Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Ο έρωτας μαλακώνει ακόμα και τους πιο σκληρούς

Όποιος σου πει ότι έχει ερωτευτεί πραγματικά και παρέμεινε νηφάλιος κάτω από την επήρεια του έρωτα, τότε μάλλον ή ψεύδεται ή δεν έχει όντως ερωτευτεί πραγματικά όπως θέλει να πιστεύει. Έχω γνωρίσει στη ζωή μου αρκετούς εγωιστές με πρώτον και καλύτερο, μπροστάρη κι οδηγό του εγωισμού σε όλο του το μεγαλείο, τον εαυτό μου. Ναι, είμαι εγωιστής στον έρωτα. Εγωιστής σε βαθμό αρρωστημένο. Κι όσο δύσκολα ερωτεύομαι άλλο τόσο δύσκολα θα το δείξω πρώτος ή θα κάνω κινήσεις που θεωρώ ότι με υπερεκθέτουν συναισθηματικά.    

Το μεγαλείο του έρωτα κι η διαφορά του από οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα, όμως, είναι ότι δεν ελέγχεται ούτε στο ελάχιστο όταν εμφανιστεί και μαζί με αυτόν δεν ελέγχεσαι ούτε εσύ. Μπορείς ίσως να κουμαντάρεις τον πληθωρικό τρόπο εκδήλωσης όσων σκέφτεσαι και νιώθεις, όχι όμως το αν θα εκδηλωθείς τελικά ή όχι. Ακόμη κι ο πιο εγωιστής άνθρωπος στον κόσμο ίσως καταφέρνει να περιορίζει τον τρόπο έκφρασής του μπροστά στο αντικείμενο του πόθου του τρώγοντας στην κυριολεξία τις σάρκες του ώστε να το καταφέρει, αλλά όταν μένει μόνος αδυνατεί να κρυφτεί από τον ίδιο του τον ερωτευμένο εαυτό.

Κι ίσως ο εγωιστής να εκτίθεται ακόμη πιο πολύ στα ίδια του τα μάτια απ’ ό,τι ένας άνθρωπος που δε διστάζει να εκφραστεί. Από τον καθρέφτη σου, βλέπεις, δε γίνεται να κρυφτείς. Κι όταν επιστρέφεις σπίτι, όταν μένεις εντελώς μόνος κάποιες νύχτες παρέα με τους τοίχους, τα έπιπλα και τις μπάσταρδες σκέψεις σου, τότε ακόμη κι εσύ, ο πιο εγωιστής από όλους, χτυπιέσαι μέσα στα τοιχώματα του ίδιου σου του εγκεφάλου σαν εξαγριωμένος τρόφιμος ψυχιατρείου που δεν αντέχει άλλο το ίδιο του το μυαλό και το δωμάτιο στο όποιο τον έχουν κλείσει.

Όταν βρίσκεσαι εσύ κι ο εαυτός σου, ολομόναχοι, δεν έχεις πια περιθώρια εξωραϊσμού του νταλκά που τραβάς. Ξεγυμνώνεσαι από την κορυφή μέχρι τα νύχια και φωνάζεις με σιγαστήρα το μαξιλάρι σου πως παραδίνεσαι σε έναν άνθρωπο άνευ όρων όσο κι αν αυτό σε τρελαίνει. Γιατί σε τρελαίνει και το νιώθεις κάθε μέρα και πιο πολύ. Ίσως για κάμποσο καταφέρνεις ως μεγάλος και τρανός εγωιστής που είσαι να συμμαζεύεις τα ασυμμάζευτα μπροστά στα μάτια που γουστάρεις όσο τίποτε. Για να μη δείξεις ευάλωτος. Για να μη δώσεις το είναι σου στο πιάτο. Για να μην πληγωθείς. Για να κρατήσεις το μυστήριο της γοητευτικής βλακείας που σε δέρνει ζωντανό μέχρι όσο μπορείς. Μα τι νομίζεις ότι καταφέρνεις στο τέλος της ημέρας;

Είσαι αφελής αν πιστεύεις πως μπορείς να γλιτώσεις από το βασανιστήριο του έρωτα. Αρκεί ένας άνθρωπος να καταφέρει να τρυπώσει μέσα στην καρδιά σου, αρκεί να βρεθεί κάποιος που θα γαμήσει όσα τείχη ύψωσες κι όσες τάφρους έσκαψες για να τον εμποδίσεις κι αυτό ήταν. Σε κατακλύζει, κάνει μεταστάσεις σε όλα σου τα όργανα κι εσύ πονάς όταν λείπει, πονάς όταν είναι μαζί σου, πονάς που τον έχεις, πονάς όταν δεν τον έχεις, πονάς γιατί ξέρεις ότι σε έχει εκείνος.

Πόσο ακμαίος να κρατηθεί κι ο ανώριμος εγωισμός σου, ειδικά όταν έχεις να κάνεις με τις κενές εκείνες ώρες μέσα στην ημέρα όπου εκλείπει η πολυτέλεια του βομβαρδισμού της καθημερινότητας; Για να σε δω φίλε εγωιστή όταν είσαι εσύ κι εσύ πώς σκέφτεσαι, πώς δρας, πώς αντιδράς; Εκ πείρας μιλώντας μάλλον τα βάζεις με θεούς και δαίμονες. Μάλλον βρίζεις, διαολοστέλνεις, φοβάσαι, τρέχει και κανένα δάκρυ μπροστά σε καμιά οθόνη γεμάτη με φωτογραφίες του ή της όταν κάτι δεν πάει καλά, ντουμανιάζει και λίγο το δωμάτιο, πού να σταθεί κι ο εγωισμός που πνίγεται μαζί με σένα;

Από την άλλη μεριά πιάνεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που δε θα έκανες ποτέ και για κανέναν -έλεγες κάποτε. Είστε μαζί, σε κάνει ευτυχισμένο, θέλεις να ξεχωρίσεις μέσα σου τον άνθρωπο αυτόν από όλους τους υπόλοιπους που κόβουν βόλτες στη ζωή σου γιατί είναι όντως ξεχωριστός, οπότε δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να του το δείξεις από το να γίνει για σένα η εξαίρεσή σου. Κι εξαίρεση σημαίνει «είμαι για σένα και μόνο ό,τι δε θα γινόμουν για κανέναν άλλον» κάτι που κατά βάθος γουστάρεις όσο κι αν τρώγεσαι.

Βλέπεις, φίλε μου, θέλει κότσια για να είναι κανείς ερωτευμένος. Κι αν τα έχεις, όσο εγωιστής κι αν είσαι, με το που ερωτεύεσαι βρίσκεις τον δικό σου μοναδικό τρόπο κι εξαιρείς τον έναν από τους πολλούς. Βρίσκεις τον δικό σου μοναδικό τρόπο και του το λες. Έστω και με αυτόν, τον δικό σου μοναδικό, εκνευριστικό, ανώριμο και γεμάτο εγωισμό τρόπο, του το λες. Βοηθώντας τον έμμεσα να αποκωδικοποιήσει τα σήματα του τρωτού πια απέναντί του εγωισμού σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου