Μια κοινωνία παραμένει ζωντανή και ανοιχτή όταν εμείς κινούμαστε μέσα σε αυτήνֹ.Οι άνθρωποι κοινωνικά στρέφονται και τρέφονται με δαχτυλοδειχτούμενες φιγούρες και αποδιοπομπαίους τράγους που αποτελούν την πιο βολική λύση σε θέματα που τους «ταράζουν» και τους ταρακουνούν. Στην συνέχεια, τους (αφορισμένους) αποστρέφονται ανενεργοί και χαμένοι στην δική τους ζωή. Ίσως τάχα κινούνται έτσι; Κι αν ναι, προς τα που;
Οι άνθρωποι τρώνε με λαιμαργία τα κακώς κείμενα και σταματούν μόνο όταν ξεθωριάσει το ενδιαφέρον τους ή όταν επέλθει ο κορεσμός. Πολύ εύκολα ανεβάζουν ή κατεβάζουν. Με εκπληκτικά μηχανικές κινήσεις «καταδικάζουν, επικροτούν, βρίζουν». Και αφορίζουν. Αυτό που τους ξεβολεύει από την δική τους πραγματικότητα (σχεδόν την «τύφλωση» τους) και επειδή αδυνατούν –τουλάχιστον έτσι νομίζουν- να το αντιμετωπίσουν στην καλύτερη το μειώνουν και στην χειρότερη το εξευτελίζουν. Βοηθάει ορισμένες φορές και η κακή χρήση της τεχνολογίας.
Στην απέναντι όχθη, χρειάζεται να σκεφτείς και ν’ αναθεωρήσεις για να χωρέσει το μυαλό σου αυτούς που ζουν διαφορετικά από σένα (διαφορετικοί είμαστε όλοι, αυτό είναι και το κοινό μας σημείο!). Να χτίσεις μια γέφυρα για να περάσεις το ποτάμι, αλλά εκεί χρειάζεσαι πολλά χέρια, που μπορείς να εμπιστευτείς. Το τολμάς;
Οι άνθρωποι λατρεύουν να θαυμάζουν ηγέτες που είναι ακραίοι σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους λες και δίνουν την καλύτερη παράσταση της ζωής τους. Περιμένουν σαν πιστοί θεατές να τους δώσουν ένα άηχο και άχρωμο χειροκρότημα, επειδή τους γλύκαναν τα ψέματα. Κάθε είδους ψέματα, κάθε είδους ηγέτες που ξεμυτίζουν με ακατανόητους μονολόγους- προσοχή! ο μεγαλύτερος δυνάστης μπορεί να γίνει ο εαυτός μας.
Οι άνθρωποι αγαπούν το προσκήνιο και όχι το παρασκήνιο. Το παρασκήνιο είναι η προετοιμασία, ο κόπος και απαιτεί χρόνο. Και ο χρόνος (μας) είναι πολύτιμος μόνο για το προσκήνιο, εκεί που φαινόμαστε αλλά δεν είμαστε.
Οι άνθρωποι και η μόρφωση. Η μόρφωση ως διαδικασία: δίνω μορφή-σχηματίζω-δημιουργώ. Η μόρφωση κλυδωνίζει τα συστήματα των ανθρώπων και πιο πολύ αυτά που έχουν μουχλιάσει με τον καιρό, Αυτά που περικυκλώνονται από ηθικούς -δήθεν- νεωτερισμούς και μονοθεϊστές της αλήθειας. Είμαστε άραγε σύγχρονοι της εποχής μας ή ταυτόχρονα ανίδεοι;
Η μόρφωση είναι η αρχή, να ορίσεις, να οραματιστείς, να σχεδιάσεις, από ύλη και σκέψη. Όπως ένα έμβρυο παίρνει μορφή στην μήτρα της μητέρας με φυσικά χαρακτηριστικά και έπειτα γεννιέται-παίρνει μορφή- με τα όνειρα, τις σκέψεις, τις ευχές και τις προσδοκίες των δικών του.
Οι άνθρωποι χρειάζονται την μόρφωση όπως ένας καλλιτέχνης το έργο του και αντίστροφα. Όταν μορφώνεις και μορφώνεσαι-δηλαδή δίνεις νόημα και σχήμα στον εαυτό σου, στα πράγματα και στις σχέσεις- δεν έχεις ανάγκη από αποδιοπομπαίους τράγους και ηγέτες, από ψεύτικα χειροκροτήματα γιατί είσαι ελεύθερος. Η επιθυμία σου δεν ακουμπά την επιθετικότητα και τον αφορισμό, την εχθρικότητα και το μίσος αλλά τον σεβασμό και την κατανόηση του κόσμου γύρω σου, γιατί εσύ τον συν-δημιούργησες.
Μια μόρφωση, όμως, που να εμπεριέχει όλες τις δυνατές αλήθειες και τις απλές ή πολύπλοκες μορφές. Για αυτήν αξίζει να παλέψουμε και να την δώσουμε ως «αντίδοτο».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου