτεινό»...
Είναι τότε που στο ξεκίνημά του, ο Λογικός (ακόμη) Νους αποδιώχνει αυτό το «κάτι άλλο» πριν θεριέψει...ακόμη και την «υποψία του κάτι άλλου»...
Αλλά που νοιώθει ότι αυτό το «κάτι άλλο» στις σκέψεις, όσο και να το διώχνει, εκείνο επιμένει να επανέρχεται....
Φουντωμένο, φουσκωμένο, ατίθαση φουσκονεριά, σπίθα που μέρα την μέρα, οργή την οργή, οργιά την οργιά, άγος το άγος, άλγος χωρίς γιατρειά, γίνεται φωτιά που φουντώνει ανεξέλεγκτη και που τον καίει μέσα του....
Στροφή και Σπονδή σ’ έναν λυτρωτικό Πατριωτισμό που αγωνιά σε όρους κοινωνικού συνόλου;
Ή Φωτιά και παλίρροια που παρασέρνει τα υπολείμματα της λογικής...και που προτάσσει άλλα, «κατώτερα εκδικητικά ένστικτα»;...με κατέστρεψες; Θα σε καταστρέψω...κι αν δεν σε καταστρέψω,  θα πάρω μαζί μου όσους περισσότερους από τους δικούς σου μπορέσω...
Μήπως όλα αυτά μαζί;
Άγνωστο...ποτέ δεν ξέρεις πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους...
Όπως και να’ χει, είναι τότε που στερεύουν αμείλικτα οι λέξεις...
Και παίρνουν κεφάλι τα συναισθήματα...
Είναι τότε που ο Θυμός διεκδικεί την Αρχηγία επί όλων των άλλων συναισθημάτων...
Είναι τότε που αυτός, ο Θυμός ψάχνει για να πάρει σάρκα και οστά....
Ψάχνει για το πως να ενσαρκωθεί σε Νέμεση αυτού που προκάλεσε τον ανείπωτο πόνο, την μιζέρια, την εξαθλίωση...την δική σου...των Ελλήνων...των παιδιών σου...όλων των φτωχών αναξιοπαθούντων γύρω σου...Που έσπειρε την στέρηση και την οδύνη σε κάθε γωνιά του κόσμου σου....
Είναι τότε που κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά γίνεται μέσα του...ή μήπως ξέρει καλά και φοβάται να το παραδεχτεί;...
Είναι τότε που κανείς γίνεται πραγματικά επικίνδυνος...
Είναι τότε που ακούς από το διπλανό δωμάτιο τα ανήλικα παιδιά σου την ώρα που η μάνα τους τα βάζει για ύπνο – και που δικαιούνται να κοιμηθούν με γαλήνη και ασφάλεια - να τη ρωτάνε τρομαγμένα:
«...μαμά θα μας πάρουν το σπίτι;».....
Κι εκείνη απλώς να ψελλίζει:
«...ησυχάστε...τίποτα δεν θα συμβεί...όλα θα πάνε καλά...κοιμηθείτε...»
Είναι εκείνη η ώρα που νοιώθεις να σου κόβεται η ανάσα...να σου παγώνει η καρδιά....κι αμέσως μετά να «γυαλίζει το βλέμμα σου»...
Σκέφτεσαι πως οι Μεγάλοι υποχρεούνται να παρέχουν ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ αυτή την ασφάλεια στα παιδιά τους...έναντι οποιουδήποτε επίβουλου...ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ...
Κι ο νους σου ασυναίσθητα πηγαίνει σε κείνη την καραμπίνα που όλο γυρνάς το βλέμμα από την άλλη να μην την αντικρίσεις κι όλο προς τα κει λοξεύει, όλο και πιο συχνά τελευταία...
Ιδίως εκείνες τις άδειες άγρυπνες ώρες πριν τα χαράματα...τότε, εκείνες τις σκοτεινές ώρες που επιλέγει ο δαίμονας της εξαθλίωσης να σου πνίγει το μυαλό...
Και να σου θυμίζει πως μπροστά σου ανοίγεται άλλη μια μέρα ανεργίας...αγωνίας...φτώχειας κι εξαθλίωσης...
Άλλη μια μέρα που θα πρέπει ν’ αντικρίσεις τα παιδιά σου και να τα πείσεις πως όλα θα πάνε καλά...πως πρέπει να μάθουν ν’ αντιστέκονται και να νικάνε...να επιβιώνουν...
Ενώ δεν έχεις πείσει τον εαυτό σου καλά καλά για το πως μπορεί να γίνει αυτό...με ποιόν τρόπο...όντας έρμαιο της φτώχειας...και της εξαθλίωσης...της μιζέριας που μέρα τη μέρα σας γραπώνει όλο και πιο γερά στα νύχια της...
Κι αυτοί οι εγκληματίες «εκεί πάνω» επιμένουν...όλο και περισσότερο...κάθε μέρα γίνονται όλο και πιο αδίστακτοι...
Όλο και πιο φονικοί...
Πόσο ακόμη θα κρατιέται το μυαλό στα συγκαλά του;
Πόσες φορές ακούς αυτή την κουβέντα κάθε μέρα; Όπου κι αν πάς...
Αρχίζεις ν’ αναρωτιέσαι πια...
«Σαν πολύ μου έχει καρφωθεί αυτή η ιδέα στο κεφάλι...δεν είναι καλό αυτό...πρέπει να την βγάλω...»
Αλλά δεν βγαίνει...είναι σαν να έχει αποκτήσει δική της αυτοδύναμη πορεία...
Αυτοτροφοδοτούμενη...λες και αυτοπρογραμματίστηκε για κάτι και χρησιμοποιεί γι’ αυτό κάθε μέσο...
Κάτι που απλά αναβάλλεται διαρκώς...χωρίς να ακυρώνεται... Αντιθέτως...δυναμώνει...
Θυμάσαι επίσης και μια άλλη φράση που ακούς κάθε τρεις και λίγο:
«ας πάρει μωρέ κάποιος πρώτος το ντουφέκι εναντίον τους κι εγώ θα είμαι ο δεύτερος»....
Θυμάσαι κιόλας ότι την πρωτόγραψε κάποιος που αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα...την σφράγισε στην κυριολεξία με το αίμα του...
Κι αναρωτιέσαι μετά αν είναι αλήθεια ή απλά μια «εύσχημη διαφυγή» η επανάληψή της...για όλους...
Εσύ αναρωτήθηκες; Αναρωτιέσαι...
Όχι...δεν θα πάρεις απάντηση...
Έχεις μια τάση να μην πιστεύεις αυτά που συμβαίνουν...όπως όλοι...
Απλή στοιχειώδης ψυχολογία: το πολύ κακό, ο νους του ανθρώπου αρνείται να το πιστέψει, να το αποδεχτεί. Έχει μια τάση να το βλέπει «απόμακρα». Σαν τρίτος. Σαν να μην συμβαίνει σ’ αυτόν...
...Και όντως...είναι τόσο απροκάλυπτα ωμά και κτηνωδώς βίαια αυτά που συμβαίνουν, που λες δεν είναι αλήθεια..δεν είναι δυνατόν να είναι αλήθεια...
Μα δεν φοβούνται τίποτα; Πως είναι δυνατόν να μας εξαθλιώνουν έτσι;
Δεν αναλογίζονται πως αν του την βαρέσει ενός και πάρει το πιστόλι – κατά οποιουδήποτε από δαύτους που θα φανεί τυχαία βολικός στόχος - δεν αργεί να γίνει το κακό;
Έτσι, εκεί απάνου στην ώρα που έχει μια ομιλία στο κοινό του, στην περιοχή του, σε μια ταβέρνα την ώρα που ξεκοκκαλίζει αυτά που μόνος του έφαγε αλλά που τώρα επιχειρεί ξεδιάντροπα να σε πείσει ότι μαζί τα φάγατε και να σε βάλει να πληρώσεις το λογαριασμό...το πως δεν τον ενδιαφέρει...πούλα τα παιδιά σου, την γυναίκα σου, ότι θες...αδιαφορεί ο αδίστακτος...
Δεν το αναλογίζονται καθόλου; Μα τόσο ψυχροί είναι; Δεν φοβούνται;
Κι εκεί λες:
Ε, δεν μπορεί....για να μην φοβούνται, ρε μήπως είναι της ιδέας μου όλα αυτά; Μήπως δεν συμβαίνουν στ’ αλήθεια; Και ποιός επιχειρεί έτσι εύκολα να χαλάσει τη ζωή του; Είτε αυτοί εκεί πάνω είτε ο άλλος, ο μικρός από κάτω...
Και πας αμέσως κι ανοίγεις το ψυγείο. Χαράματα....μπας και συνέβη κάποιο θαύμα και τελικά όλα αυτά τα μαύρα είναι παιγνίδια του μυαλού σου...
Όχι όμως...άλλη μια φορά που στέκεσαι σαν ηλίθιος, χαράματα μπροστά στο ψυγείο...
Όχι...δεν λάθεψες...δεν τρελάθηκε το μυαλό σου...είναι πραγματικά άδειο το ψυγείο...
Κι αφού αυτό είναι όντως άδειο, κι αφού εσύ δεν τρελάθηκες, τότε αυτοί είναι φονιάδες...αδίστακτοι φονιάδες....
Και το μάτι σου ξαναπέφτει στο ίδιο σημείο...και στην κάνη που εξέχει πίσω από την καρέκλα με τα ρούχα...
Ξέρεις πως από την ώρα που θα το κάνεις, δεν θα υπάρχει πισωγύρισμα...η πράξη αυτή θα καταλύσει τα πάντα στη ζωή σου...δεν θα ξαναδείς τα παιδιά σου...τουλάχιστον όχι όπως πριν...είτε γιατί θα σε φάνε, είτε γιατί θα σε χώσουν φυλακή, είτε γιατί θα γίνεις φυγάς...
«Οπότε, πάρε όσους μπορείς περισσότερους μαζί σου»,
απαντάει πάλι αυτή η σκοτεινή φωνή που τόσο συχνά την ακούς τον τελευταίο καιρό.... «αν είναι να το κάνεις, τουλάχιστον κάντο καλά. Ν’ αξίζει...».
Ή πέρνα στην επίθεση και τράβα και παραφύλαξε κάποιον απ’ αυτούς με ένα πιστόλι ή απλά περίμενέ τους...και μόλις έρθουν να σου πάρουν το σπίτι ρίξτους...έχεις πέντε φισίγγια στη θαλάμη...και μόλις κλείσει η πόρτα την ξαναγεμίζεις...αν μάλιστα πιάσεις ζωντανό ένα απ’ αυτά τα τομάρια όμηρο μέσα στο σπίτι σου, θα έχεις την ευκαιρία για ένα, ίσως και δύο γεμίσματα ακόμη...μπορείς ακόμη να προμηθευτείς φιάλες γκαζιού, ν’ ανοίξεις το γκάζι, να βάλεις τη μάσκα οξυγόνου και να τους περιμένεις στο τελευταίο δωμάτιο...αφού θέλουν τόσο πολύ το σπίτι σου ας έρθουν να το πάρουν...και κάν’ το Κούγκι μόλις γεμίσει το σπίτι από εισβολείς...
Τα κανάλια θα το ευχαριστηθούν...τέτοια θέλουν για ν’ αναδείξουν το θέμα...ΑΙΜΑ...πολύ ΑΙΜΑ...τα «υπόλοιπα» λοιπόν θα.... τ’ αναλάβουν αυτοί...η δίψα τους για αιματηρό θέαμα είναι τόση που θα στραφούν ακόμη και ενάντια στ’ αφεντικά τους προκειμένου να γεμίσουν τις εικόνες τους από τα αιματηρά συντρίμμια του «απονενοημένου διαβήματός» σου...
Πιθανότατα μετά απ’ αυτό δεν θα τολμήσει κανείς τους να ξαναπειράξει σπίτι της φτωχολογιάς...
Πιθανότατα θα εξαφανιστούν από προσώπου γης...
Ή μήπως είναι τόσο αναίσθητοι που δεν θα χαμπαριάσουν ούτε από κάτι τέτοιο;
Ποιός ξέρει; Ίσως το ανακαλύψουμε σύντομα...ίσως και όχι...
Όπως και να’ χει ήταν να μην ξεκινήσει αυτή η διαδικασία σκέψης...σε πολλούς όπως φαίνεται «εκεί έξω»...
Ήταν να μην μπουν σ’ αυτή την φάση «σιγής ασυρμάτου», σ’ αυτή την φάση της «εκκωφαντικής Σιγής» τόσες εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών...
Ήταν να μην θεριέψει όλο αυτό το ΜΙΣΟΣ κατά εκείνων «εκεί πάνω»...όλη αυτή η ΟΡΓΗ, ο ΘΥΜΟΣ...
 
Το νοιώθεις πως πολλοί, πάρα πολλοί απ’ αυτούς είναι συντονισμένοι στην μαυρισμένη τους ψυχή με κείνη την «στιγμή»....
Τελούν εσωτερικά σε στάση αναμονής...
Έτοιμοι ν’ ακολουθήσουν τη Βία....ότι κι αν σημαίνει αυτό...
Το «πρωτοβόλι» περιμένει αδημονώντας ο κατεστραμμένος, απελπισμένος ραγιάς...κι όποιον πάρει ο χάρος το κατόπι απ’ όσους έκλεψαν το βιός του και κατέστρεψαν τον κόσμο του...
 
Είναι να μην ξυπνήσει η δίψα του φτωχού για δικαιοσύνη, εκδίκηση και ΑΙΜΑ....
 
Και είναι να μην γευτεί ΑΙΜΑ το εξημερωμένο σκυλί...ξαναγίνεται ΛΥΚΟΣ...

Γιατί προκαλεί ασφυξία ή δηλητηρίαση το μονοξείδιο του Άνθρακα;

Το μονοξείδιο του άνθρακα (CO) αποτελεί προϊόν ατελούς καύσης οργανικών ουσιών. Το CO περιέχεται στα αέρια καύσης, όπως αυτά που παράγονται...από αυτοκίνητα ή φορτηγά, από σόμπες, στόφες, φανάρια, μαγκάλια, τζάκια και καυστήρες. Σε περίπτωση συσσώρευσης μονοξειδίου του άνθρακα σε κλειστούς ή μικρούς χώρους μπορεί να οδηγήσει σε δηλητηρίαση ζώων και ανθρώπων.

Η δηλητηρίαση με μονοξείδιο του άνθρακα είναι μια ύπουλη κατάσταση, καθώς αυτό είναι άοσμο και δεν διακρίνεται στην ατμόσφαιρα όπως ο καπνός (αιθάλη).
Τα πιο συνηθισμένα ατυχήματα αφορούν οδηγούς οχημάτων που κοιμούνται μέσα σε αυτά με μηχανή, επισκευές οχημάτων που γίνονται μέσα σε κλειστά γκαράζ, συσκευές οικιακής θέρμανσης όπως μαγκάλι, τζάκι η σόμπα σε χώρους που δεν αερίζονται επαρκώς, πυρκαγιές, ανθρακωρύχους, αλλά και απόπειρες αυτοκτονίας.
Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η έκθεση σε μονοξείδιο του άνθρακα κατά τη διάρκεια του ύπνου ή σε άτομα τα οποία είναι μεθυσμένα, οι οποίοι μπορεί να πεθάνουν χωρίς να εκδηλώσουν συμπτώματα. Η δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα δεν έχει ειδικά συμπτώματα και για τη διάγνωσή της πρέπει να υπάρχει κλινική υποψία.
Η τοξική δράση του μονοξειδίου του άνθρακα οφείλεται στην ικανότητά του να εκτοπίζει το οξυγόνο από τις θέσεις δέσμευσης του με την αιμοσφαιρίνη. Αυτό οφείλεται στην πολύ μεγαλύτερη χημική συγγένεια που έχει το μονοξείδιο του άνθρακα με την αιμοσφαιρίνη, σε σχέση με το οξυγόνο.
Η τοξική δράση του CO οφείλεται στο ότι η αιμοσφαιρίνη παρουσιάζει κατά περίπου 200 έως 250 φορές μεγαλύτερη συγγένεια (συχνότερα αναφέρεται η τιμή 210) προς αυτό σε σχέση με το Ο2 σχηματίζοντας την ένωση καρβοξυαιμοσφαιρίνη Έτσι, το αίμα χάνει την ικανότητά του να μεταφέρει οξυγόνο στους ιστούς και οργανισμός ασφυκτιεί.
Ο εγκέφαλος είναι το πλέον ευαίσθητο όργανο στην έλλειψη οξυγόνου και για τον λόγο αυτό τα πρώτα συμπτώματα της δηλητηρίασης από το CO είναι ο πονοκέφαλος και η ζάλη, που καταλήγει σε λιποθυμία και τελικά στον θάνατο από ασφυξία. Το χαρακτηριστικό των δηλητηριάσεων από μονοξείδιο του άνθρακα είναι το έντονο κερασέρυθρο χρώμα που αποκτά το σώμα του θύματος και είναι εμφανέστατο στο πρόσωπό του.
Με τον τρόπο αυτό εμποδίζεται η ανταλλαγή των αερίων στο επίπεδο των ιστών και γρήγορα εμφανίζεται υποξία. Αντίστοιχα, με την αιμοσφαιρίνη που μεταφέρει το οξυγόνο στους ιστούς, δρα και η μυοσφαιρίνη (myoglobin), η οποία μεταφέρει το οξυγόνο στα μυϊκά κύτταρα. Η μυοσφαιρίνη επίσης παρουσιάζει κατά περίπου 60 έως 70 φορές μεγαλύτερη συγγένεια προς το CO σε σχέση με το Ο2.
Αν υπάρχει αυξημένη συγκέντρωση CO στην ατμόσφαιρα, τότε μεγάλο ποσοστό των ερυθρών αιμοσφαιρίων θα μεταφέρει CO αντί για το οξυγόνο που χρειάζονται όλοι οι ανθρώπινοι ιστοί για να λειτουργήσουν. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη των ιστών και θάνατο.
Ο καπνός του τσιγάρου περιέχει μεγάλες συγκεντρώσεις CO, με αποτέλεσμα να σχηματίζεται αρκετή ποσότητα καρβοξυαιμογλοβίνης σε μικρό χρονικό διάστημα. Το γεγονός αυτό πρέπει να το παίρνει σοβαρά υπόψη κανείς, όταν μάλιστα ζει στο περιβάλλον μιας πόλεως όπου η ατμόσφαιρα είναι επιβαρημένη με διάφορους αέριους ρύπους η συνεργιστική δράση των οποίων σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει ακόμα εκτιμηθεί.
Καθαρή ατμόσφαιρα πλούσια σε Ο2 έχει ως αποτέλεσμα να καθαρίζεται ο άνθρωπος από την καρβοξυαιμογλοβίνη που υπάρχει στο αίμα του. Είναι φανερή επομένως και γιαυτό το λόγο η σημασία των εξορμήσεων το Σαββατοκύριακο στην εξοχή.
Ο περιορισμός της ρύπανσης από CO της ατμόσφαιρας των αστικών κυρίως κέντρων έχει άμεση σχέση με τον περιορισμό των εκπομπών από τα αυτοκίνητα, γεγονός που μπορεί να επιτευχθεί τόσο με την καλύτερη λειτουργία του κινητήρα, όσο και με τη χρησιμοποίηση ειδικών αντιδραστήρων μέσα από τους οποίους διοχετεύονται τα καυσαέρια.
Συμπτώματα
Καθώς αυξάνει η συγκέντρωση του μονοξειδίου του άνθρακα στο αίμα, εμφανίζεται

ναυτία,
κόπωση και
πονοκέφαλος.

Πολύ χαρακτηριστικό είναι το βαθύ κόκκινο χρώμα που αποκτά το θύμα (σαν κεράσι), που είναι εμφανές και στο πρόσωπο. Στη συνέχεια το θύμα πέφτει σε κώμα και επέρχεται ο θάνατος. Οι ηλικιωμένοι, τα μικρά παιδιά και οι πάσχοντες από καρδιοαναπνευστικές παθήσεις είναι πολύ πιο ευάλωτοι στις τοξικές επιδράσεις του μονοξειδίου του άνθρακα.
Εκτός από την οξεία δηλητηρίαση και η χρόνια δηλητηρίαση είναι πιθανή, όταν π.χ. μια οικιακή συσκευή εμφανίζει ελαττωματική λειτουργία και τα επίπεδα του μονοξειδίου του άνθρακα αυξάνουν μεν, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό ώστε να επέλθει κώμα. Ο γιατρός πρέπει να υποπτεύεται τη χρόνια δηλητηρίαση με μονοξείδιο του άνθρακα, όταν περισσότερα από ένα μέλη της ίδιας οικογένειας εμφανίζουν συμπτώματα, όπως κόπωση, ναυτία και πονοκεφάλους.
ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ
Όταν κάποιος ανακαλύψει ένα άτομο που είναι πολύ πιθανόν να έχει δηλητηριαστεί με μονοξείδιο του άνθρακα θα πρέπει να προβεί στις ακόλουθες ενέργειες.
Το θύμα θα πρέπει να μεταφερθεί το συντομότερο σε χώρο που αερίζεται καλά.
Αν το θύμα δεν εμφανίζει αυτόματη αναπνοή ή δεν ψηλαφάται σφυγμός, ακολουθείται η διαδικασία της καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης.
Με γρήγορες κινήσεις θα πρέπει ο χώρος που συνέβη το ατύχημα να αεριστεί καλά και να γίνει προσπάθεια εντοπισμού της πηγής του μονοξειδίου του άνθρακα, ώστε να διαφυλαχθεί η ασφάλεια των διασωστών.
Πως μπορώ να προλάβω τη δηλητηρίαση από CO στο σπίτι;

· Τακτικό σέρβις των συστημάτων θέρμανσης που λειτουργούν με πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κάρβουνο ή άλλη βιομάζα από ειδικευμένο τεχνικό.
· Αποφύγετε τη χρήση θερμαστρών που λειτουργούν με αέριο ή κάρβουνο μέσα σε κλειστούς χώρους (διαμέρισμα, τροχόσπιτο κλπ).
· Προτιμάτε πάντα συσκευές που έχουν τη σήμανση CE
· Αν χρησιμοποιείτε σόμπα, τζάκι ή καυστήρα βιομάζας σκόπιμη είναι η εγκατάσταση ανιχνευτή CO που λειτουργεί με μπαταρία.
Πώς μπορώ να θερμάνω το σπίτι μου ή να μαγειρέψω με ασφάλεια όταν δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα;
· Ποτέ μη χρησιμοποιείτε μια ανοιχτή ψησταριά ή άλλο είδος φούρνου με αέριο ως μέσο θέρμανσης σε διαμέρισμα, τροχόσπιτο ή σκηνή.
· Ποτέ μη χρησιμοποιείτε ψησταριά με κάρβουνα ως μέσο θέρμανσης σε κλειστό χώρο, εκτός αν το έχετε τοποθετήσει μέσα σε καλά αεριζόμενο τζάκι.
· Ποτέ μη καίτε κάρβουνα σε κλειστό χώρο. Κόκκινα, γκρίζα ή λευκά εκκρίνουν CO.
· Ποτέ μη χρησιμοποιείτε θερμάστρες υγραερίου που προορίζονται για κάμπινγκ σε εσωτερικό χώρο ως μέσο
θέρμανσης.
· Ποτέ μη τοποθετείτε μια γεννήτρια ρεύματος μέσα σε δωμάτιο, σε κλειστό γκαράζ ή κοντά σε οπή εξαερισμού.
Πώς μπορώ να αποφύγω τη δηλητηρίαση από CO στο αυτοκίνητο μου;
· Με τακτικό σέρβις από εξειδικευμένο τεχνικό, ο οποίος πρέπει να ελέγχει και το σύστημα της εξάτμισης. Διαρροή της εξάτμισης προς το εσωτερικό του αυτοκινήτου μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένες συγκεντρώσεις CO στη καμπίνα του αυτοκινήτου.
· Ποτέ μη βάζετε σε λειτουργία το αυτοκίνητο σας μέσα σε κλειστό γκαράζ. Το μονοξείδιο του άνθρακα από τα καυσαέρια μπορεί να φτάσει πολύ γρήγορα σε υψηλές και επικίνδυνες συγκεντρώσεις.

Κονσέρβες με παράξενο περιεχόμενο

Στην Ελλάδα δεν έχουμε συνηθίσει ιδιαίτερα το φαγητό σε κονσέρβα, με πιο συνηθισμένη την κονσέρβα τόνου. Ας δούμε όμωε μερικές κονσέρβες από διάφορα μέρη του πλανήτη με κάπως παράξενο περιεχόμενο. Εσείς θα δοκιμάζατε;

 

Αλιγάτορας

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σκουλήκια Bamboo

 

Αρμαντίλο

 

Καπνιστός κροταλίας

 

Μαύροι σκορπιοί σε άλμη

 

Κρεμμυδοφάγος με κάρυ

 

Κροκόδειλος με κάρυ

 

Αυγά μυρμηγκιών σε άλμη

 

Σάλτσα τσίλι με έντομα

 

Γάλα αλόγου σε σκόνη

 

Πατέ ταράνδου

 

Γρύλοι με αυγά

 

Σκορπιοί

 

Σάλτσα θαλλασινών