Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

Η αισιοδοξία είναι μονόδρομος

Φαντάζομαι έχετε όλοι προσέξει πως οι αισιόδοξοι άνθρωποι νιώθουν να τους γεμίζουν τα πάντα.

Είναι τρελοί για τα πιο απλά που τους συμβαίνουν, αγαπούν τα σχεδόν τα πάντα και εκτιμούν στο έπακρο αυτά που τους προσφέρονται από την ζωή.

Δεν γκρινιάζουν ποτέ, δεν παραπονιούνται, ελάχιστα μόνο και αυτό σε μεμονωμένες περιπτώσεις πολύ δύσκολες.

Η ζωή τους επιλέγει συνήθως να τους προσφέρει απλόχερα όμορφες στιγμές.

Λες και έχουν έναν φανταστικό μαγνήτη γύρω τους και τα τραβούν όλα προς το μέρος τους.

Υπάρχει μαγικό κλειδί σε όλο αυτό.

Για να ενισχυθεί η ενεργητικότητα  του ατόμου, σε υψηλά επίπεδα πρέπει να μάθουμε να εκτιμούμε την ζωή όπως και να μας έρχονται τα πράγματα.

Είτε θετικά, είτε αρνητικά πρέπει όλα να τα δεχόμαστε με υπομονή, καλοσύνη και κυρίως αισιοδοξία.

Να μετατρέπουμε την κρίση σε ευκαιρία.

Έχω παρατηρήσει στον εαυτό μου, ότι όταν βρίσκομαι σε απόγνωση, μπορώ να συγκινηθώ από το πιο απλούστατο πράγμα που θα βρεθεί στον δρόμο μου.

Τότε συνειδητοποιώ ότι μπαίνω στον δρόμο της θεραπείας, αυτόματα ενεργοποιούνται οι άμυνες του οργανισμού μου και προστατεύομαι.

Ο κόσμος αυτός είναι ένα υπέροχο μέρος, αλλά για να το καταλάβουμε πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας.

Αν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα θα καταλάβουμε ότι είμαστε όλοι μας μέρος αυτού του θαύματος του κόσμου και ο καθένας από εμάς έχει αναλάβει ρόλους που θα τους φέρει εις πέρας με τα σωστά και τα λάθη.

Είμαστε σε θέση να απολαύσουμε στο έπακρο την ελευθερία που μας δίνει η ενηλικίωση και συγχρόνως να εκτιμούμε το γεγονός ότι είναι επιλογή μας να παραμείνουμε νέοι στην καρδιά.

Οι κεφάτοι και αισιόδοξοι άνθρωποι ανήκουν σε κάθε ηλικία.

Δεν διαχωρίζονται σε νέους και ηλικιωμένους.

Το να παραμείνουμε νέοι είναι μια επιλεκτική στάση ζωής που δεν σχετίζεται καθόλου με την ηλικία μας.

Υπάρχουν αναμνήσεις που αναζωπυρώνονται μέσα στην καρδία μας και μας κρατούν ζωντανούς και αισιόδοξους.

Απίστευτο και όμως αληθινό, εμείς οι ίδιοι κάποιες φορές δημιουργούμε εμπόδια και περιορισμούς.

Στο μέρος που νομίζουμε ότι είμαστε ασφαλής κάποιες φορές υπάρχει απατηλή ζώνη θαλπωρής και ασφάλειας και δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα μακριά από εκεί.

Αυτά είναι τα λάθη μας και μας κρατάνε πίσω.

Είναι ωραία η ασφάλεια και η θαλπωρή όταν υπάρχει πραγματικά, όχι η εικονική.

Άλλωστε ποιος μπορεί να ζει σε ανοιχτή φυλακή από τον φόβο και μόνο της αλλαγής.

Συχνά παραμένουμε προσκολλημένοι στα γνώριμα εδάφη υπό τον φόβο της αλλαγής.

Και σκεφτόμαστε συνέχεια αν κάνουμε λάθη, αν αποτύχουμε, αν μας κοροϊδέψει ο κόσμος.

Ξεχάστε τα όλα αυτά.

Γεμίστε αισιοδοξία κοιτάξτε μπροστά και ατενίστε το μέλλον.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου