Και όμως

«Και που θα φτάσει αυτή η άσκοπη ταχύτητα;»
Το ερώτημα σημαντικό.
Ξεφύγαμε…
Ξεφύγαμε από τον κύκλο της ζωής και τρέχουμε διάσπαρτοι χωρίς νόημα.
– Σκυμμένα κεφάλια μέσα σε μια οθόνη _
-Σκυμμένα κεφάλια υποταγμένα σε ένα ψεύτικο κόσμο χωρίς οξυγόνο _
Πλαστικό φαγητό, μαγαζιά χωρίς ταυτότητα και μια πόλη που όσα φώτα και να έχει είναι πάλι.. σκοτεινή.
Όλα τρέχουν. Τρέχουν να φτάσουν.
«πού;»
Βουβός κόσμος χωρίς αίσθηση
μπαίνει στη δίνη του υλικού
και βυθίζεται… βαθιά… βαθιά…
– ΠΟΣΟΤΗΤΑ και ΠΟΙΟΤΗΤΑ δεν πάνε μαζί
ΑΞΙΑ και ΧΡΗΜΑ δε γίνονται ταίρι _
Σκλάβοι της ποσότητας
Ψάχνουμε για ευτυχία
σε ένα σάπιο τοπίο.
Κι όμως…
Υπάρχουν μέρη που ο αέρας μυρίζει οξυγόνο
που ο ήλιος καίει άφοβα
που τα βουνά σου μιλούν
που τα πουλιά τραγουδούν
που οι άνθρωποί σου λεν καλημέρα
και…
η ποσότητα δεν κατοικεί εκεί.

ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΙΣΤΕΥΩ