Ο κάθε άνθρωπος βρίσκεται ακριβώς μέσα στο περιβάλλον εκείνο που δημιούργησε με τις αποφάσεις που έλαβε στο παρελθόν (ατομικές και ομαδικές) και συνεχίζει να δομεί διαρκώς, με τις αποφάσεις του στο τώρα, το περιβάλλον που θα βρεθεί στο μέλλον.
Όμως για να δομήσει ένα νέο περιβάλλον, δηλαδή ένα κόσμο που να του παρέχει ακόμα καλύτερες δυνατότητες προόδου για όλες τις εκφράσεις της ζωής του θα πρέπει, για τις αποφάσεις του τώρα, να αναγνωρίσει να ανασύρει και τελικά να βρει το θάρρος να χρησιμοποιήσει από το δικό του θησαυροφυλάκιο, νέες ποιότητες ανώτερης αξίας από αυτές που μέχρι σήμερα με ευχέρεια χρησιμοποιούσε και εκδήλωνε στη ζωή του.
Κάθε κρίση μας παρέχει πρωτίστως αυτή την δυνατότητα, που αν χρησιμοποιηθεί ορθά, οδηγεί τον κάθε ένα ατομικά μέσα σε μια πιο διευρυμένη αντίληψη της ζωής μας ή ομαδικά μέσα στην κοινωνία εκείνη που θα μας επιτρέψει να κοινωνούμε τις νέες ποιότητες και αξίες που ομαδικά επικαλεστήκαμε και με θάρρος σταθήκαμε στην μάχη της εφαρμογής τους.
Μία ομαδική κρίση, όπως και σαν αυτή που βρισκόμαστε σήμερα, μας δίνει την ευκαιρία και την αναγκαία ένταση, αν την χρησιμοποιήσουμε εποικοδομητικά, να αναγνωρίσουμε με μεγαλύτερη καθαρότητα τις τάσεις της προσωπικότητας μας που μας ωθούν προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση δράσης ή διαφορετικά την ροπή της προσωπικότητάς μας προς αυτήν ή την άλλη ποιότητα, όπως εμφανίζονται στην συνείδησή μας.
Για αυτήν όμως την εργασία πρέπει να σιγήσουν οι διάφορες φωνασκίες της προσωπικότητας που με σφοδρότητα επιχειρηματολογεί για την κάθε της επιλογή.
Μπορούμε να το κάνουμε αυτό ατομικά και μέσα στη σιγή της δικής μας ύπαρξης να επιλέξουμε εκείνες τις ποιότητες με τις οποίες θα φτιάχναμε εμείς ένα νέο κόσμο (αν μας δινόταν η εξουσία αυτή) και μέσα στον οποίο θα μπορούσαμε με υπερηφάνεια και χαρά να φανταστούμε τις δικές μας ζωές και τις ζωές όλων των παιδιών της ανθρωπότητας.
Εμείς σαν Έλληνες άλλωστε, έχουμε και έναν άλλο επιβοηθητικό παράγοντα. Την Ιστορία μας.
Αν μεταφέραμε με την φαντασία μας τον εαυτό μας μέσα στους αιώνες και στα τόσα σημεία κρίσης της ιστορίας μας, σε ποιά άραγε θέση θα τοποθετούσαμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτά.
Θα ήταν άραγε ένας από τους 300 του Λεωνίδα που θα θυσίαζε τα πάντα, ακόμα και την ζωή του για να αναδείξει την έννοια της Ελευθερίας σε ολόκληρη την ανθρωπότητα; Ή θα προτιμούσα (λογικά...) να δώσει γη και ύδωρ σε κάποιον που απλώς θα του επέτρεπε να ζήσει μέσα στην υποτέλεια και τον εξευτελισμό της ύπαρξής του.
Θα ήταν άραγε ένας από τους μαθητές του Σωκράτη που με θάρρος θα επωμιζόταν να μεταφέρει τα λόγια του και τις αξίες του, στους συνανθρώπους του ή θα προτιμούσε να απέχει και νικημένος από τον φόβο να παραμείνει στην " ησυχία" της αδράνειάς του;
Αυτά και τόσα-τόσα άλλα πολλά που μας παρέχει η ιστορία μας μπορούμε να αναλογιστούμε σε ένα υποτιθέμενο ταξίδι στον χρόνο με σκοπό να ξαναθυμηθούμε τις ποιότητες εκείνες που εμφάνισε η ανθρωπότητα στην μακρά διαδρομή της και να ανασύρουμε αυτές τις ίδιες που ζουν αιώνια μέσα μας και που ζητούν νέα ζωή και έκφραση στην δική μας μικρή ζωή και στον δικό μας αιώνα του Τώρα.
Ας επιχειρήσουμε να σιγάσουμε τις τόσες επιχειρηματολογίες του φόβου των κατεστημένων μέσα μας, που αισθάνονται να κλονίζονται και των φόβων των πεποιθήσεων που μας δένουν στο παλιό.
Τίποτα περισσότερο δεν δίνει Ζωή στην ζωή μας από τις αξίες και τις ποιότητες που επιχειρούμε να εκφράσουμε στην καθημερινότητά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου