Κυνηγώντας το τέλειο χάνουμε το αυθόρμητο

«Η τέλεια σχέση!». Θα μπορούσε να ήταν ένας παραπλανητικός κι συνάμα αισιόδοξος τίτλος που προκαλεί τον αναγνώστη να πιστέψει πως η έννοια της τελειότητας κι η ανθρώπινη επαφή συνεργάζονται άψογα μεταξύ τους. Όταν επιζητούμε την τέλεια σχέση σημαίνει πως θέτουμε στον εαυτό μας και στο σύντροφό μας συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφοράς και στην περίπτωση που δεν τα επιτύχουμε, νιώθουμε απογοήτευση θεωρώντας πως η σχέση μας δεν έχει τη δομή που ονειρευόμαστε.

Επηρεασμένοι, ίσως, απ’ τα κοινωνικά στερεότυπα εντυπωσιαζόμαστε από φωτογραφίες ευτυχισμένων ζευγαριών που φαίνεται να έχουν λύσει όλα τους τα θέματα και να περνάνε τόσο καλά, λες και τίποτα δεν τους κλονίζει τη γαλήνη. Μήπως, όμως, «η τέλεια σχέση» είναι απλώς μια φράση που έχει εισχωρήσει στο μυαλό μας δηλώνοντας την τάση μας στο ανικανοποίητο και δείχνει πως έχουμε πολλές απαιτήσεις απ’ τον εαυτό μας κι απ’ το σύντροφό μας; Πόση ανασφάλεια, τελικά, μπορεί να καμουφλάρουμε σε δύο λέξεις; Και πόση ανακρίβεια μπορεί να κρύβει η ίδια η τελειότητα;

Αν συχνά αναφέρουμε πως έχουμε την τέλεια σχέση είναι γιατί όντως έχουμε βρει ισορροπίες επικοινωνίας με το σύντροφό μας ή απλώς παραβλέπουμε στοιχεία που μας ενοχλούν, αντικαθιστώντας τα με άλλα ωραιοποιημένα στοιχεία μόνο και μόνο για να δείχνουν –εξωτερικά τουλάχιστον– όλα άψογα;

Σε μια σχέση δυο διαφορετικοί χαρακτήρες, σε όσα θέματα κι αν συμφωνούν, θα έχουν σίγουρα διαφωνίες και κόντρες μεταξύ τους. Μα ακόμα κι αν διαφωνούμε μεταξύ μας δε σημαίνει πως δεν έχουμε την τέλεια σχέση. Δηλαδή η σχέση για να θεωρείται τέλεια δε χρειάζεται να βασίζεται σε χαρακτήρες αλάνθαστους κι όμοιους. Το καλύτερο είναι να είμαστε συνεργάσιμοι μεταξύ μας, να μπορούμε να τα βρίσκουμε εύκολα μετά από μια διαφωνία και στην ουσία να συμφωνούμε ότι διαφωνούμε, ενώ ν’ αποδεχόμαστε με ευθύτητα πως οι σχέσεις έχουν ευμετάβλητη πορεία κι εξέλιξη.

Κάνεις δεν μπορεί να μας εγγυηθεί πως μετά από μια έντονη μέρα θα είμαστε ευδιάθετοι και διαθέσιμοι για όλα. Φυσικά και μπορεί να νευριάσουμε με το σύντροφό μας, να τσακωθούμε ακόμα και για ασήμαντα πράγματα. Όλο και κάτι θα μας ξεφύγει που δε θέλουμε να πούμε, κάποιες μέρες μπορεί να μην έχουμε καθόλου όρεξη για σεξ, άλλες φορές δε θα θέλουμε να βγούμε βόλτα, ίσως να μην έχουμε ανάγκη να πιάσουμε κουβέντα κι απλώς να θέλουμε να μείνουμε μόνοι, να πάρουμε το χρόνο μας για να ισορροπήσουμε.

Όλες αυτές οι περιπτώσεις είναι παραδείγματα καθημερινότητας που δεν ορίζουν κατευθείαν τη σχέση μας ως προβληματική και δεν πρέπει να μας αποδιοργανώνουν, αλλά αντίθετα είναι ό,τι πιο φυσιολογικό να διακυμαίνονται οι διαθέσεις μας. Βέβαια, αν συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτή η ατομική απομόνωση κι η απόσταση, καλό είναι να δώσουμε σημασία σ’ αυτό το κουδουνάκι που χτυπάει –για αρχή– τόσο απαλά κι ο καιρός θα δείξει αν όντως έχουμε απομακρυνθεί ως ζευγάρι.

Αν θέλουμε να διατηρήσουμε τη σχέση μας, καλύτερα να διαχειριστούμε την κατάσταση από νωρίς, αλλά σίγουρα δε χρειάζεται να προσποιούμαστε ότι δεν τρέχει κάτι, ούτε ν’ αγνοούμε τ’ αρχικά αυτά σημάδια πείθοντας τον εαυτό μας και τον περίγυρό μας πως είναι όλα τέλεια.

Η τελειότητα χρειάζεται μια διαρκή εγρήγορση για να τη διατηρήσουμε, όμως, κυνηγώντας το τέλειο χάνουμε το αυθόρμητο. Η ομορφιά βρίσκεται πάντα στην απλότητα. Κι όσο έχουμε αμοιβαία συναισθήματα με τον αγαπημένο μας, είμαστε έτσι κι αλλιώς τέλειοι ο ένας για τον άλλον. Πολλές φορές αντιστεκόμαστε να πιστέψουμε πως η καλύτερη λύση σε κάθε περίπτωση είναι πάντα η πιο απλή και συνήθως προσπαθούμε να περιπλέξουμε τα δεδομένα γιατί το νοητικό κομμάτι του μυαλού μας δεν έχει μάθει να ζει χωρίς προβλήματα.

Κάθε σχέση έχει τα πάνω και τα κάτω της. «Ακόμα και στα ουράνια οι άγγελοι δεν τραγουδούν όλοι την ώρα» είχε πει ο Osho. Κάπως έτσι και στη σχέση μπορεί να είμαστε στα ουράνια, αλλά να περνάμε και στιγμές σιωπής κι ηρεμίας. Έχουμε προσδιορίσει την ομορφιά της τελειότητας κάτω από συγκεκριμένα καλούπια και τη στριμώχνουμε μέσα σε προκαθορισμένα σχήματα κι αρχέτυπα. Ποιος θα ορίσει τελικά το τέλειο; Κι αυτός που θα καταφέρει να το ορίσει είναι τέλειος ο ίδιος;

Ας μην παιδευόμαστε θέλοντας ν’ αποδείξουμε με το ζόρι κάτι στους άλλους κι ούτε χρειάζεται ν’ αντεπεξέλθουμε σε κανένα εικονικό στοιχειό που μας εντυπωσιάζει και που, στην ουσία, δεν ταυτίζεται στο ρεαλιστικό πλαίσιο της καθημερινότητάς μας.

Το τέλειο είναι η πιο υπαρκτή μορφή παραδοχής της αγάπη μας προς το σύντροφό μας. Έχουμε την τέλεια σχέση όσο δεν προσπαθούμε να την προβλέψουμε και να τη σουλουπώσουμε να μοιάζει με κανένα προσποιητό πρότυπο. Είμαστε τέλειοι επειδή παίρνουμε μια σφιχτή αγκαλιά τον άνθρωπό μας κι όσο φροντίζουμε να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας ελεύθερα. Η αγάπη μας κάνει τέλειους. Κι είμαστε τέλειοι όσο αγαπάμε με την ψυχή μας.

Ας δεχτούμε τα σκαμπανεβάσματά μας κι ας επιτρέψουμε τα υγιή κενά που προκύπτουν στην καθημερινότητά μας να μας αποστασιοποιούν ελάχιστα, έτσι ώστε, ν’ αντιλαμβανόμαστε καλύτερα πόσο πολύ θέλουμε το σύντροφό μας -γιατί τέτοιου είδους κενά δείχνουν οικειότητα κι εμπιστοσύνη.