Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2020

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἱππόλυτος (983-1037)

ΙΠ. πάτερ, μένος μὲν ξύντασις τε σῶν φρενῶν
δεινή· τὸ μέντοι πρᾶγμ᾽, ἔχον καλοὺς λόγους,
985 εἴ τις διαπτύξειεν οὐ καλὸν τόδε.
ἐγὼ δ᾽ ἄκομψος εἰς ὄχλον δοῦναι λόγον,
ἐς ἥλικας δὲ κὠλίγους σοφώτερος·
ἔχει δὲ μοῖραν καὶ τόδ᾽· οἱ γὰρ ἐν σοφοῖς
φαῦλοι παρ᾽ ὄχλωι μουσικώτεροι λέγειν.
990 ὅμως δ᾽ ἀνάγκη, ξυμφορᾶς ἀφιγμένης,
γλῶσσάν μ᾽ ἀφεῖναι. πρῶτα δ᾽ ἄρξομαι λέγειν
ὅθεν μ᾽ ὑπῆλθες πρῶτον ὡς διαφθερῶν
οὐκ ἀντιλέξοντ᾽. εἰσορᾶις φάος τόδε
καὶ γαῖαν· ἐν τοῖσδ᾽ οὐκ ἔνεστ᾽ ἀνὴρ ἐμοῦ,
995 οὐδ᾽ ἢν σὺ μὴ φῆις, σωφρονέστερος γεγώς.
ἐπίσταμαι γὰρ πρῶτα μὲν θεοὺς σέβειν
φίλοις τε χρῆσθαι μὴ ἀδικεῖν πειρωμένοις
ἀλλ᾽ οἷσιν αἰδὼς μήτ᾽ ἐπαγγέλλειν κακὰ
μήτ᾽ ἀνθυπουργεῖν αἰσχρὰ τοῖσι χρωμένοις,
1000 οὐκ ἐγγελαστὴς τῶν ὁμιλούντων, πάτερ,
ἀλλ᾽ αὑτὸς οὐ παροῦσι κἀγγὺς ὢν φίλοις.
ἑνὸς δ᾽ ἄθικτος, ὧι με νῦν ἔχειν δοκεῖς·
λέχους γὰρ ἐς τόδ᾽ ἡμέρας ἁγνὸν δέμας.
οὐκ οἶδα πρᾶξιν τήνδε πλὴν λόγωι κλύων
1005 γραφῆι τε λεύσσων· οὐδὲ ταῦτα γὰρ σκοπεῖν
πρόθυμός εἰμι, παρθένον ψυχὴν ἔχων.
καὶ δὴ τὸ σῶφρον τοὐμὸν οὐ πείθει σ᾽· ἴτω·
δεῖ δή σε δεῖξαι τῶι τρόπωι διεφθάρην.
πότερα τὸ τῆσδε σῶμ᾽ ἐκαλλιστεύετο
1010 πασῶν γυναικῶν; ἢ σὸν οἰκήσειν δόμον
ἔγκληρον εὐνὴν προσλαβὼν ἐπήλπισα;
μάταιος ἆρ᾽ ἦν, οὐδαμοῦ μὲν οὖν φρενῶν.
ἀλλ᾽ ὡς τυραννεῖν ἡδὺ τοῖσι σώφροσιν;
†ἥκιστά γ᾽, εἰ μὴ† τὰς φρένας διέφθορεν
1015 θνητῶν ὅσοισιν ἁνδάνει μοναρχία.
ἐγὼ δ᾽ ἀγῶνας μὲν κρατεῖν Ἑλληνικοὺς
πρῶτος θέλοιμ᾽ ἄν, ἐν πόλει δὲ δεύτερος
σὺν τοῖς ἀρίστοις εὐτυχεῖν ἀεὶ φίλοις·
πράσσειν τε γὰρ πάρεστι, κίνδυνός τ᾽ ἀπὼν
1020 κρείσσω δίδωσι τῆς τυραννίδος χάριν.
ἓν οὐ λέλεκται τῶν ἐμῶν, τὰ δ᾽ ἄλλ᾽ ἔχεις·
εἰ μὲν γὰρ ἦν μοι μάρτυς οἷός εἰμ᾽ ἐγὼ
καὶ τῆσδ᾽ ὁρώσης φέγγος ἠγωνιζόμην,
ἔργοις ἂν εἶδες τοὺς κακοὺς διεξιών·
1025 νῦν δ᾽ ὅρκιόν σοι Ζῆνα καὶ πέδον χθονὸς
ὄμνυμι τῶν σῶν μήποθ᾽ ἅψασθαι γάμων
μηδ᾽ ἂν θελῆσαι μηδ᾽ ἂν ἔννοιαν λαβεῖν.
ἦ τἄρ᾽ ὀλοίμην ἀκλεὴς ἀνώνυμος
[ἄπολις ἄοικος, φυγὰς ἀλητεύων χθόνα,]
1030 καὶ μήτε πόντος μήτε γῆ δέξαιτό μου
σάρκας θανόντος, εἰ κακὸς πέφυκ᾽ ἀνήρ.
τί δ᾽ ἥδε δειμαίνουσ᾽ ἀπώλεσεν βίον
οὐκ οἶδ᾽, ἐμοὶ γὰρ οὐ θέμις πέρα λέγειν·
ἐσωφρόνησε δ᾽ οὐκ ἔχουσα σωφρονεῖν,
1035 ἡμεῖς δ᾽ ἔχοντες οὐ καλῶς ἐχρώμεθα.
ΧΟ. ἀρκοῦσαν εἶπας αἰτίας ἀποστροφὴν
ὅρκους παρασχών, πίστιν οὐ σμικράν, θεῶν.

***
ΙΠΠ. Πατέρα, η μάνητά σου και το ξέπαρμα
του νου σου φοβερά. Κι όμως το πράμα
κι αν σηκώνει ομορφόλογα, δεν είναι
καθόλου δίκιο, αν το καλοεξετάσεις.
Εγώ ᾽μαι αδέξιος να μιλάω σε κόσμο,
αλλά σε λιγοστούς και συνομήλικους
τα καταφέρνω πιο καλά. Κι έτσ᾽ είναι!
Μπροστά στους γνωστικούς οι τιποτένιοι
τα χάνουν, μα στον όχλο κελαηδάνε.
990 Όμως ανάγκη, αφού με βρήκε τέτοια
κακοτυχιά, τη γλώσσα μου να λύσω.
Και πρώτ᾽ από την πλάγια σου φοβέρα
θ᾽ αρχίσω, πως χωρίς ν᾽ αντιμιλήσω
θα με χαλάσεις! Κοίτα το ηλιοφώς,
κοίτα τη χώρα! Μες σ᾽ αυτά κανένας
δε γεννήθηκεν —όσο κι αν τ᾽ αρνιέσαι—
από μένα πιο φρόνιμος. Και πρώτα
ξέρω τα θεία να σέβομαι, κατόπι
να ᾽χω φίλους που τ᾽ άδικο μισούνε
και ντρέπονται να κάνουν ή να λένε
πράματα αισχρά και μήτε ανταποδίνουν
το κακό σ᾽ όσους το ᾽χουνε συνήθειο.
1000 Τους φίλους μου δεν τους γελάω, πατέρα.
Τίμιος είμαι κοντά τους ή μακριά τους.
Κι ένα πράμα ποτέ μου δεν το γνώρισα!
Αυτό που τώρα εσύ με κακοβάνεις:
τη γυναίκα! Το σώμα μου ως τα σήμερα
αμόλευτο. Δεν ξέρω αυτήν την πράξη
παρά από ζωγραφιές κι από κουβέντες.
Δε μου αρέσουν αυτά, δεν τα προσέχω!
Γιατί κρατώ παρθένα την ψυχή μου.
Η αγνότητά μου αν δε σε πείθει, τότε
πρέπει εσύ να μου δείξεις πώς εχάλασα.
Μήπως ήταν απ᾽ όλες τις γυναίκες
1010 η ομορφότερη᾽ ή μήπως και στοχάστηκα
να τηνε παντρευτώ κι έτσι να γίνω
του θρόνου κληρονόμος; Αλλά τόσον
είμαι μωρός, χωρίς κουκούτσι γνώση;
Ή θα μου πεις γλυκό το βασιλίκι;
Για γνωστικούς, καθόλου! Όσοι αγαπάνε
να μοναρχεύουν, το μυαλό τους χάλασε!
Εγώ ένα πράμα θέλω: να πρωτεύω
στα ελληνικά αγωνίσματα και να ᾽μαι
στην πολιτεία ο δεύτερος, με φίλους
γκαρδιακούς, για να χαίρομαι τη ζήση
κι ό,τι θέλω να κάνω, χωρίς κίντυνο,
1020 κι αυτό ᾽ναι πιο γλυκό απ᾽ το βασιλίκι.
Όλα σου τά ειπα κι ένα λείπει, ετούτο:
αν είχα κάποιον που να μαρτυρήσει
ποιός είμαι κι αν με τούτη ζωντανή
κρινόμουν, τότε θα ᾽βλεπες ξετάζοντας
τα πράματα, (όχι λόγια) αν είμαι φταίχτης.
Και τώρ᾽ αμώνω εγώ τον όρκιο Δία,
στη Μάνα γης, πως τόσο δα δεν άγγιξα
το στεφάνι σου μήτε το βουλήθηκα
μηδέ μου πέρασε απ᾽ το νου ποτές.
Καταραμένος κι άτιμος να πέθαινα
(αλήτης δώθε κείθε, άπατρης, άστεγος)
1030 και μήτε γης και πέλαο να δεχτούνε
το κουφάρι μου, αν είμ᾽ εγώ κακός.
Αν από κάποιο φόβο αυτή σκοτώθηκε,
δεν το ξέρω και δε μου πέφτει λόγος.
Αν δεν μπόρεσε να ᾽ναι φρόνιμη, όμως
φρόνιμα έπραξε! Εμένα η φρονιμάδα μου
καθόλου δε μου βγήκε σε καλό!
ΚΟΡ. Τα λόγια σου την κατηγόρια γκρέμισαν,
κι έδωσες όρκους, την πιο πλέρια απόδειξη!

Η Αρχαία Ελληνική Τέχνη και η Ακτινοβολία της, Η τέχνη του 4ου αιώνα π.Χ.: Η όψιμη κλασική περίοδος

7.5.1. Το ψηφιδωτό του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Το 1831 ανακαλύφθηκε κατά την ανασκαφή μιας μεγάλης και πολυτελούς κατοικίας στην Πομπηία (Casa del Fauno) ένα μεγάλο ψηφιδωτό δάπεδο που προκάλεσε αμέσως τον θαυμασμό. Το ψηφιδωτό αυτό εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νεάπολης και, όπως γρήγορα αναγνώρισαν οι αρχαιολόγοι, αντιγράφει πιστά ένα σημαντικό έργο ζωγραφικής με θέμα μια μάχη, στην οποία ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε κατά κράτος τον βασιλιά των Περσών Δαρείο. Η μεγάλων διαστάσεων παράσταση (5,12 m x 2,71 m χωρίς το πλαίσιο) είναι το πρώτο αρχαιολογικό εύρημα που πρόσφερε στους μελετητές της αρχαίας τέχνης αλλά και στο ευρύτερο κοινό τη δυνατότητα να προσεγγίσουν μια μεγάλη ζωγραφική σύνθεση του όψιμου 4ου αιώνα π.Χ. Η προσεκτική μελέτη του ψηφιδωτού, που κατασκευάστηκε πιθανότατα στο δεύτερο μισό του 2ου αιώνα π.Χ., έδειξε ότι επισκευάστηκε ήδη στην Αρχαιότητα τουλάχιστον μία φορά. Επιπλέον, σε ορισμένα σημεία κοντά στο μέσο της εικόνας εμφανίζονται αδεξιότητες και ασάφειες που εξηγούνται μόνο αν δεχτούμε ότι η παράσταση συμπτύχθηκε για να προσαρμοστεί σε έναν χώρο με διαφορετικές διαστάσεις από το πρωτότυπο, είτε από τους ίδιους τους κατασκευαστές του ψηφιδωτού είτε από κάποιους μεταγενέστερους επισκευαστές του.
 
Παρ᾽ όλα τα επιμέρους προβλήματα, που δεν έχουν λυθεί όλα ικανοποιητικά, η γενική εικόνα είναι ξεκάθαρη: ο Αλέξανδρος, επικεφαλής του μακεδονικού ιππικού των εταίρων, επιτίθεται με ορμή και αποφασιστικότητα από τα αριστερά εναντίον του Δαρείου και των πιστών σωματοφυλάκων του, οι οποίοι προσπαθούν απεγνωσμένα να τον προστατέψουν. Η επίθεση όμως είναι τόσο σφοδρή και απρόσμενη, ώστε ο Δαρείος έντρομος τρέπεται σε φυγή. Ο ηνίοχός του έχει στρέψει απότομα το άρμα προς την αντίθετη κατεύθυνση, ενώ ανάμεσα στους ευγενείς Πέρσες που περιστοιχίζουν τον βασιλιά τους επικρατεί τρόμος και ταραχή. Ο Αλέξανδρος έχει ήδη διαπεράσει με τη σάρισά του (το μακρύ δόρυ των Μακεδόνων) έναν Πέρση, ο οποίος καταρρέει μαζί με το άλογό του, ενώ ένας άλλος, με το πρόσωπο στραμμένο προς τον θεατή, προσπαθεί να συγκρατήσει το αφηνιασμένο άλογό του, που φαίνεται από πίσω· ένας τρίτος Πέρσης έχει σωριαστεί στο έδαφος, ενώ το πρόσωπό του, με ζωγραφισμένη την αγωνία, καθρεφτίζεται σε μια χάλκινη ασπίδα. Από την αντίθετη πλευρά προελαύνει το μακεδονικό πεζικό, όπως φαίνεται από τις σάρισες που υψώνονται απειλητικά πίσω από τον Πέρση βασιλιά και τη φρουρά του. Δεν είναι σαφές αν εικονίζεται η μάχη της Ισσού ή των Γαυγαμήλων, που ήταν και η τελειωτική νίκη του Αλεξάνδρου εναντίον του Δαρείου.
 
Οπωσδήποτε όμως η ζωντάνια της σκηνής και η μεγάλη ακρίβεια στην απόδοση των λεπτομερειών της ενδυμασίας και του οπλισμού των Μακεδόνων και των Περσών δείχνει ότι το πρωτότυπο του ψηφιδωτού φιλοτεχνήθηκε σε μια εποχή που δεν απέχει πολύ χρονικά από την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου — στα τελευταία χρόνια της βασιλείας του ή λίγο αργότερα. Εξετάζοντας τον απουλικό κρατήρα του Δαρείου, είδαμε πόσο εντυπωσίασαν τους Έλληνες οι εκπληκτικές και απρόσμενες νίκες του Αλεξάνδρου και πόσο γρήγορα οι ποιητές και οι καλλιτέχνες τις αποτύπωσαν στο έργο τους. Εντύπωση προκαλεί, εκτός από την ίδια τη σύνθεση, η δεξιοτεχνία στον σχεδιασμό των μορφών με τις τολμηρές προοπτικές βραχύνσεις και την αποτύπωση της ψυχικής διάθεσης στα χαρακτηριστικά των προσώπων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το πρωτότυπο ήταν έργο ενός σημαντικού ζωγράφου. Μια πιο άμεση εικόνα για το είδος αυτό της ζωγραφικής μάς δίνουν οι τοιχογραφίες που ήρθαν πρόσφατα στο φως στη Βεργίνα.

ΟΡΦΙΣΜΟΣ (ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ): Ο "Ιερός Χώρος"

Ο Χώρος
 
Ο Χώρος στη «φιλοσοφική σκέψη» (είτε στον εμπειρικό στοχασμό, είτε στην «μεθοδική» ερμηνεία της πραγματικότητας), από την αρχαιότητα, γινόταν αντιληπτός σαν «οντότητα που περιέχει», σαν ένα πραγματικό φυσικό πλαίσιο, εντός του οποίου υπάρχουν τα πράγματα… Ο Χώρος με άλλα λόγια, είναι Αυθυπόστατος, Απόλυτος, Άμορφος, και «Οντολογικά» Πρότερος των πάντων…
 
Έτσι ο Χώρος έχει Φυσική Ύπαρξη και αποτελεί από μόνος του μία οντότητα (ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν ή όχι τα «πράγματα»). Με αυτή την έννοια ταυτίζεται με την Φύση, την Φύση που θα γεννήσει τα πάντα, θα τα περιέχει… ενώ τα «πράγματα» (καταστάσεις και οντότητες) αναδύονται από την Φύση, ολοκληρώνονται στην Φύση, και καταλύονται γινόμενα έτσι ένα με την Φύση…
 
Στην καθαρά φιλοσοφική (αφηρημένη) έννοιά του ο Χώρος ταυτίζεται με την Κενότητα, που δεν είναι η «κενότητα του τίποτα», αλλά το πλαίσιο εντός του οποίου αναδύεται το υπάρχον. Έτσι, με αυτή ην έννοια, ο Χώρος ταυτίζεται με το Αρχέγονο «Χάος», την Πρώτη Αρχή, και στην «Θεογονία» του Ησίοδου, και στην «Ορφική Θεογονία». Αυτό το «Χάος», που θα «προσδιορισθεί» αργότερα σαν Απεριόριστο Αχανές, Άχρονο, Χωρίς Ιδιότητες, θα ταυτιστεί με τον «Θεό» της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, και των «Ορφικών» ιδιαίτερα…
 
Από την στιγμή όμως που ο άνθρωπος στρέφεται από τον Χώρο στα αντικείμενα, για να προσδιορίσει την θέση τους και την σχέση τους με άλλα αντικείμενα, η «έννοα του χώρου» αλλάζει, ο χώρος γίνεται μετρήσιμος και μπορεί να περιγραφεί από ένα σύστημα γεωμετρικών συντεταγμένων. Έτσι, γεννιέται στην Αρχαία Ελλάδα (στην αρχαιοελληνική σκέψη) ο «γεωμετρικός χώρος», η γεωμετρία…
 
Έτσι, λοιπόν, πλάι στην έννοια του Απόλυτου Χώρου, του θεωρητικού, του νοητού, του «μυστικιστικού», που κατάγεται από την αρχαία σκέψη που «ταυτίζει» τον Χώρο με την Φύση, το Θεό, εισάγεται στους κλασσικούς χρόνους η δεύτερη έννοια του χώρου, του χώρου που αντιλαμβάνεται και μετρά ο άνθρωπος προσδιορίζοντας την θέση και την σχέση των αντικειμένων μεταξύ τους, ο γεωμετρικός χώρος… Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι πως, και οι δύο έννοιες του Χώρου (και του χώρου) έχουν αρχαιοελληνική καταγωγή… Στην συνέχεια θα καταλάβουμε, γιατί επιμένουμε σε αυτό…
 
Για τους Αρχαίους Έλληνες (και την αρχαιοελληνική σκέψη) ο Χώρος (η Φύση, ο Θεός) είναι Ενιαίος, και η μόνη Πραγματική Ιδιότητά του είναι η Κενότητα (η Άγνωστη Κενότητα που «Περιέχει» Εν Δυνάμει τα πάντα, κι από την Οποία Αναδύονται τα πάντα…)… Εντός του «Ενιαίου Χώρου» «συμβαίνουν» όλα…
 
Στον σχετικό περιορισμένο γεωμετρικό χώρο (της ανθρώπινης αντίληψης) το αρχαίο χάσμα (η απόσταση των πραγμάτων μεταξύ τους) νοείται σαν «κενό», σαν φυσική οντότητα… Όταν ο Παρμενίδης έλεγε ότι το «κενό» δεν είναι φυσική οντότητα, δεν υπάρχει, κι ότι όλα ανήκουν στον Ενιαίο Χώρο του Όντος αναφερόταν στον Απόλυτο Φυσικό Χώρο που τα «περιέχει» όλα… Αντίθετα, όσοι υποστήριζαν την ύπαρξη του «κενού», σαν φυσικής οντότητας, αναφερόταν στον ανθρώπινο μετρήσιμο γεωμετρικό χώρο (δηλαδή σε μία ανθρώπινη νοητική κατασκευή, «περιγραφή» του χώρου που αντιλαμβανόμαστε)… Με άλλα λόγια οι αρχαίοι φιλόσοφοι ούτε «σύγχυση» (των εννοιών) έκαναν, ούτε «διαφωνούσαν» μεταξύ τους, απλά αναφέρονταν σε «διαφορετικά» πράγματα.. Μόνο, μερικοί «αμόρφωτοι» σύγχρονοι «σοφοί» και «ερμηνευτές», ανακαλύπτουν σύγχυση και διαφωνίες (στην αρχαιοελληνική σκέψη), εκεί που δεν υπάρχουν…
 
Στα νεότερα χρόνια, ο Νεύτων, υιοθέτησε την πρώτη έννοια (αρχαιοελληνικής καταγωγής) του «απόλυτου» χώρου («απαλλαγμένη» από τα «μυστικιστικά» της στοιχεία, και περιορισμένη μόνο στον υλικό φυσικό χώρο), για να ερμηνεύσει την πραγματικότητα… κι ως ένα σημείο την περιγράφει επαρκώς…
 
Ο Αϊνστάιν στην θεωρία του της σχετικότητας, υιοθέτησε την δεύτερη έννοια (αρχαιοελληνικής καταγωγής) του «σχετικού χώρου»… Και οι δύο, και ο Νεύτωνας και ο Αϊνστάιν έχουν (εν μέρει) δίκιο…
 
Ειδικότερα για τον Αϊνστάιν, ο χώρος ορίζεται, υποστασιοποιείται, κι έχει έννοια, από την θέση και την διάταξη των αντικειμένων. Προφανώς, πρόκειται εδώ για μία καθαρά μαθηματική έννοια του χώρου που μπορεί να έχει επιστημονική και πρακτική σημασία, αλλά αναφέρεται σε ένα κλειστό σύστημα αντίληψης του ανθρώπου (της συνηθισμένης σχετικής συνείδησής του), δεν είναι η «απόλυτη αλήθεια»… 
 
Για την Φιλοσοφία όμως, «υπάρχουν», πολλά, περισσότερα, πράγματα από όσα αντιλαμβάνεται η (συνηθισμένη) ανθρώπινη σκέψη… Το βασικό ερώτημα για την Φιλοσοφία, είναι «Που», Πως», «Γιατί», αναδύθηκαν τα αντικείμενα… «Τι» είναι τα αντικείμενα, και «Ποια» Σχέση έχουν με την «Πηγή» τους… 
 
Αυτό το «Απροσδιόριστο»  και «μη-μετρήσιμο» «Που», είναι ο «Αρχαίος Φιλοσοφικός Χώρος», που ταυτίζεται με το «Χάος», την Φύση, τον Θεό… Η επιστήμη δεν μπορεί και δεν έχει τίποτα να πει γι' Αυτόν τον «Χώρο»… Η επιστήμη μπορεί να χρησιμοποιεί τα «μέτρα» της και να «μετρήσει» την πραγματικότητα και τα αντικείμενα, μόνο όταν αντιμετωπίζει συγκεκριμένα αντικείμενα… Κι αυτό που «δομεί», είναι, πάντα, μία νοητική σύλληψη, μία κατασκευή, μία περιγραφή… δεν είναι η Πραγματικότητα, ούτε η «απόλυτη αλήθεια»…
 
Ο «Κόσμος»
 
Ο «Κόσμος» νοείται σαν ο Ενιαίος Χώρος («ταυτίζεται», και είναι η Φύση, η Θεότητα), που μεταβάλλεται, αλλάζει, κινείται, «εσωτερικά»… Έτσι όλα είναι Φύση, Ξεδιπλώνονται από την Φύση, Εξελίσσονται μέσα στην Φύση, κι Ολοκληρώνονται, Ταυτίζονται με την Φύση, στη Φύση…
 
Αυτή η «εσωτερική μεταβολή» είναι η «δημιουργία», κι αυτή είναι η μοναδική πραγματικότητα… 
 
Έτσι, δικαιώνεται (και αποκτά σημασία) ο «παλαιός λόγος» (ορφικής προέλευσης) που διασώζει ο Πλάτωνας (Νόμοι, Δ, VII, 715, E): «ο μεν δη Θεός αρχήν και τελευτήν και μέσα των όντων απάντων έχει».
 
Κι ο Αριστοτέλης, ο μαθητής του, (στο αποδιδόμενο σε αυτόν σύγγραμμα «Περί κόσμου», VII, 401), το λέει τελείως καθαρά: 
 
«Ζεὺς πρῶτος εγένετο, Ζεὺς ὕστατος ἀρχικέραυνος·
Ζεὺς κεφαλή, Ζεὺς μέσα, Διὸς δ' ἐκ πάντα τέτυκται»…
 
Η εσωτερική κίνηση της Φύσης είναι «κυκλική», κι η δημιουργία χάνεται και ξαναγεννιέται σε μία αιώνια παλιγγενεσία (σε μία αιώνια επιστροφή)…
 
Με άλλα λόγια, δεν διαχωρίζεται η Πραγματικότητα, η Θεότητα, από την δημιουργία, κι ο χρόνος είναι κυκλικός κι όχι ευθύγραμμος, (σαν την «μέρα», σαν το «έτος», την «περιστροφή του γαλαξία», του «σύμπαντος», της «δημιουργίας»…).
 
Στην μετέπειτα φιλοσοφική σκέψη (Παρμενίδης, Πλάτωνας, κλπ), ο Ενιαίος Χώρος (η Φύση, η Θεότητα) θα ταυτιστεί με το «Είναι» (το «τελείως είναι»), ενώ η «εσωτερική μεταβολή του Είναι», η δημιουργία, με το «γίγνεσθαι»… 
 
Στην πραγματικότητα, «Είναι» και «γίγνεσθαι», δεν διαφέρουν. Το «Είναι» έχει ένα απόλυτο χαρακτήρα, που δεν χάνεται ποτέ, ενώ το «γίγνεσθαι» είναι η δραστηριότητα, οι «τρόποι», οι «αλλαγές» του «Είναι» (που είναι σχετικές, και πάντως προσωρινές πραγματικότητες, μέσα στην Απεραντοσύνη του Άχρονου…).
 
Αιώνες αργότερα οι χριστιανοί «φιλόσοφοι» θα «διαχωρίσουν» (αυθαίρετα και τεχνητά και επιπόλαια) την Πραγματικότητα (την Θεότητα) από την δημιουργία, «δημιουργώντας» ένα «οντολογικό» και «πρακτικό» αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στην Θεότητα και την (δημιουργημένη) φύση, τον άνθρωπο… Από την άλλη αναγκάστηκαν να «μιλήσουν» για μία δημιουργία (όχι από την Προϋπάρχουσα Φύση, την Ανεξάντλητη Πηγή των πάντων αλλά για μία δημιουργία) εκ του «μηδενός»… Ενώ θεώρησαν τον χρόνο (μέσα σε αυτή την δημιουργία) ευθύγραμμο… 
 
Πρόκειται εδώ, για αυθαίρετες θεωρίες (και φαντασιώσεις), που ήδη είχαν «επισημάνει» πολλοί από τους νεοπλατωνικούς φιλοσόφους… «θεωρίες» που δεν «ανταποκρίνονται» στα πράγματα… (δικό τους πρόβλημα…).
 
Το «κοσμοείδωλο»
 
Οι Αρχαίοι Έλληνες, αντιλαμβάνονταν την Ύπαρξη, σαν Ενιαίο Χώρο… Μέσα σε Αυτόν τον Ενιαίο Υπαρξιακό Χώρο (είτε τον ονομάσουμε «Χώρο», «Κόσμο», «Φύση», «Θεότητα», ή όπως αλλιώς…), διακρίνονταν, όταν μετρούσαμε την πραγματικότητα με ανθρώπινη αντίληψη και μέτρα, διάφορες «περιοχές»… που όμως πάντα «εντάσσονται» μέσα στον «Ενιαίο Χώρο», και «συνδέονται», «οντολογικά» και «πρακτικά» με την «Μία Φύση»… 
 
Οι «Περιοχές» της Ύπαρξης (στον «οντολογικό χαρακτήρα» τους, και στην «θεολογική έννοιά» τους, αντίστοιχα) είναι:
 
Άχρονο ή Ζευς (και Δηώ, Δήμητρα,- προκοσμική «γαία» -  σαν «Άχρονη Φύση»)
 
Παγκόσμιο Πνεύμα, ή Διόνυσος Ζαγρέας (της Δήμητρας, ή της Κόρης, ή της Περσεφόνης, σαν της «Μίας Φύσης»)
 
Νους, ή Διόνυσος (της Σεμέλης, σαν «Ανώτερης Πραγματικής Φύσης»)
 
Ψυχή, ή Βάκχος (της «Δήμητρας» ή της «Σεμέλης», σαν «Υπερφύσης»)… και «ψυχή», ή Κόρη (της «Δήμητρας»)
 
Ψυχή (υλική ψυχή, ψυχοσωματική «συνεργασία» Ψυχής και σώματος), εγώ, ή Περσεφόνη (της «Δήμητρας»)
 
Διάνοια, εσωτερικός νους, ή Άρτεμις
 
Εξωτερικός νους, αίσθηση, ή Απόλλωνας
 
Σώμα, ή Δήμητρα (στην υλική μορφή της).
 
Ο «ιερός χώρος»
 
Εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι θεωρούσαν κάποιους τόπους ιερούς, έφτιαχναν «βωμούς» και «τεμένη», κι αργότερα, ύψωσαν ναούς…
 
Αυτό που κάνει ένα τόπο ιερό, δεν είναι κάποια ιδιότητα του χώρου, αλλά το γεγονός της «ιεροφάνειας»,  το ότι σε αυτόν τον χώρο Αποκαλύπτεται το Υπερκόσμιο, η Θεότητα… Στην πραγματικότητα όμως η ιεροφάνεια, το γεγονός ότι ο χώρος καθίσταται μία «πύλη» που ενώνει το κοσμικό με το Υπερβατικό, δεν είναι εγγενής ιδιότητα του χώρου… εξαρτάται από την «διαδικασία»   που ακολουθεί ο άνθρωπος για να επικοινωνήσει με το Άγνωστο.  Αν η διαδικασία (προσευχή, τελετή, κλπ…) οδηγεί πραγματικά στο Βίωμα του Αόρατου, ο χώρος «λειτουργεί», διαφορετικά όχι. Με αυτή την έννοια αυτό που «παίζει ρόλο» είναι η «ενέργεια του ανθρώπου», όχι ο τόπος αυτός καθ’ εαυτός. Έτσι, ολόκληρος ο κόσμος, κάθε τόπος, μπορεί να «χρησιμοποιηθεί», και τότε καθίσταται ιερός. Με άλλα λόγια η «χρήση» ενός τόπου σαν ιερού είναι τελείως «αυθαίρετη» (ως προς «εξωτερικούς παράγοντες»), αλλά «ισχύει» εφ’ όσον «λειτουργεί»… Ο άνθρωπος «δημιουργεί» τους ιερούς χώρους, δεν υπάρχουν ιεροί χώροι αυτοί καθ’ εαυτοί (από μόνοι τους)… Αυτό ισχύει και για τόπους όπου «δραστηριοποιήθηκαν» κάποιοι «μεγάλο» ή «άγιοι» άνθρωποι… 
 
Έχει λάθος ο Ελιάντε (μεγάλος θρησκειολόγος και καθηγητής, παλιότερα, στο πανεπιστήμιο, στο Σικάγο) όταν λέει ότι: «η εκδήλωση του ιερού επιβάλλεται στον άνθρωπο έξωθεν»… Έξωθεν; Από «Που;»… Η «έννοια» της Θεότητας, και του «ιερού» είναι περιορισμένη και «σχηματική» στις μελέτες του Ελιάντε (προφανώς επειδή «δεσμεύονταν» από «χριστιανικές» αντιλήψεις…).
 
Ο Θεός Είναι το Όλον, Ενιαίος Συνειδησιακός Χώρος, και τα περιλαμβάνει όλα… δεν υπάρχει «έξωθεν»… Προφανώς, μόνο μία συνείδηση περιορισμένη, «απομονωμένη» από την Οντολογική Βάση της, «κλεισμένη» στον μικρό προσωπικό αντιληπτικό χώρο της, σχηματίζει την έννοια του «έξωθεν»… Αλλά μία «τέτοια συνείδηση» δεν μπορεί να είναι «αυθεντική θρησκευτική συνείδηση». Μία «αυθεντική θρησκευτική συνείδηση» αντιλαμβάνεται τον Θεό, σαν την Οντολογική Βάση της, σαν Υπερσύνολο Ύπαρξης, Πατέρα και Καταφύγιο της περιορισμένης ύπαρξης… Ο Θεός δεν είναι το «αντικείμενο» (του νου), «απέναντί» μας. Αυτός ο «Θεός» είναι μία ανθρώπινη κατασκευή, ένα «είδωλο», που κατά παράβαση της «εντολής» του Μωυσή (στον «Δεκαλογό» του) κατασκεύασαν οι «ιουδαίοι» και κληρονόμησαν οι «εβραΐζοντες χριστιανοί»… Είναι δικαίωμα του Ελιάντε να υιοθετεί μία τέτοια άποψη για τον Θεό, αλλά είναι δική μας υποχρέωση να την «απορρίψουμε»…
 
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη (θρησκειολογική και επιστημονική) ανακρίβεια από την φράση του Ελιάντε (στην «Πραγματεία πάνω στην ιστορία των θρησκειών»), που λέει ότι: «ο (ιερός) χώρος ποτέ δεν έχει «εκλεγεί» από τον άνθρωπο, τον ανακαλύπτει απλώς»… ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει… άσχετα με το τι «υποστηρίζουν» εκ των υστέρων οι άνθρωποι…
 
Τα «Ιερά» της Αρχαίας Ελλάδας είναι «ιερά» επειδή λειτουργούν σαν Πύλες του Υπερβατικού (Προς το Υπερβατικό), όχι επειδή οι ίδιοι οι τόποι είναι ιεροί…
 
Οι φράχτες, τα πέτρινα αναχώματα, που διαχωρίζουν τον ιερό χώρο από τον υπόλοιπο χώρο, (τον περιβάλλοντα τον ιερό χώρο), είναι μία ανθρώπινη κατασκευή που «σημασιοδοτεί» την χρήση του χώρου, τίποτα άλλο… Δεν σημαίνει καθόλου την «βέβαιη και μόνιμη παραμονή της θεότητας» στο εσωτερικό του περιβόλου (του τεμένους). αυτό είναι ειδωλολατρία. Ούτε η βεβήλωση του χώρου (από «ιερόσυλους», κι αργότερα, με την επικράτηση του χριστιανισμού, από «καλούς χριστιανούς που αγαπούν τον πλησίον τους»…) σημαίνει αναγκαστικά την απομόνωση του κοσμικού χώρου από το Υπερκόσμιο. Όλα αυτά είναι προλήψεις…
 
Η Αληθινή Θρησκεία (του Βιώματος του Υπερβατικού, όπως είναι η Αρχαιοελληνική Θρησκεία) δεν «καταστρέφεται» με εξωτερικά μέσα… Μπορεί οι «χριστιανοί του Παύλου» να επικράτησαν πολιτικά (επειδή αυτό εξυπηρετούσε τους βυζαντινούς αυτοκράτορες), μπορεί οι «καλοί χριστιανοί» να γκρέμισαν τους ναούς και να «κατακρεούργησαν» Έλληνες φιλοσόφους (όπως την Υπατία στην Αλεξάνδρεια), όμως η Ελληνική Θρησκεία «ζει» μέσα στην νου (στην φιλοσοφική σκέψη και γλώσσα, με τις «αρχαιοελληνικές έννοιες», μέσα στην ψυχή, μέσα στην «καρδιά» των Ελλήνων (όσων «Γνήσιων Ελλήνων» έχουν απομείνει στην «Πόλη», όπου μπήκαν οι «οχτροί»…
 
Ο «Ιερός Χώρος» δεν «λειτουργεί» αυτόματα και μηχανιστικά. Αυτό το γνώριζαν οι Αρχαίοι Έλληνες. Γι’ αυτό και τα «Μυστήριά» τους απαιτούσαν πνευματική προσπάθεια κι εσωτερική μεταμόρφωση (ψυχοσωματική κάθαρση, ψυχική απάθεια, καθαρότητα του νου, πνευματική ενότητα, Ομοίωση με τον Θεό)… Αντίθετα οι (πολιτικά) επικρατήσαντες «χριστιανοί» με τα «μυστήριά» τους, που είναι («κακές απομιμήσεις» των Αρχαίων Μυστηρίων, όπως θα αποδείξουμε στην συνέχεια… και) τελείως εξωτερικές, υλικές, τελετές (άσχετα από τον «αυθαίρετο», «θεωρητικό» συμβολισμό που τους αποδίδουν οι «ιερουργοί» τους), δεν μπορούν να επιτύχουν ούτε καν «ηθική» δικαίωση… Ακόμα και σήμερα, όλα τα εγκλήματα, πολέμους, οικονομική εκμετάλλευση, κλπ… «καλοί χριστιανοί» τα «κάνουν»…
 
Ο «Μαγικός Κύκλος» που (εδώ και χιλιάδες χρόνια) χρησιμοποιήθηκε στην μαγικοθρησκευτική σκέψη και τελετουργία, χρησιμοποιείται και στον (εμπρόθετο) καθαγιασμό χώρων, σαν «ιερών»… Αυτή η δραστηριότητα είναι απλά αποτέλεσμα της ταύτισης (εξ’ αιτίας σύγχυσης στα αρχαία χρόνια…) της Πραγματικότητας με την «σκέψη» (την αντίληψη που έχουμε για την Πραγματικότητα), και την «επιθυμία» μας, μία πράξη «μαγική», ένδειξη μη εξελιγμένης συνείδησης και θρησκευτικής αντίληψης…
 
Το «Αρχέτυπο» του «Ιερού Χώρου», είναι ακριβώς ο χώρος στον οποίο καταργούνται τα όρια και ο διαχωρισμός ανάμεσα στο κοσμικό και το Υπερκόσμιο, δηλαδή ο «μη – χώρος»… Με αυτή την έννοια οποιοσδήποτε χώρος μπορεί να «αναδειχθεί» σε «ιερό χώρο»… Η επανάληψη του «Αρχετύπου», η κατασκευή ενός χώρου σαν ιερού, η ανακήρυξή του δηλαδή σε «μη – χώρο», σε Πύλη προς το Υπερβατικό, μπορεί να γίνει και να ξαναγίνει άπειρες φορές… Κι ακόμα (το πιο σημαντικό) «Ιερός Χώρος» είναι όλη η δημιουργία (και κάθε χώρος που θα «επιλεγεί»)… Επεκτείνοντας αυτή την αντίληψη (αφού όλη η δημιουργία είναι ιερός χώρος) κατανοούμε ότι δεν χρειάζεται καν να επιλέξουμε κάποιο ιδιαίτερο χώρο για να λατρεύσουμε τον Θεό… ο Θεός λατρεύεται παντού, οπουδήποτε…   
 
Ο Διόνυσος υπήρξε ο κατ’ εξοχήν «άπολις» Θεός, ο Θεός χωρίς ναούς. Λατρευόταν οπουδήποτε, και στο ύπαιθρο, σε αυτοσχέδιους κι όχι μόνιμους βωμούς (όταν γίνονταν τελετουργίες)… Αργότερα του αφιερώθηκαν ναοί, όταν οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να μετακινηθούν εύκολα εκτός πόλης… για την διευκόλυνση της διεξαγωγής των εορτών

Τσάκρας: Η Ενεργειακή μας Δύναμη

Όσοι ενδιαφέρονται για την ευρύτερη πραγματικότητα στο κάθε τι που υπάρχει στον μυστηριακό κόσμο που ζούμε, όσοι αναζητούμε τον υπερβατικό μας εαυτό προσπαθώντας να διαπεράσουμε την καθημερινή τριβή της ρουτίνας με σκοπό να ανακαλύψουμε τα πνευματικά μυστικά που κρύβονται εκεί έξω θα πρέπει να εξοπλιστούν με τα τεράστια ενεργειακά αποθέματα που κρύβει ο ενεργειακός εαυτός μέσα τους. Ποιός είναι ο τρόπος όμως για να επιτευχθεί η αύξηση αυτής της ενέργειας; Ποιά είναι τα Τσάκρας, αυτά τα ενεργειακά κέντρα που αν ξεκλειδώσουν και απελευθερωθούν εξελίσσουν τον πνευματικό εαυτό και τον συντροφεύουν στις αστρικές του αναζητήσεις προμηθεύοντάς τον με την κατάλληλη ενεργειακή ροή;

Όλοι λίγο πολύ έχουμε ακούσει για αυτά τα ενεργειακά Loci στο Αιθερικό μας σώμα, τα Τσάκρας. Ποιά είναι αυτά όμως και ποιές είναι οι συγκεκριμένες ιδιότητες του καθενός; Ας δούμε παρακάτω:

Η Λέξη Τσάκρα (Chakra) είναι μία Σανσκριτική λέξη που στην ουσία σημαίνει ¨τροχός». Αυτά τα ενεργειακά κέντρα στο αστρικό μας σώμα ονομάζονται έτσι λόγω του κυκλικού σχήματος στα κέντρα που στροβιλίζονται και υπάρχουν στο αιθερικό μας σώμα, το μή φυσικό ενεργειακό σώμα που ενυπάρχει μέσα στο φυσικό σώμα μας. Υπάρχουν 7 βασικά Τσάκρας και εντοπίζονται κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης και επεκτείνονται προς τα πάνω και κάτω από αυτή. Κάθε τσάκρα έχει τις δικές του ενεργειακές συγκεκριμένες δυνατότητες που ανταποκρίνονται στον καθαρισμό και την εξέλιξη της «ενέργειας», ξεκινώντας από τα βασικά τσάκρας ως τα ανώτερα δονητικά τσάκρας που εξαπλώνουν την πνευματική συνειδητότητα του ατόμου. Αυτά τα ενεργειακά κέντρα αντιπροσωπεύουν την ενεργειακή ολοκλήρωση μέσα από τις χρωματικές τους διαφοροποιήσεις. Έχουμε την δυνατότητα να τα μελετήσουμε και να ξεκλειδώσουμε το κάθε ένα από αυτά με σκοπό να τα ενοποιήσουμε ενισχύοντας έτσι την πνευματικότητά μας και την ενεργειακή μας δύναμη για τις «αστρικές» μας περιπλανήσεις.

Τα Τσάκρας σχηματίζονται στην σύνδεση τριών ενεργειακών πηγών που βρίσκονται στην Σπονδυλική Στήλη, με το κάθε ένα να βρίσκεται στην κάθε πλευρά του κεντρικού καναλιού του Shushumna. Τα Τσάκρας συλλέγουν Ζωτική ενέργεια (Prana) την μεταμορφώνουν και την μεταβιβάζουν σε ολόκληρο το αιθερικό σώμα. Το φυσικό μας σώμα δεν θα μπορούσε να υπάρχει δίχως αυτά διότι λειτουργούν ως πύλες για την ροή της ενέργειας και της ζωής στο φυσικό μας σώμα.

Κάθε Τσάκρα είναι συνδεδεμένο με ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος και ένα συγκεκριμένο όργανο που το προμηθεύει με την ενέργεια που απαιτείται για να λειτουργήσει. Επιπλέον αφού το κάθε φυσικό όργανο έχει και το αντίστοιχό του στο αιθερικό και αστρικό επίπεδο, το κάθε τσάκρα ανταποκρίνεται σε μία συγκεκριμένη πτυχή της ανθρώπινης συμπεριφοράς και εξέλιξης. Τα κυκλικά σπειροειδή κέντρα ενέργειας διαφέρουν σε μέγεθος και λειτουργικότητα από άτομο σε άτομο. Δονούνται σε διαφορετικά επίπεδα, κάτι που σχετίζεται με το επίπεδο συνειδητότητας του ατόμου και την ικανότητά του να ενσωματώνει τα χαρακτηριστικά των τσακρας στην καθημερινή του ζωή ή τις αστρικές εξερευνήσεις του. Τα κατώτερα Τσάκρας σχετίζονται με τις θεμελιώδεις ανάγκες και συναισθήματα διότι η ενέργεια δονείται σε χαμηλότερη συχνότητα και για αυτό είναι πυκνότερα από την φύση τους. Οι λεπτότερες ενεργειακές ροές των Ανώτερων Τσάκρας σχετίζονται με την ανώτερη πνευματική ιδιότητα του Αιθερικού σώματός μας.

Το ξεκλείδωμα της ροής της ενέργειας μέσα από τα Τσάκρας μας καθορίζει την πνευματική μας υγεία και ισορροπία. Η εκτενής γνώση αυτού του ενεργειακού συστήματος μας βοηθά στην απόκτηση της απαιτούμενης ενεργειακής ισορροπίας μα και της φυσικής ευεξίας. Όλα τα Συστήματα Διαλογισμού και η Γιόγκα αναζητούν αυτή την ισορροπία της ενέργειας αγνοποιώντας τα κατώτερα Τσάκρας οδηγώντας την ενέργεια προς τα άνω.

Για να επιτύχουμε την πλήρη ενεργειακή συνειδητότητα και την ενσυναίσθηση με την φυσική και Πνευματική μας φύση θα πρέπει οι πυκνότερες χαμηλές ενέργειες να εναρμονιστούν με τις λεπτότερες των Ανώτερων ενεργειακών κέντρων.

Κάθε ενεργειακό κέντρο έχει μία ολοκληρωμένη λειτουργικότητα για την δημιουργία της ενεργειακής ισορροπίας. Μέσα από την μελέτη του Πνευματικού εαυτού μπορούμε να επιτύχουμε την Πνευματική εξέλιξη και άρα να εξερευνήσουμε εκτενέστερα τα βαθύτερα μυστικά των πνευματικών κόσμων.

Οι ιδιότητες των Τσάκρας

Το πρώτο από τα επτά ενεργειακά κέντρα, το Muladhara είναι το πυκνότερο από όλα τα υπόλοιπα. Το κύριο χρώμα του συγκεκριμένου Τσάκρα είναι το Κόκκινο, που είναι και το εντονότερο χρώμα από όλα τα υπόλοιπα. Οι ερευνητές που θα μάθουν την σημασία του Κόκκινου Τσάκρα θα ανακαλύψουν και το δεύτερο, λιγότερο γνωστό χρώμα που βρίσκεται στο κέντρο αυτού του Τσάκρα.

Το δεύτερο από τα Τσάκρας ονομάζεται Svadhisthana και είναι πορτοκαλί χρώματος. Οι ενεργειακές ιδιότητες του Τσάκρα αυτού είναι η δημιουργικότητα και τα συναισθήματα.

Το Τσάκρα του Ηλιακού Πλέγματος, το Manipura κίτρινου χρώματος. Πρόκειται για το κέντρο του Πνευματικού εγώ μας που έχει το χρώμα του ήλιου και η πνευματική του ιδιότητα είναι η διάνοια.

Το τέταρτο Τσάκρα, αυτό της καρδίας που ονομάζεται Anahata είναι πράσινου χρώματος. Πρόκειται για το χρώμα της επούλωσης, της ισορροπίας και της Ηρεμίας. Το Τσάκρα αυτό επιφέρει την ολότητα του πνευματικού εαυτού και πρόκειται για την απόχρωση που ενυπάρχει στην ίδια την φύση.

Το Τσάκρα του Λαιμού, το Vishuddha είναι μπλε χρώματος. Είναι το ένα από τα τρία πρωταρχικά χρώματα. Οι ενεργειακές ιδιότητες του εν λόγω ενεργειακού κέντρου είναι η επικοινωνία και πρόκειται για το χρώμα που χρησιμοποιείται για να καταπραυνθεί η ψυχή και να επέλθει η πνευματική γαλήνη.

Το Τσάκρα Τρίτο μάτι, που ονομάζεται Ajna είναι το ενεργειακό κέντρο της 6ης αίσθησης και είναι μωβ χρώματος. Το ενεργειακό κέντρο του Τρίτου Ματιού απελευθερώνει την συνειδητότητα και φέρνει ενσυναίσθηση των ανώτερων αστρικών πεδίων, συνδέοντας τον Αιθερικό εαυτό με τον Πνευματικό κόσμο.

Τέλος, το Βασιλικό Τσάκρα, το Στέμμα που ονομάζεται Sahasrara είναι βιολετί χρώματος, χρώμα που συνδέεται με την Κοσμική Συνειδητότητα και Ενότητα. Είναι ένα ενωτικό Τσάκρα, το Τσάκρα της Ενοποίησης με το Όλον και την Συμπαντική Πνευματικότητα. Η Ενέργεια του Κέντρου αυτού είναι άκρως θεραπευτική και ολοκληρώνει τον ενεργειακό κύκλο των Loci του Αιθερικού Σώματός μας.

Να χαμογελάς στη ζωή ακόμα κι όταν εκείνη μοιάζει να σου κρατάει μούτρα

Θέλω τη ζωή μου πίσω!

Ένα μήνυμα είναι αρκετό για να σου φτιάξει την ημέρα!
ένα μήνυμα χαράς που μοιράζεται και μοσχοβολά!

Μια φωνή χαρούμενη από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου με ένα χαμόγελο ίσα με τ’ αυτιά να ευγνωμονεί για την ευκαιρία που παρουσιάστηκε!

Μια προικισμένη ύπαρξη, αισιόδοξη από τη φύση της με όπλα της την καρτερική υπομονή, γνωρίζει πως όταν είναι η κατάλληλη ώρα θα πάρει τους καρπούς που επιθυμεί!

Την κατάλληλη ώρα, χωρίς βιασύνη, χωρίς πίεση, χωρίς να σπρώχνει τα πράγματα.
Τίποτα παρεμβατικό από μέρους της!

Έχει μόνο τα μάτια της στον ουρανό, την σκέψη στην καρδιά, το χαμόγελο στα χείλη και την πίστη πως αυτό που χρειάζεται θα έρθει να τη βρει!

Αυτό που χρειάζεσαι και όχι απαραίτητα αυτό που θέλεις!
Όταν μάλιστα αυτό που θέλεις είναι και αυτό που χρειάζεσαι, τότε απλά δένει το γλυκό!

Όπλο της η πίστη, η εμπιστοσύνη πως αργά ή γρήγορα, τη σωστή ώρα το δώρο θα έρθει!

Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το ανοίξεις!
Να ξετυλίξεις το πολύχρωμο χαρτί και να το χαρείς με τη χαρά του μικρού παιδιού!

Και εκεί να μένεις! Σ’ αυτή την ατέρμονη χαρά! Κι ας φαντάζει δύσκολο.

Δες! Κάποιοι άνθρωποι μπορούν και το κάνουν!
Και μη νομίζεις… είναι αυτοί που είναι οι πιο δυσκολεμένοι. Δεν είναι αυτοί που η ζωή τους έδωσε πολλά.

Αυτοί συνήθως κρατούν μιζέρια και κατήφεια. Δεν ξέρουν να χαίρονται, δεν παίρνουν επαφή με τη χαρά γιατί συνήθως δεν γνωρίζουν να σχετίζονται παρά μόνο να καταναλώνουν.

Ενώ εκείνοι οι δυσκολεμένοι που σε κάποια στιγμή της ζωής τους τα πράγματα συννέφιασαν περισσότερο, δεν το βάλαν κάτω.

Δεν είπαν “γιατί σε μένα;”.
Ίσα, ίσα… είπαν “γιατί όχι και σε μένα;” και άντλησαν δύναμη και δυναμική από μέσα τους και ξεπέρασαν μπόρες, καταιγίδες με ένα χαμόγελο συνέχεια συντροφιά στα χείλη τους.

Και όσο και να δάκρυσαν, κουράστηκαν, λύγισαν, ποτέ δε έσπασαν. Κράτησαν με πίστη ότι όλα θα γίνουν όπως χρειάζεται γνωρίζοντας πως αυτή η φωνή μέσα τους που λέει “Θέλω τη ζωή μου πίσω!” θα ακουστεί και θα γίνει πραγματικότητα!

Το κλειδί είναι πάντα η ελπίδα, η πίστη και η απόφαση για δράση! Τίποτα δε μας χαρίζεται έτσι απλά. Γιατί αν μας χαριστεί χωρίς κόπο ο άνθρωπος δεν ξέρει να το χαρεί.

Η χαρά είναι ευλογία στη ζωή μας!
Και τέτοιοι άνθρωποι ξέρουν να είναι χαρούμενοι ακόμα και στα δύσκολα, κυρίως σε αυτά.

Αυτό είναι η δύναμή τους! Αυτό τους κρατά να συνεχίζουν, να ελπίζουν, να προχωρούν!

Η ζωή δεν είναι μόνο ένας αγώνας επιβίωσης, πρωτίστως είναι στάση ευχαριστιακού τρόπου ζωής και αυτές οι υπάρξεις το γνωρίζουν αυτό γιατί έτσι ακριβώς είναι η ζωή τους σε όλες τις εκφάνσεις της!

Και η ζωή τους χαμογελά γιατί πρώτα εκείνοι χαμογελάνε σε αυτή και τους επιστρέφει αυτά που τους αξίζουν γιατί είναι προορισμένοι να αναπτύσσουν το πνεύμα τους και όχι απλά να επιβιώνουν.

Χαμογελούν όπως αναπνέουν… κι όταν το ξεχνούν, ξέρουν μέσα τους πως ότι και να γίνεται, γίνεται πάντα για καλό!

Ευλογημένες υπάρξεις που σκορπούν απλόχερα και γενναιόδωρα το άρωμά τους!!
Ευλογημένοι κι εμείς που τους έχουμε στη ζωή μας!

– Αφιερωμένο σε σένα που γνωρίζεις να χαμογελάς στη ζωή ακόμα κι όταν εκείνη μοιάζει να σου κρατάει μούτρα…

Οι προκαταλήψεις υπάρχουν ασυνείδητα στις σκέψεις μας – Το κλειδί βρίσκεται στην αλλαγή τους

Τείνουμε να θεωρούμε ότι η προκατάληψη είναι κάτι που οι άλλοι άνθρωποι επιδεικνύουν και ότι είναι εκείνοι που μένουν παγιδευμένοι στα στενά της όρια. Η αλήθεια όμως είναι πως η προκατάληψη βρίσκεται μέσα σε όλους μας. Τα καλά νέα είναι ότι η ψυχολογία μας παρέχει ισχυρούς τρόπους να την καταπολεμήσουμε.

Οι προκαταλήψεις είναι εν μέρει αποτέλεσμα της μάθησης από τους γονείς, το σχολείο και τα κοινωνικά μηνύματα που μας περνούν τα μέσα. Αλλά δυστυχώς είναι τόσο βαθιά ενσωματωμένες στις σκέψεις μας που δεν λειτουργούν συνειδητά αλλά υποσυνείδητα.

Τα αρνητικά στερεότυπα παρεμποδίζουν και φτωχαίνουν τη ζωή μας. Ακόμα κι αν λέτε πως τα μισείτε – ή ότι είστε θύματά τους – βρίσκονται εντυπωμένα μέσα στο γνωστικό σας δίκτυο. Αυτό σημαίνει ότι οι άλλοι τα αντιλαμβάνονται μέσω διάφορων τρόπων. Αν πάτε στο αυστηρό, αμυντικό, τρομαγμένο, θυμωμένο και επικριτικό κομμάτι της καρδιάς σας, θα τα συναντήσετε.

Αλλά είναι μέσω αυτής της αναγνώρισης που μπορείτε να ξεκινήσετε να μειώνετε την βλαβερή επίδραση αυτού του εαυτού σας, όπως και να δείτε ξεκάθαρα ότι αυτά τα στερεότυπα που προβάλλετε αφομοιώνονται και περνούν και στους άλλους, ειδικά στα παιδιά.

Υπάρχουν ορισμένες πρακτικές, που ανήκουν στην θεραπεία αποδοχής και δέσμευσης, οι οποίες εστιάζουν στην καλλιέργεια ψυχολογικής ευελιξίας, για να μπορέσουμε να φέρουμε στην επιφάνεια αυτές τις εσωτερικές προκαταλήψεις, να αποκτήσουμε επίγνωση και να εναρμονίσουμε τις πράξεις μας με τις συνειδητές μας πεποιθήσεις.

Πρόκειται για μια διαδικασία ενσυνείδητης επίγνωσης μέσω της οποίας αφαιρούμε την κυριαρχία από τις στερεοτυπικές σκέψεις και οι έρευνες δείχνουν ότι αυτή η προσέγγιση μπορεί να μας βοηθήσει ακόμα και να αφοσιωθούμε σε θετικές πράξεις ώστε να καταπολεμήσουμε την προκατάληψη.

Οι επιστήμονες έχουν εξηγήσει ότι σχεδόν όλες οι μορφές προκατάληψης πηγάζουν από την πεποίθηση ότι είμαστε διαφορετικοί από κάποια άλλη ομάδα και επειδή είναι διαφορετικοί αποτελούν μια απειλή που χρειάζεται να ελέγξουμε. Η πεποίθηση αυτή ακολουθείται από:

– την ανικανότητα να δούμε την οπτική των άλλων

– την ανικανότητα να νιώσουμε τον πόνο των άλλων, ακόμα κι αν καταφέρουμε να ακούσουμε την οπτική τους και

– την ανικανότητα να μείνουμε συναισθηματικά ανοιχτοί στον πόνο των άλλων, όταν μπορέσουμε να τον αντιληφθούμε.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την προσέγγιση, υπάρχουν τρία βήματα με τα οποία μπορεί κανείς να ξεκινήσει να πολεμά τα τόσο βαθιά εδραιωμένα στερεότυπα με τα οποία σκέφτεται και λειτουργεί:

– Αναγνωρίστε τις προκαταλήψεις σας: Παρατηρήστε κάθε τάση να κρίνετε τους άλλους ή τον εαυτό σας σε σχέση με τα προνόμια.

– Συνδεθείτε με την οπτική των άλλων: Αυτό χρειάζεται συνειδητή προσπάθεια, καθώς χρειάζεται να δοκιμάσετε να σκεφτείτε πώς θα νιώθατε εσείς αν ζούσατε μέσα στο στίγμα και τον ρατσισμό, την απόρριψη και την απομόνωση. Δεν υπάρχει λόγος μετά από αυτό να βυθιστείτε στις ενοχές και στο θυμό.

– Δεσμευτείτε στην αλλαγή: Διοχετεύστε τα δυσάρεστα συναισθήματα και τον πόνο στη δράση και στο κίνητρο. Κάντε εμπράκτως βήματα για να μειώσετε την επίδραση της προκατάληψης και του στίγματος στους άλλους.

Ο άνθρωπος εξαρτάται από το μέλλον των εντόμων

Το μέλλον του ανθρώπου και εκείνο των εντόμων είναι συνυφασμένα, λένε οι επιστήμονες και υποδεικνύουν τις τεράστιες μειώσεις πληθυσμών που έχουν παρατηρηθεί σε ορισμένες περιοχές. Η προειδοποίηση έχει συσταθεί από 25 ειδικούς από όλο τον κόσμο, οι οποίοι και υπενθυμίζουν ότι γνωρίζουμε ελάχιστα για τα 5.5 εκατομμύρια είδη που υπολογίζεται κατά προσέγγιση ότι υπάρχουν. Όμως, είναι αρκετές οι γνώσεις μας για να αντιληφθεί η επιστημονική κοινότητα ότι χρειάζεται να υπάρξει άμεση δράση, καθώς η αναμονή για καλύτερα δεδομένα θα αύξανε τον κίνδυνο για μια μη αναστρέψιμη καταστροφή.

Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι υπάρχουν διαθέσιμες λύσεις και πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα. Αυτές ποικίλουν από μεγαλύτερα φυσικά καταφύγια και μείωση των βλαβερών φυτοφαρμάκων μέχρι ατομική δράση όπως το να μην κουρεύουμε το γρασίδι και να αφήνουμε ξύλα στους κήπους μας. Ανέφεραν επίσης ότι τα ασπόνδυλα δεν πρέπει να αγνοούνται από τις προσπάθειες των οικολόγων, οι οποίοι τείνουν να εστιάζουν σε θηλαστικά και πουλιά.

Η προειδοποίηση αυτή έχει δημοσιευτεί σε δύο επιστημονικά κείμενα στο περιοδικό Biological Conservation. «Η τρέχουσα κρίση εξαφάνισης (των εντόμων) είναι βαθιά ανησυχητική. Κι όμως, αυτό που γνωρίζουμε είναι η κορυφή του παγόβουνου», γράφουν οι επιστήμονες. «Γνωρίζουμε αρκετά για να δράσουμε άμεσα. Υπάρχουν διαθέσιμες λύσεις – μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε».

«Οι μειώσεις των πληθυσμών των εντόμων οδηγούν στην απώλεια των βασικών, αναντικατάστατων υπηρεσιών στην ανθρωπότητα. Η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι υπεύθυνη για σχεδόν όλες τις μειώσεις και τις εξαφανίσεις που υφίστανται». Αυτές έχουν μέχρι σήμερα παρατηρηθεί στη Γερμανία, το Πουέρτο Ρίκο και αλλού. Η πρώτη παγκόσμια επιστημονική έκθεση, που δημοσιεύτηκε πέρυσι τον Φεβρουάριο, ανέφερε ότι οι μεγάλες μειώσεις απείλησαν να προκαλέσουν «μια καταστροφική κατάρρευση των οικοσυστημάτων».

Τα έντομα επικονιάζουν τα τρία τέταρτα της σοδειάς, και μια άλλη πρόσφατη έρευνα έδειξε μεγάλες απώλειες τέτοιων σοδειάς σε όλη τη Βρετανία. Η έκθεση σημειώνει ότι μόνο το 1/5 των ειδών του κόσμου έχει ονομαστεί. Πολλά είδη μειώνονται, πιθανότατα η πλειονότητα, ενώ συνολικά φαίνεται ότι η τάση είναι για μεγαλύτερη μείωση. Υπάρχουν βέβαια και κάποια είδη που ωφελούνται, για παράδειγμα οι ακρίδες που σαρώνουν την ανατολική Αφρική τώρα.

Χαλίλ Γκιμπράν: Έτσι έγινα τρελός

Με ρώτησες πώς έγινα τρελός. Να πώς:

Μια αυγή, καιρό πολύ πριν γεννηθούνε άμετροι θεοί, ξύπνησα από ένα λήθαργο κι είδα πως μου είχαν κλέψει όλες τις μάσκες μου -τις εφτά μάσκες που είχα δημιουργήσει κι είχα φορέσει σ’ εφτά ζωές.

Έτρεξα τότε ακάλυπτος στους κοσμοπλημμυρισμένους δρόμους φωνάζοντας: “Κλέφτες, κλέφτες, καταραμένοι κλέφτες!”

Πολλοί άντρες και γυναίκες με περιγέλασαν, κι άλλοι έτρεξαν φοβισμένοι στα σπίτια τους.

Σαν έφτασα στην αγορά, ένας νέος πάνω από μια στέγη φώναξε:

“Είναι τρελός!”. Σήκωσα το κεφάλι για να τον δω. Τότε, για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό πρόσωπό μου και η ψυχή μου γέμισε αγάπη για τον ήλιο, κι απ’ τη στιγμή εκείνη δεν ήθελα πια τις μάσκες μου.

Και εκστασιασμένος φώναξα: “Ευλογημένοι, ευλογημένοι εκείνοι που έκλεψαν τις μάσκες μου!”.

Έτσι έγινα τρελός.

Και μέσα στην τρέλα μου βρήκα και τα δυο: λευτεριά και σιγουριά.

Τη λευτεριά της μοναξιάς και τη σιγουριά πως δεν με καταλαβαίνουν.

Γιατί αυτοί που μας καταλαβαίνουν κάτι υποδουλώνουν μέσα μας.

Αλλά, ας μην είμαι και τόσο περήφανος για τη σιγουριά μου.

Κι ένας κλέφτης ακόμα, όταν είναι φυλακισμένος, είναι προφυλαγμένος από έναν άλλον κλέφτη.

Χαλίλ Γκιμπράν, Ο τρελός

Πόση σημασία έχει να είσαι συνεπής στις πράξεις σου;

Πόση σημασία έχει να είσαι συνεπής στις πράξεις σου; Έχει πολύ μεγάλη σημασία, μπορεί να είναι η πρώτη απάντηση, αφού η συνέπεια είναι η ουσία της αυθεντικότητας. Οπότε, κοίταξε μέσα σου:

Όχι μόνο ο άνεμος των τυχαίων πραγμάτων με κινεί σύμφωνα με την τάση του, αλλά επίσης κινούμαι και ενοχλούμαι από την αστάθεια της στάσης μου: οποιοσδήποτε στρέφει τη βασική του προσοχή στον εαυτό του, δύσκολα θα βρει τον εαυτό του δύο φορές στην ίδια κατάσταση… Μιλώ για τον εαυτό μου με διαφορετικούς τρόπους: κι αυτό επειδή κοιτάζω τον εαυτό μου με διαφορετικούς τρόπους.

Κάθε είδους αντίφαση μπορεί να βρεθεί μέσα μου, ανάλογα με κάποια αλλαγή ή ιδιότητα: ντροπαλός, αυθάδης, αγνός, λάγνος, ομιλητικός, λιγομίλητος, σκληρός, ασθενικός, έξυπνος, ανόητος, σοβαρός, πρόσχαρος, ψεύτης, ειλικρινής, μορφωμένος, αδαής, γενναιόδωρος, τσιγκούνης και, πάλι, άσωτος.

Το μάθημα είναι να μην ανησυχούμε και τόσο πολύ γι’ αυτήν την «περιστροφή» και «αταξία». Είναι σοφία να την αναγνωρίζουμε και, απλώς, άγνοια να αρνούμαστε ότι αλλάζουμε στο όνομα της συνέπειας.

Δυστυχώς το «σκέπτεσθαι» δεν επαρκεί

Υπάρχουν ακόμα και αυτοπαρατηρητές αρκετά αθώοι που πιστεύουν πως υπάρχουν «άμεσες βεβαιότητες» π.χ. σκέφτομαι… Αλλά θα το ξαναπώ εκατό φορές πως η «άμεση βεβαιότητα», όπως και η «απόλυτη γνώση», ως «πράγμα καθεαυτό», περικλείουν μια contradictio in adjecto (αντίφαση)… αν αναλύσω τη λογική διαδικασία που εκφράζεται με τη λέξη «σκέφτομαι», πετυχαίνω μια σειρά από τολμηρές διαβεβαιώσεις, που η θεμελίωσή τους είναι δύσκολη και ίσως αδύνατη,- π.χ., πως εγώ είμαι εκείνος που σκέφτεται, πως πρέπει εδώ να υπάρχει κάτι το σκεπτόμενο, πως το «σκέπτεσθαι» είναι η δραστηριότητα και το αποτέλεσμα ενός όντος, που το θεωρούμε ως αιτία, πως υπάρχει ένα «εγώ», και πως τέλος έχει καθοριστεί τι πρέπει να νοούμε με το «σκέπτεσθαι» – ότι δηλαδή ξέρω τι σημαίνει σκέπτεσθαι… Έτσι ο φιλόσοφος, αντί γι’ αυτήν την «άμεση βεβαιότητα» περιπλέκεται με μια σειρά μεταφυσικών ζητημάτων… «Από πού αντλώ την έννοια σκέπτεσθαι; Γιατί να πιστεύω στην αιτία και στο αποτέλεσμα; Τι μου δίνει το δικαίωμα να μιλώ για ένα εγώ… για ένα εγώ ως αιτία… για ένα εγώ ως διανοητική αιτία;» -Πέραν του Καλού και του Κακού,16
Κι ένα ακόμα χτύπημα:

Σχετικά με τη δεισιδαιμονία των διδασκάλων της Λογικής, θέλω να υπογραμμίσω ακόμη, δίχως να κυριευτώ από αποθάρρυνση, ένα μικρό γεγονός που αυτοί οι δεισιδαίμονες το ομολογούν με το στανιό. Δηλαδή πως η σκέψη έρχεται όταν «αυτή» θέλει κι όχι όταν «εγώ» θέλω, έτσι που αποτελεί παραποίηση των γεγονότων να ισχυριστούμε πως το υποκείμενο «εγώ» είναι η προϋπόθεση για το κατηγορούμενο «σκέπτομαι». Κάτι σκέπτεται, αλλά να πιστέψουμε πως αυτό το κάτι είναι το παλαιό και ξακουστό εγώ, είναι μια καθαρή υπόθεση, ένας ισχυρισμός ίσως, δεν είναι όμως οπωσδήποτε η «άμεση διαβεβαίωση». -Πέραν του Καλού και του Κακού, 17

Για να κατανοήσετε το απόσπασμα, απλώς προσπαθήστε για τριάντα δευτερόλεπτα να μη σκεφτείτε τίποτα… Αδύνατον, ε; Δεν μπορείτε να κλείσετε το διακόπτη της σκέψης. Το «εγώ» – αν υπάρχει κάτι τέτοιο – σίγουρα δεν μπορεί να ελέγξει το «σκέπτεσθαι». Εκείνο που για τόσους στοχαστές αποτελούσε ή αποτελεί «βεβαιότητα», για τον Νίτσε δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μεγάλη αβεβαιότητα, και μάλιστα, πηγή σφαλμάτων στα οποία θα σκοντάψουμε αργότερα.

Σκεπτικοί και Σκεπτικισμός

Ο Σκεπτικισμός αποτελεί κριτική στάση απέναντι στη δυνατότητα κατάκτησης βέβαιης γνώσης του κόσμου.

Οι Σκεπτικοί υποστηρίζουν ότι οι αισθήσεις και η νόηση παριστάνουν τα πράγματα όχι όπως είναι πραγματικά, αλλά όπως φαίνονται. Η γνώση δεν είναι βέβαιη και το ίδιο ισχύει και στην περιοχή της ηθικής, όπου το «καλό» και το «κακό» είναι «θέσει» και όχι «φύσει».

Ο Σκεπτικισμός συνδέεται με τη διδασκαλία του Πύρρωνα (360-270 πΧ) από την ‘Ηλιδα, που ήταν σύγχρονος του Αριστοτέλη. Για να επιτευχθεί η ευτυχία, σύμφωνα με αυτόν, δεν πρέπει να έχουμε πεποιθήσεις, γνώμες, κλίσεις, αλλά να τηρούμε την «εποχή», δηλαδή να μην εκφέρουμε κρίση. Στον 3ο και τον 2ο αιώνα πΧ ο Σκεπτικισμός υιοθετείται και μεταφέρεται στην πλατωνική Ακαδημία από τον Αρκεσίλαο (316-242 πΧ) και τον Καρνεάδη (214-129 πΧ). Αναζωπύρωση στον Σκεπτικισμό δίνει στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο Αινησίδημος (1ος αι πΧ) ο οποίος προβάλλει το πρότυπο του σοφού, που ζει ευτυχισμένος, κατανοώντας πως ούτε από τις αισθήσεις ούτε από τον νου μπορούμε να έχουμε βέβαιη γνώση. Ο Σέξτος ο Εμπειρικός στο έργο του Πυρρώνειαι Υποτυπώσεις διασώζει τα επιχειρήματα των προηγούμενων Σκεπτικών, κυρίως τη διδασκαλία του Πύρρωνα.

Οι σκεπτικοί φιλόσοφοι αμφισβητούν τη δυνατότητα βέβαιης γνώσης και ορθής πράξης. Συνιστούν την εποχή, δηλ. την αναστολή της κρίσης, ως στάση ζωής, που είναι ανάλογη την απραξία των Επικουρείων και την απάθεια των Στωικών.

Ο Σκεπτικισμός υπήρξε μια γόνιμη φιλοσοφική κίνηση που πρότεινε την αμφιβολία ως θεραπευτική αγωγή των ανθρώπων, όταν βρίσκονται σε αμηχανία μπροστά στα δύσκολα προβλήματα της ζωής. Πολέμησε τον δογματισμό, δηλαδή την τάση των ανθρώπων, να δέχονται χωρίς συζήτηση ιδέες και θεωρίες, και προώθησε την κριτική σκέψη.

Τι θα πει σκοπός της παιδείας είναι να υπηρετήσει και να κάνει καλύτερη τη ζωή του ανθρώπου;

Ο Αλέξανδρος Δελμούζος (1880 – 1956) υπήρξε σημαντικός Έλληνας παιδαγωγός και κύριος εκπρόσωπος του εκπαιδευτικού δημοτικισμού, ο οποίος επίσης ίδρυσε το (Πρότυπο) Πειραματικό σχολείο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης του ΑΠΘ.

Ακολουθεί απόσπασμα της ομιλίας.

Τι θα πει όμως, σκοπός της παιδείας είναι να υπηρετήσει και να κάνει καλύτερη τη ζωή του ανθρώπου; Η απάντηση δίνεται στην παρακάτω θέση.

«Γίνεται καλύτερη η ζωή του ανθρώπου, όσο περισσότερο δουλεύεται η ψυχή του και όσο βαθύτερα ποτίζεται με την αγάπη και την καλοσύνη .

“Ο Δελμούζος βλέπει την παιδεία όχι σαν επιφανειακή μόρφωση ή σαν απόχτηση τυπικών προσόντων ή διπλωμάτων. Τη συνδέει (και πολύ σωστά) με την ηθική καλυτέρευση κάθε ανθρώπου. Πιστεύει ότι αντικειμενικό κριτήριο της αληθινής παιδείας είναι η ανάπτυξη στην ψυχή του καθενός μας της καλοσύνης και της αγάπης. Οι ιδιότητες αυτές χρειάζεται να ποτίσουν την ψυχή του ατόμου, όπως μορφώνεται (καθώς δηλ. «δουλεύεται η ψυχή του», όπως λέγει χαρακτηριστικά).

Καλύτερη στο βάθος θα ειπεί», προσθέτει αμέσως λίγο πιο κάτω, «πιο καλλιεργημένη, πιο ηθική, και πιο ελεύθερη». Το ν’ αποκτήσει κανείς έντονο το συναίσθημα της ελευθερίας, το να θέσει ως σκοπό την ατομική πνευματική καλλιέργεια και τη συνολική – αλλά και το να σκοπεύει στην ηθική τελείωση, είναι ο τρόπος που ζυγίζει ο Δελμούζος την καλυτέρευση της ζωής.

«Η ψυχική όμως καλλιέργεια και η ελευθερία», συνεχίζει, «δεν έρχονται έτοιμα απ’ έξω, παρά είναι καρπός που ωριμάζει μέσα μας ολοένα και περισσότερο με αδιάκοπη ατομική προσπάθεια».

Ο Δελμούζος δεν μεταθέτει την ευθύνη για την ψυχική καλλιέργεια και την ηθική ελευθερία του ατόμου σε άλλους ώμους. Πιστεύει βαθιά πως είναι ώριμος καρπός ενός αδιάκοπου αγώνα. Το ίδιο το άτομο, καθένας μας χωριστά, πρέπει να σηκώσει τον αγώνα αυτόν. Έτοιμη και απ’ έξω δεν χαρίζεται ούτε η ελευθερία ούτε η ψυχική καλλιέργεια. Και προσθέτει:

«Με προσπάθεια και δοκιμασία λυτρώνεται με τον καιρό το άτομο από το βάρος της ύλης και υψώνεται σκαλί το σκαλί προς τον ελεύθερο άνθρωπο».

Ο άνθρωπος είναι ανάγκη να νικήσει τον υλικό εαυτό του για να μπορέσει να υψωθεί ως το ελεύθερο άτομο. Η δοκιμασία αυτής της απολύτρωσης και η προσπάθεια να φτάσει κανείς την ελευθερία γίνεται σταδιακά.

«Στο ιδανικό αυτό μπορεί να πλησιάσει άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο συνεχίζει, «ανάλογα με τη δύναμή του. Και θα το πλησιάζει, πάντα με τη δική του ιδιότυπη μορφή, τη μορφή που πηγάζει και ορίζεται από τα διαλεχτά και γόνιμα στοιχεία που κλείνει μέσα του».

Εδώ, όπως είναι φανερό, ο Δελμούζος αναγνωρίζει το ξεχωριστό και ανεπανάληπτο στοιχείο στην ανθρώπινη προσωπικότητα. Η παιδεία γίνεται με βάση τα γόνιμα στοιχεία, την ποιότητα που κάθε χωριστό άτομο είναι δυνατό να κλείνει μέσα του. Αναφέρεται επίσης στο ιδανικό του ελεύθερου ανθρώπου, σαν τον πρακτικό σκοπό που είναι ανάγκη να επιδιώκει η αγωγή — παρά τους περιορισμούς που μας επιβάλλουν συχνά οι εξωτερικές συνθήκες, οι ανθρώπινες αδυναμίες, ή η ίδια η ανθρώπινη φύση.

«Όσο περισσότερο», συνεχίζει, «δουλεύει ο καθένας τα στοιχεία του αυτά (ενν. τα διαλεχτά και γόνιμα), τόσο πιο πολύ υψώνεται στο ιδανικό εγώ του». Έτσι, με τη θέση του αυτή, ο Δελμούζος δέχεται τη δυνατότητα για την κατασκευή ενός προσωπικού ιδανικού εγώ.

Τούτο καθορίζεται, όπως μας έχει πει ο Adler, από την προσωπική κατευθυντήρια γραμμή κάθε ατόμου και από τον τελικό σκοπό που το ίδιο διάλεξε ελεύθερα ως σκοπό της ζωής του.

Δ. Λιαντίνης: Οι Πλείστοι και οι Ελάχιστοι

Η μία κατηγορία είναι οι Πλείστοι. Είναι αυτοί που του έχει απορροφήσει η μέριμνα.

Η δεύτερη κατηγορία είναι οι Ελάχιστοι. Ποσοστό ένας στους μύριους ή ένας στις εκατό μυριάδες.

Είναι εκείνοι που ο καημός και το μεράκι τους για τον άνθρωπο και τη μοίρα του τους απορροφά σε τέτοιο βαθμό, ώστε αντιστρέφοντας το σχήμα ζουν έξω από τη μέριμνα και την οντολογική λήθη. Ζουν, δηλαδή, μέσα στην αλήθεια της ύπαρξης.

Ετούτοι, οι δεύτεροι, ζουν και τους δέρνει μια τρέλα ιερή. Βασανίζουνται, υποφέρνουν, αγωνιούν. Βοούν μόνοι τους στην ερημιά, στα άγρια μεσάνυχτα, στις απόγκρεμνες σπηλιές του «τι είναι;» και στις κώχες του «τι πρέπει;» Είναι η φυσική σχιζοφρένεια της μεγαλοφυίας.

Οι περισσότεροι μένουν έξω από την ευδοκίμηση και την πρόοδο, όπως την εννοεί ο πολύς κόσμος. Άλλοι τρελαίνουνται, άλλοι αυτοκτονούν, άλλοι κόβουν το αυτί τους σαν τον Βαν Γκογκ, που πέθανε στα τριάντα εφτά του από «πυρετό ύπαρξης».

Αυτή τη δεύτερη κατηγορία ο Χάιντεγγερ την ονομάζει «Η με αυθεντικό τρόπο εννοούμενη ύπαρξη», ή η Existenz.

Η τελετουργία του «Μαζί στο σπίτι»

To «Μαζί στο σπίτι» ήταν ένα τελετουργικό σε κοινή θέα, επίδειξη ισχύος για την αληθινή ελίτ και την ατζέντα της.
 
Το «Μαζί στο σπίτι» ήταν μια εικονική συναυλία που φαινομενικά, διοργανώθηκε από την Lady Gaga. Αλλά ήταν κάτι πολύ περισσότερο απ’ αυτό. Ήταν αμέτρητες οι διασημότητες που επαναλάμβαναν μηχανικά και υπνωτιστικά, (κατά το αποκρυφιστικό «επικαλέσου συχνά») συγκεκριμένα μηνύματα, ενώ προωθούσαν συγκεκριμένες ελίτ οργανώσεις. Αυτό είναι το πραγματικό απόκρυφο μήνυμα του «Μαζί στο σπίτι» οι εμφυτεύσεις και τα υποσυνείδητα μιμίδια.
 
Ήταν λοιπόν, κάτι περισσότερο από μια «εικονική συναυλία». Ήταν τελετουργικό σε κοινή θέα κι επίδειξη επιβολής και δύναμης. Μεταδόθηκε παντού, σ’ όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς και σ’ όλες τις πλατφόρμες streaming. Αυτό το γεγονός και μόνο ήταν μια ισχυρή ένδειξη της καθαρής δύναμης ελέγχου των ανθρώπινων μαζών, πίσω από την προπαγανδιστικά στημένη συναυλία. Επιπλέον, ο κατάλογος των μαριονετών διασημοτήτων που εμφανίστηκαν κατά την διάρκεια αυτής της εκδήλωσης, ήταν απλά συγκλονιστικός για τις ανθρωπόμαζες, με πρωταγωνιστές όπως η Lady Gaga, η Billie Eilish, Taylor Swift και Celine Dion.
 
Φυσικά και δεν αφορούσε την μουσική, σε καμία περίπτωση. Η μουσική ήταν εκεί, σαν προκάλυμμα, για να προσελκύσει το αγελαίο ανθρώπινο ζώο. Μεταξύ των παραστάσεων, υπήρχαν συγκεκριμένα μηνύματα που προέρχονταν από τις μαριονέτες, επαναλαμβανόμενα και υπνωτιστικά. Γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, η Lady Gaga ήταν το μπροστινό πρόσωπο της εκδήλωσης, αλλά δεν ήταν ο νους πίσω απ’ αυτό, ούτε κατά διάνοια, δεν διαθέτει ούτε την ικανότητα ούτε την νοημοσύνη για κάτι τέτοιο. Απλός αχυράνθρωπος είναι κι αυτή όπως όλες οι διασημότητες κάθε είδους. Ούτε να αναπνεύσουν από μόνοι τους δεν τους επιτρέπεται.
 
Το «Μαζί στο σπίτι» ήταν μια καλοστημένα προπαγανδιστική, μαζική εκστρατεία marketing από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) και το σύνολο του συστήματος των ελίτ-αχυράνθρωπων πίσω απ’ αυτόν. Η Lady Gaga τέθηκε στην πρώτη γραμμή αυτής της εκδήλωσης, διότι το πρόσωπό της και το όνομά της πωλούν περισσότερο στις άνοες αγέλες των ανθρωπόζωων, από το πρόσωπο και το όνομα του Tedros Adhanom Ghebreyesus, που είναι ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ των φαρμακοβιομηχανιών, του Μπιλ Γέιτς, του Ροκφέλερ, του Σορος, του Μπέζος, του Μασκ ή του Μπάφετ που είναι κάποιοι από τους βασικούς ελίτ-αχυράνθρωπους παίχτες.
 
Ο Edward Bernays ανιψιός του Φρόιντ, θεωρήθηκε ο ιδρυτής του καταναλωτικού πολιτισμού, που σχεδιάστηκε κυρίως για να στοχεύει στην εικόνα του υποκειμένου ή και στην έλλειψή της, με σκοπό να μετατρέψει ένα «θέλω» σε μία αχρείαστη ανάγκη. Αυτή η ιδέα χρησιμοποιήθηκε πρωτίστως σε προϊόντα όπως τα τσιγάρα και η coca cola. Ο Bernays σημείωσε στο βιβλίο του Propaganda που έγραψε το 1928 πως «Η Προπαγάνδα είναι το εκτελεστικό χέρι μίας αόρατης δύναμης».
 
Γι’ αυτό η σκόπιμη εδραίωση των καλοπληρωμένων από τις ελίτ «Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης» μετατράπηκε σε «Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης και Προπαγάνδας» όπου επέτρεψαν σε ολόκληρο το Πολυεθνικό Εταιρικό Κατεστημένο (φαρμακευτικό, πολεμικό, μουσικό, εκπαιδευτικό, διατροφικό, θρησκευτικό, πολιτικό, αθλητικό κλπ) να συγχωνευτεί με τις κυβερνήσεις και να τις μετατρέψει σε δικά τους φερέφωνα. Πλέον τοποθετούν την δική τους Προπαγάνδα σε αυτά (ταινίες, τηλεόραση και τεχνητά δημιουργημένες ειδήσεις). Κυριολεκτικά αυτές οι διανοητικές πόρνες έχουν αναγάγει τα hoaxes και τα fake news σε προπαγανδιστική τέχνη υψηλής μορφής.
 
Μέσα από αυτά τα κανάλια παρά-πληροφόρησης περνούν τα μηνύματα που φέρουν το «πέπλο της αλήθειας» επειδή σε βομβαρδίζουν ταυτόχρονα από παντού. Με αυτό τον τρόπο εδραιώνεται το ψεύτικο ως αληθινό, δίνοντας ουσία στην ύπαρξη της Προπαγάνδας. Έτσι λοιπόν, για άλλη μια φορά, αμέτρητες διάσημες μαριονέτες στρατολογήθηκαν για να πουν συγκεκριμένα προπαγανδιστικά μηνύματα, επειδή είναι τα καλύτερα οχήματα για να μεταδώσουν τα μηνύματα της αληθινής ελίτ προς τις ανθρωπόμαζες.
 
Η προφανέστερη αλλά η πιο ύπουλη τεχνική Mind Control είναι ο έλεγχος του νου μέσα από το πανοπτικό εκπαιδευτικό σύστημα ώστε να καταφέρουν να «μορφώσουν» με φυσικό τρόπο τα παιδιά των ανθρώπων. Αυτή η τεχνική υπήρξε κεντρικός άξονας των δικτατορικών, κομμουνιστικών και φασιστικών κοινωνιών κάθε εποχής. Η Charlotte Iserbyt, με το βιβλίο της  «The Deliberate Dumbing Down of America«, αποκάλυψε τεχνικές Mind Control βαθιά ριζωμένες σε κάθε εκπαιδευτικό σύστημα του πλανήτη, αξίζει να το μελετήσεις. Μέσα από την εκπαιδευτική πλύση εγκεφάλου σε μικρή ηλικία και την κατασκευή υπηκόων στο παγκόσμιο εκπαιδευτικό σύστημα, είναι εύκολο μετά να πιστεύουν οι αγέλες των ανθρωπόζωων ότι η Lady Gaga είναι τραγουδίστρια και διοργανώνει εκδηλώσεις σαν αυτή.
 
One World. Together at Home. Το ίδιο το λογότυπο συνοψίζει το προπαγανδιστικό μήνυμα της εκδήλωσης: Η εξουσία φυλακίζει τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια τους. Στην κορυφή οι λέξεις: «Ένας Κόσμος» και η έκκληση για μια παγκόσμια κυβέρνηση.

Ενώ το event ήταν δήθεν προγραμματισμένο να είναι «παρήγορο» και «καθησυχαστικό» υπήρχε κάτι απόκοσμο στο να βλέπεις αμέτρητες διάσημες μαριονέτες με νεκρή κι αδιάφορη ματιά και μηχανιστικό άψυχο ύφος στα πρόσωπά τους, να επαναλαμβάνουν τα ίδια συνθήματα-μιμίδια, να ψέλνουν τα ίδια ρυθμικά μάντρα και να τραγουδούν για τον έπαινο των ίδιων ισχυρών μαριονετών-ελίτ οργανώσεων.
 
Αυτά είναι μερικά από τα μηνύματα που κοινοποιούνταν προς τις αγέλες των ανθρωπόζωων, στην εκδήλωση.
 
Δημιουργία ενός «Πολιτισμού COVID»
 
Η πιο προφανής και ενοχλητική πτυχή του «Μαζί στο Σπίτι» ήταν ο εορτασμός ενός «πολιτισμού COVID». Πράγματι, έχουμε δει κι ακούσει τα καλοπληρωμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης κι αποχαύνωσης της αγέλης, να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, για να ομαλοποιήσουν έναν κόσμο όπου η φυλακή, ο περιορισμός, η απομόνωση και η βιντεοδιάσκεψη θα είναι ο νέος κανόνας, στην νέα κανονικότητα. Ενώ η κοινωνική αποστασιοποίηση υποτίθεται ότι είναι ένα ακραίο, απάνθρωπο και πολύ προσωρινό μέτρο έκτακτης ανάγκης για την πρόληψη της εξάπλωσης κάποιας θανατηφόρας ασθένειας, το «Μαζί στο σπίτι» προωθεί έναν μόνιμο τρόπο ζωής, την αποκαλούμενη ως «νέα κανονικότητα».
 
Και, για να αποδείξει ότι «δεν είναι και τόσο κακό» η χρήση των τηλεδιασκέψεων προωθείται συνεχώς για τα πάντα. Στον θλιβερό κόσμο που παρουσιάζεται στο «Μαζί στο Σπίτι» όλες οι πτυχές της ζωής, συμπεριλαμβανομένων των τεχνών, της οικογένειας, των επιχειρήσεων και της εκπαίδευσης, μπορούν να εκπληρωθούν μέσω τηλεδιάσκεψης. Στον «θαυμαστό νέο κόσμο» (με και χωρίς εισαγωγικά) οι ανθρώπινες συνδέσεις, οι επικοινωνίες, τα συναισθήματα, οι εκφράσεις, οι λέξεις… όλα αυτά που κάνουν τον άνθρωπο, άνθρωπο κι όχι μηχανή ή ανθρωπόζωο, πλέον εξαρτώνται από μια σύνδεση στο διαδίκτυο. Η αληθινή ελίτ θέλει όλες οι ανθρώπινες επικοινωνίες να καταγράφονται, να παρακολουθούνται να ελέγχονται και να κατευθύνονται σύμφωνα με τις δικές τους ατζέντες.
 
Μία από αυτές είναι να εκπαιδευτεί και να αποκτήσει  η Τεχνητή Νοημοσύνη, συνείδηση κι αυτεπίγνωση. Έτσι οι ανθρωπόμαζες πρέπει να μείνουν φυλακισμένοι στο σπίτι τους -ειδικά αφού δεν υπάρχουν κανονικές φυλακές για όλους- φοβισμένοι κι ανασφαλείς, μπροστά στο μαύρο κουτί του διαδικτύου να εκπαιδεύουν την Νέα Τεχνητή Νοημοσύνη που θα τους αντικαταστήσει. 
 
Η διδασκαλία των παιδιών μέσω των μαύρων οθονών δεν απεικονίζεται ως μέτρο έκτακτης ανάγκης, έσχατης ανάγκης. Στο «Μαζί στο Σπίτι» ορίστηκε ως ένα νέο είδος εκπαίδευσης της νέας κανονικότητας. Η όλη ιδέα της στέρησης των παιδιών από την ανθρώπινη επαφή και την ανάπτυξή τους σε ένα περιβάλλον, όπου ο καθένας μπορεί να είναι ένας πιθανός βιολογικός κίνδυνος, είναι τρομακτική. Ενώ οι περισσότεροι ελπίζετε ότι τα σημερινά παιδιά θα  ξεχάσουν αυτήν την παρανοϊκή εποχή που ζούμε, φαίνεται ότι η αληθινή ελίτ θέλει να ορίζουν ως κανονικότητα αυτή ακριβώς την παράνοια και πασχίζουν να τα διαμορφώσουν γύρω απ’ αυτήν.
 
Μάλιστα ετοιμάζονται να φορέσουν φίμωτρο-μάσκα ακόμη και στα νήπια κι αυτό το αίσχος το ορίζουν επίσης ως «νέα κανονικότητα» με το πρόσχημα του «αόρατου εχθρού».
 
Μερικά από τα μηνύματα που απευθύνονται σε παιδιά στο «Μαζί στο Σπίτι» ήταν δόλια κι εξαιρετικά ύποπτα. ΄Αλλωστε είναι γνωστή η σελίδα της Céline Dion, celinununu.com που φαινομενικά προωθεί την «ισότητα» και την ομοιομορφία των παιδιών, για να χωρέσει και τα 65+ φύλα που προωθεί η νέα κανονικότητα. H μαριονέτα Celine Dion, η οποία μετατράπηκε από τραγουδίστρια σε fashion icon, κυκλοφόρησε μια συλλογή gender neutral παιδικών ρούχων σε συνεργασία με το brand παιδικών ρούχων «Νununu». Το όνομα της συλλογής είναι «CELINUNUNU» και αποσκοπεί στο να σταματήσει τα στερεότυπα μεταξύ αγορίστικων  και κοριτσίστικων παιδικών ρούχων, στην κατάργηση της ΦΥΣΗΣ, περί φύλων. Στο βίντεο της καμπάνιας, η Celine μπαίνει μέσα σε ένα νοσοκομείο και πασπαλίζει νεογέννητα μωρά με μαύρο glitter. Τα μωρά και το δωμάτιο, που μέχρι στιγμής έφεραν στα ρούχα και στους τοίχους ροζ χρώμα για τα κορίτσια και μπλε για τα αγόρια, ντύνονται στα ρούχα της νέας συλλογής όπου είναι ασπρόμαυρα, με έντονα λογότυπα, γράμματα, σλόγκαν της νέας κανονικότητας και έχουν ως βασικό σύμβολο τον σταυρό, αλλά και τα αστέρια, το ουράνιο τόξο, νεκροκεφαλές και λοιπά σύμβολα της ελίτ.
 
Η διάσημη μαριονέτα Abby Cadabby από την οδό Σουσάμι μίλησε στα παιδιά. Η μαριονέτα είπε: «Πολλοί από εμάς έχουμε μεγάλα συναισθήματα αυτή την στιγμή. Το ξέρω ότι εγώ έχω. Και δεν πειράζει. Γιατί είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτό. Όταν έχω μεγάλα συναισθήματα, μπορώ να δώσω στον εαυτό μου μια μεγάλη αγκαλιά. Μια αυτο-αγκαλιά».
 
Στην συνέχεια, η Abby Cadabby έδειξε στα παιδιά πώς να δώσουν στον εαυτό τους μια «αυτο-αγκαλιά» βάζοντας τα χέρια τους γύρω από τον εαυτό τους. Αυτό δεν είναι παρήγορο. Αυτό είναι ένα Οργουελιανό σύστημα που διδάσκει στα παιδιά να ζουν χωρίς ανθρώπινη επαφή.
 
Οι μουσικές παραστάσεις ήταν επίσης για την ένταξη της ζωής στην απομόνωση-φυλακή. Για να αποδείξει το σημείο ότι οτιδήποτε μπορεί να επιτευχθεί μέσω τηλεδιάσκεψης, ορισμένες παραστάσεις συνδύαζαν αρκετές διαφορετικές τροφοδοσίες καμερών. Και τα αποτελέσματα ήταν … Τρομερά.
 
Σε μια «παράσταση», ο Μaluma ήταν έξω τραγουδώντας, ενώ ο κιθαρίστας που έπαιζε την μουσική, ήταν σε ένα υπόγειο κάπου αλλού.
 
Αν είσαι λάτρης της μουσικής, αυτής που μιλάει μέσα σου, αυτομάτως αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπήρχε απολύτως καμία χημεία ή συνέργεια σε αυτές τις παραστάσεις. Δεν υπήρχε συναίσθημα. Κάθε ον ήταν εντελώς αποσυνδεδεμένο από το άλλο. Κατά κάποιο τρόπο, αυτές οι παραστάσεις έδειξαν τέλεια πώς οι αγέλες, ως ανθρωπόζωα μπορούν να, αποσυνδέονται ο ένας από τον άλλο λόγω των περιορισμών που δήθεν σχετίζονται με τον COVID. Και αυτό είναι που θέλουν οι ελίτ.
 
Για να το κατανοήσεις, πολλά μηνύματα από μαριονέτες-διασημότητες πραγματικά δόξαζαν την νέα πραγματικότητα με την ζωή του κλειδώματος/καραντίνας/φυλακής/απομόνωσης, με ευγνωμοσύνη. Αυτό το meme της «ευγνωμοσύνης» για την φυλάκιση στα σπίτια μας εκφωνήθηκε από τους Beckhams κι επαναλήφθηκε μηχανικά από διάφορες άλλες διασημότητες.
 
Η διάσημη μαριονέτα Ντέιβιντ Μπέκαμ είπε: «Αν υπάρχει μια χρυσή επένδυση σε αυτήν την κατάσταση του «μένουμε σπίτι» είναι, ότι μπορούμε να περάσουμε πολύ χρόνο με την οικογένειά μας. Και γι’ αυτό είμαστε ευγνώμονες».
 
Οι ίδιες ακριβώς λέξεις χρησιμοποιήθηκαν από άλλες διάσημες μαριονέτες, όπως τον ράπερ Common. «Είμαστε ευγνώμονες». Έτσι θέλησαν να βάλουν ένα θετικό πρόσημο στο αναγκαστικό κλείδωμα – φυλάκιση στα σπίτια όλων των ανθρώπων του πλανήτη, με πρόσχημα μια γρίπη!!!
 
Άλλες διάσημες μαριονέτες όπως η Amy Poehler, είπε ότι «οι άνθρωποι είναι πραγματικά τυχεροί όταν είναι απομονωμένοι, φοβισμένοι κι ανασφαλείς, στο σπίτι, εξαρτώμενοι από μια σύνδεση στο διαδίκτυο». Η Amy Poehler είπε: «Ενώ οι περισσότεροι από εμάς είναι προστατευμένοι στο σπίτι, φανταστείτε αν δεν είχατε κι αυτήν την επιλογή, να είσαστε ευγνώμονες».
 
Ενδιαφέρον γεγονός: Οι λέξεις «κλείδωμα» και «περιορισμός» δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ κατά την διάρκεια της εκπομπής. Αντ’ αυτού, η έκφραση «προστατευμένοι στο σπίτι» χρησιμοποιείτο αποκλειστικά και μονότονα. Γιατί; Επειδή το «περιορίζεται» συνεπάγεται εξαναγκασμό από μια εξωτερική δύναμη, ενώ το «προστατευμένοι» μεταφέρει ζεστασιά και προστασία στα αγελαία μυαλά όταν τα χειραγωγούν με mind control σε τελετουργία κοινής θέας. Επίσης, πρέπει να αγαπά κανείς το γεγονός ότι εκατομμυριούχοι και δισεκατομμυριούχοι λένε στους σκληρά εργαζόμενους πολίτες ότι τουλάχιστον, δεν είναι άστεγοι και έχουν ιντερνέτ και τροφή.
 
Είναι αυτονόητο αυτές οι μαριονέτες των διασημοτήτων προωθούν το μοντέλο της νέας κανονικότητας «περιορισμένος στο σπίτι» αντί του «φυλακισμένος στο σπίτι;» Επειδή αυτοί που οργάνωσαν το «Μαζί στο σπίτι», ευδοκιμούν από αυτήν την κατάσταση, όπως οι μύγες στα σκατά. 'Οσο περισσότερο διαρκεί, τόσο περισσότερο μπορούν να προωθήσουν ανενόχλητοι την ατζέντα τους οι χειριστές τους.
 
Προώθηση της Αληθινής Παγκόσμιας Ελίτ.
 
Ο κύριος στόχος του «Μαζί στο Σπίτι» ήταν να θέσει στο επίκεντρο ισχυρές Πολυεθνικές όπως ο ΠΟΥ και ο ΟΗΕ. Λένε στον κόσμο: «Αναλαμβάνουμε αυτήν την κατάσταση».
 
Και το «Μαζί στο σπίτι» ήρθε σε μια πολύ βολική στιγμή για τον ΠΟΥ, που ήταν κυνηγημένος από διάφορες κυβερνήσεις για τον περίεργο και παρανοϊκό χειρισμό του, της πανδημίας. Η πιο καταδικαστική κατηγορία: Ο ΠΟΥ άσκησε πιέσεις κατά των ταξιδιωτικών απαγορεύσεων από την Κίνα προς τον υπόλοιπο κόσμο, στην αρχή της επιδημίας, ενώ κάλλιστα ο ιός θα μπορούσε να έχει μείνει στην Κίνα. Η Κίνα χρησιμοποίησε πραγματικά τον ΠΟΥ για να κρατήσει ανοιχτά τα σύνορα της Αυστραλίας και της Ευρώπης. Έτσι, μετά την εξωπραγματική διευκόλυνση της εξάπλωσης του ιού κι εκτός της Κίνας, ο ΠΟΥ χρησιμοποιεί τώρα το «Μαζί στο σπίτι», για να προπαγανδίσει τις πολιτικές του.
 
Αλλά ποιος ακριβώς είναι ο ΠΟΥ; Εδώ είναι οι κορυφαίοι 10 μεγαλύτεροι συνεισφέροντες του.

Δεδομένου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρόσφατα ανέστειλαν τις πληρωμές τους προς τον ΠΟΥ, ο μεγαλύτερος χρηματοδότης της οργάνωσης είναι τώρα το Ιδρυμα Bill και Melinda Gates. 'Ενας άλλος σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει στον ΠΟΥ, είναι η Συμμαχία GAVI (πρώην Παγκόσμια Συμμαχία για τα Εμβόλια και την Ανοσοποίηση) και οι δύο αυτοί οργανισμοί αποτελούν επίσης μέρος του ID2020, ενός οργανισμού που υποστηρίζει την χρήση εμβολίων για την εφαρμογή ενός παγκόσμιου συστήματος ψηφιακής ταυτότητας, χρησιμοποιώντας τατουάζ ή μικροτσίπ.
 
Κάτω βλέπουμε ένα στιγμιότυπο οθόνης από την επίσημη ιστοσελίδα του ID2020 που δείχνει ότι η Microsoft του Bill Gates και το Ιδρυμα Rockefeller, είναι οι σημαντικοί συνεισφέροντες. Και οι τρεις αυτές οργανώσεις έλαβαν επαίνους κατά την διάρκεια του «Μαζί στο σπίτι». Φυσικά, ο Μπιλ Γκέιτς έπρεπε να είναι στο «Μαζί στο σπίτι» όπου για να τον παρουσιάσει, ο παρουσιαστής Stephen Colbert είπε: «Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα για την τρέχουσα δοκιμασία μας είναι, ότι δεν ξέρουμε πόσο καιρό θα διαρκέσει. Σε τέτοιες στιγμές, στρέφομαι σε έναν από τους πιο έξυπνους τύπους που ξέρω, τον Μπιλ Γκέιτς.» Ο Colbert ρωτά στην συνέχεια τον Gates, έναν τύπο της τεχνολογίας, που έχει μηδενικά προσόντα ή οποιαδήποτε σχέση με την δημόσια υγεία: «Πόσο καιρό θα τα αντιμετωπίζουμε όλα αυτά;»
 
Η απάντηση του Μπιλ Γκέιτς ήταν: «Το τελικό τέλος θα έρθει, όταν θα έχουμε ένα εμβόλιο που θα προστατεύει όλους μας, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Υπάρχουν πολλά υποψήφια εμβόλια που υποστηρίζουμε σήμερα και είμαι αισιόδοξος ότι, μέχρι το τέλος του επόμενου έτους, ένα από αυτά θα βγει. Και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα βγει για όλους στον κόσμο.»
 
Με άλλα λόγια: Καμία ελευθερία χωρίς εμβόλιο. Αυτό το θέμα επαναλαμβάνεται από πολλά άτομα κατά την διάρκεια όλης της μετάδοσης.
 
Ο David D. Ho χρησιμοποίησε την όποια, αξιοπιστία του ως ιατρός για να προωθήσει το ίδιο μήνυμα.
 
Ο David D. Ho είπε: «Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η επιστήμη θα τα καταφέρει. Αλλά η δουλειά μας θα πάρει χρόνο. Σας παρακαλώ, κερδίστε μας αυτόν τον χρόνο. Ο κόσμος πρέπει να λειτουργήσει σαν ένας τώρα. Ας μείνουμε στο σπίτι, να ισοπεδώσουμε την καμπύλη μαζί και να δώσουμε στους επιστήμονες τον χρόνο να αναπτύξουν λύσεις σε αυτήν την πανδημία.»
 
Με άλλα λόγια: Καμία ελευθερία χωρίς εμβόλιο.
 
Ο ηθοποιός Henry Golding χρησιμοποιήθηκε για να επαινέσει τον GAVI. Λέει: «Μόλις το εμβόλιο είναι έτοιμο, ο GAVI θα βεβαιωθεί ότι θα είναι διαθέσιμο σε όποιον το χρειάζεται».
 
Καθ’ όλη την διάρκεια της εκδήλωσης, τα μηνύματα ήταν τόσο επαναλαμβανόμενα και προσεκτικά διατυπωμένα, που πιθανότατα κολυμπούσαμε σε νευρογλωσσικό χώρο προγραμματισμού. Ενώ τα περισσότερα μηνύματα άρχισαν ευχαριστώντας τους εργαζομένους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης (πρέπει να ξεκινήσουν με κάτι για το οποίο όλοι μπορούν να συμφωνήσουν), τα μηνύματα γρήγορα κινήθηκαν προς την λεπτή προώθηση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης μέσω της χρήσης συγκεκριμένων φράσεων.
 
Ο Τέντρος Γκεμπρεγιέσους του ΠΟΥ είχε να πει κι αυτός μια λέξη, αφού επέτρεψε να ξεφύγει ο ιός από την Κίνα. «Σήμερα, είμαστε μαζί σαν ένας. Το COVID-19 μας πήρε τόσα πολλά, αλλά μας έδωσε επίσης μια μοναδική ευκαιρία να αφήσουμε κατά μέρος τις διαφορές μας και να σπάσουμε τα εμπόδια. Ηθελα να ευχαριστήσω την Lady Gaga, τα Ηνωμένα Έθνη, τον φίλο μου Hugh Evans, που μας έφεραν κοντά ως έναν κόσμο, μαζί στο σπίτι».
 
'Ενας κόσμος + να σπάσουμε τα εμπόδια + Ηνωμένα Έθνη = Παγκόσμια κυβέρνηση.
 
Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών αναφέρθηκε επίσης στον κόσμο. «Μαζί θα νικήσουμε αυτόν τον ιό και θα ανοικοδομήσουμε μαζί έναν δικαιότερο κόσμο, ως ενωμένοι πολίτες του κόσμου και των Ηνωμένων Εθνών.»
 
Παγκόσμιοι πολίτες + Ηνωμένα Έθνη = Παγκόσμια κυβέρνηση.
 
Οι μαριονέτες  Μισέλ Ομπάμα και Λόρα Μπους εμφανίστηκαν μαζί με ένα παγκοσμιοποιητικό και προπαγανδιστικό μήνυμα. «Απόψε στεκόμαστε με τους ανθρώπους του κόσμου. Οι επόμενες ημέρες δεν θα είναι εύκολες, αλλά αυτή η παγκόσμια οικογένειά μας, είναι ισχυρή».
 
Φυσικά, η μαριονέτα ΄Οπρα πήρε διαταγή να είναι εκεί και το μήνυμά της ήταν σύμφωνο με όλους τους άλλους, αλίμονο. «Απόψε, στεκόμαστε ως ένας κόσμος ενωμένος στον αγώνα μας, για να απαλλαγούμε από τον κόσμο αυτής της ασθένειας. 'Ενας κόσμος. Ενωμένοι.»
 
Το φυλακισμένοι «Μαζί στο σπίτι» φρόντισε επίσης να δοξάσει λεπτομερώς τις Πολυεθνικές στην καρδιά της ελίτ.
 
Προώθηση Πολυεθνικών και Οργανισμών.
 
Το Μαζί στο σπίτι προώθησε Πολυεθνικές που συνδέονται στενά με την παγκόσμια ελίτ. Μεταμφιεσμένα ως μηνύματα «ευχαριστώ για την υποστήριξή σας» αυτές οι διαφημίσεις πραγματικά δόξασαν μερικές από τις ισχυρότερες οργανώσεις στην Γη. Όχι μόνο κυριαρχούν πλήρως στις αντίστοιχες βιομηχανίες τους παγκόσμια, αλλά συμμετέχουν επίσης σε ελίτ συγκεντρώσεις, όπως οι συναντήσεις Bilderberg και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ για την διαμόρφωση παγκόσμιων πολιτικών.
 
Cisco. Μια προβολή και δωρεάν διαφήμιση για την προώθηση της Cisco και την υποστήριξή της προς τον ΠΟΥ. Η Cisco Systems είναι μια τεράστια πολυεθνική κοινοπραξία που διαμόρφωσε το διαδίκτυο και την τεχνολογία, όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Τα τελευταία χρόνια, η Cisco κατηγορήθηκε ότι βοήθησε την Κίνα και την Ινδία να λογοκρίνουν το διαδίκτυο, ενώ επιτρέπει στην NSA μια πρόσβαση μέσω κερκόπορτας στα τείχη προστασίας της.
 
Pepsico. Είναι μια Πολυεθνική που κατέχει μια μακρά λίστα των εμπορικών σημάτων και αλυσίδες εστιατορίων. Εν ολίγοις, είναι μία από τις λίγες εταιρείες, που τροφοδοτούν τον κόσμο σήμερα με επεξεργασμένα και μεταλλαγμένα τρόφιμα.
 
Η Johnson & Johnson κατέχει μια μακρά λίστα των φαρμακευτικών και καταναλωτικών εμπορικών σημάτων, συμπεριλαμβανομένων των Band-Aid, Tylenol, Προϊόντα μωρού johnson, Neutrogena, Clean & Clear και Acuvue. Αυτή την στιγμή αναπτύσσει ένα εμβόλιο για τον COVID-19 σε χρόνους ρεκόρ. Επίσης, έχει πληρώσει μερικά δις σε διάφορα δικαστήρια για τα καταστροφικά και δηλητηριώδη προϊόντα της. Η αποκάλυψη ότι η εταιρεία Johnson & Johnson ήξερε για δεκαετίες πως ένα από τα προϊόντα της, το οποίο σχετίζεται με την φροντίδα βρεφών περιέχει αμίαντο, έχει προκαλέσει όχι μόνο παγκόσμια οργή, αλλά και βροχή αγωγών εναντίον της. Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, μια σειρά έγγραφα της εταιρείας, ανάμεσα στα οποία καταθέσεις σε δικαστήρια, αποδεικνύουν ότι η Johnson & Johnson απέκρυπτε για δεκαετίες (τουλάχιστον από το 1971 ως το 2000) το γεγονός ότι η βρεφική της πούδρα (Johnson baby powder) περιέχει επικίνδυνες ποσότητες αμιάντου.
 
Rockefeller. Αυτό το ίδρυμα, το οποίο ιδρύθηκε από τον John D. Rockefeller Sr. διαμόρφωσε τον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Είναι αυτό που εξοστράκισε στο πεδίο της «εναλλακτικής ιατρικής» αρχέγονους και φυσικούς θεραπευτικούς τρόπους προς όφελος της πατέντας και της κερδοσκοπίας από τις φαρμακοβιομηχανίες. Είναι το Ιδρυμα που είναι κύρια υπεύθυνο για την εκτόξευση των αυτοάνοσων, τις νεοπλασίες, τα εμβόλια-φαρμάκια και την απουσία θεραπειών.
 
Για πάνω από έναν αιώνα, το Ίδρυμα χρηματοδότησε μια σειρά ισχυρών οργανισμών, όπως το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων και βοήθησε στην προώθηση ολόκληρων τομέων άχρηστων σπουδών όπως οι κοινωνικές επιστήμες, η ψυχιατρική, η προπαγάνδα και η ευγονική. Ένα ολόκληρο βιβλίο θα μπορούσε να γραφτεί εξηγώντας την βαθιά επίδραση του Ιδρύματος Rockefeller, στην κοινωνία σήμερα. Ωστόσο, ένα μόνο απόσπασμα από το βιβλίο «Απομνημονεύματα» του David Rockefeller, πηγαίνει κατευθείαν στον πυρήνα.
 
«Για περισσότερο από έναν αιώνα, ιδεολογικοί εξτρεμιστές σε κάθε άκρο του πολιτικού φάσματος, έχουν καταληφθεί από καλά δημοσιοποιημένα περιστατικά, όπως η συνάντησή μου με τον Κάστρο για να επιτεθεί στην οικογένεια Rockefeller, για την υπερβολική επιρροή που ισχυρίζονται ότι ασκούν πάνω από τους αμερικανικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς. Μερικοί πιστεύουν ακόμη και ότι είμαστε μέρος μιας μυστικής κλίκας που εργάζονται ενάντια στα καλύτερα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, χαρακτηρίζοντας την οικογένειά μου και εμένα ως διεθνιστές και της συνωμοσίας με άλλους σε όλον τον κόσμο, για την οικοδόμηση μιας πιο ολοκληρωμένης παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής δομής, έναν κόσμο, αν θέλετε. Αν αυτή είναι η κατηγορία, στέκομαι ένοχος και είμαι περήφανος γι’ αυτό.» Ντέιβιντ Ροκφέλερ, Απομνημονεύματα.
 
Οι διάσημες μαριονέτες λοιπόν, χρησιμοποιήθηκαν για να επαινέσουν αυτές -κι άλλες- οργανώσεις. Ένα εξόχως κι απόκοσμα θλιβερό θέαμα.
 
Σε ένα σκετς, ο Jimmy Kimmel ευχαρίστησε την Apple (αλίμονο) για την γενναιόδωρη δωρεά της στον ΠΟΥ. Ευχαρίστησε επίσης την Apple για το «babysitting που πρόσφερε στα παιδιά του, για τον περασμένο μήνα. Ενώ αυτό προοριζόταν δήθεν για αστείο, θέλουν πραγματικά να μεγαλώσουν τα παιδιά μέσα από τις οθόνες τους.
 
Αργότερα, ο Τζίμι Φάλον ευχαρίστησε το Bloomberg Philanthropies και τον Μάικ Μπλούμπεργκ –τον ελίτ δισεκατομμυριούχο που κατέχει έναν όμιλο Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης. Εν ολίγοις, όλο αυτό το πράγμα ήταν μια ξεδιάντροπη τελετουργία σε κοινή θέα για την παγκόσμια αληθινή ελίτ. Και όχι αγαπητέ, τα ονόματα που αναφέρονται στο άρθρο και όσοι συμμετείχαν σε αυτή την εκδήλωση ΔΕΝ ανήκουν στην αληθινή ελίτ, είναι απλές μαριονέτες. Η αληθινή ελίτ δεν βρίσκεται σε κοινή θέα για κανέναν απολύτως λόγο. Μόνο οι μαριονέτες της.
 
Το «Μαζί στο Σπίτι» έκανε στυγνή προπαγάνδα χρησιμοποιώντας τις διάσημες μαριονέτες Billie Eilish, Taylor Swift και Lady Gaga. Αλλά ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή συναυλία. Ήταν η προπαγανδιστική προβολή της νέας κανονικότητας, όπου χρησιμοποιώντας μαριονέτες-διασημότητες για να τραγουδήσουν τους επαίνους τις και την προβολή της. Αφορούσε επίσης σκληρή κι εξόφθαλμη προπαγάνδα για να εμφυτεύσει στις ανθρωπόμαζες, να αγκαλιάσουν και να αποδεχτούν την νέα, φτηνή ζωή τους φυλακισμένοι στο σπίτι τους (ουπς, σόρυ, «προστατευμένοι») και να το αποδεχθούν ως μία φυσιολογική νέα πραγματικότητα. Να αποδεχτούν ότι η φυλάκιση, η τρομοκρατία και ο εμβολιασμός που θα ακολουθήσει με τρέχα γύρευε τι, είναι κάτι φυσιολογικό και πρέπει να είναι οι αγέλες των ανθρωπόζωων ευγνώμονες γι’ αυτό.
 
Ήταν επίσης για αμαρτωλές οργανώσεις όπως ο ΠΟΥ, που μπαίνει στο κέντρο κατά την διάρκεια αυτής της τεχνητά κατασκευασμένης κρίσης, περισσότερο οικονομικής παρά οτιδήποτε άλλο, και επιτρέποντας στους συνεισφέροντες και υποστηρικτές του, όπως το Ιδρυμα Bill και Melinda Gates και τα λοιπά εγκληματικά ιδρύματα, να αποκτήσουν θέσεις εξουσίας στο μυαλό των ανθρώπινων ζώων.
 
Τι γίνεται με τους δήθεν «δημοκρατικά εκλεγμένους αξιωματούχους» με τις κυβερνήσεις; Που ήταν; Απλά δεν έχουν θέση στην νέα κανονικότητα, στον «Ένα Κόσμο» τους.
 
Αν αυτό σε αναστατώνει, να θυμάσαι ότι μπορείς πάντα να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου και να αισθανθείς ευγνωμοσύνη μέσα στην φυλακή σου, μέχρι να σου σερβίρουν το εμβόλιο τους.