«Βελτιώστε με, παρακαλώ!» Για σκεφτείτε πως θα ήταν τα πράγματα αν μπορούσαμε να πούμε στον x, ψ, κάποιον να μας «αλλάξει» προκειμένου να πετύχουμε όλα όσα επιθυμούμε προσωπικά και επαγγελματικά και αυτό να γινόταν!Πόσο πιο εύκολο θα έμοιαζε να κάνει κάποιος άλλος τη «δουλειά» για εμάς και με ένα μαγικό ραβδάκι να αισθανόμαστε αυτομάτως πιο ευτυχισμένοι και αφοσιωμένοι στο σκοπό μας με ένα άγγιγμα του απαλά στο μέτωπο! Σχεδόν ονειρικό θα έλεγε κανείς, την ίδια στιγμή που η πραγματικότητα μας επαναφέρει κάπως ανορθόδοξα και κλείνοντάς μας το μάτι με νόημα, σιγοψιθυρίζει: Είναι στο χέρι μας να… αλλάξουμε τον εαυτό μας και μπορούμε!
Για όσους λοιπόν πραγματικά ενδιαφέρονται να αλλάξουν το μέσα τους, προκειμένου να δουν τη ζωή τους ολόκληρη να αλλάζει, είναι σημαντικό να γίνει η εξής ερώτηση: «Πώς μπορώ να επιτύχω ένα υψηλό επίπεδο ευτυχίας και επιτυχίας, ενώ ζω μία ταραχώδη και γεμάτη αποσπάσεις ζωή;»
Ποιος είπε ότι είναι εύκολο! Προσοχή όμως… Άλλο δύσκολο, άλλο ανέφικτο.
Θα ήθελα να μοιραστώ σε αυτό το σημείο μαζί σας ένα παράδειγμα. Αντί να ρωτήσω τον εαυτό μου «Πόσο νόημα είχε η μέρα μου σήμερα;», επιλέγω: «Έκανα το καλύτερο για να δημιουργήσω νόημα στη μέρα μου;» Αυτή η διαφορά στη φράση ίσως φαίνεται «λίγη», ωστόσο στον τομέα της αλλαγής συμπεριφοράς είναι τεράστια.
Αλλαγή εστίασης
Η αλλαγή εστίασης, προκύπτει μέσα από την αλλαγή οπτικής. Όταν γίνεται λοιπόν λόγος για αυτο – προβληματισμό, είναι σημαντικό να ρωτάτε τον εαυτό σας ενεργητικά και όχι παθητικά ερωτήματα. Αυτό αυτομάτως αλλάζει την εστίαση των απαντήσεών σας και σας εξουσιοδοτεί να κάνετε αλλαγές που διαφορετικά δε θα είχατε σκεφτεί.
Παθητικές και «κλειστές» ερωτήσεις είναι αυτές που περιγράφουν μια στατική κατάσταση. Το «Έχεις σαφείς στόχους;» είναι ένα καλό παράδειγμα παθητικής ερώτησης και αυτό γιατί μπορεί, ναι μεν, να βάλει τους ανθρώπους σε διαδικασία να σκεφτούν τι γίνεται με αυτούς, αλλά δε θα τους προβληματίσει σχετικά με το τι μπορούν οι ίδιοι να κάνουν με τον εαυτό τους, παρακινώντας τους σε πράξη.
Τα παθητικά ερωτήματα σχεδόν πάντα οδηγούν σε μια «περιβαλλοντική» απάντηση και συνήθως απαντώνται με «ναι», ή «όχι». Έτσι, εάν ο πελάτης απαντήσει «όχι» όταν ερωτηθεί, συνήθως αποδίδει τους λόγους για αυτή την απάντηση σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως ότι «ο διευθυντής μου είναι αναποφάσιστος», ή ότι «η εταιρεία αλλάζει στρατηγική κάθε μήνα», ή ότι «δεν υπάρχουν ευκαιρίες εργοδότησης».
Απαντώντας σε τέτοιες ερωτήσεις, οι πελάτες σπάνια κοιτάζουν μέσα τους πραγματικά, προκειμένου να αναλάβουν την ευθύνη για τον καθορισμό των στόχων τους. Στο εργασιακό περιβάλλον συνήθως, οι εταιρείες κάνουν το επόμενο φυσικό βήμα και ζητούν προτάσεις από συμβούλους για την πραγματοποίηση αλλαγών. Και πάλι, οι υπάλληλοι απαντούν εστιάζοντας στο περιβάλλον ή σε εξωγενείς από αυτούς παράγοντες.
Κάποια παραδείγματα τυπικών απαντήσεων είναι ότι «οι διευθυντές πρέπει να εκπαιδεύονται στον καθορισμό στόχων», ή ότι «τα στελέχη μας πρέπει να είναι πιο αποτελεσματικά στην επικοινωνία του οράματός μας». Φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα εγγενώς κακό με το να κάνεις παθητικές ερωτήσεις. Μπορούν να είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, για να οδηγήσουν τους πελάτες στην επίγνωση του τι μπορούν να κάνουν προκειμένου να βελτιωθούν.
Από την άλλη βέβαια, μπορούν να δημιουργήσουν και αρνητικές συνέπειες. Όταν για παράδειγμα σε κάποιον γίνονται μόνο παθητικά ερωτήματα, τότε ο ίδιος μπορεί να γίνει ο «φυσικός εχθρός» της ανάληψης της προσωπικής του ευθύνης, καθώς και της ένδειξης υπευθυνότητάς του.
Η εναλλακτική λύση στις παθητικές ερωτήσεις
Η εναλλακτική λύση στα παθητικά ερωτήματα είναι σαφώς… τα ενεργητικά. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο «Έχεις σαφείς στόχους;» και στο «Έκανες το καλύτερο για να θέσεις σαφείς στόχους για τον εαυτό σου;»
Προκαλώ καθημερινά τον εαυτό μου, απαντώντας σε ερωτήσεις που αντιπροσωπεύουν συμπεριφορές που γνωρίζω ότι για μένα είναι σημαντικές. Αυτό δουλεύει για μένα, ώστε να μην παραμελώ αλλαγές προς την εξέλιξή μου, δεδομένης της πίεσης από την καθημερινότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου