ΙΔΑΙΟΝ ΑΝΤΡΟ, ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ

Στον εξωτερικό περίβολο του Ιδαίου Άντρου, στον Ψηλορείτη, λειτουργούσε (τουλάχιστον από την Μινωική περίοδο, αν όχι νωρίτερα), ένα οργανωμένο σε επιστημονική βάση Αστεροσκοπείο. Ως όργανα επιστημονικής μέτρησης των ηλιοστασίων, λειτουργούσαν ο βωμός του Δία καθώς και οι βάσεις των αγαλμάτων που βρίσκονταν έξω από την είσοδο του ιερού σπηλαίου.

Αυτά αναφέρονται μεταξύ άλλων σε επιστημονική ανακοίνωση -που αποτελεί πολιτισμική ανατροπή για τον αρχαίο κόσμο- του μηχανικού και ερευνητή κ. Νίκου Λεβεντάκη, που έγινε στο 11ο Διεθνές Κρητολογικό Επιστημονικό Συνέδριο, ανακοίνωση που βασίζεται στην «ανάγνωση» των μη κατανοητών αρχαιολογικών συμβολικών δεδομένων με βάση παραμέτρους των Θετικών Επιστημών.

Το Ιδαίο Άντρο και ο Δίας

Το σπήλαιο Ιδαίο Αντρο βρίσκεται
στον Ψηλορείτη ή όρος Ιδη, το ψηλότερο βουνό στην Κρήτη. Το Ιδαίο Αντρο είναι ένα από τα σπουδαιότερα λατρευτικά σπήλαια στην Κρήτη και άκμασε στην αρχαιότητα (4.000 π.Χ. μέχρι 1ο μ.Χ. αιώνα), ενώ θεωρείται αντίστοιχης αξίας με τα μεγαλύτερα πανελλήνια ιερά.

Τη φήμη του, αντλούσε κυρίως από το μύθο που θέλει το Δία, πατέρα και θεό των θεών να έχει γεννηθεί και ανατραφεί εδώ. Βέβαια τη γέννηση του Δία εκτός από το Ιδαίο Αντρο διεκδικεί και το Δικταίο Αντρο στην Ανατολική Κρήτη γιατί ο Ησίοδος στη Θεογονία του δεν διευκρινίζει με ακρίβεια την τοποθεσία της γέννησης του Δία στην Κρήτη. Διαβάστε περισσότερα στο Τα άγνωστα τάματα της σπηλιάς του Δία.

Με αυτήν την νέα ανακάλυψη για το Ιδαίο Άντρο και το αστεροσκοπείο που λειτουργούσε στον περίβολό του κατά την ασχαιότητα, βεβαιωνόμαστε πως πρώτοι οι αρχαίοι Ελληνες είχαν ένα ολοκληρωμένο ημερολογιακό έτος, λέει ο κ. Λεβεντάκης! Μιλώντας στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, έδωσε πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τις έρευνες και τα ευρύματα του Ιδαίου Άντρου!

Τα ημερολογιακά δεδομένα της Μινωικής περιόδου

«Από στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από ιερά σπήλαια της Κρήτης βρέθηκε ότι, όπως οι Αιγύπτιοι έτσι και οι Μινωίτες διέθεταν χωριστό ηλιακό διοικητικό ημερολόγιο. Για τις θρησκευτικές τους τελετές οι Μινωίτες χρησιμοποιούσαν, παράλληλα, και σεληνιακό μηνολόγιο, το οποίο όμως διόρθωναν ηλιακά. Ειδικότερα η καταγραφή των βασικών σταθμών της πορείας του Ηλιου, δηλαδή των ισημεριών και των ηλιοστασίων, επιτυγχανόταν με κατασκευές στην αυλή του Ιδαίου Αντρου.

Ηδη αρχαίες μαρτυρίες (Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη Ιστορικής) πληροφορούν ότι η αυλή του Ιδαίου θεωρούνταν το ίδιο ιερή όπως και η σπηλιά. Ο Σπυρίδων Μαρινάτος λ.χ. που έκαμε ανασκαφές στο Ιδαίον, διαπίστωνε το 1956 με θαυμασμό ότι “ανοίγεται προς ανατολάς με το ευρύχωρον στόμιόν του και βλέπει προς τον ουρανόν. Μεγαλοπρεπές είναι το θέαμα του βραδέως στρεφομένου στερεώματος από του ύψους τούτου, οπόθεν οι αστέρες λάμπουν μετά στίλβης ασυνήθους”.

Τα ελληνικά μηνολόγια, ίσως ήταν πιο αξιόπιστα και από τα αιγυπτιακά!

«Ο εντοπισμός των κατασκευών που τοποθέτησαν οι ιερείς του Ιδαίου στην αυλή για να παρατηρούν την πορεία του Ηλιου, ανατρέπει τις επικρατούσες μέχρι σήμερα αντιλήψεις, ότι τα αρχαία ελληνικά ημερολόγια ήταν καθυστερημένα σε σύγκριση με τα αντίστοιχα των Αιγυπτίων και των Βαβυλωνίων (G. Thomson, 1943).

Αντίθετα, οι προσαρμογές των ελληνικών σεληνιακών μηνολογίων στα ηλιακά δεδομένα είναι παλαιότερες των βαβυλωνιακών, που τοποθετούνται στο 528 π.Χ. Πιθανό δε ήταν πιο αξιόπιστες και από αυτές του αιγυπτιακού ημερολογίου, αν κρίνει κανείς από τη φήμη που κατέκτησε το Ιδαίον στους Ρωμαϊκούς χρόνους, πιθανό διότι χρησιμοποιήθηκαν οι παρατηρήσεις του για διόρθωση του Ρωμαϊκού ημερολογίου, που την περίοδο της Δημοκρατίας είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο».

Πώς αξιοποιούσαν το αστρονομικό υλικό του Ιδαίου Άντρου, στην υπόλοιπη Ελλάδα!

«Οι πληροφορίες που συγκεντρώνονταν στο Ιδαίον για τη διοικητική οργάνωση του χρόνου φαίνεται πως με διάφορους τρόπους διαχέονταν σε όλη την Ελλάδα. Μ’ αυτές σχετίζονται οι επίμονες πληροφορίες του Ομηρικού Υμνου στον Απόλλωνα, ότι το Μαντείο των Δελφών -με ηλιακό, επίσης, παρατηρητήριο- ιδρύθηκε από Κρήτες ναυτικούς.

Παράλληλα, φαίνεται πως στη Βοιωτία υπήρχε σταθερός δεσμός με την Κρήτη. Ετσι εξηγούνται η φήμη του ημερολογίου της, αλλά και πολλές πληροφορίες του Ησιόδου, ιδιαίτερα για τις καλλιεργητικές υποχρεώσεις. Η δυσκολία του εγχειρήματος και η συχνότητα προσαρμογής του μηνολογίου στα ηλιακά δεδομένα περιλαμβανόταν στους λόγους των μεγάλων διαφοροποιήσεων των ημερολογίων στις ελληνικές πόλεις-κράτη. Ομως, σε τελική ανάλυση, ήταν εξαιρετικά ακριβής από τα παλιά ο χρόνος τέλεσης των μεγάλων κοινών τους εορτών, λ.χ. των Ολυμπιακών Αγώνων κ.ά.

Πώς γίνονταν οι μετρήσεις από το ιερατείο του Ιδαίου.

« Για τις μετρήσεις που μπόρεσε να πραγματοποιεί το ιερατείο του Ιδαίου, διέθετε ένα σταθερό παρατηρητήριο καταγραφής των ουράνιων φαινομένων γενικά και της πορείας του Ηλιου ειδικότερα. Ετσι εντόπιζαν τα σημεία ανατολής του Ηλιου κάθε φορά σ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Εξηγείται λοιπόν η πληροφορία του Σολίνου, ενός συγγραφέα των ύστερων Ρωμαϊκών χρόνων, που υποστηρίζει ότι “ο Ψηλορείτης γνωρίζει τη θέση εμφάνισης της ανατολής του Ηλιου πριν βγει”».

Γιατί γαργαλιόμαστε;

Ορισμένα σημεία του σώματος, όπως ο λαιμός, οι πατούσες και τα πλευρά, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στο άγγιγμα. Το αυθόρμητο γέλιο –σε άλλους ήπιο και σε άλλους πιο έντονο– συνοδεύει συνήθως το άγγιγμα στα σημεία αυτά. Τι συμβαίνει λοιπόν στο σώμα όταν κάποιος μας γαργαλά και πώς μπορούμε να κατευνάσουμε το αίσθημα όταν δεχόμαστε… επίθεση γαργαλητού; Στο βίντεο από το Βασιλικό Ινστιτούτο της Βρετανίας που θα δείτε παρακάτω, εξηγείται ότι η αντίδρασή μας στο γαργαλητό είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους επιτελεί πιθανώς σημαντικούς σκοπούς. Η αφηγήτρια Δρ Emily Grossman εξηγεί όλες τις πιθανές θεωρίες που έχουν προταθεί κατά καιρούς προκειμένου να εξηγηθεί αυτή η συνήθης σωματική και συναισθηματική αντίδραση στο άγγιγμα.

 

Το γαργαλητό θεωρείται μερικές φορές διαδικασία εξοικείωσης μεταξύ συνομηλίκων ή μελών της οικογένειας και συμβάλλει στη δημιουργία δεσμών μεταξύ δύο ατόμων. Μια άλλη θεωρία είναι ότι το γαργαλητό λειτουργεί ως προειδοποίηση, για παράδειγμα ότι κάποιο έντομο περπατά επάνω μας, όμως το ερέθισμα προκαλεί γέλιο όταν αντιλαμβανόμαστε ότι η αίσθηση προέρχεται από έναν άλλο άνθρωπο. Γελάμε όταν μας γαργαλούν επειδή το γαργαλητό ενεργοποιεί μια περιοχή του εγκεφάλου (Rolandic operculum) που ελέγχει τις κινήσεις των μυών του προσώπου, τις συναισθηματικές αντιδράσεις αλλά και την παραγωγή φωνής. Ενεργοποιεί επίσης τον υποθάλαμο, περιοχή του εγκεφάλου που ρυθμίζει, μεταξύ άλλων, τη θερμοκρασία του σώματος, την πείνα και τη σεξουαλική συμπεριφορά, γι’ αυτό και νιώθουμε μια σχετική ευχαρίστηση όταν μας γαργαλούν –ελαφρώς τουλάχιστον.

 

Αν το γαργαλητό οφείλεται εν μέρει στην αυξημένη ευαισθησία ορισμένων σημείων του σώματος, γιατί δεν γαργαλιόμαστε όταν εμείς ακουμπάμε το ίδιο μας το δέρμα; Η ειδικός εξηγεί ότι ο εγκέφαλός μας αντιλαμβάνεται πότε θα προκύψει το ερέθισμα στο δέρμα κι έτσι καταπνίγει την αντίδραση. Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι η δραστηριότητα στις περιοχές του εγκεφάλου που κανονικά αντιδρούν στο γαργαλητό είναι μειωμένη όταν γαργαλάμε τον εαυτό μας. Αυτό υποδεικνύει ότι μπορούμε να ελέγξουμε την αντίδρασή μας στο γαργαλητό, πιθανότατα ακόμη κι όταν μας γαργαλά κάποιος άλλος. Τι πρέπει να κάνουμε; Να βάλουμε τα χέρια μας επάνω στα δικά του όταν μας γαργαλά! Αυτό επιτρέπει στον εγκέφαλο να προβλέψει καλύτερα την κίνηση των χεριών και να παρεμποδίσει την αναμενόμενη αντίδραση.

Ψυχοσωματικά: Πού και πώς χτυπά η κακή ψυχολογία

Το ότι πονάτε δεν είναι στη φαντασία σας, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο εγκέφαλός σας δεν είναι εκείνος που κρύβεται κάποιες φορές πίσω από τον πόνο σας. Για πρώτη φορά, ερευνητές κατάφεραν να διαχωρίσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα που συνδέεται με τον πόνο ο οποίος οφείλεται σε φυσικά αίτια όπως ένας τραυματισμός από εκείνη που συνδέεται με τον πόνο που υπάρχει στο... μυαλό μας.

Το ένα πέμπτο του πληθυσμού βιώνει χρόνιο πόνο
Το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού εκτιμάται ότι βιώνει κάποιου είδους χρόνιο πόνο (θεωρείται χρόνιος όταν διαρκεί περισσότερο από τρεις μήνες). Αν δεν έχει εντοπιστεί σαφές αίτιο του πόνου, οι πάσχοντες μπορεί να τρέχουν χωρίς λόγο ασταμάτητα σε γιατρούς νιώθοντας ότι τους εξαπατούν και τους εκμεταλλεύονται ή ακόμη και να λαμβάνουν μη αποτελεσματικά ή εθιστικά παυσίπονα.

Τώρα μια νέα μελέτη που διεξήχθη από τον Τορ Γουέιτζερ στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ αποκαλύπτει ότι υπάρχουν δύο μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας που συνδέονται με τον πόνο. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι κάποια ημέρα τομογραφίες του εγκεφάλου θα χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν τα «συστατικά» του κάθε μοτίβου δραστηριότητας, βοηθώντας έτσι στην εξατομίκευση των θεραπειών.

«Ο πόνος αποτελούσε πάντα ένα παζλ» αναφέρει ο Μπεν Σέιμουρ, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Η ακοή και η όραση, για παράδειγμα, ανιχνεύονται από αισθητήρια όργανα και η επεξεργασία τους γίνεται σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, ωστόσο ο πόνος είναι πιο πολύπλοκος και ενσωματώνει σκέψεις και συναισθήματα. Για παράδειγμα, μελέτες έχουν συνδέσει την κατάθλιψη και το άγχος με την εμφάνιση πόνου ενώ από πειράματα σε εθελοντές έχει φανεί ότι όσοι βρίσκονταν σε κακή διάθεση είχαν μικρότερη ανοχή στον πόνο.

Η «πονεμένη» μελέτη
Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι μπορούμε με τη σκέψη μας και μόνο να βιώσουμε ή αντιθέτως να διώξουμε μακριά τον πόνο; Προκειμένου να το ανακαλύψουν ο δρ Γουέιτζερ και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) ώστε να καταγράψουν την εγκεφαλική δραστηριότητα 33 υγιών ενηλίκων ενόσω εκείνοι ένιωθαν πόνο. Αρχικώς, οι ερευνητές παρακολούθησαν την αλλαγή της εγκεφαλικής δραστηριότητας των εθελοντών καθώς τους εφάρμοζαν ολοένα και αυξανόμενη θερμότητα στην περιοχή του χεριού. οταν η θερμοκρασία ανέβαινε πολύ με αποτέλεσμα να γίνεται επώδυνη, διάφορες δομές του εγκεφάλου «άναβαν». Το μοτίβο ήταν κοινό σε όλους τους εθελοντές και έτσι οι ειδικοί το ονόμασαν «υπογραφή νευρολογικού πόνου».

Στη συνέχεια οι ερευνητές εξέτασαν αν οι εθελοντές θα μπορούσαν να ελέγξουν τον πόνο μόνο με τη σκέψη. «Τους ζητήσαμε να ξανασκεφτούν τον πόνο που ένιωσαν, είτε ως επώδυνη θερμότητα που προκαλεί φουσκάλες είτε ως μια ζεστή κουβέρτα σε μια πολύ κρύα ημέρα» εξηγεί ο δρ Γουέιτζερ. Παρότι οι εθελοντές δεν μπορούσαν να αλλάξουν τα επίπεδα δραστηριότητας στην «υπογραφή νευρολογικού πόνου», μπορούσαν να μεταβάλουν το πόσο πόνο ένιωθαν. Καθώς το έπρατταν αυτό, ενεργοποιούνταν ένα διαφορετικό «σετ» εγκεφαλικών δομών που συνδέουν τον επικλινή πυρήνα με τον μεσοκοιλιακό προμετωπιαίο φλοιό, σύμφωνα με δημοσίευση στην επιθεώρηση «PLoS Biology».
«Πρόκειται για πολύ σημαντικό εύρημα» σχολίασε ο δρ Βάνια Απκαριάν από το Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν στο Σικάγο που ασχολείται με τον πόνο εδώ και περισσότερο από δύο δεκαετίες. «Για πρώτη φορά διαφαίνεται η δυνατότητα ρύθμισης του πόνου μέσω δύο διαφορετικών μονοπατιών».

Διαχωρίζοντας τον φυσικό πόνο από τον νοητικό και συναισθηματικό
Το συμπέρασμα είναι ότι τομογραφίες του εγκεφάλου που θα συγκρίνουν την ένταση της δραστηριότητας στα δύο εγκεφαλικά δίκτυα θα βοηθούν τους ειδικούς να κατανοούν πόσος πόνος ενός ανθρώπου έχει φυσικό αίτιο καθώς και πόσος πόνος οφείλεται στο μυαλό του και στα συναισθήματά του. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά ασθενείς όπως εκείνοι με ινομυαλγία, η οποία χαρακτηρίζεται από πόνους σε ολόκληρο το σώμα.
Περίπου το 25% των ατόμων με χρόνιο πόνο αναφέρουν ότι οι γιατροί τους δεν τους πιστεύουν ότι πονούν. «Οι γιατροί μπορεί να πουν στα άτομα με χρόνιο πόνο ότι είναι υστερικά ή ότι φαντάζονται ότι πονούν» σημειώνει ο δρ Γουέιτζερ. «Ωστόσο η νέα μελέτη μπορεί να μας βοηθήσει να διαχωρίσουμε τη φυσική βάση του πόνου από τη νοητική και τη συναισθηματική».

Τα νέα ευρήματα «χτίστηκαν» επάνω σε μια πρόσφατη ερευνητική δουλειά της ομάδας του δρος Απκαριάν. Η ομάδα ανακάλυψε ότι ο χρόνιος πόνος στη μέση φαίνεται να συνδέεται με ένα μοτίβο εγκεφαλικής δραστηριότητας που δεν εντοπίζεται συχνά στην περίπτωση του πόνου από φυσικά αίτια. Μάλιστα, οι εγκεφαλικές περιοχές που ενεργοποιούνταν στους εθελοντές του δρος Απκαριάν ήταν οι ίδιες με εκείνες που ενεργοποιούνταν στους εθελοντές της μελέτης του Πανεπιστημίου του Κολοράντο όταν εκείνοι ήλεγχαν τον πόνο με τη σκέψη τους.
Το γεγονός αυτό μαρτυρεί ότι στις περιπτώσεις χρόνιου πόνου ο ψυχολογικός πόνος παίρνει τα ηνία σε σύγκριση με τον φυσικό - έτσι δίνεται και μια εξήγηση στο γιατί στον χρόνιο πόνο παραδοσιακά αναλγητικά όπως τα οπιοειδή δεν προσφέρουν και πολλά.

Μελλοντικές αποτελεσματικότερες θεραπείες
Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι γνωστικές θεραπευτικές προσεγγίσεις στις οποίες οι ασθενείς μαθαίνουν να ελέγχουν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου τους παρακολουθώντας πώς αυτή αλλάζει σε πραγματικό χρόνο θα μπορούσαν να έχουν καλύτερο αποτέλεσμα ενάντια στον χρόνιο πόνο. «Στα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια θα δούμε μια τεράστια αλλαγή στον τρόπο που οι γιατροί θα διαχειρίζονται τον πόνο» λέει ο δρ Σέιμουρ και καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι «αντί οι ειδικοί να βασίζονται σε αυτά που τους λέει ο ασθενής τους, θα έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των συνάψεων στον εγκέφαλό του ώστε να εντοπίζουν από ποιο είδος πόνου πάσχει»

Η παρεξηγημένη έννοια του εγωισμού

Ως ανθρώπινα όντα βουτηγμένα στη περιέργεια, προσπαθούμε να εξερευνήσουμε τις απόκρυφες πτυχές των “άλλων” καταβάλλοντας υπέρμετρη προσπάθεια στη κατανόηση της συμπεριφοράς τους, καθώς και στις σκέψεις που τους οδήγησε στη συγκεκριμένη ενέργεια. Ξεχνάμε, όμως, μια σημαντική λεπτομέρεια: Εμάς.

Πώς είναι δυνατόν, άραγε, αν δε γνωρίζεις τη δική σου μαγιά, να πλάσεις -αφού πρώτα περάσεις το στάδιο της κατανόησης- μια δεύτερη προσωπικότητα;

Η αποστασιοποίηση, η απεξάρτηση από εξωτερικούς παράγοντες και εν τέλει η πνευματική απομόνωση είναι καίρια σημεία, που θα οδηγήσουν σε μια εν δυνάμει κατανόηση του Εγώ μας.

Είναι πολύ ωραίο να εκτιμάς αυτό που είσαι. Είναι πολύ ωραίο να είσαι “Εγωιστής”. Σίγουρα, οι περισσότεροι από εσάς που μόλις διαβάσατε αυτή τη φράση, με τη παγιωμένα προκατειλημμένη έννοια του εγωισμού να παρατίθεται σε ένα απόλυτα θετικό πλαίσιο, θα απορήσετε και εν συνεχεία θα διαφωνήσετε.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, όμως, τι σημαίνει “Εγωισμός”; Αν σπάσουμε τη λέξη σε δύο μέρη (Εγώ + -ισμός) θα δούμε ετυμολογικά πως μιλάμε απλά για αγάπη προς τον εαυτό μας. Γιατί μας έχουν μάθει ότι είναι κακό να αγαπάμε τον εαυτό μας;

Πολλοί θεωρούν πως αν αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν αφήνουμε χώρο μέσα μας για τους άλλους και αυτό μας κάνει αδιάφορους, απάνθρωπους, αναίσθητους, αδιάφορους, φειδωλούς.

Προσωπικά θεωρώ πως δεν υφίσταται αγάπη για τον άλλο, που να μη ξεκινάει από την αγάπη για τον εαυτό του, η οποία όχι απλά δε θα τον μετατρέψει στα παραπάνω κοσμητικά επίθετα, αλλά θα τον κάνει πιο δυνατό, σίγουρο και αμετάκλητο κριτή όταν θα επιλέξει να μετατρέψει τη σκέψη του σε ενέργεια προς ένα τρίτο πρόσωπο.

Θα είναι γνώστης των πράξεών του και εγωιστικά θα πάρει την ευθύνη που αυτές φέρουν, χωρίς να φορτώσει το εμπλεκόμενο πρόσωπο με τύψεις που κρύβουν οι ενοχικές “ανιδιοτελείς” προσωπικότητες.

Εδώ οφείλει να γίνει μια επεξήγηση-επισήμανση: όλες οι έννοιες, ακόμα και οι πιο αγαθές, όταν κινούνται και εκφράζονται ακραία, τείνουν να γίνουν αρνητικές, πόσο μάλλον όταν αναλαμβάνουμε να εξαγνίσουμε μια καθολικά αρνητικά δοσμένη έννοια, αυτή του “Εγωισμού”.

Το θέμα είναι κατά πόσο έχουμε τη διάθεση και την υποδομή να αποτινάξουμε τις αντιλήψεις που έχουμε συντηρήσει παραδοσιακά στο μυαλό μας και να τις αντικαταστήσουμε με αυθεντικές και καινοτόμες προοπτικές.

Υπάρχει, λοιπόν, υγιής και νοσηρός εγωισμός. Και στις δύο περιπτώσεις, το άτομο θεωρεί πως είναι το κέντρο του κόσμου. Η ειδοποιός διαφορά βρίσκεται στο ότι ένας υγιής εγωιστής είναι κυρίαρχος του δικού του κόσμου, ενώ η νοσηρότητα απαιτεί να γίνει το κέντρο του κόσμου των άλλων και εκεί χάνεται το παιχνίδι.

Είναι ανάξιο να μειώνουμε τον εαυτό μας και να επιτρέπουμε στους άλλους να θεωρούν πως αποτελούν εκείνοι το κέντρο της δικής μας ζωής. Καθημερινά οφείλουμε εγωιστικά να είμαστε καλύτεροι από αυτό που ήμαστε εχθές και όχι καλύτεροι από τον διπλανό μας. Η παγίδα στην οποία πέφτουν, συνήθως, οι πολέμιοι του εγωισμού είναι πως προσπαθούν να γίνουν αυτό που “Πρέπει” να είναι για τους άλλους.

Καταδυναστεύουν τη προσωπικότητά τους και γίνονται έρμαια αποφάσεων που δεν έχουν κλιθεί καν να σκεφτούν, να αναλογιστούν και να ζυγίσουν αιτίες και συνέπειες.

Παραφράζοντας -λίγο- ένα γνωμικό του Albert Einstein, όλοι γνωρίζουμε κάτι. Το καταλαβαίνουμε, όμως;

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως η ζωή μας διαμορφώνεται από τον τρόπο που την ερμηνεύουμε. Από τις σκέψεις και τη δομή που της δίνουν οι ερμηνείες μας. Επομένως, εφόσον γνωρίζουμε ότι οφείλουμε να είμαστε πρωταγωνιστές και όχι κομπάρσοι στη ζωή μας, γιατί δίνουμε το ρόλο μας να διαβαστεί από τρίτους;

Δεν είναι και τόσο εγωιστικό όσο φαίνεται…

Τι σημαίνει να κατέχεις την δύναμή σου

Το να κατέχεις τη δύναμή σου, την δύναμη να είσαι αληθινός, να είσαι αυτό που πραγματικά είσαι, είναι στην πραγματικότητα το να κατέχεις την ελευθερία σου. Σκεφτείτε ότι οι αιτίες για το να μην είσαι ο εαυτός σου μπορεί να είναι να κερδίσετε την αγάπη ή την αποδοχή των άλλων. Τότε, έχεις δώσει στους άλλους την δύναμη να αποφασίζουν για τον τρόπο ύπαρξης σου, και επομένως σε εμποδίζουν να είσαι ελεύθερος. Με πολλούς τρόπους έχεις δώσει την δύναμη/ελευθερία με τους τρόπους που μιλάς και σκέφτεσαι και είσαι.

Για παράδειγμα, όταν λες ή σκέφτεσαι κάτι όπως «Αυτό το άτομο με κάνει να θυμώνω» έχεις δώσει την δύναμη/ελευθερία σου να αποφασίζεις εάν θα είσαι θυμωμένος ή όχι σε αυτό το πρόσωπο. Έχεις πει ότι είσαι αδύναμος και ότι αυτό το άτομο έχει τη δύναμη να αποφασίσει πότε θα είσαι θυμωμένος.

Μπορείς να αποφασίσεις να μην το κάνεις αυτό πια.
Θα ήταν πιο κατάλληλο να πεις κάτι όπως «Θυμώνω όταν αυτό το άτομο κάνει αυτό». Με αυτόν τον τρόπο, καταλαβαίνεις ότι εσύ είσαι αυτός που σε κάνει να θυμώνεις και επίσης ότι μπορείς να αποφασίσεις να αισθανθείς αυτό ή κάτι άλλο.

Κανείς εκτός από εσένα δεν «σε κάνει» να αισθάνεσαι θυμωμένος ή λυπημένος ή μελαγχολικός ή χαρούμενος ή σέξυ ή βαριεστημένος κλπ. Αφού τώρα είσαι στη διαδικασία να αποφασίσεις από μόνος σου για την ζωή σου και τις επιλογές σου και τις πράξεις σου και τα συναισθήματά σου και αυτά που βλέπεις, γιατί να μην κατέχεις την δύναμη του να παίρνεις αποφάσεις σε όλα τα επίπεδα;

Πρόσεχε τις λέξεις που χρησιμοποιείς επειδή σχηματίζουν την βάση των προτύπων της σκέψης σου. Άκουσε τις λέξεις σου και παρατήρησε αν αντανακλούν την ελευθερία να αποφασίζεις για τον εαυτό σου τι αισθάνεσαι ή πράττεις.

Λες «Επέτρεψε μου να κάνω αυτό» ζητώντας την άδεια ή εκφράζεις τις επιθυμίες σου λέγοντας «Θα ήθελα να κάνω αυτό» ή ακόμα «Πρόκειται να κάνω αυτό»; Λες «Αυτό το άτομο με χειραγώγησε» ή «άφησα τον εαυτό μου να χειραγωγηθεί»; Οτιδήποτε και αν έκανες που δεν λειτουργεί για σένα μπορείς να επιλέξεις να μην το κάνεις πια.

Έχεις περιορίσει τον εαυτό σου να εκφράσει αυτό που πραγματικά ήθελες λόγω αυτού που σκέφτηκες ότι θα σκεφτεί κάποιος άλλος; Τότε, έχεις δώσει τον έλεγχο της δύναμης του λόγου σε αυτό το άτομο.

Είσαι ελεύθερος, ξέρεις. Είσαι διατεθειμένος να αποκτήσεις την ελευθερία σου;

Έχεις περιορίσει τον εαυτό σου να κοιτάξει κάτι ή κάποιον λόγω του τι μπορεί να σκεφτεί κάποιος άλλος; Τότε, έχεις δώσει την ελευθερία της επιλογής να βλέπεις αυτό που θέλεις σε αυτό το άτομο.

Έχεις περιορίσει τον εαυτό σου να κάνει αυτό που θέλει λόγω αυτού που μπορεί να σκεφτεί κάποιος άλλος; Έχεις δώσει την ελευθερία της δράσης. Έχεις περιορίσει τον εαυτό σου από το μιλάς, να δρας, να βλέπεις αυτό που είναι αληθινό για σένα. Η καθαρή όραση σχετίζεται με το να επιτρέπεις στον εαυτό σου να είναι αληθινός και να εμπιστεύεσαι σε αυτό – στην πραγματικότητα επιμένει σε αυτό.

Κατέχοντας την ελευθερία σου, πρέπει επίσης να είσαι διατεθειμένος να αναγνωρίσεις την ελευθερία των άλλων. Κανείς δεν σου δίνει την ελευθερία σου – είναι ήδη δική σου. Είναι στο χέρι σου να είσαι ελεύθερος. Με τον ίδιο τρόπο δεν δίνεις στους άλλους την ελευθερία σου. Μπορείς μόνο να αναγνωρίσεις ότι την έχουν.

Όταν κάνεις κάτι, οι άλλοι είναι ελεύθεροι να αισθάνονται για αυτό όπως επιλέγουν. Από την δική σου άποψη, όμως, είσαι απλώς αληθινός και ενεργείς με αγάπη και ελευθερία όπως και τα κίνητρά σου. Αν σε παρεξηγήσουν, μπορείς να επιλέξεις να επιλύσεις την παρεξήγηση μέσω της επικοινωνίας. Δεν είναι απαραίτητο για σένα να αλλάξεις τον τρόπο που είσαι λόγω του τρόπου που κάποιος άλλος αισθάνεται. Αν επιλέξεις να αλλάξεις, πρέπει να γίνει επειδή έχει νόημα για σένα να κάνεις τα πράγματα με κάποιον άλλο τρόπο.

Με τον ίδιο τρόπο, αν κάποιος άλλος κάνει κάτι για το οποίο επιλέγεις να μην αισθάνεσαι καλά, αυτό είναι δική σου επιλογή. Αυτό το άτομο, επίσης, είναι ελεύθερο. Αν το μη-καλό συναίσθημα είναι το αποτέλεσμα κάποιας παρεξήγησης, μπορεί να ξεκαθαριστεί μέσω επικοινωνίας. Μην υποθέτεις τίποτα. Ρώτησε, και μετά γνώριζε.

Αν το μη-καλό συναίσθημα είναι το αποτέλεσμα συνδέσεων που πρέπει να απελευθερώσεις στον δρόμο προς την διαύγεια και την ελευθερία, μπορείς να βρεις έναν άλλο τρόπο σκέψης ώστε να αισθάνεσαι αυτό που είναι καλύτερο για σένα, έναν τρόπο όπου δεν αποφασίζεις τι θα έπρεπε να κάνει διαφορετικά το άλλο άτομο, αλλά αυτό που εσύ χρειάζεται να κάνεις διαφορετικά.

Αν περιμένεις από το άλλο άτομο να αλλάξει τον τρόπο ύπαρξής του λόγω του τρόπου που αισθάνεσαι, τότε θέλεις να ελέγξεις αυτό το άτομο. Αν δεν θέλεις να σε ελέγχουν, είσαι διατεθειμένος να σταματήσεις να ελέγχεις;

Ίσως στο παρελθόν, όταν κοίταξες μια κατάσταση την οποία δεν θεωρούσες βέλτιστη, αποφάσισες ότι κάποιος άλλος θα έπρεπε να κάνει κάτι διαφορετικά, ή θα έπρεπε να κάνει κάτι διαφορετικά στο μέλλον. Όταν πραγματικά κατέχεις τη δύναμή σου και την ελευθερία σου, δεν το κάνεις αυτό πλέον – απλώς αποφασίζεις τι θα μπορούσες να έχεις κάνει διαφορετικά τότε και τι μπορείς να κάνεις διαφορετικά από δω κι εμπρός, στο μέλλον. Όταν είσαι ειλικρινής γι’ αυτό, οι σκέψεις σου περιλαμβάνονται σε αυτή τη διαδικασία επίσης. Όσο πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται τι θα έπρεπε οι άλλοι να κάνουν ή να σκέφτονται ή να αισθάνονται δεν κατέχεις ολοκληρωτικά τη δύναμη ή την ελευθερία σου.

Αν θέλεις να κατέχεις την ελευθερία σου, είσαι επίσης διατεθειμένος να αναγνωρίσεις την ελευθερία των άλλων; Τότε, βλέπεις επίσης ότι δεν κάνεις τους άλλους λυπημένους, αλλά αυτοί μπορεί να αποφασίσουν να αισθάνονται έτσι όταν κάνεις κάτι. Ούτε τους κάνεις εσύ ευτυχισμένους, επιλέγουν να αισθάνονται έτσι όταν κάνεις κάτι.

Δεν έχει σημασία τι κάνεις ή λες κάποιοι άνθρωποι θα το αποδεχτούν και άλλοι όχι. Εσύ έχεις την ελευθερία να αποφασίσεις με ποιους ανθρώπους θα είσαι μαζί. Αν επιλέξεις να είσαι με αυτούς σε κρίνουν ίσως αισθάνεσαι σαν αγριόχορτο σε έναν κήπο, αισθανόμενος συνεχώς σαν να χρειάζεται να υπεραμυνθείς του εαυτού σου και του τρόπου ύπαρξής σου.

Αντί αυτού μπορείς να επιλέξεις ότι είναι εντάξει να σε κρίνουν, ξέροντας ότι είσαι απλώς αυτός που είσαι και ότι οι άλλοι είναι ελεύθεροι να αισθάνονται ότι τους αρέσει γι’ αυτό. Μπορεί να σε κρίνουν με βάση τα δικά τους πρότυπα αλλά εσύ ζεις με βάση τα δικά σου πρότυπα. Μπορείς επίσης να επιλέξεις να είσαι με αυτούς τους ανθρώπους που δεν σε κρίνουν αλλά αντίθετα σε εκτιμούν για αυτό που είσαι. Μπορείς τότε να αισθάνεσαι πιο ελεύθερος και πιο χαλαρός με το να είσαι αληθινός, να είσαι αυτός που είσαι. Θα δεις ότι δεν ήσουν ένα αγριόχορτο αλλά αντίθετα ένα λουλούδι στον λάθος κήπο.

Ίσως στο παρελθόν έτεινες να αλλάζεις τον εαυτό σου, να είσαι κάποιος διαφορετικός από αυτόν που πραγματικά είσαι, ώστε να είσαι αγαπητός, να δέχεσαι αγάπη. Αν θα ήθελες να ξέρεις ότι σε αγαπούν για αυτό που είσαι, τότε πρέπει να είσαι αυτός που πραγματικά είσαι και να αφήσεις αυτή να είναι η εικόνα που αγαπούν.

Η αγάπη δεν μπορεί να παραγγελθεί. Πρέπει να ρέει ελεύθερα και να δίνεται ελεύθερα. Τότε, ξέρεις ότι είναι αληθινή. Αν δημιουργείς μια εικόνα ώστε να σε αγαπούν και οι άνθρωποι αγαπούν την εικόνα συνεχίζεις να μην αισθάνεσαι αγάπη για αυτό που πραγματικά είσαι.

Αν οι εκφράσεις της αγάπης παραγγέλνονται ή ζητούνται, τότε δεν ξέρεις πραγματικά αν θα βρίσκονται εκεί αν δεν τις ζητάς. Θα εξακολουθείς να μην είσαι σίγουρος για την αγάπη. Παρατήρησε όταν οι εκφράσεις της αγάπης έρχονται ελευθέρα από τους άλλους, όταν είσαι αληθινός. Τότε, θα ξέρεις ότι έρχονται επειδή οι άλλοι επιλέγουν να εκφράσουν την αγάπη τους και θα ξέρεις ότι είναι αληθινή. Όταν ξέρεις ότι η αγάπη είναι εκεί, άνοιξε και νιώσε την.

Μερικές φορές, εκφράσεις αγάπης παρεξηγούνται, επειδή όλοι έχουμε διδαχθεί διαφορετικούς τρόπου να εκφράζουμε την αγάπη που αισθανόμαστε. Ο τρόπος που μερικοί άνθρωποι εκφράζουν την αγάπη τους παρεξηγείται μερικές φορές ως αγάπη που αφαιρείται. Ωστόσο, οι παρεξηγήσεις μπορούν να επιλυθούν με την επικοινωνία, ώστε μετά οι εκφράσεις της αγάπης να μπορούν να είναι αυτές οι οποίες ενισχύουν την εμπειρία του ατόμου που τις λαμβάνει, κάτι με το οποίο αισθάνονται καλά.

Θυμήσου να εκφράζεις την αγάπη σου με αυτόν τον τρόπο επίσης. Εξέφρασε την αγάπη σου με τον τρόπο που θα ήθελες οι άλλοι να εκφράσουν την αγάπη τους σε σένα, με έναν τρόπο που καταλήγει εκείνοι να αισθάνονται καλύτερα, με έναν τρόπο με τον οποίο θα ήσουν ευτυχισμένος αν την λάμβανες εσύ.

Έχεις τη δύναμη/ελευθερία να είσαι αυτός που πραγματικά είσαι, να είσαι όπου πραγματικά θέλεις να είσαι, με αυτόν που πραγματικά θέλεις να είσαι (εφόσον πραγματικά θα ήθελαν να είναι μαζί σου), να κάνεις αυτό που πραγματικά θα ήθελες να κάνεις. Οι άλλοι επίσης έχουν την ίδια δύναμη/ελευθερία.

Αν δεν μπορείτε να πείτε ειλικρινά «αγαπώ εκεί που είμαι. Αγαπώ αυτόν που είμαι μαζί. Αγαπώ αυτό που κάνω», τότε κάτι πρέπει να αλλάξει. Εσύ έχεις τη δύναμη/ελευθερία να πραγματοποιήσεις αυτή την αλλαγή.

Αν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση που δεν αισθάνεσαι ευτυχισμένος, έχεις τρεις επιλογές:

• Άλλαξε την κατάσταση. Αναδιοργάνωσε την.
• Άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση.
• Βγες από την κατάσταση και βρες κάποια άλλη.

Για παράδειγμα, αν η κατάσταση είναι η δουλειά σου μπορείς να την αλλάξεις και να κάνεις κάτι άλλο που έχει περισσότερο νόημα για σένα. Ή μπορείς να την δεις υπό άλλη οπτική με το οποίο αισθάνεσαι καλύτερα ώστε να αισθάνεσαι ευτυχισμένος σε αυτή (αλλά θα πρέπει να είναι αληθινή για σένα). Αν δεν κάνεις τίποτα από τα δύο, τότε ίσως χρειάζεται να κάνεις κάτι διαφορετικά, σε μια διαφορετική δουλειά, ώστε να προσβλέπεις κάθε μέρα να περνάς χρόνο και να δίνεις ενέργεια εκεί.

Αν πρόκειται για το σπίτι σου, το αισθάνεσαι σαν σπίτι σου; Αν όχι, αναδιοργάνωσέ το ώστε να είναι (το σπίτι σου). Αλλιώς, επέλεξε να το δεις ως πραγματικά τέλειο για σένα τώρα. Αλλιώς, μετακόμισε.

Αν στην πραγματικότητα πιστεύεις ότι αυτές οι αλλαγές είναι πολύ μεγάλες για σένα, ότι δεν «μπορείς» να τις κάνεις, τότε έχεις παραχωρήσει την δύναμη/ελευθερία σου. Δεν είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις τις αλλαγές, όσο το ότι έχεις επιλέξει να μην τις κάνεις. Ακόμα έχεις την δύναμη να φτιάξεις τη ζωή σου όπως πραγματικά θα ήθελες να είναι. Εσύ έχεις τη δύναμη/ελευθερία να αλλάξεις αυτό που δεν λειτουργεί για σένα, να αλλάξεις αυτό που δεν καταλήγει στο να είσαι τόσο ευτυχισμένος όσο θα ήθελες να είναι.

Βρίσκετε τον εαυτό σας με ανθρώπους με τους οποίους δεν απολαμβάνετε να είστε μαζί; Αν είναι έτσι, έχετε παραχωρήσει την δύναμη να είστε ευτυχισμένοι σε αυτούς.

Δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό πια.

Αν έχεις παραχωρήσει τη δύναμή σου, μπορείς να την πάρεις πίσω. Είναι ακόμα δική σου. Κάνε την δική σου.

Η δύναμη/ελευθερία σου περιλαμβάνει, επίσης, την επιλογή να αλλάζεις αυτά τα μοτίβα στον εαυτό σου που αναγνωρίζεις ότι δεν είναι βέλτιστα, ότι είναι το αποτέλεσμα λανθασμένων αντιλήψεων, περιορισμένων τρόπων αντίληψης.

Οι εμμονές και οι εθισμοί στέκονται ανάμεσα σε σένα και την ελευθερία σου. Όταν είσαι ελεύθερος, είσαι ικανός να αποφασίζεις κάθε λεπτό τι θα ήθελες να κάνεις και τι έχει νόημα να κάνεις. Δεν αφήνεις τον εαυτό σου να ελέγχεται από παλιά προγράμματα.


Όταν έχεις εθιστεί σε κάτι και δεν το έχεις αισθάνεσαι άσχημα. Ο βαθμός του μη-καλού συναισθήματος δείχνει τον βαθμό της εμμονής ή του εθισμού. Μπορείς να επιλέξεις να μην παραχωρήσεις τη δύναμή σου στις εμμονές σου ή στα αντικείμενα των προσκολλήσεων. Η μη-εμμονή είναι ελευθερία.

Δεν είναι αδιαφορία. Αδιαφορία είναι η απομάκρυνση όλων των συναισθημάτων. Η μη-εμμονή επιτρέπει θετικά συναισθήματα χαράς όταν τα έχεις. Όταν πρόκειται για κάτι που δεν έχεις, είσαι ικανός να εστιάσεις την προσοχή σου σε αυτό που έχεις.

Αν για παράδειγμα, έχεις εμμονή για δείπνο με αστακό, και δεν το έχεις, δεν είσαι ελεύθερος να απολαύσεις αυτό που έχεις. Όταν δεν έχεις εμμονές μπορείς να απολαύσεις μια σαλάτα ή μια μπριζόλα και αν φας αστακό να τον απολαύσεις πραγματικά, επίσης.

Αν έχεις εμμονή ή είσαι εθισμένος με ένα άτομο, όταν είσαι μαζί του, περνάς τον χρόνο σου να ανησυχείς για το όταν δεν θα είσαι μαζί του και όταν δεν είναι εκεί περνάς τον χρόνο σου με το να σου λείπουν και δεν είσαι παρών με τους ανθρώπους που είναι μαζί σου. Αυτό δεν είναι ελευθερία.

Έχεις τη δύναμη και την ελευθερία να είσαι ολοκληρωτικά παρών όπου κι αν είσαι, να απολαμβάνεις οτιδήποτε συμβαίνει.

Οι άλλοι δεν χρειάζεται να αλλάξουν τον τρόπο ύπαρξής τους λόγω των εμμονών σου και εσύ δεν χρειάζεται να αλλάξεις τον τρόπο ύπαρξής σου λόγω των εθισμών των άλλων.

Έχεις εξ ολοκλήρου την ευθύνη του εαυτού σου, και οτιδήποτε σκέφτεσαι, κάνεις και λες – και αναγνωρίζεις ότι οι άλλοι έχουν την ευθύνη για οτιδήποτε επιλέγουν να σκεφτούν, κάνουν ή πουν.

Μην αποφασίζεις τι σκέφτονται οι άλλοι, ή τι θα κάνουν σε μια δεδομένη κατάσταση, επειδή στην πραγματικότητα, δεν ξέρεις – αυτό είναι δική τους ευθύνη. Απλώς πρέπει να εξετάσεις τη δική σου συνειδητότητα και τι συμβαίνει σε αυτήν.

Οι άλλοι είναι ελεύθεροι να θέλουν ότι θέλουν και εσύ είσαι ελεύθερος να πεις ναι ή όχι σε αυτό. Είναι εντάξει για αυτούς να θέλουν και είναι εντάξει για σένα να μην θέλεις. Με τον ίδιο τρόπο, εσύ είσαι ελεύθερος να θέλεις αυτό που θέλεις και αυτοί είναι ελεύθεροι να μην θέλουν το ίδιο πράγμα. Όταν και οι δυο θέλετε το ίδιο πράγμα, υπάρχει ελεύθερη συμφωνία και τότε κάτι μπορεί να συμβεί. Αλλιώς, μπορεί να συμφωνήσετε να διαφωνήσετε και ο καθένας από εσάς να βρει την ευτυχία και την ικανοποίηση με τους δικούς σας, αντίστοιχα, τρόπους.

Ο καθένας δικαιούται να έχει την δική του γνώμη και τις δικές του σκέψεις και επιθυμίες – και εσύ είσαι ελεύθερος.

Ξαναδές την ταινία σου, αυτήν στην οποία δεν είσαι μόνο ο πρωταγωνιστής αλλά κα ο σκηνοθέτης. Γίνε επίσης και το κοινό. Ποιες ήταν οι συνέπειες των πράξεων και των λόγων σου; Θα μπορούσες να είχες γράψει ένα καλύτερο σενάριο για τον εαυτό σου; Εάν ναι τι θα είχες κάνει διαφορετικά; Θα μπορούσες να έχεις δράσει με περισσότερη αγάπη, περισσότερη κατανόηση; Ξαναπαίξε την κατάσταση στο μυαλό σου, πράττοντας διαφορετικά και δες το διαφορετικό τέλος. Αποφάσισε ότι αν η κατάσταση παρουσιαστεί ξανά θα της ξαναπαίξεις με τον νέο τρόπο. Αφιέρωσε τον εαυτό σου σε αυτή την απόφαση. Έτσι, έχεις αλλάξει τον εαυτό σου προς το καλύτερο, γιατί ήταν δική σου επιλογή και έχεις μάθει τι χρειαζόταν να κάνεις.

Επίσης, πρέπει να συνειδητοποιήσεις λοτι τα πράγματα έγιναν με τον τρόπο που έπρεπε, με την χημεία των ανθρώπων που εμπλέκονται ώστε να έχουμε το αποτέλεσμα που απαιτείτο να έρθει. Την επόμενη φορά, όμως, θα είσαι ικανός να πετύχεις το ίδιο αποτέλεσμα πιο αρμονικά.

Συνέχισε να το κάνεις αυτό μέχρι που θα είσαι ικανός να κάνεις στον εαυτό σου ειλικρινείς καλές κριτικές. Αν είδες την ταινία σε μια αίθουσα, θα την σκεφτόσουν ως μια καταπληκτική ταινία, με έναν εμπνευσμένο πρωταγωνιστή – εσένα! Θα είχες προτείνει την ταινία στους φίλους σου και θα ήθελες να την ξαναδείς.

Παρατήρησε ποιες είναι οι αιτίες για τις οποίες κάνεις πράγματα. Ποια είναι τα κίνητρά σου; Σε μια δεδομένη κατάσταση, κάνεις την επιλογή του φόβου ή την επιλογή της ελευθερίας; Κάνεις πράγματα επειδή αυτό είναι που πραγματικά επιλέγεις να κάνεις ή κάνεις πράγματα (ή δεν κάνεις πράγματα) εξαιτίας του φόβου; Εμπιστεύσου το ένστικτό σου, και αυτό που είναι αληθινό για σένα και αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις.

Έχεις περιορίσει τον εαυτό σου από το να είναι αυτός που πραγματικά είσαι επειδή νόμισες ότι έπρεπε και ανακάλυψες μετά ότι στην πραγματικότητα δεν έπρεπε; Τότε, η βάση των αποφάσεων και των πράξεών σου είναι ο φόβος. Πάρε την απόφαση ότι δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό πια. Μπορείς να είσαι αυτός που πραγματικά είσαι και οι άνθρωποι θα ευχαριστιούνται μαζί σου ακόμα περισσότερο. Όταν κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις κάτι υπέροχο συμβαίνει πάντα.

Είναι η αγάπη το κίνητρό σου ή η ενοχή; Κάνεις πράγματα για να αποφύγεις να νιώσεις ένοχος, επειδή θα ένιωθες ένοχος αν δεν τα έκανες; Ή ενεργείς καθαρά, κάνοντας αυτό που πραγματικά θέλεις ως μια έκφραση αγάπης;

Αν έχεις τον φόβο ή την ενοχή ως κίνητρά σου θέλεις να συνεχίσεις έτσι; Δεν χρειάζεται, ξέρεις.

Μπορείς να κάνεις μια συνειδητή επιλογή, να πάρεις μια σοβαρή απόφαση, να μην αφήνεις τον φόβο ή την ενοχή ή τον θυμό να ελέγχει τη ζωή σου, αλλά να δρας ως ένα ελεύθερο συνειδητό Ον. Όταν το κάνεις αυτό, από εκείνη τη στιγμή και μετά, αν καταλάβεις ότι η απόφαση να δρας με συγκεκριμένο τρόπο, ή να κάνεις (ή να μην κάνεις) κάτι συγκεκριμένο βασίζεται στον φόβο, την ενοχή ή τον θυμό επιβάλλεις στον εαυτό σου στο να πάρει μια διαφορετική απόφαση. Έτσι, δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να ελέγχεται από παρελθόντα μοτίβα ύπαρξης ή δράσης αλλά αντίθετα θα ζεις την ελευθερία σου.

Είσαι πραγματικά ελεύθερος. Απλά πρέπει να κατέχεις την ελευθερία σου και να ζεις ελεύθερα. Όχι μόνο θα νιώσεις καλύτερα και θα ευχαριστιέσαι τη ζωή σου περισσότερο, αλλά επίσης θα απελευθερώνεις μοτίβα που σχετίζονταν με την διαταραγμένη όραση. Θα επιστρέφεις πραγματικά στην καθαρότητα.

Είσαι ελεύθερος να σκέφτεσαι με τον τρόπο που επιλέγεις και να αγαπάς με τον τρόπο που επιλέγεις και να ενεργείς με τον τρόπο που επιλέγεις.

Στους ανθρώπους που σε αγαπούν αρέσει να σε βλέπουν ευτυχισμένο, με τον τρόπο που πραγματικά θέλεις να είσαι ευτυχισμένος, που είναι η πληρέστερη έκφραση της Ύπαρξης σου, που είναι πραγματική, που είναι όλα που μπορείς να είσαι. Οι άνθρωποι που σε αγαπούν πραγματικά θέλουν να σε βλέπουν επιτυχημένο.

Από σένα εξαρτάται, πάντως.

Έχεις τη δύναμη και την ελευθερία να είσαι αληθινός, να είσαι ευτυχής, να είσαι επιτυχημένος, να είσαι πλήρης.

Δες πραγματικά αυτό που είναι αληθινό για σένα.

Και ζήσε το.

Καθώς έχουμε διδαχτεί ότι είναι καλό να είμαστε ο εαυτός μας – στην πραγματικότητα, απαραίτητο – έχουμε επίσης διδαχθεί με πολλούς τρόπους ότι πρέπει να μην είμαστε ο εαυτός μας ώστε να ευχαριστούμε άλλους ανθρώπους και ότι είναι καλό πράγμα να ευχαριστείς τους άλλους ανθρώπους, να κάνεις τους άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους.

Τότε, φαίνεται ότι είναι μια επιλογή μεταξύ να κάνεις τους άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους, από την μια μεριά, και να είμαστε οι εαυτοί μας, να κάνουμε τους εαυτούς μας ευτυχισμένους από την άλλη μεριά.

Αν θέλεις να επιλέξεις να μην είσαι ο εαυτός σου ώστε οι άλλοι να είναι ευτυχισμένοι, έχεις αποφασίσει ότι το να ευχαριστείς τους άλλους είναι σπουδαιότερο από το να είσαι πραγματικά ο εαυτός σου. Αυτό είναι μια καθαρή έκφραση της αγάπης σου, αλλά με υψηλό κόστος για σένα, και την ευκολία της Ύπαρξής σου και της υγείας σου. Η ευκολία της Ύπαρξης σχετίζεται με την υγεία σου. Το να μην είσαι ο εαυτός σου απαιτεί μια επένδυση στην ενέργεια, η οποία είναι επίσης γνωστή ως ένταση, ένα νοσηρό στοιχείο από την άποψη του οποιουδήποτε.

Αυτό που έχει περισσότερο νόημα είναι να αλλάξεις τις προτεραιότητές σου έτσι ώστε το να είσαι αληθινός να είναι σπουδαιότερο – και, στην πραγματικότητα ένα απαραίτητο τμήμα κάθε θεραπευτικής διαδικασίας.

Μπορείς ακόμα να απολαμβάνεις να εκφράζεις την αγάπη σου με όποιον τρόπο λειτουργεί για σένα, και παράλληλα να γνωρίζεις την σπουδαιότητα του να είσαι αληθινός. Να είσαι ο εαυτός σου. Συνεχώς.

Με διαύγεια και αγάπη.

Ελεύθερη Σκέψη: το επόμενο εξελικτικό στάδιο

 Η ανθρώπινη σκέψη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως διττή. Από τη μία έχουμε τη συναισθηματική προσέγγιση και από την άλλη τη λογική κρίση. Ήρθε η ώρα να απελευθερωθούμε από τα αρχετυπικά ένστικτα και τις προγονικές παρορμήσεις. Η ανάπτυξη της ανθρωπότητας θα επέλθει εφόσον αρχίσουμε να αξιοποιούμε όλες τις δυνατότητες που προσφέρει η εγκεφαλική μας εξέλιξη. Είτε μιλάμε για συναίσθημα είτε για σκέψη αναφερόμαστε ουσιαστικά σε εγκεφαλικές λειτουργίες που εντοπίζονται σε διαφορετικές περιοχές του μυαλού μας και εκφράζονται μέσα από διαφορετικές διεργασίες, υποσυνείδητες και συνειδητές αντίστοιχα. Το συναίσθημα συνδέεται με την παρόρμηση, τις γρήγορες, αλλά και επιρρεπείς σε λάθη αποφάσεις, ενώ η σκέψη μειώνει τις πιθανότητες λάθους (δεν τις εξαλείφει φυσικά) αναλύοντας διεξοδικά τα δεδομένα. Θα λέγαμε πως ο εγκέφαλος λειτουργεί κάπως αντίστροφα. Ο υποφλοιικός εγκέφαλος εξετάζει τα πράγματα επιφανειακά και ο φλοιικός εγκέφαλος αναλύει σε βάθος τα δεδομένα. Αν το δούμε εξελικτικά, τα ανώτερα εγκεφαλικά τμήματα (φλοιός), που αντιστοιχούν και σε ανώτερες νοητικές λειτουργίες, δημιουργήθηκαν αργότερα στο χρόνο. Το κέντρο του εγκεφάλου μας προηγήθηκε της εξέλιξης και μένει βαθιά ριζωμένο μέσα μας να κατευθύνει τις πράξεις μας μέσα από τα ένστικτα και τις συναισθηματικές εφορμήσεις. Και η ισχύ που ασκεί πάνω μας είναι ισχυρή. Αν το υποσυνείδητο έχει μια λανθασμένη αντίληψη για τον κόσμο, θα παραμείνει λανθασμένη σε κάθε σκέψη και απόφαση που παίρνει, εκτός κι αν ενεργοποιηθεί η συνειδητή, λογική σκέψη και εξετάσει εκ νέου τα δεδομένα όσο πιο αντικειμενικά γίνεται. Σίγουρα δεν είναι εύκολο γιατί απαιτεί συνεχή εγρήγορση, δηλαδή καταβολή ενέργειας που είναι περιορισμένη. Η αυθόρμητη ενστικτώδης αντίδραση και σκέψη είναι πιο εύκολη γι’ αυτό ο εγκέφαλός μας την προτιμά, λόγω εξοικονόμησης ενέργειας. Είναι όμως και παγίδα που έχει τις ρίζες της στον πρωτόγονο άνθρωπο κι από ό,τι φαίνεται η ανθρωπότητα δεν έχει ξεφύγει ακόμα από τη «ζούγκλα». Το μόνο που έχει καταφέρει είναι να φτιάξει μια δικιά της. Εξακολουθούμε να υποτασσόμαστε στους ενστικτώδεις νόμους του ισχυρού και του ανελέητου κυνηγιού. Αυτό όμως είναι εξέλιξη ή απλώς μια διαφορετική εκδοχή; Ο προορισμός του ανθρώπου είναι να οδηγηθεί κάποια στιγμή στην εξύψωση του πνεύματος, μια κατάσταση όπου η ανθρωπότητα θα είναι καλή, αγνή και ηθική από δική της επιλογή, με δική της ελεύθερη και συνειδητή βούληση. Οι πράξεις θα οδηγούνται από το τι είναι σωστό για το σύνολο κι όχι για το άτομο. Ωστόσο, υπάρχει ένας αστικός μύθος, ότι χρησιμοποιούμε μονάχα το 10% του εγκεφάλου μας, που ίσως πολλοί ακόμα να τον θεωρούν αληθινό. Πιστεύετε πως ο εγκέφαλος αναπτύχθηκε σε όγκο δίχως να υπάρχει λόγος, δίχως να έχει κάποια χρησιμότητα; Χρησιμοποιούμε όλο μας τον εγκέφαλο, απλά υπάρχει μια εξειδίκευση. Κάθε φορά που εκτελούμε μια διεργασία ενεργοποιούνται και τα κατάλληλα τμήματα που είναι υπεύθυνα για αυτήν. Λόγω περιορισμένης ενέργειας χρησιμοποιούμε τα τμήματα εκείνα του εγκεφάλου που είναι απαραίτητα. Από εκεί και πέρα είναι στη δική μας επιλογή να ενεργοποιούμε διαφορετικά τμήματα, εξετάζοντας διαφορετικά δεδομένα και με διαφορετικούς συνδυασμούς προτού πάρουμε μια απόφαση. Έτσι γινόμαστε πιο δημιουργικοί. Το πρόβλημα δεν είναι τι ποσοστό του εγκεφάλου μας χρησιμοποιούμε, αλλά σε τι ποσοστό εμείς τον αξιοποιούμε. Είναι αλήθεια λοιπόν πως από τη μεταιχμιακή περιοχή του εγκεφάλου μας, μια υποφλοιϊκή περιοχή, πηγάζουν τα συναισθήματά μας και οι παρορμήσεις μας. Είναι αλήθεια επίσης πως οι αποφάσεις παίρνονται πρώτα στο υποσυνείδητο επίπεδο και κατόπιν γίνονται αντιληπτές από το συνειδητό. Στο υποσυνείδητο, μαζί με τις παρορμήσεις, βρίσκονται και οι παγιωμένες, μαθημένες αντιλήψεις, βασισμένες στις προηγούμενες εμπειρίες. Αυτές όμως αποτελούν συνήθως ελλιπή δεδομένα για την ανάλυση μιας κατάστασης και σε συνδυασμό με τα ενστικτώδη συναισθήματα οδηγούν σε λανθασμένες εκτιμήσεις. Ο υποσυνείδητος εγκέφαλος είναι προγραμματισμένος να χρησιμοποιεί μοτίβα και να συμπληρώνει τα κενά για να μεταπηδά σε εύκολα και γρήγορα συμπεράσματα. Αυτή η έλλειψη πληροφοριών είναι που οδηγεί σε μεροληπτικές και λανθασμένες αποφάσεις. Εκεί ακριβώς βασίζεται και η τέχνη της χειραγώγησης, που συνήθως την αποκαλούν πειθώ. Οι πολιτικοί και οι μάρκετερ εκεί στοχεύουν για να μας πουλήσουν τα προϊόντα και τις ιδέες τους, στο να ενεργοποιήσουν τα συναισθήματά μας και να παρακάμψουν τη λογική μας κρίση, ώστε να μας ωθήσουν πιο άμεσα στην πράξη για δικό τους όφελος. Είμαστε δηλαδή στο έλεός τους; Όχι, γιατί έχουμε επιλογή. Μπορεί οι αποφάσεις να λαμβάνονται ασυνείδητα, αλλά η συνείδηση έχει τη δυνατότητα να επιλέξει αν τελικά θα εκτελέσει αυτήν την απόφαση ή όχι. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μη βιαστούμε και να σκεφτούμε όσο χρειάζεται ή τουλάχιστον, για επείγουσες καταστάσεις, για όσο χρόνο έχουμε στη διάθεσή μας. Ενεργοποιείστε τα ανώτερα εγκεφαλικά επίπεδα και αναλύστε τις καταστάσεις. Ξεκλειδώστε τις παγιωμένες (μαθημένες) αντιλήψεις και επεξεργαστείτε εκ νέου τα παλιά με τα καινούργια δεδομένα (διότι φυσικά δεν αμφισβητούμε και την αξία όσων έχουμε ήδη μάθει). Η σκέψη θα μας οδηγήσει σε αποφάσεις που θα είναι συνειδητά δικές μας, δε θα χειραγωγούμαστε ούτε από τους άλλους ούτε από την ίδια μας τη συναισθηματική υπόσταση. Θα αναρωτιέστε αν προτείνεται η κατάλυση των συναισθημάτων. Φυσικά και όχι, τα συναισθήματα είναι χαρακτηριστικά για τον άνθρωπο και σημαντικά για την ύπαρξή μας. Πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν γιατί μας δίνουν την απαραίτητη ώθηση (κίνητρο) και ενέργεια που χρειάζεται για να ασχοληθούμε με κάτι και να καταβάλουμε προσπάθεια για να πετύχουμε τους στόχους μας. Όμως δεν είναι μόνο αυτά που μας χαρακτηρίζουν και μας διαφοροποιούν από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Το κυριότερο ειδοποιό χαρακτηριστικό είναι η λογική μας σκέψη, η δυνατότητα που μας προσέφερε η ανάπτυξη του εξωτερικού φλοιού του εγκεφάλου μας. Με τη λογική είναι που θα ελέγξουμε τα συναισθήματά μας και θα αξιοποιούμε μόνο ό,τι καλό έχουν να μας προφέρουν. Γιατί έχουν και τη αρνητική πλευρά, εκείνη που μας ωθεί στην άσκηση βίας, στην έκφραση αρνητικών συμπεριφορών και στην ελλιπή κρίση που διακατέχει τις παρορμητικές μας πράξεις. Τα ανεξέλεγκτα συναισθήματα εντείνουν την τάση μας να έχουμε μια μεροληπτική και συνήθως λανθασμένη αντίληψη του κόσμου και των καταστάσεων και είναι αυτά που μας οδηγούν σε λάθη και αντικοινωνικές συμπεριφορές.

Το νέο μοντέλο της ανθρώπινης σκέψης και νόησης πρέπει να έχει τρία στάδια: Συναίσθημα: δημιουργείται η επιθυμία και η απαραίτητη ορμή για δράση – πρώτο στάδιο απόφασης Λογική: επεξεργασία όλων των δεδομένων μιας κατάστασης, μαθημένων και νέων, από διαφορετικές προσεγγίσεις και σε διαφορετικούς συνδυασμούς – δεύτερο στάδιο απόφασης, έλεγχος συναισθημάτων και παρορμήσεων πρώτου σταδίου Πράξη: η εκτέλεση δράσης με βάση την απόφαση που έχει οριστικοποιηθεί στο δεύτερο στάδιο. Αυτά τα στάδια θα πρέπει να λειτουργούν μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο, από τη Μάθηση στην Εκκόλαψη και τελικά στην Αναθεώρηση. Πρόκειται για νοοτροπία μέσα από την οποία θα πρέπει να λειτουργεί η σκέψη. Αυτή είναι η προσέγγιση της συνεχούς αναζήτησης και της μη παγίωσης των γνώσεων και των αντιλήψεων. Εδώ τίθεται υπό εξέταση και η ίδια η πράξη για την ορθότητά της. Πρόκειται για έναν κύκλο συνεχούς μάθησης, μέσω ανάλυσης όλων των υπαρχόντων πληροφοριών και των νέων ερεθισμάτων (δεδομένων).

 Μοντέλο Εξέλιξης Ανθρώπινης Σκέψης Αισθάνομαι – Σκέπτομαι – Πράττω – Μαθαίνω – Ωριμάζω – Αναθεωρώ.
 Αυτό είναι το μοντέλο του επόμενου εξελικτικού σταδίου της ανθρωπότητας. Το να απελευθερώσουμε τη σκέψη μας σημαίνει να την ελευθερώσουμε από τα δεσμά των συναισθηματικών παρορμήσεων. Αυτό που χρειάζεται είναι να αφιερώσουμε χρόνο και να καταβάλουμε προσπάθεια, να επενδύσουμε σε σκέψη. Το «μυστικό» είναι να μην θεωρούμε τίποτα δεδομένο και να βρισκόμαστε σε διαρκή αναζήτηση. Πρέπει να δημιουργούμε μια κατάσταση τεχνητής αμφιβολίας για τα πάντα και τους πάντες, ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό, τις γνώσεις και τα πιστεύω μας, για να τα εξελίξουμε προς το καλύτερο. Ο όρος τεχνητή αμφιβολία αναφέρεται στο γεγονός ότι ακόμα κι όταν είμαστε σίγουροι για κάτι πρέπει να το εξετάζουμε από την αρχή, ψάχνοντας σε όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, κι αν χρειαστεί να το αναθεωρούμε. Ό,τι μαθαίνουμε περνάει από ένα στάδιο ωρίμανσης (εκκόλαψης) προτού εκφραστεί ως προσωπική σκέψη, φιλτραρισμένη μέσα από την ατομική και ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση και αντιληπτική προσέγγιση. Αυτή η ατομικά πρωτογενής σκέψη αναπτύσσει τη συνολική, αρκεί να παραμένει δυναμική κάτω από διαρκή αναθεώρηση. Και ο κύκλος αρχίζει ξανά…. Είναι σίγουρα ο δύσκολος δρόμος και ο εγκέφαλός μας έχει την τάση να είναι οκνηρός και να αντιστέκεται, όμως τίποτα δεν αποκτάται δίχως κόπο και αυτό το γνωρίζουμε όλοι καλά. Αν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε ένα εξελικτικό βήμα, να μειώσουμε τα λάθη μας, να γίνουμε καλύτεροι και πιο ηθικοί, να δημιουργήσουμε έναν κόσμο καλύτερο, θα πρέπει να προσπαθήσουμε. Θα πρέπει να σκεφτόμαστε πριν πράξουμε.

Η θετική ενέργεια μας αλλάζει τελείως τη ζωή!

Με «όπλο» τη σκέψη… στοχεύστε σε μια θετική διάθεση και σε ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπό σας. Η σκέψη επηρεάζει όχι μόνο τη λειτουργία του σώματος, αλλά και τη διάθεση για ζωή!

Άλλωστε, πίσω από κάθε ασυνείδητη αντίδραση υπάρχει πάντα μια σκέψη. Σας προτείνουμε απλές τεχνικές που θα σώσουν το χαμόγελό σας και δεν θα σας αφήσουν να επηρεάζεστε αρνητικά από το ευρύτερο περιβάλλον σας.
Βάση όλων είναι να αποδεχτεί ο καθένας ότι είναι υπεύθυνος για την ποιότητα της ζωής του. Ο πιο απλός τρόπος για να επηρεάσουμε τη σκέψη μας είναι να επιλέγουμε προσεκτικά τα ερεθίσματα τα οποία δεχόμαστε. Καθένας από εμάς έχει τη δυνατότητα να διαλέγει τα πάντα, από τις ταινίες που θα δει, τα βιβλία που θα διαβάσει μέχρι και τους ανθρώπους που θα έχει δίπλα του. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε ευθύνη για τον εαυτό μας.

Πολλά άτομα έχουν έλλειψη αυτοεκτίμησης, αφού δεν έχουν καταλάβει ότι ο καθένας μας αποτελεί ένα θησαυρό και είναι υπεύθυνος για τη ζωή του και τις σκέψεις του.

Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να πλησιάσετε τη θετική σκέψη είναι να δώσετε την ευκαιρία στη συνείδηση και το ασυνείδητο να δουλέψουν μαζί. Αφεθείτε στον εαυτό σας και καταλάβετε ότι πρέπει να εκφράζεστε και μην σκέφτεστε ότι μένοντας αόρατοι θα καταφέρετε να μην ενοχλήσετε τους άλλους! Γενικά, το ασυνείδητο «ακούει» κάθε επιθυμία σας, όσο βαθιά και αν είναι, και λειτουργεί σαν ένα φίλτρο αντίληψης. Για παράδειγμα, αν σκέφτεστε ότι θέλετε να αγοράσετε ένα σπίτι, όταν βγείτε στο δρόμο ξαφνικά θα παρατηρήσετε ασυνείδητα πολλές ευκαιρίες πώλησης σπιτιών γύρω σας.

Πώς μπορούμε να αντλήσουμε πίστη για τη ζωή!

Οι σκέψεις μέσα στο μυαλό είναι σαν ζωντανοί οργανισμοί, σαν κύτταρα που έχουν ενέργεια και μπορούν να σας επηρεάζουν, αφού τρέχουν με πολύ μεγάλη ταχύτητα.

-Κοιτάξτε ότι έχετε ήδη πετύχει στο παρελθόν και αρχίστε να βλέπετε την ομορφιά γύρω σας, και κυρίως μέσα από τα μικρά πράγματα της καθημερινότητας.

-Να κοιτάτε τον εαυτό σας στον καθρέπτη και να λέτε δυνατά «αξίζω»! Άλλωστε, να θυμάστε ότι μόνο και μόνο η γέννηση και η δύναμη, που είχατε για να κρατηθείτε στη ζωή, αποτελεί το μεγαλύτερο επίτευγμά σας.

-Τα «δεν» και τα «μη» δεν τα αναγνωρίζει ο εγκέφαλος! Το ασυνείδητο θέλει ξεκάθαρες οδηγίες για να σας βοηθήσει να εντοπίσετε την αλήθεια, με αποτέλεσμα να πρέπει να απομακρυνθείτε από αυτές τις λέξεις. Άλλωστε, μια άσκηση απέδειξε κάποτε ότι αν πεις στο κοινό: «Προσπαθήστε να μην δείτε ροζ ελέφαντες», αυτόματα το κοινό θα τους δει μπροστά του.

-Προσπαθήστε να αποκτήσετε μια αισθητηριακή επίγνωση, δηλαδή να καταλαβαίνετε το άτομο που έχετε απέναντί σας, όσον αφορά στα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του.

-Θυμηθείτε ότι η αλλαγή της σκέψης δεν είναι εύκολη, αλλά απλή. Μην πέφτετε στην παγίδα της παρερμηνείας των λέξεων… το εύκολο δεν είναι το απλό!