O έλεγχος στην παρόρμησης του εαυτού μας μπορεί να αποτελέσει μια εστιασμένη θεραπεία στο πως μπορούμε να διαχειριστούμε τα κύματα της σκέψης μας που μας ωθούν σε διάφορες πράξεις για τις οποίες μετά μετανιώνουμε. Η παρόρμηση η οποία ελέγχει τη σκέψη και τις πράξεις μας μπορεί να διαρκέσει μερικά μόνο λεπτά, άσχετα αν εμείς νιώθουμε ότι διαρκεί για μια ζωή. Συνήθως η διάρκεια της παρόρμησης είναι γύρω στα 15 λεπτά. Αν είμαστε προσεκτικοί αυτά τα 15 λεπτά και δεν ενδώσουμε στην παρόρμηση που προσπαθεί να μας ελέγξει τότε μπορούμε να την αποφύγουμε με επιτυχία.
Η πιο αποτελεσματική θεραπεία αναφορικά με τη αντιμετώπιση της παρόρμησης είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη γνώση του εαυτού μας και η προσπάθεια να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας αλλά και την υπομονή μας. Οι ασκήσεις υπομονής ίσως είναι και το “κλειδί” που θα μας οδηγήσει σε ουσιαστικά αποτελέσματα. Η διατήρηση της υπομονής κατά τη χρονική στιγμή που η παρόρμηση κυριαρχεί στη σκέψη μας έχει χαρακτηριστεί ως ο “κυματοθραύστης” των παρορμητικών σκέψεων μας.
Η παρόρμηση δεν λειτουργεί όπως ο εθισμός. Αντίθετα εκδηλώνεται όπως όπως οι πνευματικές συνήθειες αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αντιδράμε. Όταν είμαστε παρορμητικοί τις περισσότερες φορές σημαίνει ότι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος και συνδέεται άμεσα με τα παιδαριώδη στοιχεία του εαυτού μας και όχι με την ωριμότητα του χαρακτήρα μας.
Ακολουθούν πέντε τρόποι με τους οποίους μπορούμε να διαχειριστούμε αποτελεσμάτικα τον παρορμητικό εαυτό μας:
1. H καθυστέρηση: H προσπάθεια που κάνουμε να καθυστερήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε τις πρώτες σκέψεις αντίδρασης που μας έρχονται στο μυαλό. Αν καθυστερήσουμε 10 με 15 λεπτά να κάνουμε πράξη τη πρώτη σκέψη που μας έρχεται, ίσως και να αποφύγουμε να ενδώσουμε τελικά στην παρόρμηση.
2. Η απόδραση: Eίναι η απομάκρυνση με κάθε τρόπο από τις παρορμητικές σκέψεις που “πυροδοτούν” στη σκέψη μας. Είναι καλό να αποφεύγουμε καταστάσεις οι οποίες έχουν αποδειχθεί επιζήμιες για μας στο παρελθόν.
3. H απόσπαση: Eίναι πολύ σημαντικό να μπορέσουμε να πάρουμε τον έλεγχο της παρορμητικής σκέψης μας με το να απασχολήσουμε τον εαυτό μας με κάποια άλλη δραστηριότητα. Αποφεύγουμε π.χ να βγούμε έξω για πότο γιατί δεν κάνει να πίνουμε με το να απασχοληθούμε με κάποια μορφή τέχνης, αθλητική δραστηριότητα ή διαβάζοντας ένα βιβλίο κ.α.
4. Υποκατάστατες συμπεριφορές: Mπορούμε να υποκαταστήσουμε τις παρορμητικές σκέψεις με άλλες σκέψεις οι οποίες θα μας κάνουν να ξεχάσουμε τις πρώτες. Για παράδειγμα όταν σκεφτόμαστε να εκφράσουμε θυμό στα άτομα γύρω μας, μπορούμε να βγουμε έξω για μια βόλτα και με αυτό τον τρόπο να το ξεχάσουμε.
Η πιο αποτελεσματική θεραπεία αναφορικά με τη αντιμετώπιση της παρόρμησης είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη γνώση του εαυτού μας και η προσπάθεια να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας αλλά και την υπομονή μας. Οι ασκήσεις υπομονής ίσως είναι και το “κλειδί” που θα μας οδηγήσει σε ουσιαστικά αποτελέσματα. Η διατήρηση της υπομονής κατά τη χρονική στιγμή που η παρόρμηση κυριαρχεί στη σκέψη μας έχει χαρακτηριστεί ως ο “κυματοθραύστης” των παρορμητικών σκέψεων μας.
Η παρόρμηση δεν λειτουργεί όπως ο εθισμός. Αντίθετα εκδηλώνεται όπως όπως οι πνευματικές συνήθειες αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αντιδράμε. Όταν είμαστε παρορμητικοί τις περισσότερες φορές σημαίνει ότι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος και συνδέεται άμεσα με τα παιδαριώδη στοιχεία του εαυτού μας και όχι με την ωριμότητα του χαρακτήρα μας.
Ακολουθούν πέντε τρόποι με τους οποίους μπορούμε να διαχειριστούμε αποτελεσμάτικα τον παρορμητικό εαυτό μας:
1. H καθυστέρηση: H προσπάθεια που κάνουμε να καθυστερήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε τις πρώτες σκέψεις αντίδρασης που μας έρχονται στο μυαλό. Αν καθυστερήσουμε 10 με 15 λεπτά να κάνουμε πράξη τη πρώτη σκέψη που μας έρχεται, ίσως και να αποφύγουμε να ενδώσουμε τελικά στην παρόρμηση.
2. Η απόδραση: Eίναι η απομάκρυνση με κάθε τρόπο από τις παρορμητικές σκέψεις που “πυροδοτούν” στη σκέψη μας. Είναι καλό να αποφεύγουμε καταστάσεις οι οποίες έχουν αποδειχθεί επιζήμιες για μας στο παρελθόν.
3. H απόσπαση: Eίναι πολύ σημαντικό να μπορέσουμε να πάρουμε τον έλεγχο της παρορμητικής σκέψης μας με το να απασχολήσουμε τον εαυτό μας με κάποια άλλη δραστηριότητα. Αποφεύγουμε π.χ να βγούμε έξω για πότο γιατί δεν κάνει να πίνουμε με το να απασχοληθούμε με κάποια μορφή τέχνης, αθλητική δραστηριότητα ή διαβάζοντας ένα βιβλίο κ.α.
4. Υποκατάστατες συμπεριφορές: Mπορούμε να υποκαταστήσουμε τις παρορμητικές σκέψεις με άλλες σκέψεις οι οποίες θα μας κάνουν να ξεχάσουμε τις πρώτες. Για παράδειγμα όταν σκεφτόμαστε να εκφράσουμε θυμό στα άτομα γύρω μας, μπορούμε να βγουμε έξω για μια βόλτα και με αυτό τον τρόπο να το ξεχάσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου