Ο ΚΑΛΟΣ ΠΟΙΜΗΝ

Ο ΚΑΛΟΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ

Είναι γενικά αποδεκτό ότι η φιγούρα του Ιησού που κουβαλάει το αρνί (πάνω) έχει παρθεί από το άγαλμα του Ερμή του Κριοφόρου (κάτω) [Pausanias, iv. 33.], ο θεός Μίθρας ο οποίος συχνά απεικονίζεται να κουβαλάει παιδιά, μερικές φορές απεικονίζεται να κουβαλάει στους ώμους του έναν ταύρο, και ο Απόλλων στην ηλιακή του εμφάνιση και σαν προστάτης των βράχων [/Hymn to the Delian Apollo./], ταυτίζεται με τον Μίθρα και συχνά αποκαλείται "Ο Καλός Ποιμένας". Επίσης στη γέννηση του Μίθρα το παιδί λατρεύτηκε από τους βοσκούς οι οποίοι έφεραν δώρα σε αυτό [/Encyc. Brit./, 11th ed., vol. xvii., p. 623.].

ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Το πρώτο Ευαγγέλιο γράφτηκε από τον Μάρκο γύρω στο 60 μ.Χ.. Αναφέρεται στη ζωή του Χριστού και κυρίως στην τελευταία του εβδομάδα, αλλά δεν αναφέρεται καθόλου στην ανάσταση. Η διήγησή του τελειώνει με τις γυναίκες που φτάνουν στον τάφο του και τον βρίσκουν άδειο και ένας άντρας τους λέει «Ο Ιησούς δεν είναι εδώ». Και μετά οι γυναίκες φεύγουν και δεν το λένε σε κανένα (πράγμα που δημιουργεί εύλογες απορίες για το πώς τα έμαθε όλα αυτά ο Μάρκος) και το Ευαγγέλιο τελειώνει. Αυτό είναι αρκετά περίεργο, δεδομένου ότι η Ανάσταση είναι ο θρίαμβος του Ιησού, η τελευταία και σημαντικότερη απόδειξη της θείας του υπόστασης.

Τα επόμενα δύο Ευαγγέλια, του Ματθαίου και του Λουκά, μας λένε όσα ξέρουμε για το τι έγινε μετά την Ανάσταση, αλλά το καθένα τα λέει λίγο διαφορετικά. Ο Ματθαίος και ο Λουκάς σίγουρα χρησιμοποίησαν το Ευαγγέλιο του Μάρκου σαν πηγή και άλλαξαν λίγο μερικά πράγματα και του έβαλαν και καινούριο τέλος, πράγμα ύποπτο, γιατί καθώς έγραψαν αργότερα, ήταν σαν να διορθώνουν το κείμενο του Μάρκου.

Τα περισσότερα τα μαθαίνουμε από το τελευταίο Ευαγγέλιο, του Ιωάννη, που πιθανότατα γράφτηκε γύρω στο 120 μ.Χ.

Ένα παράδειγμα, η Επί του Όρους ομιλία.

Στο κατά Μάρκον, αυτή η κορυφαία στιγμή της διδασκαλίας του Ιησού, δεν αναφέρεται καθόλου.

Στο Ευαγγέλιο του Λουκά δεν ήταν Επί του Όρους αλλά σε πεδιάδα.

Επίσης, ολόκληρο το κείμενο είναι σύνθεση ρητών που βρίσκουμε στους Ψαλμούς, στον Ησαΐα, στον Εκκλησιαστή, τον Ενώχ, σε εβραϊκά βιβλία προσευχών και αλλού. Και υπάρχουν και κάποια στοιχεία που είναι παράδοξα και σίγουρα αυτά συμπληρώθηκαν και προσκολλήθηκαν στα μετέπειτα χρόνια: Δίνεται έμφαση, ας πούμε, στους «διωγμούς» και στους «ψευδοπροφήτες», θέματα που δεν υπήρχαν ως προβλήματα τότε, αλλά πολύ μετέπειτα, καθώς και η χρήση του όρου «εθνικοί» σε αντιδιαστολή με τον όρο «χριστιανοί», που δεν έχει κανένα νόημα καθώς τότε δεν υπήρχαν «χριστιανοί». Το όλο κείμενο είναι πολύ όμορφο, αλλά και πολύ ύποπτο.

Όλες οι ομιλίες και οι παραβολές που απήγγειλε ο εκπαιδευμένος Ναζιραίος Ιησούς, πιθανότατα συντάχθηκαν με ιδιαίτερη προσοχή, από επιτροπή σοφών εβραίων ιερέων, στην σχολή Γαμαλιήλ στην Ιερουσαλήμ, στην οποία ο Ιησούς σίγουρα ήταν ο αφανής Ναζιραίος βοηθός. 

Εάν θεωρήσουμε την ιστορία του Ιησού σαν ιστορικό γεγονός, μπορούμε συνδυάζοντας διάφορες ιστορικές πληροφορίες με τις σημερινές αστρονομικές μας γνώσεις να υπολογίσουμε με σχετική ακρίβεια πότε έγινε η σταύρωση και η «ανάσταση» του Ναζιραίου Ιησού. Η εποχή αυτών των γεγονότων συνδέεται άμεσα με την εαρινή ισημερία, τις φάσεις της Σελήνης και το Σεληνιακό ημερολόγιο που επικρατούσε την εποχή εκείνη στην Παλαιστίνη, θέματα δηλαδή καθαρώς αστρονομικά.

Ο Διονύσιος ο Μικρός θεώρησε σαν έτος γέννησης του Ιησού το 754 από κτίσεως Ρώμης, ενώ πολλοί σήμερα πιστεύουν ότι πιθανώς είναι το 750, δηλαδή το 4 π.Χ.

Στο βιβλίο «Ο Αστέρας της Βηθλεέμ», ο αστρονόμος, Κωνσταντίνος Χασάπης, προτείνει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 5 π.Χ., δηλαδή λίγες μέρες προ του 4 π.Χ.

Ο Ιησούς σταυρώθηκε όταν Ρωμαίος κυβερνήτης της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος (Λουκάς Γ’ 1). Ο Πόντιος Πιλάτος, ο ανθύπατος του Τιβερίου, ήταν ο πέμπτος επίτροπος από την αρχή της ρωμαϊκής κατοχής στην Ιουδαία και παρέμεινε εκεί κατά τη δεκαετία 26 έως 36 μ.X., γεγονός που επιβεβαιώνεται από μια επιτύμβια πλάκα που βρέθηκε στην Kαισάρεια της Παλαιστίνης το 1961.

Οι ώρες 12.00 μ.μ και 15.00 μ.μ. αναφέρονται σε όλα τα Ευαγγέλια σαν έκτη και ενάτη ώρα. Οι Εβραίοι (όπως και πολλοί άλλοι αρχαίοι λαοί) θεωρούσαν ως αρχή του 24ώρου τη δύση του ήλιου της προηγούμενης ημέρας. Οπότε, πρώτο μέρος του 24ώρου ήταν η νύκτα και δεύτερο η ημέρα. Έτσι η ημέρα στο εβραϊκό ημερολόγιο ξεκινούσε από τις 18.00 μ.μ. το απόγευμα της προηγουμένης μέχρι τις 18.00 μ.μ. το απόγευμα της επομένης (το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση).

Το εβραϊκό πάσχα εορτάζονταν πάντοτε την πρώτη πανσέληνο αμέσως μετά την εαρινή ισημερία, δηλαδή στο τέλος της 14ης ημέρας και στην αρχή της 15ης ημέρας του μήνα Νισάν. Ο μήνας Νισάν στα εβραϊκά σημαίνει «καιρός που πρασινίζουν τα πάντα». Ένα επιπλέον στοιχείο που έχουμε είναι οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή εκείνη στην Ιερουσαλήμ. Τα ευαγγέλια αναφέρουν ότι έκανε ακόμη κρύο τα βράδια στην Ιερουσαλήμ, κατά τον χρόνο της σταύρωσης του Ιησού.

Τα ευαγγέλια μας πληροφορούν ότι την χρονιά της σταύρωσης, το Εβραϊκό Πάσχα γιορτάστηκε ημέρα Σάββατο. Αυτό όμως σημαίνει ότι η πρώτη εαρινή πανσέληνος του έτους της σταύρωσης πρέπει να συνέπιπτε Παρασκευή ή Σάββατο, αφού οι Εβραίοι δεν γιόρταζαν ποτέ το πάσχα τους την Παρασκευή, διότι ήταν ημέρα προπαρασκευής.

Το πρόβλημά μας λοιπόν είναι ένα απλό αστρονομικό πρόβλημα που μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: «Σε ποιες ημερομηνίες και σε ποιες ημέρες της εβδομάδας συνέβη η πρώτη εαρινή πανσέληνος κατά τα έτη 26-36 μ.Χ. όταν ηγεμόνας της Ρώμης στην Παλαιστίνη ήταν ο Πόντιος Πιλάτος;»

Με απλούς μαθηματικούς τύπους λοιπόν, και με βάση τα αστρονομικά μας δεδομένα βρίσκουμε ότι το Πάσχα των Εβραίων μόνο τρεις χρονιές πέφτει καθ’ ημέρα Σάββατο: Το 26, το 30 και το 33 μ.Χ.

1 Αν δεχτούμε την άποψη κάποιων αστρονόμων και μερίδας των ιστορικών ότι ο Ιησούς γεννήθηκε το 7 π.X. και ότι έζησε 33 έτη κατά τα Ευαγγέλια, τότε πιθανώς η σταύρωσή του έγινε το 26 μ.X. (Παρασκευή 19 Απριλίου- Σάββατο 20 Απρ. - Kυριακή 21 Απριλίου).

2. Εάν, θεωρήσουμε ότι ο Ιησούς γεννήθηκε γύρω στο 4 π.X., τότε πιθανώς η σταύρωσή του έγινε γύρω στο 30 μ.X. (Παρασκευή 7 Απριλίου- Σάββατο 8 Απριλίου – Kυριακή 9 Απριλίου).

3. Εάν δεχτούμε ότι ο Ιησούς βαπτίστηκε σε ηλικία 30 ετών και ήταν τριετής ο δημόσιος βίος του, τότε πιθανώς η σταύρωση του Ιησού να έγινε το 33 μ.X. (Παρασκευή 3 Απριλίου- Σάββατο 4 Aπριλίου – Kυριακή 5 Απριλίου).

ΤΕΛΙΚΑ

Ο αστρονόμος Διονύσης Σιμόπουλος βγάζει το συμπέρασμα ότι η σταύρωση του Ιησού πρέπει να συνέβη την Παρασκευή 3 Απριλίου του 33 μ.Χ.

Τι απέγινε ο Ιησούς μετά την «ανάστασή» του;
 
Υπόθεση του συγγραφέα  είναι, ότι αφού με διάφορους τρόπους απέδειξε στον περίγυρό του ότι είναι ζωντανός (ανεστήθη), έπρεπε όπως ο «προφήτης» Ηλίας να εξαφανισθεί για πάντα από το προσκήνιο. Μία καλή λύση θα ήταν να γίνει εσωτερικός ιερέας του ναού του Σολομώντα, πολλοί από τους οποίους δεν έβγαιναν έξω από τα όρια του ναού. Μία άλλη λύση θα ήταν να «εξαφανισθεί» στην έρημο σαν μοναχός του είδους των Εσσαίων. Μπορεί να επέζησε μέχρι τους ιουδαϊκούς πολέμους του 66 – 70 μ.Χ. (θα ήταν τότε 66 χρονών), και ίσως να σκοτώθηκε σ’ αυτούς τους πολέμους.

Για μία τρίτη επιλογή μας κάνουν έμμεσο λόγο τα ίδια τα ευαγγέλια. Ο Ιησούς κατά την διάρκεια των περιπλανήσεών του στην Παλαιστίνη, από καιρό σε καιρό, ξέφευγε από όλους και πήγαινε εκτός των ορίων της Παλαιστίνης, άγνωστος μεταξύ αγνώστων και διέταζε μάλιστα κανείς να μην τον ενοχλήσει (!)

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

35 εἶπον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι πρὸς ἑαυτούς· ποῦ οὗτος μέλλει πορεύεσθαι, ὅτι ἡμεῖς οὐχ εὑρήσομεν αὐτόν; μὴ εἰς τὴν διασπορὰν τῶν ῾Ελλήνων μέλλει πορεύεσθαι καὶ διδάσκειν τοὺς ῞Ελληνας;

Ευαγγέλιο Μάρκου 7, 24-25

24 Καὶ ἐκεῖθεν ἀναστὰς ἀπῆλθεν εἰς τὰ μεθόρια Τύρου καὶ Σιδῶνος. καὶ εἰσελθὼν εἰς οἰκίαν οὐδένα ἤθελε γνῶναι, καὶ οὐκ ἠδυνήθη λαθεῖν.

24 Και αφού σηκώθηκε από εκεί, πήγε στα όρια της Τύρου. Και όταν εισήλθε σε μια οικία, δεν ήθελε να γνωρίσει κανέναν, όμως δεν μπόρεσε να διαφύγει την προσοχή.   

Ολόκληρη την νεανική του ηλικία ο Ιησούς την πέρασε σαν αφιερωμένος (Ναζιραίος), άρα υπηρετούσε υπό τις διαταγές του ιουδαϊκού ιερατείου και μάλιστα ενός ειδικού τμήματος αυτού, (ιερατείο εντός του ιερατείου).

Το πιθανότερο να υπήρξε εσωτερικός μαθητής στην σχολή του Γαμαλιήλ και ειδικός βοηθός του. Προφανώς ήταν πολύ επιμελής στην σπουδή του νόμου, πράγμα που απέδειξε στις ομιλίες του, τις οποίες βέβαια ετοίμαζε πριν, το επιτελείο του Γαμαλιήλ.

Οι ομιλίες του βέβαια, οι παραβολές του, τα "θαύματά" του τα ετοίμαζε το σοφό και μυστικό συμβούλιο του συνεδρίου της σχολής της Ιερουσαλήμ, των 1000 εβραίων φοιτητών, οι 500 των οποίων σπούδαζαν τον εβραϊκό νόμο και οι άλλοι 500 την "σοφία των Ελλήνων".

Ενδελεχής έλεγχος των ρητών της «Καινής Διαθήκης» από σημερινούς πανεπιστημιακούς Έλληνες, δείχνει ότι πλήθος εδαφίων της είναι ακριβείς ή παραφθαρμένες ρήσεις από γραπτά παλιότερων Ελλήνων συγγραφέων.

Παράδειγμα: “μὴ πλανᾶσθε· φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί.” (Α΄ Κορ. ιε΄33), που είναι απόσπασμα από το έργο του Μενάνδρου “Θαΐς”.

Επίσης: “εἶπέ τις ἐξ αὐτῶν ἴδιος αὐτῶν προφήτης· Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί.” (Τίτ. α΄ 12), που είναι από αποσπάσματα του Επιμενίδη και του Καλλιμάχου (“Ύμνος προς τον Δίαν”).

Ολόκληρο το κείμενο της «επί του όρους ομιλίας» είναι σύνθεση ρητών που βρίσκουμε στους Ψαλμούς, στον Ησαΐα, στον Εκκλησιαστή, τον Ενώχ, σε εβραϊκά βιβλία προσευχών και αλλού.

Φαίνεται καθαρά ότι όλες οι ομιλίες του Ιησού ήταν κατασκευασμένες από επιτροπή ιερέων της σχολής του Γαμαλιήλ, οι οποίες δινόταν για απαγγελία στον εκπαιδευμένο Ναζιραίο.

Ο Ιησούς θαύμαζε τον Γαμαλιήλ και αυτό το αναφέρει πολλές φορές στους λόγους του, «ο πατέρας μου μείζων μου εστίν».

Ο Γαμαλιήλ θα μπορούσε να είναι και ο βιολογικός του πατέρας, δεδομένου ότι και η μητέρα του Ιησού ήταν αφιερωμένη (Ναζιραία).

Η μητέρα του Ιησού μπορεί να είχε αποκαλύψει στον δωδεκαετή γιο της, ότι ο βιολογικός του πατέρας ήταν ένας ιερέας (άγγελος) του ναού του Σολομώντα.

Προσέξτε το παρακάτω εδάφιο:

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

42 καὶ ὅτε ἐγένετο ἐτῶν δώδεκα, ἀναβάντων αὐτῶν εἰς ῾Ιεροσόλυμα κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς

42 Και όταν έγινε δώδεκα ετών, αυτοί ανέβηκαν κατά το έθιμο της εορτής

46 καὶ ἐγένετο μεθ᾿ ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς·

46 Και συνέβηκε μετά τρεις ημέρες να τον βρουν στο ναό να κάθεται στο μέσο των δασκάλων και να τους ακούει και να τους επερωτά.

48 καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπε· τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε.

49 καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με;

48 Και όταν τον είδαν οι γονείς του, έμειναν έκπληκτοι, και είπε προς αυτόν η μητέρα του: «Παιδί μου, γιατί μας έκανες έτσι; Ιδού, ο πατέρας σου κι εγώ με μεγάλο πόνο σε ζητούσαμε».

49 Και είπε προς αυτούς: «Γιατί με ζητούσατε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να είμαι στα πράγματα του πατέρα μου;»

Πολλές νύξεις για τα παραπάνω κάνουν τα απόκρυφα ευαγγέλια.  

Πολλές φορές ο Ιησούς έθιξε το θέμα, που θα βρίσκεται, όταν τελειώσει η αποστολή του.

Ιωάννης 14,2

Για ποια οικία του πατρός του μιλάει εδώ ο Ιησούς;

2 ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν·

2 Στην οικία του Πατέρα μου υπάρχουν πολλά μέρη διαμονής.

Ιωάννης 14,20

20 ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου

20 Εκείνη την ημέρα εσείς θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι μέσα στον Πατέρα μου
(εννοεί μέσα στην σχολή του πατέρα του;)

Ιωάννης 14,28

28 «πορεύομαι πρὸς τὸν πατέρα· ὅτι ὁ πατήρ μου μείζων μού ἐστι·”

28 «Πηγαίνω προς τον πατέρα. Διότι ο πατέρας μου είναι μεγαλύτερος από εμέ.»

Επεξήγηση χριστιανών: Το «μείζων» μπορεί να σημαίνει διαφορά στη δύναμη στη σοφία, στο αξίωμα, στον όγκο, στο χρόνο, στην ουσία, αλλά και στην αιτία.

Ιωάννης 14,31

31 καθὼς ἐνετείλατό μοι ὁ πατήρ, οὕτω ποιῶ. .

31 καθώς μου έδωσε εντολή ο Πατέρας, έτσι κάνω.

Ιωάννης 8,14

14 ὅτι οἶδα πόθεν ἦλθον καὶ ποῦ ὑπάγω·

14. επειδή γνωρίζω από πού ήρθα και πού πηγαίνω.

Ιωάννης 8,21

21 Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ὅπου ἐγὼ ὑπάγω, ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν.

21 Είπε λοιπόν πάλι σ’ αυτούς: Όπου εγώ πηγαίνω, εσείς δε δύναστε να έρθετε.

Μία καθαρή ομολογία του Ιησού για την μαθητεία στην σχολή Γαμαλιήλ:

Ιωάννης 8,28

28 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀπ' ἐμαυτοῦ ποιῶ οὐδέν, ἀλλὰ καθὼς ἐδίδαξέ με ὁ πατήρ μου, ταῦτα λαλῶ.

28 Είπε σ’ αυτούς ο Ιησούς, δεν κάνω τίποτα με δική μου πρωτοβουλία· αλλά όπως με δίδαξε ο Πατέρας λέω αυτά τα πράγματα.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

33 εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς· ἔτι μικρὸν χρόνον μεθ' ὑμῶν εἰμι καὶ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με.

34 ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετε· καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν.

35 εἶπον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι πρὸς ἑαυτούς· ποῦ οὗτος μέλλει πορεύεσθαι, ὅτι ἡμεῖς οὐχ εὑρήσομεν αὐτόν; μὴ εἰς τὴν διασπορὰν τῶν ῾Ελλήνων μέλλει πορεύεσθαι καὶ διδάσκειν τοὺς ῞Ελληνας;

33 Είπε λοιπόν ο Ιησούς: «Ακόμη λίγο χρόνο θα είμαι μαζί σας και μετά πηγαίνω προς εκείνον που με έστειλε.

34 Θα με ζητήσετε και δε θα με βρείτε, και όπου εγώ είμαι εσείς δε δύναστε να έρθετε».

35 Είπαν τότε οι Ιουδαίοι μεταξύ τους: «Πού μέλλει να πορεύεται αυτός, επειδή λέει ότι εμείς δε θα τον βρούμε; Μήπως μέλλει να πορεύεται στους Ιουδαίους της διασποράς μεταξύ των Ελλήνων και να διδάσκει τους Έλληνες;

ΝΕΩΤΕΡΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ (2020) ΠΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

 Έρευνα, για το πότε ακριβώς πέθανε ο Χριστός διεξήγαγε το International Geology Review, εξετάζοντας τη σεισμική δραστηριότητα γύρω από τη Νεκρά Θάλασσα, η οποία απέχει περίπου 20 χλμ από την πόλης της Ιερουσαλήμ.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας ο Χριστός πέθανε πάνω στον σταυρό την Παρασκευή, 3 Απριλίου του 33 μ.Χ.

Ο γεωλόγος Τζέφερσον Ουίλιαμς από το Supersonic Geophysical μαζί με συναδέλφους του από το γερμανικό Research Center for Geosciences, μελέτησαν δείγματα του εδάφους από την παραλία Ein Gedi Spa, η οποία βρίσκεται δίπλα στη Νεκρά Θάλασσα.

Ερευνώντας τα βαθύτερα στρώματα του εδάφους, διαπίστωσαν, ότι είχαν συμβεί δύο σεισμοί, εκ των οποίων ο ένας είναι γνωστό ότι σημειώθηκε το 31 π.Χ., ενώ ο δεύτερος χρονολογείται μεταξύ του 26 μ.Χ. και 36 μ.Χ.

Σύμφωνα με τα όσα είπε ο Ουίλιαμς στο Discovery, ο τελευταίος σεισμός σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου που αναφέρει και το Κατά Ματθαίον.

Σύμφωνα με το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, στο κεφάλαιο 27, καθώς ο Ιησούς ξεψυχούσε επάνω στον σταυρό, ένας δυνατός σεισμός έπληξε την περιοχή, κάνοντας τάφους να σπάσουν και τον ουρανό να σκοτεινιάσει. Θέλοντας να βρουν την ακριβή ημερομηνία θανάτου του Ιησού, οι ερευνητές εξέτασαν αναφορές από κείμενα, καθώς και γεωλογικά και αστρονομικά αρχεία.

Προσέθεσε, επίσης, ότι η ημέρα και η ημερομηνία της σταύρωσης του Ιησού είναι γνωστές με έναν εύλογο βαθμό ακρίβειας, ωστόσο η χρονολογία αμφισβητείται. Ωστόσο, ενώνοντας τα κομμάτια του παζλ, ο Ουίλιαμς είπε ότι τα στοιχεία που οδήγησαν στον ακριβή καθορισμό της ημερομηνίας θανάτου του Ιησού είναι:

– Και τα τέσσερα Ευαγγέλια συμφωνούν, ότι η σταύρωση έγινε όταν ο Πόντιος Πιλάτος ήταν πληρεξούσιος της Ιουδαίας, μεταξύ 26 και 36 μ.Χ.
– Και τα τέσσερα Ευαγγέλια λένε ότι η σταύρωση έγινε την Παρασκευή.
– Και τα τέσσερα Ευαγγέλια συμφωνούν ότι ο Ιησούς πέθανε λίγες ώρες πριν την έναρξη του εβραϊκού Σαββάτου, συνεπώς σούρουπο της Παρασκευής.
– Τα συνοπτικά Ευαγγέλια, του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά, υποδεικνύουν ότι ο Ιησούς πέθανε πριν νυχτώσει, την 14η ημέρα του μήνα Νισσάν.
– Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη διαφέρει από τα «Συνοπτικά Ευαγγέλια», καθώς υποδεικνύει ότι ο Ιησούς πέθανε πριν νυχτώσει, την 15η ημέρα του μήνα Νισσάν.

Οι ερευνητές είπαν ότι αυτά τα στοιχεία σε συνδυασμό με το εβραϊκό ημερολόγιο και διάφορα αστρονομικά στοιχεία, υποδεικνύουν ότι η πιο πιθανή ημερομηνία θανάτου του Ιησού είναι η Παρασκευή 3 Απριλίου του 33 μ.Χ.