Το θέμα της οικονομίας της διατροφής παρουσιάζει, κατά την ύστερη εποχή του χαλκού, ανανεώσεις στα πλαίσια της μικτής παραδοσιακής μορφής, αγροκαλλιέργειας δημητριακών και οσπρίων και κτηνοτροφίας, κυρίως αιγοπροβάτων. Διαπιστώθηκαν νέες καλλιέργειες (π.χ. κεχρί στον Καστανά και την Άσσηρο), νέα είδη αμπελιού και διάδοση της ελιάς (π.χ. στην πεδιάδα των Φιλίππων και στις εκβολές του Στρυμόνα) (Κουκούλη-Χρυσανθάκη 1993).
Επίσης, παρατηρήθηκαν στις ανασκαφές του Καστανά ενδιαφέροντα ευρήματα που χρονολογούνται στην ύστατη εποχή του χαλκού (Κουκούλη-Χρυσανθάκη 1993). Το πρώτο εύρημα από τον Καστανά αφορά στο υψηλότερο ποσοστό σε ζώα κυνηγιού συγκριτικά με τις προηγούμενες φάσεις, πράγμα που συνδέθηκε με νέα έθιμα της αριστοκρατίας. Το δεύτερο αφορά στους μικρούς σπόρους δημητριακών και τα ζιζάνια που ερμηνεύτηκαν ως αποτέλεσμα κατάχρησης της καλλιεργήσιμης γης.
Η πολυμορφία της οικονομίας της διατροφής εξακολούθησε σταθερά και κατά την εποχή του σιδήρου. Οι εξειδικεύσεις σε διάφορα επαγγέλματα, όπως του μεταλλοτεχνίτη ή του εμπόρου, δεν φαίνεται να μείωσαν τις αγροτοκτηνοτροφικές δραστηριότητες, την αποθήκευση αγαθών και τον αγώνα για αυτάρκεια και πλεόνασμα των κατοίκων κάθε οικισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου